Mój ukochany wróg (okładka miękka)

„Mój ukochany wróg” to powieść fikcyjna, ale wzorowana na prawdziwych osobach i zdarzeniach. To, że w naszym otoczeniu funkcjonują psychopaci to fakt. Statystyki pokazują, że częściej są to mężczyźni, ale reguły nie ma. Przedstawiona w książce historia pokazuje nam, jak pięknie psychopaci potrafią manipulować ludźmi, z którymi pracują, wchodzą w związki, przebywają na co dzień. Jaka jest ich strategia, jak powoli osaczają swoje ofiary i jak wielką radość czerpią z wyrządzonej im krzywdy. Ich zachowanie przywodzi na myśl drapieżcę, który pastwi się nad swoją ofiarą. Tylko, że najczęściej drapieżnik robi to, by zaspokoić swoje potrzeby przetrwania. Psychopata robi to by poczuć satysfakcję i upaja się władzą jaką zyskuje nad drugim człowiekiem. Na kartach powieści poznajemy trzy skrzywdzone kobiety, choć tak naprawdę jest ich więcej. Są bardzo różne, każda ze swoimi życiowymi doświadczeniami, w innym wieku. Łączy je jedno. Wszystkie wpadły w pułapkę Jonasza. Narracja w książce też się zmienia. Historię Niki poznajemy w formie jej wspomnień przytoczonych przez osobę, która jej wysłuchała. Ten rodzaj narracji wybijał mnie z rytmu czytania, co powodowało, że mój początek z powieścią był dość toporny. Bardzo mi za to przypadła do gustu relacja Wioli, która w ramach terapii ma prowadzić pamiętnik. I w takiej formie przedstawiona jest jej historia, a trzeba dodać, że kobieta ma dość trzeźwe spojrzenie na świat i cięte riposty, przez co świetnie się czyta jej zapiski. Również narracja pierwszoosobowa prowadzona przez Adę, przypadła mi do gustu. Podobał mi się styl jakim książka jest napisana. Język jakim posługuje się autorka sprawia, że historię czyta się szybko i z rosnącym zainteresowaniem. Mamy tutaj bardzo dobrze wykreowane postacie. Zarówno bohaterki powieści jak i Jonasz, są postaciami bardzo realnie wykreowanymi. Uważam, że po tę książkę powinna sięgnąć każda kobieta bez względu na wiek. Jeśli prawdą jest stwierdzenie, że każda z nas w swoim życiu spotka psychopatę, to warto znać jego sposób działania już teraz. Warto poznać swojego wroga, zanim podejmie się z nim walkę. Szczególnie, że ten wróg często posiada ogromny urok osobisty, który nie tylko działa na kobiety, ale zyskuje również sympatię i uznanie w oczach mężczyzn.

"Podobno każda kobieta przynajmniej raz w życiu spotyka psychopatę. W życiu psychopaty jest jednak wiele kobiet.." Poznajemy tu historię Weroniki, Wioli i Ady . Każdej z nich poświęcono rozdział książki dzięki czemu dogłębnie poznamy rozwijające się relacje bohaterek z tytułowym ukochanym wrogiem. Trzy młode, piękne, wykształcone i samotne kobiety. Łączy je miejsce pracy i potrzeba bycia kochaną , co wykorzysta Jonasz . "Psychopaci nie wyróżniają się z tłumu. Nie mają na czole karteczki z informacją o zaburzeniu. Sprawiają wrażenie zupełnie zwyczajnych ludzi, dlatego są w stanie nabrać każdego [...] " . Wspaniały, troskliwy, chętnie służący pomocą , niemal idealny mężczyzna , łatwo zjedna sobie otoczenie. Rozkochuje w sobie kobiety , karmi kłamstwami. Manipuluje kobietami tak , że nawet kiedy traci zainteresowanie swoimi ofiarami, oddala się ,unika spotkań z nimi, one nie widzą problemu w nim ale wierzą że same zawiniły. Niestety kiedy nasze bohaterki angażują się mocno w związek z Jonaszem , on upatruje sobie nowe obiekty , jednak nie pozwoli im o sobie zapomnieć . Nie jest łatwo wyrwać się z jego szponów. Tym bardziej iż zajmuje on wyższą pozycję w stacji telewizyjnej gdzie pracują . Jonasz jest przebiegły, każda kobieta w firmie jest pod jego urokiem. W jednym budynku pracuje on, jego żona i kochanki. Pomyślcie jak dobrze trzeba mieć rozbudowaną sieć klamstw by nikt się nie dowiedział. Jak długo uda mu się utrzymywać te związki , co zrobią kobiety kiedy prawda o nim wyjdzie na jaw? Przeczytajcie tę książkę i przekonajcie się sami. Autorka wykonała tu kawał dobrej roboty ,poznaliśmy naprawdę dobrze metody działania psychopaty. Do tej pory nie znałam takiego problemu, a po lekturze tej książki przekonałam się,że psychopaci są wśród nas , tylko ciężko ich wyczuć ... Choć ta historia nie wciągnęła mnie od razu, to z czasem byłam pod takim wrażeniem przebiegłości Jonasza , że ciężko było się oderwać od czytania, chciałam wiedzieć co dalej, co jeszcze wymyśli , kiedy wreszcie opadnie kurtyna i prawda wyjdzie na jaw. Jak zakończy się ta historia. A wy czytaliście już ? A może spotkaliście psychopatę? Mam nadzieję, że nie...

Zastanawiam się jak to jest, że Psychopaci to często Ci mężczyźni, których najmniej o to byśmy podejrzewali. Przystojni, eleganccy, elokwentni... Potrafią rzucić na Ciebie czar i zrobić z mózgu papke. 🤦‍♀️ _ Do tej książki mam osobisty stosunek i może dlatego nie mogłam jej ocenić wyżej. Nie była to zła pozycja. Przeciwnie- ma ciekawą fabułę i porusza trudny i wszechobecny temat manipulacji, przemocy psychicznej. Jednak mi tutaj czegoś zabrakło. Na pewno głębszych emocji, a także większego zagłębienia się w charakter i psychikę Jonasza. Główna bohaterka niezwykle mnie irytowała. Jonasz tak samo, ale to chyba wiadomo. Tak jak podkreśliłam może świadomość tego jak może wyglądać taka relacja i moje osobiste podejście odgrywały tutaj znaczącą rolę. Spodziewałam się więcej, ale też nikomu nie odradzam, bo książka może się podobać 😊

Super książka polecam

Trzy młode, które łączy ze sobą praca. Wykształcone, pragną osiągnąć jak najwiecej. Nika, Wiola i Ada zaczynają „karierę” w branży telewizyjnej. Wdrążać we wszystkie sprawy ma je Jonasz. Mężczyzna bardzo czarujący, uśmiechnięty, z poczuciem humoru , taki który wie jak dogodzić słowem kobiecie i jak się zachować w odpowiedniej sytuacji. Co takiego ma w sobie, że wszystkie wręcz do niego biegną? Żadna z nich nie zauważa zagrożenia ? Jeśli tylko straci zainteresowanie swoim obiektem,zachowuje się jak pies ogrodnika, będzie straszył, nagabywał, manipulował a także dawał do zrozumienia, że tylko on się liczy i jest najważniejszy. Czy to normalne zachowanie ? A może jakieś paranoje?

Niby żyjemy w cywilizowanym świecie, mamy dostęp do informacji, jesteśmy ostrzegani przed niebezpieczeństwem i uważamy, że nic nas już zdziwić nie może. Potem natrafiamy na artykuł, książkę lub dowiadujemy się od znajomych, że "ktoś" padł ofiarą przemocy domowej. Ten "ktoś" to może nasza znajoma, bliższa lub dalsza. I wtedy pytamy jak to się stało, dlaczego tak długo tkwił w toksycznym związku, nie wiedział, że to chore? Przynajmniej ja nigdy nie potrafiłam zrozumieć tego zjawiska. I właśnie książka Karoliny Głogowskiej dotyczy problemu przemocy psychicznej. Autorka zręcznie prowadzi nas po zakamarkach umysłu ofiary jak i oprawcy, pokazuje standardowe mechanizmy psychopaty, jego działanie i wywoływanie poczucia winy u pokrzywdzonej, a jednocześnie zapewniając o uczuciu. Mimo, że nie jest to poradnik czy nawet podręcznik, Pani Karolinie udało się przemycić wiele zagadnień w pozornie zwykłej historii. Książka w dodatku jest napisana zręcznym językiem, dobrym stylem, nie nudzi i chociaż to nie jest powieść o lekkiej tematyce - lekko się czyta. Jest to bardzo dobra powieść, która trochę otwiera oczy, uczula na pewne zachowania, chociaż to fikcja literacka. Książkę trzeba przeczytać.

„Mój ukochany wróg” to książka opowiadająca o psychopacie, który ma obsesję na punkcie trzech kobiet. Mężczyzna obserwuje je, manipuluje nimi jak marionetkami, eliminuje z ich życia przyjaciół. Te kobiety to Ada, Wiola oraz Nika, które są wykształcone, młode i samotne. Wszystkie są na początku kariery w branży telewizyjnej i wszystkie pod swoją opieką ma Jonasz – ich szef. Jest to mężczyzna bardzo inteligentny, miły i czarujący, aktualnie rozwodzący się ze swoją żoną. Wszyscy go lubią, jest ceniony i szanowany. Ma tylko jedną wadę – jest psychopatą uwielbiającym pogrywać sobie z kobietami. Żadna z trzech dziewczyn nie zauważa, że Jonasz stanowi dla nich zagrożenie. Są w niego ślepo zapatrzone i oczarowane jego osobą. W ich oczach Jonasz jest ideałem faceta. Autorka – Karolina Głogowska - w swojej książce ostrzega kobiety, skłania je do przemyśleń i wyciągania wniosków. „Mój ukochany wróg” to pozycja inna niż wszystkie – czegoś takiego jeszcze nie miałam okazji czytać. Wzbudza wiele emocji, szokuje, sprawia, że nie możemy uwierzyć, że tego typu sytuacje mogą mieć miejsce, a przy tym ma w sobie tajemniczy i mroczny klimat, który wywołuje gęsią skórkę na ciele. Czytałam tę książkę z zapartym tchem, ani na chwilę nie mogąc się od niej oderwać. Zdecydowanie polecam!

ZAPOWIEDŹ ‼️ PREMIERA 11 Marca 2020r. . RECENZJA PRZEDPREMIEROWA❗ . "Podobno każda kobieta przynajmniej raz w życiu spotyka psychopatę. W życiu psychopaty jest jednak wiele kobiet." . Historia oparta na prawdziwych wydarzeniach!!! . Książka porusza smutny i trudny temat toksycznej miłości, ale jest to niestety temat powszechny w naszym świecie. Nie będę Wam przybliżać fabuly, ale powiem jedno: jest to bardzo emocjonującą lektura, warta przeczytania. . Książkę miałam możliwość przeczytać dzięki uprzejmości @wydawnictwo_wab ❣️ serdecznie dziękuję za egzemplarz. 😍 . Zapraszam serdecznie na Instagram: https://www.instagram.com/ksiazkowa_nutka/

Podobno każda kobieta przynajmniej raz w życiu spotka psychopatę. Psychopata spotyka jednak mnóstwo kobiet. Zwłaszcza jeśli na nie poluje. To dla niego proste. Zazwyczaj wygląda jak chłopak z sąsiedztwa – nie budzi żadnych podejrzeń. Jest dobrze ubrany, błyskotliwy, świetnie radzi sobie w życiu i ma wyjątkowy dar czarowania ludzi. Często zajmuje wysokie i ważne stanowisko – ma zdolności przywódcze, błyskawicznie podejmuje decyzje i ryzyko. Tak przynajmniej prezentuje się z wierzchu. Ta historia pokazuje, co jest pod spodem. Nika to młoda pełna ufności dziewczyna. Jonasz to przystojny pewny siebie mężczyzna. Kiedy się spotykają, wydaje się, że Nika spotkała prawdziwego księcia na białym koniu. Do czasu… "Podobno każda kobieta przynajmniej raz w życiu spotyka psychopatę. W życiu psychopaty jest jednak wiele kobiet..." "Mój ukochany wróg" jest historią opartą na prawdziwych wydarzeniach. Dzięki temu czytelnik namacalnie może odnieść się do rozegranych wydarzeń i sytuacji, jakie mają miejsce na kartach powieści. Uświadomi sobie, że takie rzeczy dzieją się naprawdę, tuż obok... Mamy tu do czynienia z doskonale przedstawionym studium psychologicznym bohaterów, ich zachowań i postępowania. Autorce udało się ukazać, jak łatwo można poddać się manipulacji drugiej osobie, jak łatwo wpaść w sidła psychopaty. Karolina Głogowska kreśli postępowanie psychopaty - od osaczania, poprzez odrzucenie, po nękanie i szantaż emocjonalny. Daje nam do zrozumienia, jak zacierają się granice między potrzebą bycia kochanym a zdrowym rozsądkiem. Z drugiej strony widzimy jaka jest reakcja otoczenia. Takie nakreślenie obojętności, znieczulicy i społecznego przyzwolenia czy nawet niezrozumienia problemu, budzi w czytelniku sprzeciw wobec takich postaw. "- Psychopaci nie wyróżniają się z tłumu. Nie mają na czole karteczki z informacją o zaburzeniu. Sprawiają wrażenie zupełnie zwyczajnych ludzi, dlatego są w stanie nabrać każdego." Początkowo Jonasz jawi się nam jako zwykły normalny facet. Jednak z czasem zaczyna docierać do nas, że coś tu nie gra. To mężczyzna przeświadczony o własnej wielkości, elokwencji i nieodpartym uroku osobistym. Posiada cechy, które charakteryzują psychopatę. Przejawia skłonność do ryzyka, manipulacji i kłamstwa, ignoruje przepisy i ogólnie przyjęte normy społeczne. Wyzuty jest z jakichkolwiek wyrzutów sumienia i empatii. Nika, Wiola, Ada, Emilia... takich kobiet jest wiele. Ale że też Jonasz nie pogubił się w tych swoich kłamstwach komu i co powiedział?! A jeśli chodzi o te wszystkie kobiety... cóż każda z nas pragnie miłości, uczucia, i czasem potrzeba bycia kochanym przesłania nam trzeźwy spojrzenie na nowo poznaną osobę. "Zawsze będzie jakaś następna. I jestem pewna, że w tym momencie już jest. Natura Jonasza nie znosi pustki, a nasz miesiąc miodowy dawno się skończył - wyjaśniłam. - Co nie powstrzymuje go przed przypominaniem o sobie i gnębieniem nas. To tak, jakby macał swoje kurczaki w kurniku. Sprawdzał, czy jeszcze tam są i na niego czekają." Historia ta boleśnie zmusza do refleksji i przemyśleń. Książka przesiąknięta jest emocjami. Zmuszeni jesteśmy do stałego czuwania i napięcia. Po zakończeniu lektury czuję, że w tej historii jeszcze sporo można by dopowiedzieć. Rodzi się bowiem mnóstwo pytań bez odpowiedzi, pozostawieni zostajemy w stanie zawieszenia. A może to zamierzony efekt, byśmy sami wyciągnęli wnioski? "To ja zaufałam za szybko, ja zadałem za mało pytań, ja nie zorientowałam się, że biorę udział w grze." "Mój ukochany wróg" to wstrząsający i otwierający oczy thriller psychologiczny, w którym rozebrano na czynniki pierwsze łowcę i ofiarę. To mistrzowskie studium zależności międzyludzkich. To powieść, która pozwala zrozumieć kobietę, która spotyka na swojej drodze psychopatę. Koniecznie sprawdźcie czy bylibyście podatni, by Was nabrać, zmanipulować...

O tej książce na bookstagramie jest głośno. Wiele osób jest już po lekturze i poleca ją. Ja też już przeczytałam i tak samo jestem pod wrażeniem. Moje wyobrażenie o psychopacie było nieco inne niż pokazane tu w książce. Nie trzeba być nachalnym, wystarczy swoją ofiarę uzależnić od siebie, to ona później będzie zabiegać o spotkanie, rozmowę, wspólny czas, za wszelkie niepowodzenie obarczy siebie, a nie sprawcę, jakie to proste. Jonasz to człowiek czarujący, opiekuńczy, dobrze rozumiejący potrzeby kobiet. Jest żonaty z Emilią, ale nie wystarcza mu ona, dlatego manipuluje i omamia inne. Jest typem, który poluje, osacza, zdobywa, a na końcu traci zainteresowanie i z dnia na dzień potrafi znaleźć kolejną, by postąpić tak samo. Jego ofiary to kobiety na rozstaju dróg życiowych np. jedna Nika rozstaje się po długoletnim związku, a Ada była kochanką szefa, która została przez niego wykorzystana i porzucona. Jonasz jest bardzo sprytny każdej kobiecie mówi co innego, potrafi poukładać sobie w głowie bajeczki od dzieciństwa po teraźniejszość, a co ciekawsze to nie gubi się w swych kłamstwach, dlatego szybko zyskuje zaufanie swych ofiar. Bardzo ciekawa, choć z początku niepozorna książka. Ta historia jest bardzo realna, mogłaby przytrafić się każdej z nas. Pierwszy raz mam styczność z twórczością Pani Karoliny i muszę powiedzieć, że miło mnie zaskoczyła. No i to zakończenie, które u mnie wywołało ciarki na plecach. Tę książkę mogę polecić każdej kobiecie ku przestrodze, żeby nie ufać każdemu bezgranicznie, pamiętać trzeba o zdrowym rozsądku, bo ta wspaniała osoba może się okazać takim Jonaszem psychopatą.