Mój ukochany wróg (okładka  miękka)

Wspaniała pozycja ukazująca manipulacje psychopaty. Wciągająca historia trzech kobiet które padły ofiarą "wilka w owczej skórze". Patrząc na niego nie masz szans domyślić się że za tym ciepłym spojrzeniem, pełnym współczucia wyrazem twarzy kryje się bezduszny potwór. Właśnie tak, bo psychopata to zazwyczaj facet o przeciętnej urodzie. Książka, która otworzy oczy każdej kobiecie, która żyje w związku i czuje że coś jest nie tak, ale nie wie dokładnie co. Której partner na początku wydaje się być "bratnią duszą" a potem traktuje wybrankę jak chorą psychicznie. Jeśli jesteś wychwalana a za chwilę poniżana, jeśli twoje zalety stają się wadami, jeśli nie możesz sprzeciwić się partnerowi, jeśli zaczynasz wątpić w swoje zdrowie psychiczne chociaż wcześniej byłaś zdrowa, jeśli twoje rzeczy znikają a potem pojawiają się na swoim miejscu, jeśli byłe Twojego partnera to wariatki, jeśli podczas rozmowy z nim on wciąż wałkuje to samo i pomimo twoich wyjaśnień znowu pyta o to samo, jeśli wmawia Ci że było jakieś zdarzenie którego wiesz że nie było lub że nie było tego co wiesz że było, to najpewniej jesteś ofiarą psychopaty. Jedynym wyjściem z sytuacji jest przyswoić lekcję, którą dało Ci życie, zapomnieć i iść dalej. Wiem to z własnego doświadczenia.

Świetnie napisana książka, bardzo wciągająca, polecam wszystkim kobietom. Nie jest stricte beletrystyką, oparta na faktach i konkretnych osobach

Książka z trudnym tematem manipulacji ;) Czyta się ją łatwo, szybko i chce więcej. Polecam

Dobra książka, wciągająca, przebiegła. Polecam by poznać jacy potrafią być mężczyźni

Świetna książka, wciąga od pierwszej strony! Przeczytana w jeden dzień

Super książka polecam

Podobno każda kobieta przynajmniej raz w życiu spotka psychopatę. Psychopata spotyka jednak mnóstwo kobiet. Zwłaszcza jeśli na nie poluje. To dla niego proste. Zazwyczaj wygląda jak chłopak z sąsiedztwa – nie budzi żadnych podejrzeń. Jest dobrze ubrany, błyskotliwy, świetnie radzi sobie w życiu i ma wyjątkowy dar czarowania ludzi. Często zajmuje wysokie i ważne stanowisko – ma zdolności przywódcze, błyskawicznie podejmuje decyzje i ryzyko. Tak przynajmniej prezentuje się z wierzchu. Ta historia pokazuje, co jest pod spodem. Nika to młoda pełna ufności dziewczyna. Jonasz to przystojny pewny siebie mężczyzna. Kiedy się spotykają, wydaje się, że Nika spotkała prawdziwego księcia na białym koniu. Do czasu… "Podobno każda kobieta przynajmniej raz w życiu spotyka psychopatę. W życiu psychopaty jest jednak wiele kobiet..." "Mój ukochany wróg" jest historią opartą na prawdziwych wydarzeniach. Dzięki temu czytelnik namacalnie może odnieść się do rozegranych wydarzeń i sytuacji, jakie mają miejsce na kartach powieści. Uświadomi sobie, że takie rzeczy dzieją się naprawdę, tuż obok... Mamy tu do czynienia z doskonale przedstawionym studium psychologicznym bohaterów, ich zachowań i postępowania. Autorce udało się ukazać, jak łatwo można poddać się manipulacji drugiej osobie, jak łatwo wpaść w sidła psychopaty. Karolina Głogowska kreśli postępowanie psychopaty - od osaczania, poprzez odrzucenie, po nękanie i szantaż emocjonalny. Daje nam do zrozumienia, jak zacierają się granice między potrzebą bycia kochanym a zdrowym rozsądkiem. Z drugiej strony widzimy jaka jest reakcja otoczenia. Takie nakreślenie obojętności, znieczulicy i społecznego przyzwolenia czy nawet niezrozumienia problemu, budzi w czytelniku sprzeciw wobec takich postaw. "- Psychopaci nie wyróżniają się z tłumu. Nie mają na czole karteczki z informacją o zaburzeniu. Sprawiają wrażenie zupełnie zwyczajnych ludzi, dlatego są w stanie nabrać każdego." Początkowo Jonasz jawi się nam jako zwykły normalny facet. Jednak z czasem zaczyna docierać do nas, że coś tu nie gra. To mężczyzna przeświadczony o własnej wielkości, elokwencji i nieodpartym uroku osobistym. Posiada cechy, które charakteryzują psychopatę. Przejawia skłonność do ryzyka, manipulacji i kłamstwa, ignoruje przepisy i ogólnie przyjęte normy społeczne. Wyzuty jest z jakichkolwiek wyrzutów sumienia i empatii. Nika, Wiola, Ada, Emilia... takich kobiet jest wiele. Ale że też Jonasz nie pogubił się w tych swoich kłamstwach komu i co powiedział?! A jeśli chodzi o te wszystkie kobiety... cóż każda z nas pragnie miłości, uczucia, i czasem potrzeba bycia kochanym przesłania nam trzeźwy spojrzenie na nowo poznaną osobę. "Zawsze będzie jakaś następna. I jestem pewna, że w tym momencie już jest. Natura Jonasza nie znosi pustki, a nasz miesiąc miodowy dawno się skończył - wyjaśniłam. - Co nie powstrzymuje go przed przypominaniem o sobie i gnębieniem nas. To tak, jakby macał swoje kurczaki w kurniku. Sprawdzał, czy jeszcze tam są i na niego czekają." Historia ta boleśnie zmusza do refleksji i przemyśleń. Książka przesiąknięta jest emocjami. Zmuszeni jesteśmy do stałego czuwania i napięcia. Po zakończeniu lektury czuję, że w tej historii jeszcze sporo można by dopowiedzieć. Rodzi się bowiem mnóstwo pytań bez odpowiedzi, pozostawieni zostajemy w stanie zawieszenia. A może to zamierzony efekt, byśmy sami wyciągnęli wnioski? "To ja zaufałam za szybko, ja zadałem za mało pytań, ja nie zorientowałam się, że biorę udział w grze." "Mój ukochany wróg" to wstrząsający i otwierający oczy thriller psychologiczny, w którym rozebrano na czynniki pierwsze łowcę i ofiarę. To mistrzowskie studium zależności międzyludzkich. To powieść, która pozwala zrozumieć kobietę, która spotyka na swojej drodze psychopatę. Koniecznie sprawdźcie czy bylibyście podatni, by Was nabrać, zmanipulować...

Ciężko mi się piszę opinie na temat tej książki, ze względu na dość duże rozczarowanie. Cóż mogę powiedzieć... spodziewałam się znacznie więcej po tak obiecującej tematyce. Szczerze mówiąc to troszkę się wynudziłam, kończyłam każdą stronę z nadzieją, że zaraz coś zacznie się dziać, coś więcej... Niestety, historie 3 kobiet, praktycznie się pokrywały, co było bardzo monotonne i męczące. Chwila, w której jedna z bohaterek orientuję się, że przez cały weekend była zamknięta w domu i odizolowana od innych, napawała mnie nadzieją, ale cóż... Dodatkowym minusem dla mnie jest duża liczba niedokończonych, kompletnie niewyjaśnionych wątków. To naprawdę frustrujące. Bardzo cenię gdy autor kreśli opisy na tyle delikatnie by zostawić niedopowiedziany obszar dla interpretacji i wyobraźni czytelnika, ale w takim przypadku muszą być dobrze zarysowane okoliczności zdarzeń, które tworzą swoistą otoczkę, dzięki której czytelnik jest w stanie dobrze poznać i zrozumieć czytaną historię. Tu zabrakło mi wszystkiego. Jeszcze jedno, w moim mniemaniu autorka za mało zagłębiła się w tematykę tego typu zaburzeń, skupiła się bardziej na ogólnych statystykach i wnioskach, o czym czytamy na końcu. Osobiście taka tematyka to mój mały konik, dlatego zabrakło mi wiedzy teoretycznej, która pomogła by rozbudować charakterystykę postaci, przez co jest ona tylko lekkim, zewnętrznym zarysem. A i jeszcze coś, autorka zrównała wszystkich psychopatów do ‘seryjnych uwodzicieli’, natomiast to zachowanie dewiacyjne obejmuje znacznie szerszy obszar. Takie zaburzenie nie wiąże się tylko z ‘seryjnymi uwodzicielami’, dlatego przytoczenie ogólnych statystyk, do tego konkretnego przypadku jest według mnie nie na miejscu. Natomiast idea podania tego typu statystyk, oczywiście bez odniesienia ich stricte do przytoczonego przypadku w książce, jest zdecydowanym plusikiem. Swoją drogą w większości książek takie końcowe adnotacje naukowe były by bardzo wartościowe, taki mały zastrzyk wiedz, dzięki któremu ludzie dodatkowo się rozwijają. Nie będąc taka całkiem negatywna. Pozytyw => książka jest inspirowana rzeczywistymi osobami i ich przeżyciami. Świetny pomysł żeby napisać książkę o tak trudnym temacie i otworzyć oczy ludziom. Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że ta książka mogła stać się elementem terapii, dla ofiar, które mogły anonimowo podzielić się swoją historią z autorką.

„Mój ukochany wróg” to powieść fikcyjna, ale wzorowana na prawdziwych osobach i zdarzeniach. To, że w naszym otoczeniu funkcjonują psychopaci to fakt. Statystyki pokazują, że częściej są to mężczyźni, ale reguły nie ma. Przedstawiona w książce historia pokazuje nam, jak pięknie psychopaci potrafią manipulować ludźmi, z którymi pracują, wchodzą w związki, przebywają na co dzień. Jaka jest ich strategia, jak powoli osaczają swoje ofiary i jak wielką radość czerpią z wyrządzonej im krzywdy. Ich zachowanie przywodzi na myśl drapieżcę, który pastwi się nad swoją ofiarą. Tylko, że najczęściej drapieżnik robi to, by zaspokoić swoje potrzeby przetrwania. Psychopata robi to by poczuć satysfakcję i upaja się władzą jaką zyskuje nad drugim człowiekiem. Na kartach powieści poznajemy trzy skrzywdzone kobiety, choć tak naprawdę jest ich więcej. Są bardzo różne, każda ze swoimi życiowymi doświadczeniami, w innym wieku. Łączy je jedno. Wszystkie wpadły w pułapkę Jonasza. Narracja w książce też się zmienia. Historię Niki poznajemy w formie jej wspomnień przytoczonych przez osobę, która jej wysłuchała. Ten rodzaj narracji wybijał mnie z rytmu czytania, co powodowało, że mój początek z powieścią był dość toporny. Bardzo mi za to przypadła do gustu relacja Wioli, która w ramach terapii ma prowadzić pamiętnik. I w takiej formie przedstawiona jest jej historia, a trzeba dodać, że kobieta ma dość trzeźwe spojrzenie na świat i cięte riposty, przez co świetnie się czyta jej zapiski. Również narracja pierwszoosobowa prowadzona przez Adę, przypadła mi do gustu. Podobał mi się styl jakim książka jest napisana. Język jakim posługuje się autorka sprawia, że historię czyta się szybko i z rosnącym zainteresowaniem. Mamy tutaj bardzo dobrze wykreowane postacie. Zarówno bohaterki powieści jak i Jonasz, są postaciami bardzo realnie wykreowanymi. Uważam, że po tę książkę powinna sięgnąć każda kobieta bez względu na wiek. Jeśli prawdą jest stwierdzenie, że każda z nas w swoim życiu spotka psychopatę, to warto znać jego sposób działania już teraz. Warto poznać swojego wroga, zanim podejmie się z nim walkę. Szczególnie, że ten wróg często posiada ogromny urok osobisty, który nie tylko działa na kobiety, ale zyskuje również sympatię i uznanie w oczach mężczyzn.

"Podobno każda kobieta przynajmniej raz w życiu spotyka psychopatę. W życiu psychopaty jest jednak wiele kobiet.." Poznajemy tu historię Weroniki, Wioli i Ady . Każdej z nich poświęcono rozdział książki dzięki czemu dogłębnie poznamy rozwijające się relacje bohaterek z tytułowym ukochanym wrogiem. Trzy młode, piękne, wykształcone i samotne kobiety. Łączy je miejsce pracy i potrzeba bycia kochaną , co wykorzysta Jonasz . "Psychopaci nie wyróżniają się z tłumu. Nie mają na czole karteczki z informacją o zaburzeniu. Sprawiają wrażenie zupełnie zwyczajnych ludzi, dlatego są w stanie nabrać każdego [...] " . Wspaniały, troskliwy, chętnie służący pomocą , niemal idealny mężczyzna , łatwo zjedna sobie otoczenie. Rozkochuje w sobie kobiety , karmi kłamstwami. Manipuluje kobietami tak , że nawet kiedy traci zainteresowanie swoimi ofiarami, oddala się ,unika spotkań z nimi, one nie widzą problemu w nim ale wierzą że same zawiniły. Niestety kiedy nasze bohaterki angażują się mocno w związek z Jonaszem , on upatruje sobie nowe obiekty , jednak nie pozwoli im o sobie zapomnieć . Nie jest łatwo wyrwać się z jego szponów. Tym bardziej iż zajmuje on wyższą pozycję w stacji telewizyjnej gdzie pracują . Jonasz jest przebiegły, każda kobieta w firmie jest pod jego urokiem. W jednym budynku pracuje on, jego żona i kochanki. Pomyślcie jak dobrze trzeba mieć rozbudowaną sieć klamstw by nikt się nie dowiedział. Jak długo uda mu się utrzymywać te związki , co zrobią kobiety kiedy prawda o nim wyjdzie na jaw? Przeczytajcie tę książkę i przekonajcie się sami. Autorka wykonała tu kawał dobrej roboty ,poznaliśmy naprawdę dobrze metody działania psychopaty. Do tej pory nie znałam takiego problemu, a po lekturze tej książki przekonałam się,że psychopaci są wśród nas , tylko ciężko ich wyczuć ... Choć ta historia nie wciągnęła mnie od razu, to z czasem byłam pod takim wrażeniem przebiegłości Jonasza , że ciężko było się oderwać od czytania, chciałam wiedzieć co dalej, co jeszcze wymyśli , kiedy wreszcie opadnie kurtyna i prawda wyjdzie na jaw. Jak zakończy się ta historia. A wy czytaliście już ? A może spotkaliście psychopatę? Mam nadzieję, że nie...