Mitologia nordycka (okładka twarda)

Po odkryciu moich Skandynawskich korzeni ten tytuł pojawił się na mojej liście lektur do przeczytania by zapoznać się z wierzeniami moich przodków.

Dobrze, bezpretensjonalnie i bez zbędnych tez. Dzika, wesoła i prosta mitologia Nordycka do przeczytania również dla młodszych. Bardzo potrzebna.

Jeżeli lubisz mity to nie zastanawiaj się :) Przyjemna książka do czytania na sen. Polecam.

Polecam. Zwłaszcza dla fanów Marvela będzie to nie lada gratka.

"Nordyckie historie dla młodszych i starszych" Neil Gaiman to bardzo znany i lubiany na całym świecie współczesny autor, którego twórczość literacka w przeważającej części opiera się na tematyce utworów fantasy. Wiele z jego książek to czerpanie inspiracji z mitów, które pisarz zawsze bardzo lubił i kilka razy zamieszczał różne bóstwa także w swoich książkach (np. Amerykańscy Bogowie). Najnowszą swoją pozycją autor chciał się już w pełni skupić na mitach krajów skandynawskich i północno-germańskich (Norwegii, Danii, Szwecji, Islandii i Wysp Owczych) i przybliżyć je czytelnikowi opowiadając w swoim barwnym i specyficznym stylu. "Mitologia nordycka" rozpoczyna się wstępem, gdzie Gaiman przedstawia swoją fascynację mitologią i mitami i informuje, że książka powstała, by wnieść nieco świeżości i przedstawić mity w swoim stylu, a opierał się głównie na dwóch najstarszych i najbogatszych w wiedzę dziełach o mitologii nordyckiej: "Edzie poetyckiej" i "Edzie prozaicznej" - utworze islandzkiego poety i historyka Snorrego Sturlusona . Nordycka mitologia składa się z wielu mitów i panteonu bogów i pomniejszych bóstw podzielonych na dwa rody Asów i Wanów, które przewijają się przez tę książkę. Jednak Gaiman postanowił skupić swoją uwagę w przeważającej części na trzech najważniejszych i najpopularniejszych z nich: naczelnym bóstwie i przywódcy, walecznym, przebiegłym i mądrym Odynie, jego synu, bogu piorunów i grzmotów, uczciwym, silnym i niezwyciężonym Thorze, oraz ich największym przeciwniku, który jest równie pomocny, jak szkodliwy, podstępnym, przebiegłym, pożądliwym i mrocznym Lokim. Książka składa się z 16 wybranych mitów i poznajemy historie bóstw i świata nordyckiego od początku powstania wszechrzeczy aż po Ragnarök, czyli zmierzch bogów. Walki, wojny, namiętności, przygody, spiski i knucia. Przeczytać możemy między innymi historie o poszukiwaniu przez Thora skradzionego mu młota Mjölnira, potyczkach Asów walczących z Wanami, opowieści Gerd i najpotężniejszego z Wanów, pięknego i szlachetnego wojownika Freja czy wyprawie Thora do krainy olbrzymów. Duże wrażenie robi ostatnia opowieść o tym jak będzie wyglądał i wypełni się Ragnarök, czyli przeznaczenie Bogów. To w tym dniu zetrą się ze sobą wszystkie postaci mitologii, bóstwa z innymi bóstwami, olbrzymami i pozostałymi stworzeniami, skutkiem czego obecny świat zostanie dostatecznie zniszczony i przestanie istnieć, żeby mógł powstać nowy, bez przemocy i wojen. Pełno wielkich i spektakularnych pojedynków i tragicznych śmierci, które fascynują i poruszają. Na końcu książki autor dodatkowo jeszcze zamieścił Glossariusz przedstawiający krótko bogów, olbrzymów, elfów, karłów, różne magiczne i boskie przedmioty oraz miejsca. "Mitologia Nordycka" to licząca sobie zaledwie dwieście stron książka, która tak naprawdę nie proponuje nic nowego do literatury z tego obszaru. Powstała z zamysłem wniesienia nieco świeżości i opowiedzenia jej na styl i sposób współczesnego autora. Dla jednych, którzy już ją znają, żeby przypomnieć najważniejsze mity i bogów. Dla tych, którzy mitów nordyckich nie znają wcale, żeby mniej więcej przybliżyć jak wyglądał cały świat i mieszkańcy Asgardu i żeby zachęcić po sięgnięcie do bardziej obszernych i rzeczowych opracowań i książek. Dobra, przyjemna i lekka lektura do przeczytania za jednym zamachem. swiat-bibliofila.blogspot.com

Mitologie są interesujące. Motywy wierzeń Germanów, Słowian lub właśnie Skandynawów, wprowadzone do dzisiejszej kinematografii, literatury oraz sztuki – zyskują w ostatnim czasie na popularności. Neil Gaiman w „Mitologii Nordyckiej” opowiada na nowo znane nam historie nordyckich bogów w bardzo interesujący sposób. Chcąc opowiedzieć wam historie poszczególnych bogów, wraz ze wszystkimi istotnymi szczegółami, które znajdziecie w książce, do tego próbując wam tego nie „zaspojlerować” musiałabym to napisać w bardzo obszerny sposób – tak więc w recenzji skupię się na odczuciach, stylu autora i moich wrażeniach z czytania powieści. „Milczał zatem: ci, którzy milczą, rzadko się mylą.” Zacznę od tego, iż jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Neila Gaimana. Nie miałam wcześniej okazji się z nią zapoznać, gdyż nie przepadam za powieściami z gatunku fantasy. Książka trafiła do moich rąk właściwie przypadkiem, gdyż do księgarni pojechałam po zupełnie inną powieść, lecz nie było jej na stanie. Skorzystałam więc z okazji i kupiłam dwie inne książki w promocji. „Dzięki Lokiemu świat jest ciekawszy, ale mniej bezpieczny.” Nordyckie mity opowiedziane w tym utworze są przede wszystkim czytelne. Nie ukrywam, że pojąć o co tak właściwie chodzi w tej mitologii, jest ciężko. Obejmuje ona szeroką gamę stworzeń, bogów i indywidualnych historii, w których nazewnictwo – dosyć skomplikowane nawet dla osoby uczącej się języków skandynawskich – pełni poniekąd bardzo ważną rolę. Autor stara się jak najwierniej odtworzyć przebieg wydarzeń, opierając się mitach oraz na innych książkach opowiadających o wyczynach Odyna, Thora oraz Lokiego, który wyraźnie odznacza się na tle innych bóstw. Czytelnik poznaje losy świata, zostaje wciągnięty w wir niewiarygodnych i poniekąd dziwnych wydarzeń. Myślę, że czytając tę książkę, nikt nie będzie miał problemu z zapamiętaniem tego, czym jest Yggdrasil, tego w jaki sposób Odyn stracił oko, lub skąd Thor otrzymał swój Mjölnir. Lektura jest łatwa i przyjemna, choć nie twierdzę, że czyta się ją z zapartym tchem. Jest to po prostu ciekawa książka o mitach krajów skandynawskich. Powieść jest zbeletryzowana, zawiera dialogi, a nie tylko i wyłącznie suche informacje. Na pewno się przy niej nie wynudziłam, jak i nie czytałam jej z ogromnym zafascynowaniem. „Mitologia nordycka” Neila Gaimana, to książka pełna niezwykłych historii. Na pewno przybliży ona niejednemu czytelnikowi niezaznajomionemu z kulturą ludzi krajów skandynawskich – ich tradycję i fascynujące opowieści o bogach silnych, potężnych, sprawiedliwych, lecz czasem złych, budzących trwogę i strach. Podsumowując, myślę, że książka spodoba się najbardziej na pewno fanom fantasy, jak i fanom mitologii skandynawskiej, lecz polecam tą książkę również czytelnikom innych gatunków, by zapoznali się z tą pozycją, gdyż jest ona na pewno ciekawsza niż większość zbiorów zawierających suche informacje.

Mitologie świata to nie tylko bardzo ciekawe i barwne fantastyczne opowieści, zbiory wiedzy na temat poszczególnych kultur, ale także, o czym miałam okazję przekonać się w ostatnim czasie, przygotowując się do matury, niezwykle bogate źródło wszelakich motywów literackich! W związku z tym, bardzo ubolewam nad faktem, że w szkole uczeń ma styczność jedynie z mitologią grecką oraz szczątkowymi informacjami na temat mitologii rzymskiej, a inne, w tym nordycka, są całkowicie pominięte. To wielka strata, bo opowieści te są zdecydowanie warte poznania i zgłębienia. Ja po raz pierwszy zetknęłam się z mitologią nordycką w powieści Ricka Riordana - „Magnus Chase i Bogowie Asgardu. Miecz Lata”. Tam już miałam okazję poznać sylwetki kilku najważniejszych bogów i bogiń, a także dowiedziałam się co nieco na temat konstrukcji tego całego nordyckiego uniwersum, jednak te elementy mitologii były zinterpretowane w konkretny sposób na potrzeby fabuły. Teraz miałam szansę nieco uzupełnić swoją wiedzę, sięgając po „Mitologię nordycką” Neila Gaimana. Samego autora znałam już ze świetnych „Nigdziebądź” i „Księgi cmentarnej”, dlatego spodziewałam się lektury nie mniej fascynującej i na podobnym poziomie. Absolutnie się nie zawiodłam i czuję się usatysfakcjonowana tą podróżą po wierzeniach skandynawskich plemion. Zbiór składa się ze wstępu, w którym autor wyjaśnia pokrótce genezę powstania książki i z szesnastu mitów, które bardzo ładnie łączą się w jedną, spójną opowieść, zawierającą rozpoczęcie, rozwinięcie i zakończenie. Czytelnik wkracza w uniwersum pełne bóstw, elfów, krasnoludów, olbrzymów i innych fantastycznych stworzeń, które zamieszkują dziewięć światów. Wraz z Thorem przemierza Jotunheim w poszukiwaniu olbrzymów, wraz z Lokim knuje intrygi i porywa Idunn razem z jej złotymi jabłkami, przynoszącymi bogom odmłodzenie, a także wraz z Odynem poszukuje miodu poetów. Historie opowiadane przez Gaimana są niezwykle barwne i ciekawe. Oprócz swojego czysto edukacyjnego wymiaru przynoszą czytelnikowi po prostu kawał dobrej rozrywki. Są napisane z polotem i humorem, a czyta się je z łatwością i przyjemnością. Każda z tych krótkich opowiastek ma nieco inny charakter - są historie dynamiczne, pełne brutalnych pojedynków i ekscytujących przygód, a także te nieco spokojniejsze, pełne magii i wdzięku. Język i sposób przedstawienia mitów jest dostosowany do czytelnika w każdym wieku, dlatego zarówno młodzież, jak i dorośli odbiorcy mogą sięgnąć po ten zbiór i dobrze się bawić. Neil Gaiman to pisarz, który potrafi czarować słowem, o czym przekonałam się już po raz kolejny. Jeśli jeszcze nie znacie jego twórczości to „Mitologia nordycka” może być odpowiednią książką na początek.

Mitologia nordycka jest moją pierwszą pozycją pióra Gaimana i choć nie do końca mnie zachwyciła, na pewno sięgnę po kolejne książki autora. Do tej pory byłam ignorantką i za jedyną słuszną mitologię uważałam tę spisaną przez Parandowskiego, bo cóż może być ciekawszego od starożytnej mitologii Greków i Rzymian? Zainteresowanie światem i obyczajami ludzi północy pojawiło się wraz z odkryciem filmów fantasy studia Marvel Comics. I w tym przypadku po raz pierwszy chciałabym podziękować bogom za telewizję. Książka Gaimana kusiła mnie od jakiegoś czasu przepiękną okładką, co zauważył mój partner i postanowił mi ją sprezentować. Niezwłocznie zatem wzięłam się za czytanie i przepadłam w owych opowieściach. Świat przedstawiony w lekturze jest niewyobrażalnie ciekawie i barwnie opisany, a wszystkie historię spójnie się przeplatają. Jedyne do czego mogłabym się przyczepić to forma, w jakiej Neil Gaiman postanowił przekazać nam nordyckie legendy. Niejednokrotnie musiałam wracać do poprzednich stron, gdyż skomplikowane nazewnictwo i ogromna liczba postaci przedstawiona w książce, mieszała mi się co rusz w głowie. Niektóre z opisów były zbyt zagmatwane, a co za tym idzie, moja wyobraźnia nie chciała współpracować i zamiast tworzyć w głowie obrazy i szkielety postaci, wyłączała się, skazując mnie na suche czytanie opowiadań. Być może oczekiwałam czegoś więcej od tej pozycji, która w rezultacie okazała się jedynie zbiorem opowiadań i stąd taka, a nie inna ocena, ale nie zniechęcam się i na pewno niedługo sięgnę następną pozycję, bądź co bądź jednego z ciekawszych autorów fantasy.

Książka jest super. W sumie to mało powiedziane - ona jest MEEGA. Szczerze mówiąc to nie spodziewałam się, że będzie aż taka dobra. Na początku kupowałam ją tylko i wyłącznie dlatego, że inni ją polecali. No więc ją kupiłam i to był SZOK. Jeszcze tak dobrej książki to ja nie czytałam- a nie czytam mało. Pierwszy raz nie przeczytałam książki... ja ją po prostu POŁKNĘŁAM!!! Choć nie czytałam wcześniej książek w tym stylu tylko jakieś romansidła to muszę powiedzieć, iż to był SZTOSS. Choć mitologia ta różni się od Greckiej, ponieważ jest dosyć brutalna to dla mnie ta DUUUŻA różnica mnie nawet nie przejęła, a co dosyć dziwne to ja się wręcz przy niej ŚMIAŁAM. Tak dobrze czytacie ja się śmiałam przy wcześniej wspomnianej brutalnej książce. Naprawdę POLECAM tę książkę WSZYSTKIM, którzy chcą spróbować czegoś innego, bądź kontynuować swoją przygodę z mitologią.

Gaiman postarał się zawrzeć skrawki zapomnianych przypowieści w spójną całość zbierając całą dostępną dziś wiedzę do jednej książki . Jak sam autor zaznacza, nie jest to jedyny sposób w jaki dało się zawrzeć coś, co tysiące lat temu uchodzilo za nordycką religię, jednak najbardziej przystępny jeśli chodzi o styl językowy, chronologiczność wydarzeń, jak i o wyśmienicie dobrany zbiór zabawnych i heroicznych momentów których nie może zabraknąć w żadnym dobrym opowiadaniu. Polecam książkę nie tylko fanom mitologii nordyckiej jak i miłośnikom serialu "Wikingowie", lecz każdemu, kto poszukuje fantastcznego sposobu na spędzenie wieczoru w blasku płonącego ogniska.