Marvel: Wojna domowa (okładka miękka)

Najlepszy pomysł na komiks wszech czasów, gratulacje za pomysłowość i całokształt !!!

Siadając do lektury Wojny domowej Stuarta Moore’a miałem pewne obawy, czy taka adaptacja powieściowa komiksu ma rację bytu, ale szybko okazało się, że moje obawy były bezpodstawne. Przede wszystkim dlatego, że autor podszedł do tematu z dużym zaangażowaniem i starał się zachować możliwie jak najwierniej całą historię, a jednocześnie dać lepszy wgląd w psychikę i myśli poszczególnych bohaterów. Dzięki czemu mamy okazję lepiej poznać ich problemy, obawy i wątpliwości związane z ustawą. W książce nieustannie coś się dzieje, dzięki czemu Wojnę domową czyta się z zapartym tchem, śledząc kolejne wydarzenia i obserwując jak tytułowy konflikt się rozwija. Dodatkowo książka jest napisana przystępnym i lekkim językiem, co w połączeniu z pozostałymi elementami, powoduje, że czyta się ją naprawdę szybko i przyjemnie oraz stanowi bardzo dobrą rozrywkę. Nigdy nie miałem okazji czytać komiksu, który stał się podstawą dla tej powieści, a jedynie oglądać jego ekranizację, czyli Wojnę bohaterów. Stąd wiele rzeczy było dla mnie zupełnie nowych. Byłem zaskoczony jak duże różnice występują między filmem i książką. W przeciwieństwie do ekranizacji, w powieści występuje kilkadziesiąt superbohaterów – tych znanych, jak i tych mniej - Iron Man, Spider Man, Kapitan Ameryka, Czarna Wdowa, ale i Punisher, Fantastyczna Czwórka, czy przez moment również X-Meni. Dzięki czemu ma się poczucie, że jest to konflikt w całkiem dużej i złożonej społeczności, którą spajają wspólne cele niesienie pomocy zwykłym ludziom. Jedni superbohaterowie popierają ustawę, drudzy nie, a trzeci nie chcą się angażować i opuszczają granice USA. Nie ma jednak poczucia przytłoczenia liczbą postaci, co udało się osiągnąć autorowi poprzez ukazanie wydarzeń z perspektywy kilku bohaterów. W ten sposób mamy też okazję poznać różne punkty widzenia i sposoby myślenia – zarówno Iron Mana, Kapitana Ameryki, ale i tych bohaterów, którzy się wahają i chcą pozostać neutralni. To wszystko powoduje, że jest to konflikt skomplikowany, niejednoznaczny i dający wiele do myślenia. Wojna domowa jest powieściową adaptacją komiksu Marka Millera i Steve'a McNivena o tym samym tytule. Miałem co do tej książki małe obawy, ale okazała się być bardzo przyjemną lekturą. Daje wgląd w psychikę postaci i szeroko porusza problem tytułowej wojny. Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Insignis! hrosskar.blogspot.com

Przyznam, że jestem szczerze zaskoczony tym jak dobrze wypadła ta znamienita, komiksowa historia w formie prozatorskiej. Z początku obawiałem się, iż większość z tych niecałych czterystu stron książki zajmą przerysowane opisy scen akcji, które bądź co bądź są jednym z najważniejszych elementów superbohaterskich opowieści, lecz w tej kwestii nie można autorce zarzucić zbytniego "lania wody". Książkę czyta się bardzo przyjemnie i dla kogoś kto nie zna komiksowego oryginału będzie tutaj sporo zaskakujących zwrotów akcji. A dla fanów, którzy komiks znają doskonale? To wciąż świetna pożywka w formie eksperymentu, który zdecydowanie się udał. Niebagatelne znaczenie ma także atrakcyjna cena, która i mnie skusiła do zakupu. Nie żałuję swojej decyzji i z ręką na sercu oznajmiam wszem i wobec, że całość pochłonąłem raptem w dwa dni. Czekam z niecierpliwością na kolejne powieści z marvelowskiego uniwersum.

Dobra opowieść o superbohaterach. Klimat pierwsza klasa. Fajnie się to czyta.

NOWELIZACJA USTAWY O REJESTRACJI SUPERBOHATERÓW „Wojna domowa” to obok „Staruszka Logana” (oba zresztą napisał Mark Millar) najlepiej sprzedający się komiks w dziejach Marvela. To także najbardziej doceniony event, powszechnie uważany za najlepszy od tego wydawcy, a sam Marvel umieścił go także na liście swoich najlepszych opowieści. Rzecz doczekała się także dość luźnej adaptacji w formie filmu „Kapitan Ameryka: Wojna bohaterów” oraz debiutującej właśnie na polskim rynku wersji powieściowej. Jak przedstawia się to dzieło? Całkiem nieźle, bo nawet jeśli jest to książka przeznaczona głównie dla młodzieży, uzupełniona została o wątki z pobocznych serii i oferuje także sporo istotnych zmian względem komiksowego pierwowzoru. Wszystko zaczyna się od rutynowej zdawałoby się akcji. Nowi Wojownicy, którzy kręcą dla telewizji program o walce z przestępcami, dla podwyższenia oglądalności porywają się na wrogów zdecydowanie nie ich kategorii. W efekcie dochodzi do tragedii i życie traci niemalże tysiąc dzieci, uczniów okolicznej szkoły. Wydarzenie to echem odbija się w mediach i społeczeństwie, stając się jednocześnie kroplą, która przepełnia czarę goryczy. Rząd od dłuższego czasu chciał zacząć rejestrację superludzi, teraz zaczyna wprowadzać plany w życie. Tony Stark i jego poplecznicy opowiadają się za nowym rozwiązaniem, Kapitan Ameryka uważa, że dane łatwo będzie wykraść i zagrozić najbliższym superbohaterów, a popiera go coraz większa liczba herosów. Zaczyna się prawdziwa wojna domowa… Chociaż wszyscy zachwycają się millarowską „Wojną domową” – sam zresztą bardzo cenię ten komiks – należy pamiętać, że autor nie stworzył niczego oryginalnego. Już w roku 1986, dokładnie dwadzieścia lat przed wydaniem tego eventu, Alan Moore w swoich „Strażnikach” ukazał świat, w którym bohaterowie są rejestrowani i podlegają rządowemu nadzorowi. Millar nie napisał więc nic odkrywczego, ani też nie zrobił tego lepiej, od jego wielkich poprzedników (Moore nie był bowiem jedyny), ale i tak spod jego ręki wyszedł znakomity komiks, bijący na głowę większość współczesnych historii Marvela i wart polecenia każdemu miłośnikowi tego medium. Nie łatwo było więc zepsuć pierwowzór i nie zrobił tego też Stuart Moore. Jego powieściowa adaptacja to poprawnie zrobiona książka, lekko napisana, szybka i łatwa w odbiorze. Ma sporo emocjonujących scen, ma też niezłe tempo, sympatyczny klimat i całą plejadę gwiazd wydawnictwa. Zmieniłbym tu jedynie kilka patetycznych scen (choćby tą z malowaniem flagi) i tłumaczenie niektórych nazw (w komiksie były one pozostawione w oryginale), ale to tylko uwaga na marginesie. Jako całość, „Wojna domowa” wypada nieźle. Dla nowych, nastoletnich odbiorców, może być ciekawą przygodą ze światem Marvela. Bardziej zrozumiałą, bo wyjaśniającą wiele zagadnień znanych głównie zagorzałym fanom, na co w komiksie nie było miejsca. Dla fanów zaś to szansa przeżycia jeszcze raz tego wszystkiego, w nowej formie. Oni zresztą będą mieli sporo przyjemności z wyszukiwania różnic (powieść dzieje się w świecie po „One More Day”, podczas gdy komiks do „One More Day” dopiero prowadził – miłośnicy wiedzą o czym mowa). Dlatego mimo paru zgrzytów polecam. To stricte rozrywkowa, niewymagająca lektura, ale i tak warto po nią sięgnąć, jeśli lubicie Marvela. A ja mam nadzieję, że na rynku już wkrótce pojawią się kolejne tego typu adaptacje, bo to miłe uzupełnienie komiksowej kolekcji każdego fana.