Lśnienie (okładka miękka)

Książka jest doskonała, jeżeli ktoś podczas czytania lubi się zatracić w treści. Wciągająca, trzyma w napięciu. Zdecydowanie polecam.

Przerażająca, wciągająca, idealna lektura dla wszystkich którzy uwielbiają się bać. Jedna z najlepszych pozycji Kinga!

jedna z lepszych książek Kinga , w moim zestawieniu zajmuje ścisła czołówkę najlepszych książek , po prostu mistrz ;)

ciężka . oj ciężka, ale momentami ciekawa. i tak i nie . ani nie polecam ani nie odradzam . kwestia gustu

Moja siostra jest bardzo zadowolona. Bardzo lubi tego rodzaju książki. Polecam!

Jako, że okres wakacyjny już trwa z pewnością wielu z Was szuka odpowiedniego miejsca na wyjazd. Dziś pragnę Wam przedstawić hotel, do którego z pewnością nie chcecie się wybrać. Chyba, że planujecie swoje ostatnie w życiu wakacje. Zapraszam do hotelu Panorama w książce Stephena Kinga – ,,Lśnienie”. Jack Torrence – były nauczyciel desperacko poszukujący pracy, mający w przeszłości poważne problemy z alkoholem i borykający się z napadami agresji, bez większego zastanowienia zgadza się objąć stanowisko dozorcy w hotelu Panorama. Nawet jeżeli oznacza to dla niego i jego rodziny: żony Wendy i pięcioletniego syna Dannego, odcięcie od reszty świata w położonym w górach, opuszczonym na zimowy sezon hotelu. Jednak to co miało być drobnymi niedogodnościami okazuje się niczym w porównaniu z tym co czeka na nich w Panoramie. Hotel okazuje się bowiem mieć wyjątkowo bogatą historię, która nie daje o sobie zapomnieć. Sama Panorama zaś z każdym dniem coraz dobitniej upomina się o życia swoich nowych lokatorów. Historia w równej mierze skupia się na Jacku jak i jego małym synku. Z jednej strony czytelnik obserwuje miotającego się mężczyznę, który przez swój wybuchowy charakter i problemy z alkoholem nie sprawdza się w żadnej roli, której się podejmuje – zawiódł jako nauczyciel, mąż oraz ojciec. Czytelnik obserwuje go w momencie gdy rozpaczliwie stara się sprostać najnowszemu wyzwaniu – zostać godnym zaufania dozorcą hotelu, na jego nieszczęście jednak Panorama wykorzystuje to pogłębiając szaleństwo mężczyzny. Z kolei mały Danny jest dzieckiem niezwykłym – wprowadzającym do fabuły książki wątek paranormalny, często obecny w książkach Kinga, pogłębiający uczucie niezwykłości historii, a także będący przyczyną kłopotów bohaterów. Stephen King niewątpliwie zasłużył sobie na tytuł Mistrza, autor w fantastyczny sposób potrafi budować napięcie i nawet gdy zdradza czytelnikowi co wydarzy się w przyszłości, to gdy dojdziemy do tych wydarzeń emocje wcale nie są przez to mniejsze. ,,Lśnienie” również stanowi przykład tego typu pozycji – autor bawi się z czytelnikiem, dając to mniej to bardziej jasne zajawki tego co czeka bohaterów, by następnie powoli przybliżać zarówno ich jak i czytelnika do nich. Jednocześnie jednak, choć nie mogę zaprzeczyć iż ,,Lśnienie” to historia trzymająca w napięciu i nie raz przyprawiająca o dreszcze, to jednak nie rozumiem dlaczego została uznana za jeden z najstraszniejszych horrorów. Książka wzbudziła we mnie wiele emocji, ale z pewnością nie był to strach. ,,Lśnienie” było kolejną z superprodukcji Audioteki, z którą miałam okazję się zapoznać i po raz kolejny byłam oczarowana audiobookiem w takiej formie. Przytłaczająca w odpowiednich momentach muzyka, lektorzy świetnie wczuwający się w swoje role, a także dźwięki dopełniające całości – jestem pewna, że nie jedna osoba słysząc okrzyki bólu czy trzask łamanej kości mimowolnie wzdrygnie się podczas słuchania, a ciarki przebiegną jej po plecach. Nie dziwię się, że ta superprodukcja otrzymała nagrodę Audiobook Roku 2016. Jedyne do czego mogę się przyczepić to, że w momentach gdy lektorzy szeptali ich słowa niekiedy były przytłumione przez muzykę. ,,Lśnienie” stanowi fascynująca, trzymającą w napięciu lekturę, a audiobook jeszcze bardziej podsyca emocje towarzyszące wyprawie do hotelu Panorama. I choć samej historii nie określiłabym mianem horroru, to jednak żaden miłośnik mocnych wrażeń nie będzie rozczarowany ,,Lśnieniem”. https://koszzksiazkami.pl/lsnienie-recenzja/

„Lśnienie” Stephena Kinga to powieść uważana przez tysiące czytelników za horror wszech czasów. W tym tytule jest chyba wszystko, co kocham w powieściach grozy - powoli rozwijająca się akcja z klaustrofobicznym, upiornym, złowrogim, niesamowitym klimatem powieści, budowanym od samego początku, a kończącym się na epilogu, zahaczającym o motyw duchów i sił nadprzyrodzonych. Wątki przyprawiające o ciarki na ciele i doskonałe zakończenie. W pełni oddaje ona charakter i prawdziwą atmosferę klasycznej powieści grozy, z której głównie słynie King. Szybka akcja, w której roi się od naprawdę straszliwego horroru, którego można się bać. Świetnie opisuje sceny typowe dla powieści grozy, które niesłychanie potrafią oddziaływać na wyobraźnię czytelnika! Napięcie potęguje się wraz z kolejnymi stronami, aż do finału, który jest naprawdę zaskakujący i nieprzewidywalny. Do końca zastanawiałem się, jak zakończy się cała powieść i przyznam szczerze, że chociaż spodziewałem się czegoś zupełnie innego, to jednak nie czuję się zawiedziony. Sama historia i otoczenie starego hotelu usytuowanego w górach, który był świadkiem niejednych makabrycznych przeżyć, stanowi świetny punkt wyjścia dla stworzenia opowieści, która mrozi krew w żyłach czytelnika. Z pełnych grozy, zatopionych w ciemnościach zamków lub zabytkowych, nawiedzonych przez tajemnicze duchy wiktoriańskich rezydencji przenosi akcję do epokowego hotelu, który obciążony jest przerażającą i nieustannie żywą przeszłością. King mistrzowsko operuje słowem, tworząc namacalną aurę tajemnicy, obawy i ogarniającego obłąkania. Czyta się błyskawicznie, kartka goni kartkę, ciekawość zżera odbiorcę, przy okazji dostarczając mu dreszczy emocji, skoków adrenaliny i ciśnienia. „Lśnienie” to książka, która naprawdę potrafi przestraszyć! Po jej lekturze raczej nie zgodziłbym się na spędzenie zimy w hotelu na uboczu. Mam na swoim koncie kilka przeczytanych książek Stephena Kinga, ale dopiero ta sprawiła, że na moich plecach pojawiły się ciarki. Są momenty, które zapadają w pamięć na zawsze. Wizyta w pokoju 217 to moim zdaniem numer jeden pod względem ilości strachu. Niekwestionowany król grozy w swojej powieści popisał się ogromną wyobraźnią. Nikt inny nie wymyśliłby tak pokręconych, wręcz szalonych scen. Stopniowy upadek Jacka stanowi główne clue powieści. Napięcie i groza ulegają intensyfikacji wraz z kolejnymi, wpierw ledwie niepokojącymi, zaś później coraz bardziej niebezpiecznymi jego czynami. Odczuwamy wpierw głód alkoholowy i dekoncentrację Torrance'a, które w sposób zrozumiały i spójny przechodzą w narastającą frustrację i coraz częstsze wybuchy gniewu aż do ostatecznego obłędu i zniewolenia przez demona. W tej dramatycznej metamorfozie King przeprowadza znakomitą grę pozorów, ukazując prawdziwą naturę metafizycznego zła. Przez dłuższy czas pozostaje ono utajone, natomiast postępowanie Jacka wykazuje wszelkie symptomy paranoidalnego delirium, wyabstrahowanego od jakichkolwiek metafizycznych ingerencji. Zachowanie dozorcy wzbudza jeszcze większą grozę, aniżeli straszliwa historia obiektu. Dopiero u kresu powieści poznajemy w krótkim opisie postać skrytego demona, gdy Panorama ginie w pożodze, zaś w ostatnim ludzkim odruchu Jack ratuje syna i dokonuje własnego odkupienia. Genialna. Niesamowita. Straszna! Czyta się w przeraźliwym napięciu i na długo zapada w pamięć. Pozycja obowiązkowa.

Nadszedł wreszcie czas, aby stawić czoła wielkim pisarzom i poddać ich powieści pod lupę. Zdecydowałam się ostatecznie na skok w głęboką wodę. A co? Jak szaleć to szaleć! Ostatnio w moje ręce wpadł kultowy horror mistrza pióra- Stephena Kinga. Zawsze zastanawiałam się co wybrać najpierw? Książkę czy film? Zazwyczaj wybieram książkę, jednak tym razem wypadło inaczej. Mimo to, nie ma czego żałować. Powieść była dla mnie ogromnym zaskoczeniem i powierzchowna znajomość fabuły, wcale mi nie przeszkadzała. Czym Mistrz zaskoczył nas tym razem?

"Żyjemy aby walczyć jeszcze jeden dzień"


"Lśnienie" zawiera wszystko to, co powinien zawierać kultowy dreszczowiec pisany ręką Kinga, według mnie jest to wisienka na torcie w jego całej twórczości. Powoli rozwijająca się akcja, genialne charaktery postaci, miejsce nadające klimat lekturze oraz przede wszystkim zakończenie, od którego jeżą się włosy na karku. Z ręką na sercu mogę przyznać, że ekranizacja Kubrick'a jest świetnym uzupełnieniem książki. Gdyby ktoś kazał mi wybierać między książką,a filmem nie byłabym w stanie podjąć takiej decyzji- każda z nich pełni swego rodzaju idealne dopełnienie drugiej.
Jeśli ktoś nie ma zielonego pojęcia o czym jest powieść, nie chcę psuć mu niespodzianki i nie zdradzę fabuły. Aczkolwiek powiem jedno: sięgaj człowieku po nią jak najprędzej!
Książka nie jest typowym dreszczowcem, działa na psychikę człowieka nie obrazami, lecz słowami. Można powiedzieć, że tak naprawdę nic nie jest pokazane, czy też dosłownie wyjaśnione, dzięki czemu nasza wyobraźnia może płatać nam jeszcze większe figle.
Na początku nie byłam przekonana, czy aby na pewno powinnam zabierać się za lekturę, ale im dalej w las tym coraz bardziej historia mnie pochłaniała. Około setnej strony wpadłam jak śliwka w kompot i nie było mowy o oderwaniu mnie od tej książki, każde kolejne słowo wręcz połykałam wzrokiem.
Najbardziej zaskakującym faktem jest rok wydania "Lśnienia"- 1977. Liczy sobie prawie 40 lat, a wciąż króluje na liście bestsellerów. Oczywiście podpisuję się pod tym faktem rękoma i nogami.
W tym momencie chciałam zrobić wielki ukłon przed Stephenem Kingiem za sposób w jaki wprowadził poczucie grozy i strachu w zaledwie trzech osobach, bo przecież to właśnie na nich skupia się cała akcja. Właściwie kluczem całego sukcesu jest Danny- chłopiec, który ma niezwykły dar, dostrzega dziwne rzeczy jako jeden z nielicznych- widzi to co niewidzialne.
"Lśnienie" polecam przede wszystkim miłośnikom horroru oraz pióra Kinga. Każdy oddany i szanujący się fan Mistrza powinien wpisać ten horror jako pozycję obowiązkową w swojej biblioteczce.

W ocenie bardzo wielu miłośników i fascynatów horroru twierdzi, że „Lśnienie” Stephena Kinga, to jedna z albo najlepszych bądź wręcz najlepsza powieść mistrza grozy. Historia Jacka Torrance’a jest mroczna, skomplikowana, zagmatwana. Jack stopniowo popada w obłęd poddając się działaniu tajemniczej siły znajdującej się i rządzącej historią i działaniami hotelu Panorama. Autor w sposób bardzo drobiazgowy i szczegółowy wprowadza czytelnika w świat bohaterów powieści, wskazując na łączące ich relacje, problemy jakie niosą ze swojej przeszłości, a które wpływają na ich teraźniejszość. Rodzina Torrance’ów składa się z trzech osób, czyli ojca - Jacka, jego żony - Wendy oraz ich syna – Danny’ego, obdarzonego nadnaturalnymi zdolnościami psychicznymi. Jack, w przeszłości borykał się z problemami alkoholowymi, jednak dzięki pomocy swojego kolegi od kieliszka Ala, Jotrzymuje posadę dozorcy położonego w górach hotelu Panorama. Tuż po przyjeździe rodziny do hotelu zaczynają się w nim dziać dosyć niepokojące i dziwne rzeczy, m.in. wycięte w żywopłocie figury zwierząt zdają się poruszać i ożywać, a Danny’ego zaczynają nawiedzać przerażające wizje. Na dodatek dotychczas zżyte kontakty między ojcem a żoną i synem wyraźnie się psują i tracą na znaczeniu. Nic dziwnego, że Jack po prostu musi się napić, żeby zapomnieć. Trzeba przyznać, że King ma talent, który przejawia się przede wszystkim w umiejętności tworzenia niesłychanie przekonywujących bohaterów oraz sugestywnego świata. Tak jest i w wypadku „Lśnienia”. Autor nakreślił intrygujący obraz położonego na odludziu ośrodka wypoczynkowego, którego tymczasowi opiekunowie zostają w zupełności odcięci od świata przez szalejącą śnieżycę. Powyższe zestawienie ogromnego i na pierwszy rzut oka pustego hotelu z małą gromadką mogłoby się wydawać niepożądanych lokatorów naprawdę może wzbudzić w czytelniku niepokój, zwłaszcza, jeśli decydujemy się na lekturę pod osłoną nocy. Nastrój i intensywność grozy wzrasta, gdy powoli poznajemy niezbyt chlubną przeszłość Panoramy. Opowiedziana przez autora historia pochłania czytelnika równie mocno, jak umysł Jacka stopniowo ogarniające go szaleństwo. A zatem skoro i straszy, i relaksuje, i wciąga - czego mi zabrakło, oprócz drugiego dna? Szczerze? Tak naprawdę zabrakło mi mocnego zakończenia. Takiego z przytupem. To, które zaserwował King owszem trzyma w napięciu, ale ..... więcej nie zdradzę, żeby nie pozbawić nikogo własnej możliwości oceny lektury. Czuję się rozczarowana. Po lekturze już kilku powieści Kinga wiem, że stać pisarza na więcej. Recenzja: @moje_ksiazki_moja_milosc

Na początku poznajemy skrótowy zarys charakterów rodziny Torrance`ów, który King systematycznie uzupełnia wraz z biegiem powieści. Jack, który jest głową rodziny, przedstawiony jest jako człowiek przegrany, który od jakiegoś czasu wpadł w sidła alkoholizmu przekreślając tym swoją karierę. W pijackim amoku krzywdził swoją rodzinę i zaniedbywał pracę. Złamał po pijaku rękę malutkiemu synkowi i nawet to nie pomogło mu przestać pić. Jedno traumatyczne przeżycie później zmusiło go do odwyku, ale i tak nie uratowało to jego nauczycielskiego stołka - pobił ucznia, gdyż nie mógł odegnać ogarniającego go, tak znajomego gniewu. W chwilowej przeprowadzce do Panoramy Jack jest tragiczną postacią, która walczy z własnymi demonami. Dusi destrukcyjne instynkty dla dobra rodziny, którą darzy miłością. Po co te zabiegi autora odnośnie charakteru? Otóż są one kluczowe w późniejszych, przerażających wydarzeniach w Panoramie. Panorama to nowoczesny i ogromny hotel, w którym rodzina będzie uwięziona w okresie zimowym. Znajdą się w towarzystwie wrogo nastawionych duchów, które będą pragnęły ziścić swój diabelski plan. Historia opisywana przez Kinga pokazana jest oczami różnych bohaterów. Zobaczymy świat oczami zagubionego dziecka, które nie potrafi odnaleźć się w skomplikowanych relacjach dorosłych. Postać Jacka ukazuje osobę uzależnioną od alkoholu, obnaża zagmatwaną psychikę takiego człowieka - co jest ciekawe, autor daje nam możliwość, abyśmy mogli dokonać diagnozy tej postaci. Większa część tej powieści to opisy życia Torrence`ów, przyczyny ich złożonej relacji, uczucia i wewnętrzne dylematy. Od połowy powieść nabiera tempa i złowieszczej atmosfery, bohaterowie doświadczają omamów, wszystko zaczyna wymykać się spod kontroli. Ta książka to klasyk, potrafi zachwycić tak samo jak jej ekranizacja Stanleya Kubricka i główna rola Jacka Nicholsona. Prawdziwe mistrzostwo. Jest to powieść przerażająca, ukazującą instynkty ludzkie, które prowadzą do zguby. Jak do tej pory "Lśnienie" Kinga jest najlepszą książką o nawiedzeniu, jaką przeczytałem do tej pory i czuję, że długo przyjdzie czekać na inną, która jej dorówna. "Lśnienie" powstało na początku kariery Kinga, a on nie znał jeszcze wtedy wszystkich tajników pisarstwa. Mimo to dokonał rzeczy niezwykłej kończąc tę książkę. Prawdziwe mistrzostwo.