Małżeństwo we troje (okładka  miękka, 11.2013)

Interesujaca fabula.Ciekawy jezyk.Do Refleksji.Polecam.

Uwielbiem ksiazki Schmitta...poprostu rewelacja

Książka do której się wraca

Super

Autor w ciekawy i bardzo charakterystyczny sposób pokazał różne aspekty miłości i związane z nią problemy czy też konsekwencje. Uczucie dwojga mężczyzn, miłość do zwierząt, rodzicielskie uczucia a może przywiązanie do byłego ukochanego? Wiele różnych przejawów miłości, mnóstwo dramatów ludzkich, zawiłych historii i niełatwych wyborów. Schmitt nawiązuje do aktualnych, cały czas współczesnych dylematów, dzięki czemu jego opowiadania są prawdziwe i realistyczne. Książka porusza takie zagadnienia jak homoseksualizm, potrzebę przebaczenia, pozbieranie się po rozpadzie związku, sporne kwestie transplantacyjne i wiele innych. Wszystko opisane plastycznym, przystępnym językiem. Co więcej, lektura przepełniona jest refleksjami i silnymi emocjami, a także niespodziewanymi zwrotami w fabule. Jak zawsze pan Schmitt nie zawiódł mnie i pomimo krótkiej formy, za którą nie przepadam, sprawił że przyjemnie i owocnie spędziłam czas. Polecam i pozdrawiam!

Czekam z niecierpliwością na tę książkę, licząc że Schmitt po raz kolejny mnie poruszy i skłoni do refleksji. Sądząc po opisie zapowiada się wnikliwe przedstawienie świata uczuć i emocji opuszczonej nagle kobiety. Ciekawe... Jak dotąd jego powieści mnie nigdy nie rozczarowały!

Lubię opowiadania. Krótkie formy literackie zachęcają do lektury, dają czytelnikowi nadzieję, że 30min spędzone w poczekalni u lekarza akurat wystarczy na jedną historię. Świat pędzi, a my wraz z nim i coraz trudniej znaleźć godzinę dla książki. Coraz trudniej wyciszyć się i skupić na literach, na prostej czynności składania ich w słowa.

Dlatego opowiadania wpasowują się we współczesny styl życia, są odpowiedzią na oczekiwania zabieganego czytelnika. "Żyjemy coraz dłużej, ale mniej dokładnie i krótszymi zdaniami" (Wisława Szymborska). Proza celebruje coraz prostsze formy, odrzucając kwiecisty, poetycki styl. Zdania wielokrotnie złożone kurczą się, wielowątkowe sagi rodzinne odchodzą w niepamięć. Emocje, które targają ludźmi, pozostają niezmiennie złożone i tę ich zawiłość właśnie Schmitt potrafi perfekcyjnie rozsupłać, przekładając uczucia na litery, litery na słowa, a słowa w zgrabne opowiadania.

Eric-Emmanuel Schmitt jest bezsprzecznie mistrzem opowiadań, choć równie wysoko cenię jego sztuki teatralne. Jak nikt inny potrafi w prostych, żołnierskich zdaniach ująć niuanse zachowań międzyludzkich. Pomiędzy zwyczajne słowa płynnie wplata myśli egzystencjalne, przybliżając czytelnikowi idee filozoficzne w możliwie najprostszy sposób.

"Małżeństwo we troje" to zbiór pięciu opowiadań, które poruszają niezwykle trudne tematy, jak: aborcja, przeszczep organów, czy związki homoseksualne. Schmitt bawi się symboliką, zaskakuje prostota przekazu i trafnością myśli. Na przykładzie skrajnych emocji, jakie nami rządzą w sytuacjach podbramkowych, autor pokazuje prawdziwe oblicze człowieka, naturę której nie sposób oszukać.

"Szczęście nie polega na tym, by uchronić się przed cierpieniem, ale na tym, by włączyć je do tkanki naszej egzystencji. Jak wygląda życie, które warto przeżyć? Istnieje tyle odpowiedzi, ile ludzi na ziemi. Nigdy nie zaakceptuję tego, by ktoś decydował o tym za mnie lub za innych. Jeżeli dwie osoby godzą się na to, wydaje mi się to podejrzane. Począwszy od trzech osób, przeczuwam dyktaturę." s.310

Ciekawym i wiele wnoszącym w zrozumienie teksów jest dziennik pisarza zamieszczony na końcu całego zbioru. Autor odsłania w nim kulisy powstania poszczególnych opowiadań, przedstawia swój zamysł i swój punkt widzenia. Dzięki tym zapiskom mamy bezpośredni wgląd w notatki pisarza, obserwujemy jego proces twórczy i nie musimy domyślać się "co autor miał na myśl". Dziennik jest jedynie subtelnym dodatkiem, odsłaniającym jednego puzzla układanki. Ostateczna interpretacja opowiadań pozostaje po stronie czytelnika.

Schmitt z typową sobie lekkością obnaża słabości współczesnego człowieka. Lubię taką prozę, bo bez trudu odnajduję w niej własne odbicie. Każde z pięciu opowiadań daje do myślenia, lecz mnie szczególnie poruszyła historia "Dwóch panów z Brukseli" oraz "Serce w popiele". Nie zdradzę jednak ich fabuły, sięgnijcie sami po książkę Schmitt'a i wybierzcie swoje ulubione opowiadanie. Polecam, ArtMagda.

Do tej pory preferowałam raczej dłuższe formy Schmitta niż opowiadania ale tym razem przyznaję: "Czapki z głów!". Jest to zdecydowanie najlepsza książka popełniona przez tego autora, w której odnajdziemy właściwą mu wnikliwą analizę ludzkich odczuć i zachowań, a jednocześnie poczucie, że nie jest upoważniony do oceniania kogokolwiek - zostawia to czytelnikowi. Jeśli książka ma za zadanie odkrywać w nas nasze uczucia, to ta pozycja z pewnością każdemu uświadomi pokłady empatii, a jednocześnie wiele niedoskonałości, które wnosimy w tę złożoną sferę życia jaką jest wszelako pojęta miłość.
Katarzyna Pytlarz-Szpaczek, empik Bielsko-Biała

Małżeństwo we troje to jedna z najlepszych książek obyczajowych jakie miałam okazję czytać w ostatnim czasie. Najbardziej poruszyła mnie w niej historia głównej bohaterki, która stara się odkryć prawdę o swoim byłym mężu. Kim tak naprawdę był? Jej podróż w przeszłość i w głąb samej siebie wciągnęła mnie bez reszty. Coś jest takiego w stylu jakim pisała autorka, że ja sama zaczęłam czuć bliskość z postaciami z książki. Nie mogła się oderwać od czytania. Wspaniała historia. Szczerze polecam, bo ja sama książkę przeczytałam już trzy razy i za każdym razem gdy ją czytałam przeżywałam tak samo mocno opisaną w niej historię.

Czekam ponieważ czytałam książkę Intrygantki tego autora i niesamowicie mi się spodobała. Autor potrafi w bardzo dobry sposób przedstawić trochę ciemniejszą stronę „delikatnej” strony kobiety. A styl narracji jest bardzo delikatny i utrzymany w taki tradycyjnym stylu. Oczywiście też fabuła jest bardzo wciągająca i nieprzewidywalna. Liczę na to, że Małżeństwo we troje będzie równie ciekawe jak Intrygantki. Opis na pewno zapowiada bardzo ciekawą historię o kobiecie borykającej się z wieloma trudnościami z przeszłości. Czekam i jeszcze raz polecam Wam Intrygantki.