Jak byłam młodsza, to uwielbiałam oglądać Młodych Tytanów, a moją ulubioną postacią była właśnie Raven. Dlatego właśnie jak zobaczyłam komiks poświęcony tej postaci, to nie mogłam przejść obok niego obojętnie. Mimo, że skierowany jest do trochę młodszych czytelników, to jakoś specjalnie mi to nie przeszkadzało. Trochę starsi czytelnicy też mogą mieć z niego frajdę . Sam komiks czyta się bardzo szybko, tak jak z resztą każdą powieść graficzną. Na duży plus należy zaliczyć rysunki oraz ich fioletową kolorystykę. Jeśli chodzi o minusy, to niestety nie podobało mi się, że akcja rozkręciła się dopiero na sam koniec historii. Można było na spokojnie dodać kilka stron do książki i w środku opowieści zrobić jakiś mały zwrot akcji. Poza tym, to ogólnie "Młodzi tytatani. Raven" byli przyjemną lekturą i chętnie jeszcze coś przeczytam z tej serii.
Tytułowa Raven to nastolatka, która po wypadku, w którym zginęła jej przybrana matka, doświadcza amnezji. Bardzo przeżywa fakt, że nie pamięta kim jest, a w dodatku zdarzają jej się dziwne sytuacje. Słyszy tajemniczy głos, poznaje myśli i uczucia przypadkowych osób oraz jej własne pragnienia ziszczają się naprawdę. Z każdą stroną robi się coraz bardziej tajemniczo i niebezpiecznie. "Młodzi Tytani. Raven" to bardzo przyjemny w odbiorze komiks o młodzieży dla młodzieży. Gdybym czytała go w czasach własnego liceum, to z pewnością główna bohaterka stałaby mi się bliska. Nie znam niestety tej części uniwersum DC, żeby móc porównać tę wersję z poprzednimi. Podobała mi się kreska oraz zabawa kolorami. Niektóre strony są przytłumione, w odcieniach szarości, prawie surowe i czarno-białe, a tylko postać Raven zawsze zachowuje swoje barwy. Na początku nie wiedziałam, od czego to zależy, ale widziałam, że jeden z recenzentów zasugerował, że to może być wyraz mocy bohaterki. Poziom jej empatii odzwierciedlałyby właśnie kolory ilustracji. Ciekawy zabieg, nie spodziewałabym się tego. Mogę w zasadzie wymienić tylko jeden minus. W pewnym momencie (na etapie szkolnego balu) akcja według mnie pogalopowała zbyt szybko. Na jednej stronie Raven jest szczęśliwa, na kolejnej już rozpacza, trochę ciężko mi było za tym nadążyć. Kilka kadrów więcej załatwiłoby ten problem. Lektura była na tyle wciągająca, że mam ochotę poznać ciąg dalszy. Polecam fanom komiksów superbohaterskich, a zwłaszcza nastolatkom. Poruszone tu zostało parę ważnych kwestii takich jak akceptacja samego siebie, radzenie sobie z emocjami, nowa przyjaźń, rodzące się zaufanie, także myślę, że te tematy będą najbliższe właśnie takiej grupie wiekowej. PS: koniecznie wyszukajcie instagramowe konto rysownika Gabriela Picolo, jest tam mnóstwo pięknych grafik jego autorstwa. To świetne uzupełnienie historii dla czytelników, którzy mają już lekturę komiksu za sobą, a osoby dalej zastanawiające się, być może zdecydują się jednak sięgnąć po ten tytuł.
Mniej recenzji