Na zawsze, ale z przerwą (okładka  miękka)

„Na zawsze ale z przerwą” Taylor Jenkins Reid. Autorka wprowadziła mnie w tak ogromną hipnozę, z której nie potrafiłam się wydostać. Spowodowała, że mój świat nagle się zatrzymał, nie patrzyłam w przyszłość, tylko zaczęłam rozmyślać nad przeszłością... Książka zapiera dech w piersi i od pierwszych stron mnie pochłonęła. Gdy zaczynałam ją czytać, wiedziałam, że wywróci moje życie do góry nogami, jednak nie spodziewałam się tego, że roztrzaska je na milion małych kawałeczków.  Za sprawą lekkiego, realistycznego pióra, autorka zabiera nas w niesamowitą podróż, podczas której widzimy jakie niesprawiedliwe może być życie i ile emocji oraz zwrotów akcji może nam się przytrafić, a to tylko dlatego, że bohaterowie występujący w tej książce przeżywają znakomite chwile, które niestety nie trwają długo... Jestem zachwycona tą lekturą i śmiało mogę stwierdzić, że jest to kolejna książka dla mnie bardzo ważna, która na długo zostanie w mojej pamięci. Moje słowa nie oddadzą w stu procentach wspaniałości tej książki, jednak musicie wiedzieć, że jeżeli po nią sięgnięcie to nie pożałujecie ♥️ • Elsie Porter to dwudziestokilkulatka, której życie składa się z monotonii. Gdy pewnego wieczoru spotyka mężczyznę, który wpada jej w oko nie spodziewa się tego, że już następnego dnia umówi się z nim na lunch. Gdy ich przygoda trwa w najlepsze i relacja, którą budują się rozwija, nie są świadomi tego, że tylko tyle a może aż tyle dostaną od życia. Cała ich sielanka i wspaniałe życie niedługo ma się skończyć i dla tej drugiej osoby będzie to okropne doświadczenie, którego nikt nie chciał by doświadczyć niezależnie od wieku...

Młoda dziewczyna, która zakosztowała pięknej i szalonej miłości, nagle ją traci. Jak poradzi sobie po odejściu ukochanego. Jak odmieni się jej codzienność, gdy wszystko będzie jej przypominać o tym co utraciła. Oczekiwałam wiele po przeczytaniu Daisy Jones & The Six, ale nie tego się spodziewałam. Bywam miękka kluchą i płacze czytając książki, ba przeżywam to potem kilka dni! (Kto czytał Promyczka wie co czuję) Ale nie spodziewałam się tego, że czytając tę książkę będę miała cały czas łzy w oczach i wielką gule w gardle. Nie mogłam się oderwać i chciałam wiedzieć więcej, chciałam zobaczyć, jak rozwiążą się pewne sprawy między bohaterami. A z drugiej strony byłam już wręcz wypompowana z tego smutku, który ciąży nad tą pozycją🥺 Jest to książka o żałobie, takiej, którą czuć w kościach, która odbiera oddech i pozostawia pustkę. Ale tak samo jak smutna, tak i piękna pozycja – pokazująca, że po największej burzy wychodzi słońce, ale najpierw trzeba wytrzymać ową burze. Nie chce pisać za dużo, aby nie zdradzać całej historii...

książka wywarła na mnie naprawdę duże wrażenie aczkolwiek sama fabuła była dosyć monotonna na samym początku, dopiero w środku zaczęła się bardziej rozkręcać i jej niektóre elementy zaczęły przechodzić na inne tory to rzeczywiście było ciekawe. na koniec całkowicie się rozkleiłam przez przebieg zdarzeń i przyznam szczerze że nie żałuję że ją przeczytałam gdyż ostateczne wydarzenia jakie spotkały główną bohaterkę i to jak jakie emocje towarzyszyły podczas tego wszystkiego mogą też uczyć nas jak przetrwać i zachowywać się oraz jaką mieć posturę momentach w życiu realnym. innymi słowy książka naprawdę wywarła na mnie ogromne wrażenia przez postawę głównej bohaterki i charyzmę oraz klimat związku głównych bohaterów który był wyjątkowo głęboki i rzadko spotykany w dzisiejszych czasach.

Historia zawarta w ,,Na zawsze, ale z przerwa” jest niesamowicie smutna i tragiczna, ale jednocześnie bardzo mi się podobało sedno książki. Skłoniła mnie do rozmyślań, a podczas czytania wylałam tonę łez

Jest to pierwsza książka autorki i bardzo to czuć. Mnie nie zachwyciła.

taka sobie, ciagle o tym samym w kółko, zadnego zwrotu akcji ani nic

Fajna, spodziewałam się łez, było ich brak. Książkę łatwo się czyta

Piękna, wzruszająca opowieść

super

Dzisiejszy post miał być inny, recenzja tej książki miała być innego dnia. Jednak dzisiejsze okoliczności skłoniły mnie by to właśnie dziś omówić tę pozycję. Dziś mija 19 lat od zamachów na WTC z 11 września 2001. Na jednym z profili na instagramie, przy zdjęciu pamiętnych wież, przeczytałam bardzo prawdziwą i życiową poradę. Zanim pójdziesz dziś spać, przygotowując się na jutrzejsze życie, ucałuj tych co kochasz, przytul się do nich jak najmocniej i nigdy nie bierz żadnej sekundy życia za pewnik. Piękne słowa. Od razu skojarzyły mi się z debiutancką powieścią Taylor Jenkins Reid "Na zawsze, ale z przerwą". Od pierwszych stron autorka roztrzaskała moje serce na milion kawałeczków. Jest to historia o przepracowaniu żałoby po ukochanym człowieku. Doskonale ukazuje jak przewrotne jest życie i że nigdy nie mamy pewności ile czasu nam jest dane. Elsie i Ben to przykład miłości od pierwszego wrażenia. Miłości romantycznej i tak jedynej. Nie dane im było się sobą nacieszyć. Znali się 6 miesięcy, od 10 dni byli małżeństwem. Jednak kość brutalnie się z nimi obszedł. Ben ginie tragiczną i raptowną śmiercią. Młoda wdowa ukazuje nam jak ciężko jest się pogodzić że stratą. Książka ma dwie linie czasowe, które są swoistym kontrastem. Z jednej strony autorka przedstawia pięknie rozwijającą i dojrzewającą miłość. Z drugiej zaś śmierć i różne etapy żałoby. Ostatnie zdanie w książce to słowa Bena : "Po co się tak spieszyć kochanie? Mamy mnóstwo czasu." Sprawiają, że oczy zapełniają się łzami, bo wiemy już, że bohaterom ten czas nie pozostał. Tak samo jak ofiarom zamachu. Wstała rano nie wiedząc, że już nigdy nie wrócą. Ich rodziny nie wiedziały, że ich już nie zobaczą. Podzielenie powieści na dwie części było strzałem w dziesiątkę. W pierwszej części ukazane jest załamanie bohaterki i pierwsze fazy żałoby. Druga przedstawia rozwój Elsi, zaczyna powoli godzić się z tym co się stało. Postać Susan i Georga przedstawia, że strata zawsze boli. Bez względu na to ile czasu znamy się z ukochaną osobą. Stratą boli i zawsze będzie bolała, jednak na jakimś etapie zaczynamy żyć powoli dalej. "Na zawsze ale z przerwą" to szczera i brutalnie lekcja życia. Dająca nadzieję na lepsze jutro. Profil: nora_2298