Martwy błękit (okładka  miękka, 09.2017)

Wiosną w sopockiej rezydencji zostają znalezione zwłoki żydowskiego przedsiębiorcy, kolekcjonera sztuki i wyznawcy Kabały- Saula Rottenberga. Sprawę otrzymuje radca kryminalny Christian Abell. Sprawa wydaje się być prosta, gdyż Saul pozostawia list pożegnalny i wszystko wskazuje na samobójstwo, a policji zależy aby szybko zamknąć sprawę. Jednak przenikliwemu radcy nic nie ujdzie uwadze. Christian odkrywa szczegół, który rzuca nowe światło na sprawę - Saul Rottenberg wcale nie popełnił samobójstwa, ale został okrutnie zamordowany. Wkrótce w niewyjaśnionych okolicznościach i w równie brutalny sposób giną kolejni członkowie rodziny. Okazuje się także, że z domu kolekcjonera ginie niezwykła kolekcja dzieł sztuki. Abell chce doprowadzić sprawę do końca i wymierzyć sprawiedliwość, jednak śledczy musi uważać, aby nie zapłacić za swoją dociekliwość głową. „Martwy błękit” to kontynuacja przygód Christiana Abella z „Czarnego manuskryptu”. Tym razem akcja powieści rozgrywa się w przedwojennym Sopocie oraz Gdańsku. Autor bardzo dobrze postarał się odtworzyć realia życia w latach trzydziestych XX wieku, kiedy istniało Wolne Miasto Gdańsk, kształtowały się pronazistowskie nastroje, a na scenie politycznej pojawił się Adolf Hitler. W historii przeplata się ze sobą sztuka, religia (wątek kabalistyczny) i polityka. Tym razem Christian Abell trafia na godnego przeciwnika, który dorównuje mu inteligencją i sprytem, wyprzedza go o krok. W bestialski sposób morduje swoje ofiary, zadając im ból i powolną śmierć. Dlaczego? Jakie sekrety skrywa rodzina Rottenbergów? Saul to kolekcjoner sztuki, Salomon jest zagorzałym fanatykiem religijnym a Chaim szulerem. Co ich łączy oprócz więzów rodzinnych i kabalistycznych praktyk? Czy kluczem do rozwiązania tej zagadki jest Kabała i jej święte litery? A może wskazówki należy szukać zupełnie gdzieś indziej? Nie chce zdradzać za dużo, ale rozwiązanie zagadki okazało się zaskakujące! Postać Christiana zaintrygowała mnie już w pierwszym tomie, ale jego przeszłość była owiana tajemnicą. Cicho liczyłam, że w następnym tomie, dowiem się o nim czegoś więcej, i tak się stało. Abell to inteligentny, wnikliwy i przebiegły śledczy, który wytrwale dąży do wyciągnięcia od podejrzanych głęboko skrywanych sekretów. Czyta z nich jak z otwartej księgi, co niezwykle mi się podoba. Nic się przed nim nie ukryje. Christian jest dobry w tym co robi, ale jest postrzegany jako arogancki, uparty i szorstki. Nieszczęśliwa miłość sprawiła, że stał się zgorzkniały, a przez długi czas nie mógł odnaleźć ukojenia w ramionach żadnej kobiety, póki w jego życiu nie pojawiła się Gabi. Ale czy Gabi uda się przebić przez skorupę zgorzknienia i rezerwy jaką otoczył się Christian oraz uleczyć jego zranione serce? Czy radca obdarzy ją zaufaniem? Abell musi podjąć wiele decyzji, niektóre wpłyną na jego życie osobiste a inne na wyniki śledztwa. Po kryminałach oczekuję wciągającej intrygi, mrocznego klimatu i dużej ilości trupów. „Martwy błękit” spełnił te wszystkie kryteria i zaserwował mi jeszcze więcej emocji. Do samego końca nie miałam pojęcia, kto stoi za morderstwami i jak rozwiąże się zagadka zaginionych dzieł sztuki. Dobra książka to także bohaterowie, a Christian Abell jest postacią, która intryguje i na długo zapada w pamięć. Sprawił, że nie mogłam oderwać się od lektury. Autor wzbogacił historię o romans, który nie przyćmił kryminalnego wątku, ale w dobry sposób ożywił fabułę, co uważam za udane posunięcie. „Czarny manuskrypt” był dobrą lekturą, ale „Martwy błękit” okazał się jeszcze lepszy! Autor zaserwował mi rewelacyjny kryminał osadzony w niespokojnych czasach, doprawiony nutką sztuki i romansu oraz błyskotliwą intrygą. Myślę, że spokojnie możecie sięgnąć po drugi tom, jeśli nie czytaliście pierwszego, ale mimo wszystko zachęcam was do zapoznania się z „Czarnym manuskryptem”, jeszcze przed premierą "Martwego błękitu" http://mowmikate.blogspot.com/2017/09/krzysztof-bochus-martwy-bekit.html