Maybe someday (okładka miękka)

Książkę polecam serdecznie jak każdą inną od Colleen Hoover Kocham każdą jej historię! Książka jej niesamowicie wciagajaca, niczego nie domyślam sie co stanie się później itd. Opowiada o miłości, przyjaźni, problemach, muzyce i pasji Nie zastanawiaj więc się nad zakupem , po prostu ją przeczytaj, a zakochasz sie tak jak ja :)

Jestem w okolicach 60 strony i zaczynam tracić nadzieję, że w tej "książce" nastąpi jeszcze jakiś przełom, który mnie miło zaskoczy. Bo jak dotąd lekturę oceniam bardzo słabo. Cisną mi się "na palce" same niepochlebne słowa, a "żałosne" to najdelikatniejsze z nich. Kupiłam pod wpływem pozytywnych opinii, na prezent, i całe szczęście, że przed jego wręczeniem postanowiłam trochę w niej powęszyć. Już wiem, że na pewno jej nikomu nie sprezentuję, bo tylko bym się skompromitowała. Literatura niskiego lotu, fast-foodowa, komercyjna, nic nie wnosząca-ot, zapychacz czasu. Główna bohaterka, co drugie zdanie "wkurzona", co drugą stronę "wali kogoś w nos"-naprawdę, komu to się może podobać? Chyba tylko gimnazjalistkom...

Książka bardzo fajna, miło i z wielka ciekawością sie czyta. Polecam :)

Moim najbardziej ulubionym gatunkiem literackim jest romans. Zawiera w sobie wszystko, czego potrzebuję do wyciśnięcia najgłębiej skrywających się we mnie emocji. Tak samo było i w tym przypadku.
Powieść Maybe Someday ukazuje czytelnikowi prawdę o ludzkim sercu, o uczuciach, które nie ważne jak bardzo byśmy chcieli, nie jesteśmy w stanie zmienić. Wytrwałość, która opisana była w książce, jest w naszych dzisiejszych czasach trudna do przeżycia.
Polecam.

Lekka, wciągająca lektura do pochłonięcia w dzień lub max 2 :) Czytając odczuwa się emocje towarzyszące głównym bohaterom: chwile wzruszenia, radości, zachwytu i romantyczności. Polecam i zabieram się za koleją książkę tej autorki ;)

http://www.ksiazkowe-recenzje-natalki.blogspot.com

Bardzo się cieszę, że nie przetłumaczono tego tytułu na polski, bo brzmiałoby to komicznie. Okładka też jest ładna nie mogę powiedzieć, że piękna, bo niczym się zbytnio nie wyróżnia.
Teraz zawiodę wszystkich fanów tej książki, bo nie czytało mi się jej zbyt dobrze. Szerze to czytałam ją ponad rok. Zapytacie się jak to możliwe, no niestety na początku książka była ciekawa i dobrze mi się ją czytało, a potem coś się popsuło i nie mogłam przez to przebrnąć, aż w końcu nadszedł ten dzień, kiedy skończyłam tę książkę.
Nie mogę tu powiedzieć teraz żadnego wow to było coś, bo dla mnie ta książka była dobra, ale jakoś nie ujęła mnie zbytnio.
Teraz zacznijmy od początku, Sydney, nasza główna bohaterka, która staje się przyczyną całego zamieszania w życiu Ridge'a, kiedy to wyprowadza się z mieszkania po tym, jak odkryła, że jej chłopak ja zdradza z jej przyjaciółką. I kiedy ona tak moknie na deszczu lituje się nad nią Ridge i przygarnia do swojego lokum. Oczywiście coś nim kieruje. Sydney jest utalentowaną muzyczką, a Ridge pisze piosenki dla własnego zespołu, niestety sam w nim nie gra. Jak każdego w życiu dotyka go blokada twórcza. I właśnie w niej odnajduje sens pisania dalej. Oczywiście oni się w sobie zakochują, to było do przewidzenia, lecz mamy mały problem Ridge ma dziewczynę, wspaniała Meggy. Której po całej tej historii jest mi żal, ale i tak wiem, że lepiej się tak stało dla niej.
Ogólnie jak już pisałam książka jest dobra, tylko zawiera bardzo dużo emocji, współczucie, smutek, chęć przywalenia komuś za to, co zrobił. Ja nie rozczulam się zbytnio nad książkami, a ta jest taka trochę. Nawet powiedziałabym, że dla romantyczek. Mnie męczą te opisy ich uczuć to jak próbowali zapobiec dalszemu rozwojowi ich relacji. To było słodkie, chociaż i tak wiesz, jak to się skończy, ale i tak to czytasz.
Książka ma bardzo dobry początek i koniec, niestety środek można by tak wyjąć. Ale pomimo tego pokazuje, że trzeba pokonywać przeszkody i dążyć do własnego szczęścia.
Słowem zakończenia dla mnie to dobrze napisana książka, która nie spodoba się każdemu. Na pocieszenie powiem, że nie zmuszam was do jej przeczytania bądź też na odwrót. Każdy ma inny gust i trzeba to wsiąść pod uwagę. Jeszcze dodam, że na pewno przeczytam wszystkie książki Hoover, bo to naprawdę świetna autorka.

Opinia pochodzi z bloga http://www.posredniczkaa.pl/

Są w życiu takie momenty, kiedy wydaje się nam, że już gorzej być nie może. Zdarza się, że w takich momentach życie pokazuje nam, jak bardzo się myliliśmy.


„Hej, serce. Słyszysz mnie? Wypowiadam ci wojnę”.

„On, Ridge, gra na gitarze tak, że porusza każdego. Ale jego utworom brakuje jednego: tekstów. Gdy zauważa dziewczynę z sąsiedztwa śpiewającą do jego muzyki, postanawia ją bliżej poznać.
Ona, Sydney, ma poukładane życie: studiuje, pracuje, jest w stabilnym związku. Wszystko to rozpada się na kawałki w ciągu kilku godzin.
Wkrótce tych dwoje odkryje, że razem mogą stworzyć coś wyjątkowego. Dowiedzą się także, jak łatwo złamać czyjeś serce…”


Już na samym początku książki autorka zafundowała mi wielkie „wow”, zaciekawiła mnie do tego stopnia, że przeczytałam książkę w jeden dzień.


Bohaterowie książki są idealni, wyraziści, konsekwentni. Ciężko mi było utożsamić się z bohaterką, ponieważ nigdy nie znalazłam się w jej sytuacji, nawet sobie nie wyobrażam jaką silną osobą trzeba być, żeby się nie załamać w jej sytuacji.


Powinnam teraz pisać pochwały pod adresem Ridge'a jednak mimo że on był kluczową postacią w tej powieści to jego dziewczyna Megan sprawiła, że książkę czytałam jednym tchem. I szczerze nie spodziewałam się szczęśliwego zakończenia.


Warren jest postacią ewoluującą, jest osobą, którą postrzegałam jako mało znaczący ozdobnik tej powieści. Tutaj też autorka mnie zaskoczyła i pokazała, że nie należy oceniać książki po okładce, ponieważ ta postać okazała się moją ulubioną.


Beznadziejne sytuacje mają to do siebie, że cokolwiek by się robiło, jakiekolwiek podjęłoby się działania, zawsze jest źle. Czytając „Maybe someday” byłam pewna, że jedynym wyjściem będzie dramat, jednak autorka zdobyła moją sympatię tym, że potrafi zaskoczyć czytelnika. Colleen Hoover pokazała mi, że nie wszystko jest takie, jak się wydaje, a miłość potrafi mieć wiele odcieni i nie wszystkie są tak piękne, jak być powinny.


Kupując książkę, otrzymujemy również dostęp do utworów w niej zawartych. Przyznam się, że nie chciało mi się bawić w pobieranie odpowiedniej aplikacji na telefon i słuchanie utworów podczas czytana, tak jak sugerowała to autorka... i wiecie co? Teraz tego żałuję. Przesłuchałam te utwory, już po przeczytaniu powieści. Okazało się, że idealnie oddają jej klimat. Pozwalają się wczuć w książkę, tak mocno, jak nigdy dotąd.


„Maybe someday” jest nie tylko doskonałym romansem lub świetną powieścią obyczajową, to książka, która uczy życia, miłości i radzenia sobie nawet w najgorszych momentach.

Z twórczośćią Pani Hoover zetknęłam się przez przypadek, ale po przeczytaniu "Hopeless" i "Losing Hope" szybko stała się ona jedną z moich ulubionych autorek. Szybko więc sięgnęłam po jej kolejną powieść, jaką jest "Maybe Someday". Czy mi się podobała i czy przebiła "Hopeless" dowiecie się po przeczytaniu tej recenzji.

Sydney jest dwudziestodwuletnią dziewczyną, której w dniu urodzin zawala się cały świat. Dowiaduje się, że jej najlepsza przyjaciółka i współlokatorka zarazem, ma romans z jej chłopakiem Hunterem. Zrozpaczonej dziewczynie bez dachu nad głową na pomoc przychodzi Ridge - mężczyzna, którego poznała podczas spędzania wieczorów na balkonie, i który skradł jej serce swoją grą na gitarze. Kilka wymienionych smsów i tekst piosenki do muzyki skomponowanej przez chłopaka to wszystko, co ich do tej pory łączyło. Jednak odkąd Sydney zamieszkuje u sąsiada z naprzeciwka wszystko się zmienia. Czy na lepsze? To się dopiero okaże. Para zawiera ze sobą układ z korzyścią dla obu stron, w którym Sydney w zamian za wolny pokój w mieszkaniu Ridge'a ma pisać teksty piosenek dla zespołu, w skład którego wchodzi jego brat. Wszystko zdawałoby się zacząć układać, ale jest jedna rzecz zastanawiająca naszą bohaterkę. Jej nowy współlokator od momentu poznania nie odezwał się do niej ani słowem, jedynym sposobem, jakim się z nią komunikuje, jest wysyłanie sobie nawzajem smsów. Okazuje się, że chłopak jest głuchy. Dlaczego nie mówi (choćby mógł)? Jak radzi sobie z grą na gitarze, skoro nie słyszy? I czy układ, który zawarł z Sydney, wszystkim wyjdzie na dobre? Tego dowiecie się sięgając po "Maybe Someday".

Po lekturze "Hopeless", po której miałam wielkiego kaca książkowego, przygotowałam się psychicznie na kolejną mocną dawkę emocji, które miało mi zapewnić "Maybe Someday". Mijała strona za stroną, czekałam na moment, kiedy moje serce pęknie na milion kawałków i... niestety do samego końca powieści ten moment nie nadszedł. Zawiodłam się, ale nie dlatego, że książka mi się nie podobała, treściowo była podobna do większości romansów, z małymi wyjątkami, tylko dlatego, że oczekiwałam zupełnie czegoś innego. Załuję, ze swojej przygody z twórczością Colleen Hoover nie zaczęłam właśnie od "Maybe Someday"... Chociaż nie wiem, czy wtedy skusiłabym się szybko na następne książki tej autorki. Mimo wszystko powieść czytało mi się bardzo szybko, pani Hoover używa przyjemnego w odbiorze języka i wie, jak zachęcić czytelnika do pochłaniania jej książek. Chociaż wiem, ze treść i bohaterowie "Maybe Someday" nie zagoszczą długo w mojej pamięci, nie żałuje, ze sięgnęłam po ta lekturę. Co więcej, Podobało mi się w niej, ze autorka nie skupiła się tylko na przedstawieniu losów dwójki głównych bohaterów, ale pozwoliła czytelnikowi poznać także inne postaci. I Mimo, ze cala historia Sydney i Ridge'a była według mnie trochę banalna, to nauczyłam się jednego: ze nie warto walczyć ze swoimi uczuciami, trzeba podążać za marzeniami, nie oglądać się za siebie, bo każdy dzień przynosi nowe możliwości. I nie mówmy sobie "może kiedyś", tylko róbmy to wlasnie teraz.

Podsumowując, dla tych, którzy nie mieli okazji zetknąć się z twórczością Colleen Hoover, polecam na początek lekturę "Maybe Someday" - lekka i przyjemna, jednak nie należy do książek, które będziemy pamiętać przez całe życie.

Przepiękna, wzruszająca powieść mojej ulubionej autorki! Pełna miłości, muzyki i miłości do muzyki ;). Świetnie się czyta, niesamowicie wciąga!

cuuudowna ksiazka naprawdę cudowna. 😍