Moja krew (okładka  miękka, 09.2021)

Ta część straciła swoją świeżość. Momentami nudnawa, postać głównej bohaterki nie została rozwinięta. Porwanie i jego motyw bardzo głupi, oderwany od rzeczywistości.

Dzisiaj przeniesiemy was w norweski mroczny klimat, a dokładnie w polityczny kryminał, który wywołał w nas wiele różnych emocji. Zapraszamy na recenzje książki "Moja krew" od Wydawnictwa Wielka litera oraz Ruth Lillegraven. " Krew z mojej krwi, kość z mojej kości, dusza z mojej duszy" Clara właśnie została mianowana na stanowisko ministra sprawiedliwości. Jednak nie wszystko jest takie różowe jak się wydaje. Dziewczyna ma wiele wrogów teraźniejszych jak i wrogów związanych z jej dosyć powikłaną przeszłością. Kobieta stara się jednak za wszelką cenę chronić swoją prywatność i odmawia ochrony siebie i dwóch synów ( mąż niedawno utopił się). Pewnego dnia po przyjściu do domu zauważa, że jej synów nie ma w pokoju, zaczyna się martwić i szuka ich. Znajduje jednak list, w którym napisane jest, że Andreas i Nikolai zostali porwani. Czy kobieta odnajdzie synów? W jakich sposób przeszłość wpłynie na jej życie? Odpowiedzi oczywiście możecie poznać czytając tę historię. No, a teraz standardowo kilka słów od nas. Zaczniemy od początku książki, gdyż po pierwszych stronach zauważyłyśmy, że nie możemy zapamiętać imion w książce, nie mogłyśmy się z początku przyzwyczaić, nie wiemy czy było to spowodowane obcym krajem, czy innymi nazwiskami, ale po prostu musiałyśmy przeczytać jeszcze raz żeby ogarnąć. Ale nie martwcie się już po przeczytaniu kolejnych stron wszystko stawało się jasne. A no i plusik za imię występujące w książce, które ma również w połowie nasza mama, niestety w Polsce nie spotkałyśmy się z takim imieniem. Książkę czytało nam się bardzo przyjemnie i szybko, język był prosty i pochłaniał czytelnika. Każda kolejna strona sprawiała, że chce się czytać. Opowieść skierowana jest wprost w ręce czytelników kryminałów i thrillerów, mrocznych historii, które można szybko połknąć. Zwykły czytelnik, który nie jest zainteresowanym mrokiem w książkach też powinien być zadowolony, ponieważ pomimo tego, że przeszłość oraz porwanie dzieci jest straszne, to fabuła nie jest aż taka już mocna. Jeżeli mówimy już o fabule, to powiemy wam, że ona właśnie wywołała w nas największe emocje, ponieważ początkowo książka bardzo nam się podobała, wątki były ciekawe, bardzo się rozrastały pokazując nam coraz to nowe wydarzenia z którymi związana jest główna bohaterka. Jednak końcówka nas zawiodła, jak dla nas była słaba, jednak jest to nasza opinia i możecie sądzić inaczej. Bardzo chaotyczna. Akcja toczyła się w taki umiarkowany sposób, opowiadała raczej o przeszłości. Było w niej zawarte wiele uczuć, dziwnych, skomplikowanych jak sama książka. Klimat powieści utrzymany był w mroku, złych rzeczach, jednak według nas nie był aż taki straszny, jak potrafią być niektóre kryminały. Bardzo przyjemnie się go czytało i to sprawiało, że łagodniał w oczach. Opowieść przedstawiała szereg cech ludzkich, według nas nawet tych najgorszych, pokazujących jaki powinien być człowiek, nie mówimy, że nie pojawiły się te dobre, a szczególnie jako wspomnienia, jednak przeważały te nacechowane ciemnością. Główna bohaterka to dosyć skomplikowana osoba, przejawiająca jak dla nas objawy choroby psychicznej, lecz pozostająca zawsze w czujności, waleczna i nie poddająca się, zawsze dążącą do wyznaczonego celu. Wszystkie postacie przedstawione w książce mają swoje tajemnice, które po troszku wychodzą na światło dzienne i to one właśnie je ukształtowały, pokazały jacy są naprawdę. Podsumowując zachęcamy do przeczytania tego skomplikowanego kryminału, który z pewnością was zaskoczy i zastanowimy się na nowo o co może chodzić. Nam się bardzo podobał. Miłego dnia

"Moja krew" dzisiaj wskoczyła na półki księgarń i myślę, że nie jedna osoba chętnie ją kupi, ale czy warto po nią sięgnąć? Musiałam sprawdzić, a tę chęć na lekturę miałam już jak zobaczyłam okładkę w zapowiedziach, a po przeczytaniu opisu przepadłam. Co nie znaczy, że mnie zachwyciła, prawda? Ale poprzeczka była postawiona wysoko, wszak to kolejny dreszczowiec tej jesieni, który może okazać się petardą tego roku. O czym jest ta książka? Całość skupia się na głównej bohaterce, Clarze i jej dwóch synach, bliźniakach. To kobieta, która jest silna, sama sobie radzi jako matka, a do tego obejmuje bardzo ważną funkcję ministra sprawiedliwości. Nie może być łatwo kiedy ktoś jest przekonany o swoich poglądach, broni i ich i w każdym temacie ma swoje zdanie. To może jej zaszkodzić. Jednak skupiamy się podczas lektury nie tylko na życiu zawodowym Clary, ale także prywatnym, w którym, jak każdy, ma pochowane wiele tajemnic. Ktoś by powiedział, że ma trupy w szafie... pewnie by się zbytnio nie pomylił, ale o tym musicie przekonać się sami podczas czytania. Co ciekawe, nasza główna bohaterka przez swoją przeszłość odmawia przyznania jej ochrony, nie chce pomocy, co odbije się jej czkawką. Dlaczego? Zostają porwani jej synowie i postanawia, że sama ich musi odszukać. Czyżby przyszło jej właśnie zapłacić za swoje grzechy? Czy najwyższą cenę zapłacą dzieci za błędy, przewinienia, za własną matkę? Zawsze podczas czytania czy oglądania filmu, serialu z wątkiem porwania dzieci zastanawiam się co kieruje rodzicami gdy zakładają z góry, że sobie poradzą sami, że znajdą porwanych, że zapłacą okup i wszystko wróci do normy. Jednak nie można z góry osądzać jeśli się w takiej sytuacji nie było, a bliskim grożą śmiercią. Często irytują mnie tacy bohaterowie, bo mam wrażenie, że są lekkomyślni, naiwni. Nie tym razem. Clara to kobieta, o której śmiało można i bez ogródek powiedzieć, że to baba z jajami. Dlatego razem z nią przeżywałam chwile niepokoju, wręcz namacalnego strachu, bo taki stworzyła autorka. Miałam wrażenie, że to wszystko wydarzyło się naprawdę, bo opisane zostało tak, że ma się nieprzyjemne uczucie, że uczestniczy się w całej gonitwie za życiem dzieciaków, a jednocześnie chce się pomóc głównej bohaterce. Tylko czy warto? Cięzko powiedzieć, kiedy bohater wzbudza w czytelniku całą masę uczuć, ale jednak gdzieś tam w środku czuje się do niego sympatię, a może nawet zaufanie. Gorzej, gdy okazuje się, że niesłusznie, a to pani polityk, więc spodziewać się można po niej wszystkiego, również okropnej manipulacji. Lubię, gdy w fabule znajduję coś innego, nowego, zaskakującego, a rozwiązanie znajdujące się na końcu historii jest zupełnie nie takie, jak sobie wymyśliłam podczas czytania. W tym przypadku tak właśnie jest. Lubię też happy end'y, ale też książki, w których zakończenie jest obrzydliwe, zalane krwią, kończy historię paskudnie i ciężko się z niego otrząsnąć. Nie powiem Wam jak jest w tym przypadku, musicie się przekonać sami czy na końcu gości uśmiech i ulga, czy załamanie i łzy. Za to powiem, że to rasowy thriller psychologiczny, który warto wrzucić na swoją listę "do przeczytania, pod kocykiem, z kubkiem herbaty, tej jesieni". Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Wielka Litera.

„Moja krew” jest to jeden z dobrych thrillerów psychologicznych z zaskakującym zaskoczeniem. Ale zanim o nim opowiem, kilka słów na temat fabuły... Główną bohaterką książki jest Clara Lofth, która zostaje nowym ministrem sprawiedliwości. Nowa posada wymaga od kobiety dużo wyrzeczeń i narzuca na nią nowe obowiązki, przez co trudno jej pogodzić pracę z byciem matką dwójki chłopców. Clara, pomimo odpowiedzialnej pozycji, kategorycznie odmawia dodatkowej ochrony dla siebie i swoich bliskich, co niestety będzie miało dla niej niemiłe konsekwencje... Pewnego dnia, po powrocie z pracy zastaje karteczkę z informacją, że ktoś wie o jej grzechach oraz uprowadził bliźniaków. Kobieta robi wszystko by ich ocalić... Czy kobiecie uda się odnaleźć swoje dzieci? Jakie sekrety skrywa nowa pani minister sprawiedliwości? Kto porwał dzieci Clary? Dowiecie się sięgając po tę książkę! Jeśli chodzi o moje odczucia, to książka przypadła mi do gustu. Jeśli chodzi o fabułę to muszę się przyznać, że momentami ziewałam z nudów - momentami akcja rosła na sile i zawierała ciągłe zwroty akcji, ale czasami też fabuła jak dla mnie wlokła się powoli. Jeśli chodzi o momenty fabuły, które sprawiały, że nie potrafiłam oderwać się od lektury - bardzo spodobała mi się ilość zagadek, które zaserwowała autorka oraz to, że z każdym ich rozwiązaniem, w mojej głowie pojawiały się kolejne pytania, na które szukałam odpowiedzi - a uwierzcie mi czasami nie były one tak oczywiste. Ogólnie książkę czyta się bardzo szybko, jest to spowodowane stylem pisania autorki, który jest przyjemny oraz bardzo wciągający. Bardzo spodobały mi się rozdziały, które opowiadały o przeszłości bohaterów - dzięki nim poznawałam skrywane przez nich tajemnice. Muszę się przyznać, że główna bohaterka powoduje u mnie mieszane uczucia - czasami irytowała mnie swoim zachowaniem, a zarazem fascynowała swoją przebiegłością🤔 Jeśli chodzi o zakończenie... przyznam było ono zaskakujące. Myślałam, że książka zakończy się inaczej, a tutaj autorka zaserwowała mi wielką niespodziankę - sądziłam, że już wszystko wiem, a tutaj nastąpiło wielkie wow. Zakończenie pomogło mi zrozumieć tytuł książki, na początku myślałam, że jest inne znaczenie, ale jednak się pomyliłam 😶 Na koniec tradycyjnie pytanie, czy książkę polecam? „Moja krew” jest jednym z dobrych thrillerów psychologiczny tego roku, więc dla fanów tego gatunku jest to obowiązkowa pozycja na liście książek do przeczytania. Jest to idealna książka na jeden wieczór w towarzystwie dobrego wina lub herbaty (jak kto woli😅) oraz ciepłego kocyka. Musze jak najszybciej sięgnąć po pierwszy tom tej serii/trylogii oraz na koniec dziękuję wydawnictwu za egzemplarz recenzencki😍

Norweskie fiordy choć piękne, kryją w sobie mroczne tajemnice. Z ich głębokiej otchłani wyłania się thriller psychologiczny, przerażający rozbudowaną i ponurą historią, która wnika w głąb skóry, wywołując dreszcze. Bardzo podobała mi się ta książka i wcale nie tego się spodziewałam. Myślę, że w norweskim krajobrazie jest coś, co sprawia, że tajemnice są mroczniejsze i bardziej klimatyczne. Chociaż fabuła nie toczy się szybkim tempem i nie jest makabryczna, jak inne tego typu powieści, nadal uważam tę książkę za całkiem atrakcyjną. Bardzo podobały mi się ludzkie cechy, które autorka ujawniła w swoich bohaterach, pokazując ich prawdziwe twarze. Znana nam z pierwszego tomu Clara Lofthus właśnie objęła stanowisko ministra sprawiedliwości. Jest to dla niej niezwykła szansa na rozwój kariery, ale również bardzo wymagająca i niebezpieczna. Samotnej matce bliźniąt trudno jest pogodzić te dwie role, ale nie zgadza się na ochronę i pomoc, ponieważ jej życie kryje w sobie głęboko skrywane, mroczne tajemnice. Lecz gdy pewnego dnia po powrocie do domu nie zastaje swoich synów musi zrobić wszystko, aby ich ocalić. Czeka ją trudne zadanie, które zmusi Clarę do odsłonięcia skrywanych tajemnic i ujawnienia kilku strasznych prawd z przeszłości. „Moja krew” to niewątpliwie dobrze napisany thriller psychologiczny z wyrazistymi postaciami, mocną fabułą i nieoczekiwanym zakończeniem. Autorka dostarczyła nam odpowiednią dawkę suspensu i thrillera. Jednak tajemnica nie była aż tak wciągająca po jej rozwikłaniu. Styl pisania autorki jest przyjemny bardzo wciągający, postacie wielowarstwowe i tajemnicze, a fabuła naprzemiennie kazała mi zgadywać i dawała wystarczająco dużo odpowiedzi, żebym była pochłonięta historią. Czasami denerwowały mnie długie i żmudne opisy, ale myślę, że były one potrzebne do zrozumienia całości. Akcja powieści w małym norweskim miasteczku pozwala czytelnikowi dostrzec rosnące napięcie i poczuć klimat norweskich fiordów. Podobał mi się powrót postaci do scen z wczesnego życia, odkrywając długo skrywane tajemnice. Zakończenie trochę mnie zaskoczyło, bo nawet w najmniejszym stopniu nie byłam przygotowana na taki rozwój wydarzeń. Ale również nie do końca mnie to usatysfakcjonowało. „Moja krew” jest drugim tomem trylogii Ruth Lillegraven i jestem bardzo ciekawa, co wydarzy się w zakończeniu serii. Ogólnie książka bardzo mi się podobała i z czystym sumieniem mogę Wam ją polecić.

Już na wstępie zaznaczam, że będę narzekać na faceta, a kobiecie nic nie zarzucę, niezła zaskoczą co… zróbcie sobie screena zapisujcie, czy co Wam tam w duszy gra. Fabuła w książce jest dość prosta (zaginięcie, polityczne brudy), ale przy tym wciągająca i zwyczajnie ciekawiło mnie jak ta historia się zakończy. Czego mi zabrakło to trochę tempa. Cała powieść się intrygująco się rozwija tylko w takim strasznie żmudnym tempie i trochę mi to psuło odbiór. Postać Clary na duży plus ciekawie wykreowana, zdeterminowana bez rozchwiań jak w wiadomym dla Pań przedziale czasowym w trakcie miesiąca… … … O wypłatę mi chodziło, a Wy już pewnie ostrzyłyście kły. O wypłatę, bo nie wiecie wtedy jaki ciuch, kosmetyk, książkę czy gips lub zaprawę murarską zakupić. Nadal Was lubię, poważam, szanuję i tak dalej…
Wracając do Cary, ma swoje demony, ale jej zachowanie jest racjonalne, mimo że działa pod sporą presją. No i zasadniczo szacuneczek dla niej spory, nie mam się o co przyczepić i dziwnie mi z tym… nie polecam tego stanu. Gorsze wrażenie zrobiła na mnie postać Alexa jest on drugoplanową albo i trzecioplanową postacią, ale to taki typowy #przegryw ciamajda co podbija do laski, robi jej zadania, a ona na dyskotekę idzie z jego bratem, sąsiadem czy ojcem jeśli jest fanką geriatrii. Postać irytująca i do wymazania, zwyczajnie szkoda prądu… Książka pod płaszczykiem kryminału dotyka też ważnego tematu, czyli „traumy”, nie powiem czyjej, bo to byłby spojler, a spojler to możecie zakupić do samochodu może być nawet takie fajny ze Stara czy innego Kamaza. Co do zakończenia to mnie zaskoczyło pozytywnie i wydaje mi się, że mało kto wpadnie na rozwiązanie przed końcem. Dobrze wszystko przemyślane, można się czepiać detali (jednak pewne sytuacje były mało prawdopodobne i tak dalej…), ale to konto miłego człowieka dla miłych ludzi więc tego nie robimy. Mnie autorka przekonała i coś tam od niej sobie jeszcze przeliteruje bardzo skrupulatnie literka po literce. https://www.instagram.com/mad.book.worm/

„Nie czuję się omdlała i słaba, tylko gotowa, gotowa na cały ten ciężar odpowiedzialności, który za chwile spadnie na moje barki. Kobieta, którą byłam, już nie istnieje. Teraz jest tylko Clara Loofthus, minister sprawiedliwości”. 💙💙💙 Clara Loofthus wdowa i samotna matka bliźniąt, a teraz minister sprawiedliwości. Jest silna, niezależna i posiada skrajnie niebezpieczne poglądy. Innymi słowy, stanowi zagrożenie. Czy to właśnie z tego powodu ktoś decyduje się porwać jej dzieci? Czy może przyczyną jest mroczna i pełna tajemnic przeszłość Clary? Jedno jest pewne. Kobieta nie cofnie się przed niczym, by odzyskać swoje dzieci. 💙💙💙 „Moja krew” autorstwa Ruth Lillegraven to książka, która momentami może zmrozić krew w żyłach, a już na pewno przyprawić o szybsze bicie serca. Z początku jak na thriller przystało, akcja płynie powoli, buduje napięcie i wzmacnia ciekawość. Jednak im bliżej jesteśmy, odkrycia wszystkich tajemnic tym klimat staje się mroczniejszy, a i akcja nie co przyspiesza. Nie myślcie jednak, że rozwiązanie przedstawionej w książce zagadki jest łatwe. Raczej nie taki był zamysł autorki. Musicie więc uzbroić się w cierpliwość i być gotowym na prawdziwą bombę. Bo zakończenie właśnie takie jest. Nagłe, niespodziewane i wyniszczające. Szczerze całkowicie ścięło mnie z nóg. Zupełnie nie spodziewałam się tego, jak skończy się ta historia, mimo że sama miałam kilka własnych teorii. Nawet mnie to cieszy, w końcu kto nie lubi zakończeń, które wywracają wszystko do góry nogami? No więc ja uwielbiam. Mogę więc bez wahania przyznać, że ta książka jest naprawdę dobra i momentami mocna. Nie nuży, a wciąga. Intryguje i zapiera dech w piersi. Jeśli i wy lubicie, thrillery to ta pozycja powinna wam się spodobać. Polecam.

Clara Lofthus została mianowana na Minister Sprawiedliwości. Kobieta jest wdową, matką bliźniaków. Nowa funkcja to też masa nowych obowiązków. A życie na świeczniku wiąże się otrzymywaniem gróźb i spotykaniem nieciekawych osób. Clara jednak chce pozostać niezależna i chronić swoje mroczne sekrety. Nie zgadza się na monitoring, ani ochronę. Pewnego dnia kobieta wraca do domu, ale zamiast swoich synów znajduje list, który informuje ją, że zostali oni porwani i zginą jeżeli kogoś o tym poinformuje. Clara jest zdana na siebie. Osób, które chciałaby ją skrzywdzić nie brakuje. Musi wśród nich odnaleźć tą, która zabrała jej dzieci. A przy tym zmierzyć się z własną przeszłością. Clara to silna i pewna siebie kobieta. Kocha swoje dzieci, jednak to pracy poświęca najwięcej czasu i zaangażowania. Nie jest to jednak bohaterka jednoznaczna. Z każdą strona poznajemy ją coraz lepiej. A ten obraz pokazuje kobietę, która nie cofnie się przed niczym. Którą ciężko zatrzymać. I która ma wiele grzechów na sumieniu. "Moja krew" to mroczna i pełna napięcia historia z zakończeniem nie tyle zaskakującym co szokującym, którego nie sposób się domyśleć. Na mnie wywarło duże wrażenie. Miałam inne typy i podejrzenia. Historię poznajemy z różnych perspektyw. Narratorem jest nie tylko Clara, ale równiej jeden z jej synów, ojciec i przyjaciel rodziny. Zarówno to jak i krótkie rozdziały i podział na części, sprawia, że przez książkę się płynie i czyta jednym tchem. Ubolewam, że nie czytałam pierwszej części tego cyklu "Odbiorę Ci wszystko", pewnie miałabym pełniejszy obraz Clary i jej przeszłości. Nie przeszkadzało mi to jednak w odbiorze tej książki. Więc śmiało można przeczytać tę książkę jako samodzielną historię.

Z Clarą, urzędniczką wysokiego szczebla w norweskim Ministerstwie Sprawiedliwości spotkałam się w pierwszej części cyklu „Deep fjord” zatytułowanej bardzo sugestywnie „Odbiorę ci wszystko”. Dużo emocji wzbudził wówczas u mnie temat krzywdy wyrządzanej dzieciom, nieudolności systemu i wymierzania sprawiedliwości na własną rękę. Clara nie kryje się przed czytelnikiem z tym co zrobiła, jednak nie ma świadomości, że o jej czynach wie ktoś jeszcze. Gdy wkrótce po tragicznej śmierci swojego męża zostaje mianowana Ministrem Sprawiedliwości i rzuca się energicznie w wir działań, których celem jest poprawa losu krzywdzonych dzieci, nie spodziewa się, że przeszłość się o nią upomni. Gdy pewnego dnia wraca do domu zamiast synów znajduje kartkę z informacją o ich uprowadzeniu. Czy rzeczywiście ktoś wie co zrobiła i mści się na niej, chce ją ukarać? Nagle polityka, która był dla niej najważniejsza przestaje się liczyć w obliczu zagrożenia życia jej dzieci. Czy to, z czym walczyła całe życie, miało teraz spotkać jej synów? Postać Clary została wykreowana po mistrzowsku. Tej silnej, bezkompromisowej kobiety walczącej w słusznej sprawie, skrywającej swą mroczną naturę nie sposób jednoznacznie ocenić. Bo czy cel zawsze uświęca środki? Czy przyjdzie jej zapłacić za podjęte decyzje? I czy cena nie okaże się za wysoka? Mimo dość niespiesznego tempa z napięciem śledziłam kolejne wydarzenia i zagęszczającą się akcję. Zakończenie ponownie pozostawiło mnie w dużym szoku i z niecierpliwością oczekuję części trzeciej. Dużą gratką okazała się też możliwość przyjrzenia się pracy ministra i jego ekipy oraz bolączkom skostniałego systemu, do którego zmiany nie wystarczą dobre chęci.

⭐RECENZJA⭐ Clara to samotna matka bliźniaków, która zostaje ministrem sprawiedliwości. Ta funkcja ciągnie za sobą wiele rzeczy, ale najbardziej niebezpieczeństwo. Pewnego dnia w swoim domu znajduje list, a jej synów nie ma. Zaczyna się walka z czasem i chęć odzyskania na czas swoich dzieci. Czy kobieta podoła temu? 〰️ Z autorką @ruthlil miałam już do czynienia przy powieści "Odbiorę Ci wszystko", dlatego zdecydowałam się na sięgniecie po tę książkę. Język i styl napisanej lektury od razu przypadł mi do gustu. Nie czułam żadnego ciężaru, ani nic zbędnego tutaj. Fabuła niby prosta, a jednak wciągająca i trzymająca do samego końca. Niektóre rzeczy mogłyby toczyć się szybciej - wiecie, taka akcja i jej nagłe zwroty! To lubię! Tutaj historia toczyła się tak, jak pisarka sobie zapragnęła, ale przez to troszkę straciła na tym. Podobało mi się bardzo to, jak autorka wplotła w całą tę fabułę ważny temat, a mianowicie temat traumy. Nie będę rozwijać tego, ale za każdym razem jestem wdzięczna pisarkom bądź pisarzom za to, bo to pokazuje jak przeszłość, w której była ta trauma, wpływa na naszą teraźniejszość i przyszłość. Postacie niczego sobie. Nie było tutaj żadnych związanych z nimi "ochów, achów". Byli, bo być musieli, bez nich nie powstałaby ta powieść, ale nic poza tym. Tęsknić za nimi nie będę 😅 Nie spodziewałam się takiego zakończenia, dlatego jeszcze bardziej byłam nim zaskoczona. Myślałam o czymś zupełnie innym, a tu proszę. Ogólnie lekturę odbieram na plus i polecam ją, jak i poprzednią pisarki. Warto wyrobić sobie o nich własne zdanie! Miłego i zaczytanego Wszystkim! 😘 〰️ Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @wielkalitera 🖤 〰️