Miłość leczy rany (okładka miękka)

Miłość wcale nie jest czymś oczywistym, czasem jest wystawiana na próbę i wymaga chwili zastanowienia nim ktoś rzuci się w jej otchłań. Niekiedy zawładnie człowiekiem od pierwszego wejrzenia, a innym razem potrzebny jest czas by została rozpoznana. Bywa i tak, iż dla niej jest się zdolnym zaryzykować wszystko i zaufać pomimo, że prawie nie ma do tego podstaw, oprócz tej jednej wydającej się całkowitym szaleństwem, prowadzącym wprost do zguby. Kim tak naprawdę jest Igor? Człowiekiem, którego od kilku lat zna i kocha Tosia, czy poszukiwanym międzynarodowym listem gończym mordercą? Nie ona jedna zadaje sobie to pytanie, ale była bliżej niego niż ktokolwiek inny, więc dlaczego nic nie wiedziała? Miała u swego boku oszusta i zbrodniarza czy też człowieka ze skomplikowaną przeszłością, w jakiej kryje się jeszcze więcej mrocznych sekretów? Rozwianie wątpliwości musi nastąpić jak najszybciej, od tego zależą dalsze losy Igora i Tośki. Co faktycznie wydarzyło się kiedyś w Kazachstanie? To właśnie musi odkryć dziewczyna, ale jej narzeczony nie jest skory do zwierzeń, nawet w sytuacji, w jakiej, grozi mu ekstradycja z Polski i śmierć w ojczyźnie. Prawda ukryta jest pod dumą i honorem, prawem zemsty niezrozumiałym dla ludzi z innego kręgu społeczno-kulturowego oraz w wydarzeniach, których nikt nie chce wspominać. Jednak temu wszystkiemu dorównuje upór nie tylko zakochanej kobiety, ale przede wszystkim kogoś kto chce poznać prawdę oraz by sprawiedliwość zatriumfowała. Jak obronić człowieka po części przed nim samym jak i tradycją, jednocześnie dającej wsparcie oraz wyrządzającej krzywdę? Zbrodnia, miłość i dwoje ludzi, którzy stanęli przed najpoważniejszymi decyzjami w życiu. Pierwszy tom nowej trylogii kryminalnej autorstwa Katarzyny Bondy zaskakuje już na samym początku i nie jest to jednorazowe odczucie, lecz można tak powiedzieć o całej, najnowszej, książce. „Miłość leczy rany” jest zupełnie odmienna od tego, do czego do tej pory byliśmy w przyzwyczajeni w powieściach pisarki, lecz i jednocześnie ma w sobie to „coś”, sprawiające, że podobnie jak przy wcześniejszych, trudno oderwać się od ich lektury. Po mistrzowsku została połączona nieszablonowa strona kryminalna z historią o niezwykłej miłości, nieoczywistej i trudnej, ale przede wszystkim prawdziwej aż do bólu. Dodając do tego kazachskie krajobrazy oraz tradycje, pozostające, na pierwszy rzut oka, w całkowitej opozycji do tego, co uważamy za oczywiste, otrzymujemy bestsellerową mieszankę. Nie brak w niej pasji, miłości, lecz także zbrodni, zdrady i … tajemniczego mistycyzmu, zacierającego granice pomiędzy przeszłością, teraźniejszością i przyszłością. Tytuł „Miłość leczy rany” wydaje się niezbyt adekwatnym do kryminału, ale to jeden z wielu pozorów, pod jakimi kryje się wielowątkowa historia z gatunku thrillera, pełna zwrotów akcji, walki o nieoczywistą prawdę i trudną sprawiedliwość oraz bohaterów, noszących wiele masek. Katarzyna Bonda z detalami oddała specyfikę kazachskiej społeczeństwa oraz praw nią rządzących, nie jest to jedynie mało znaczący wątek, ale jeden z motywów fabuły. Premierowa część trylogii kryminalnej Wiara ● Nadzieja ● Miłość napisana jest z prawdziwym rozmachem tak pod względem postaci jak i tła oraz co najważniejsze samej opowieści, gdzie ścierają się ludzkie namiętności, zemsta, zbrodnia z karą, miłość i nienawiść oraz prawda z kłamstwem. „Miłość leczy rany” jest także dramatem sądowym, w jakim dowody okazują się zwodnicze, poszlaki odkrywają rzeczywistość pełną tajemnic, a oskarżony wydaje się spowity krwawą mgłą śmierci i tajemnic.

Z przykrością stwierdzam, że ja nie umiem czytać książek tej autorki , kompletnie to nie mój styl. Lubię sięgać po różną literaturę, romanse, thrillery, kryminały, i wiele innych, wiec to nie chodzi o rodzaj. Coś mi w nich nie odpowiada, nie wiem czy to styl, język czy coś innego. Książkę czytałam z przerwami, bo tak mnie męczyła, że nie przyniosła żadnej satysfakcji, relaksu. Dodatkowo sama grubość trochę przeraża, osobiście jednak wole jak powieść ma 300-400 stron max. Najnowsze dzieło autorki będzie składało się z trzech tomów. „Miłość leczy rany” jest książka opartą na prawdziwych wydarzeniach. 📚Historia miłosna kazachstańskiego wojownika i Polki. 📚Igor pomaga potrzebującym ludziom, na Dolnym Śląsku znany jako uzdrowiciel. Pojawił się z Górach Sowich kilka lat wcześniej i poznał dziewczynę, która została jego narzeczoną. Nikt jednak nie zna jego przeszłości, tego co robił wcześniej. Mężczyzna skrywa sekret, którego nie chce nikomu wyjawić, nawet swej ukochanej. 📚 w Uralsku, przed laty dochodzi do krwawej zbrodni, giną szefowie lokalnego gangu. Przestępca poszukiwany jest na całym świecie przez Interpol oraz grupę zawodowych zabójstw. Czy znany uzdrowiciel i zabójca to jedna i ta sama osoba ? Czy Polce grozi niebezpieczeństwo ?

Fantastyczna! Nie jestem ślepą fanką Katarzyny Bondy. Bywało, że w innych książkach denerwowały mnie rozległe opisy, w których czasem gubiła się świetna fabuła. "Miłość leczy rany" to 740 stron, które czytałam z zapartym tchem. Ta historia wciągnęła mnie tak bardzo, że z żalem ją odkładam i żałuję, że nie będzie kontynuacji. Mimo, że powieść to w większości fikcja, a Ania i Unkas, jak napisała sama autorka, nie są bohaterami książki, a jedynie protoplastami, to wydaje mi się, że ich znam i chciałabym poznać ich osobiście. Opisy zwyczajów, układów panujących w Kazachstanie, szamani, banksy, a w końcu miłość... to wszystko sprawiło, że zakochałam się w tej powieści i ciągle mi mało!!! Dziękuję :) Jeśli to miłość spowodowała tą cudowną zmianę stylu (wcześniej było świetnie, teraz jest fenomenalnie), to dziękuję również Remiemu, że pojawił się w życiu Kasi. Ja to kupuję! I czekam na jeszcze ❤❤

"Chciała tylko przypomnieć sobie, co było, odkleić się i choćby we śnie zlać z ukochanym w całość. Dopiero teraz docierało do niej, co zawsze powtarzał: "Ja sam to połowa mężczyzny, ty sama to połowa kobiety"." 2001 rok. Igor jest mężczyzną, który na co dzień pomaga ludziom cierpiącym na różne schorzenia. Jest szanowanym uzdrowicielem, znanym na Dolnym Śląsku. Można by rzec, że w Ząbkowicach Śląskich pojawił się jakby "znikąd". Nikt nie zna jego przeszłości, ale w zasadzie kogo to obchodzi? Właśnie tu poznaje kobietę, w której się zakochuje, z wzajemnością. Miłość kwitnie już od pięciu lat, a Tośka może się cieszysz pierścionkiem na palcu. Jest jednak jeden problem. Nawet ona nie zna jego tajemnicy... Wie jedynie, że... zabił. Rok 1994. Kerej, kazachski wojownik staje w obronie bliskich mu osób. Wychodzi więc naprzeciw lokalnemu gangowi. Zabija siedmioro ludzi. Ucieka. Musi się ukrywać, by ochronić swoją rodzinę. Opuszcza kraj, by... móc żyć. Wybiera Polskę. Tam poznaje miłość swojego życia. Niestety, po kilku latach wychodzi na jaw jego prawdziwa tożsamość. Czy miłość przezwycięży śmierć? Twórczość Katarzyny Bondy jest mi znana, a seria z profilerem Hubertem Meyerem podbiła moje serce. Z Saszą Załuską trwa nierówna walka, niemniej jednak nie wydam pełnej opinii, gdyż utknęłam na trzecim tomie, na który, po przeczytaniu tej powieści, zerkam ukradkiem :). Przyznam szczerze, że na historię, która porusza taką, a nie inną tematykę natknęłam się po raz pierwszy. Mowa tu o miłości kazachskiego wojownika Kereja do ... Tośki - Polki z krwi i kości. I nie, nie jest to romans jakich wiele. W zasadzie romans to za duże słowo. Powiedziałabym, że trochę tu romansu, trochę kryminału, a nawet powieści obyczajowej. W tej książce znajdziecie ogrom informacji o kazachskiej kulturze, warto podkreślić, że fascynującej. Autorka dzieli się z czytelnikiem historią inspirowaną prawdziwymi zdarzeniami, a ich bohaterowie żyją wśród nas. Ba! Podobno są już po lekturze tejże pozycji. Książka, która czekała kilka ładnych lat na swoje pięć minut. Historia, przez którą grożono autorce i jej rodzinie. Kasia Bonda zdecydowała się podzielić się nią z czytelnikami. I... słusznie! Niewiarygodna historia miłosna kazachskiego uciekiniera do Polki. O poświęceniu, o wierze w drugiego człowieka, o sile miłości. O tym, że prawdziwa miłość jest niezwykle silna i przetrwa największą burzę. Poruszy nawet najtwardszych "zawodników" :) Akcja powieści dzieje się w dwóch płaszczyznach czasowych - przeszłości i teraźniejszości. Rozdziały z przeszłości pozwalają nam odkryć stopniowo historię Kereja, poznać kulturę jego kraju, jego rodzinę, zasady, którymi się kieruje. Podczas czytania rozdziałów, których to wydarzenia miały miejsce w Uralsku, wymagałam od siebie stuprocentowego skupienia. Wiele nieznanych dotąd słów i imion... naprawdę trzeba się skoncentrować. Momentami i tak się gubiłam, czytałam tekst ponownie. Moim zdaniem - wymagająca lektura. Czego więc dotyczy teraźniejszość? Opisuje ona walkę o miłość niesamowitej Polki - Tośki, która za swoim mężczyzną jest w stanie skoczyć w ogień, choć ich ostatnie chwile spędzone razem nie należały do udanych. Co mogę Wam jeszcze napisać... Niezwykła historia, piszę opinię i wycieram łzę z policzka. Kasia Bonda, właśnie tą powieścią, utwierdza czytelnika w przekonaniu, że o prawdziwą miłość warto walczyć. Zawsze. "Szczere uczucie nie powoduje cierpienia. Miłość to szczęście, radość, spokój. Ludzie wiążą się ze sobą, by im było lżej. Kiedy boli, należy dotrzeć do źródła i przywrócić równowagę. Czy to jest miłość? A może raczej nałóg?"

Jak zwykle super, trudno się oderwać od czytania. Bardzo ciekawa, świetnie opowiedziana historia. Czekam na kolejne książki z tej serii.