Lśnienie (okładka miękka)

„Lśnienie” Stephena Kinga to powieść uważana przez tysiące czytelników za horror wszech czasów. W tym tytule jest chyba wszystko, co kocham w powieściach grozy - powoli rozwijająca się akcja z klaustrofobicznym, upiornym, złowrogim, niesamowitym klimatem powieści, budowanym od samego początku, a kończącym się na epilogu, zahaczającym o motyw duchów i sił nadprzyrodzonych. Wątki przyprawiające o ciarki na ciele i doskonałe zakończenie. W pełni oddaje ona charakter i prawdziwą atmosferę klasycznej powieści grozy, z której głównie słynie King. Szybka akcja, w której roi się od naprawdę straszliwego horroru, którego można się bać. Świetnie opisuje sceny typowe dla powieści grozy, które niesłychanie potrafią oddziaływać na wyobraźnię czytelnika! Napięcie potęguje się wraz z kolejnymi stronami, aż do finału, który jest naprawdę zaskakujący i nieprzewidywalny. Do końca zastanawiałem się, jak zakończy się cała powieść i przyznam szczerze, że chociaż spodziewałem się czegoś zupełnie innego, to jednak nie czuję się zawiedziony. Sama historia i otoczenie starego hotelu usytuowanego w górach, który był świadkiem niejednych makabrycznych przeżyć, stanowi świetny punkt wyjścia dla stworzenia opowieści, która mrozi krew w żyłach czytelnika. Z pełnych grozy, zatopionych w ciemnościach zamków lub zabytkowych, nawiedzonych przez tajemnicze duchy wiktoriańskich rezydencji przenosi akcję do epokowego hotelu, który obciążony jest przerażającą i nieustannie żywą przeszłością. King mistrzowsko operuje słowem, tworząc namacalną aurę tajemnicy, obawy i ogarniającego obłąkania. Czyta się błyskawicznie, kartka goni kartkę, ciekawość zżera odbiorcę, przy okazji dostarczając mu dreszczy emocji, skoków adrenaliny i ciśnienia. „Lśnienie” to książka, która naprawdę potrafi przestraszyć! Po jej lekturze raczej nie zgodziłbym się na spędzenie zimy w hotelu na uboczu. Mam na swoim koncie kilka przeczytanych książek Stephena Kinga, ale dopiero ta sprawiła, że na moich plecach pojawiły się ciarki. Są momenty, które zapadają w pamięć na zawsze. Wizyta w pokoju 217 to moim zdaniem numer jeden pod względem ilości strachu. Niekwestionowany król grozy w swojej powieści popisał się ogromną wyobraźnią. Nikt inny nie wymyśliłby tak pokręconych, wręcz szalonych scen. Stopniowy upadek Jacka stanowi główne clue powieści. Napięcie i groza ulegają intensyfikacji wraz z kolejnymi, wpierw ledwie niepokojącymi, zaś później coraz bardziej niebezpiecznymi jego czynami. Odczuwamy wpierw głód alkoholowy i dekoncentrację Torrance'a, które w sposób zrozumiały i spójny przechodzą w narastającą frustrację i coraz częstsze wybuchy gniewu aż do ostatecznego obłędu i zniewolenia przez demona. W tej dramatycznej metamorfozie King przeprowadza znakomitą grę pozorów, ukazując prawdziwą naturę metafizycznego zła. Przez dłuższy czas pozostaje ono utajone, natomiast postępowanie Jacka wykazuje wszelkie symptomy paranoidalnego delirium, wyabstrahowanego od jakichkolwiek metafizycznych ingerencji. Zachowanie dozorcy wzbudza jeszcze większą grozę, aniżeli straszliwa historia obiektu. Dopiero u kresu powieści poznajemy w krótkim opisie postać skrytego demona, gdy Panorama ginie w pożodze, zaś w ostatnim ludzkim odruchu Jack ratuje syna i dokonuje własnego odkupienia. Genialna. Niesamowita. Straszna! Czyta się w przeraźliwym napięciu i na długo zapada w pamięć. Pozycja obowiązkowa.

King wymiata

Jest to jedna z tych książek, którą czytasz do późna w nocy pod kołdrą przy świetle latarki, a potem prosisz rodzeństwo, żeby poszło z Tobą do toalety przez ciemny korytarz. Polecam dla tych, co się lubią bać.

Jako, że okres wakacyjny już trwa z pewnością wielu z Was szuka odpowiedniego miejsca na wyjazd. Dziś pragnę Wam przedstawić hotel, do którego z pewnością nie chcecie się wybrać. Chyba, że planujecie swoje ostatnie w życiu wakacje. Zapraszam do hotelu Panorama w książce Stephena Kinga – ,,Lśnienie”. Jack Torrence – były nauczyciel desperacko poszukujący pracy, mający w przeszłości poważne problemy z alkoholem i borykający się z napadami agresji, bez większego zastanowienia zgadza się objąć stanowisko dozorcy w hotelu Panorama. Nawet jeżeli oznacza to dla niego i jego rodziny: żony Wendy i pięcioletniego syna Dannego, odcięcie od reszty świata w położonym w górach, opuszczonym na zimowy sezon hotelu. Jednak to co miało być drobnymi niedogodnościami okazuje się niczym w porównaniu z tym co czeka na nich w Panoramie. Hotel okazuje się bowiem mieć wyjątkowo bogatą historię, która nie daje o sobie zapomnieć. Sama Panorama zaś z każdym dniem coraz dobitniej upomina się o życia swoich nowych lokatorów. Historia w równej mierze skupia się na Jacku jak i jego małym synku. Z jednej strony czytelnik obserwuje miotającego się mężczyznę, który przez swój wybuchowy charakter i problemy z alkoholem nie sprawdza się w żadnej roli, której się podejmuje – zawiódł jako nauczyciel, mąż oraz ojciec. Czytelnik obserwuje go w momencie gdy rozpaczliwie stara się sprostać najnowszemu wyzwaniu – zostać godnym zaufania dozorcą hotelu, na jego nieszczęście jednak Panorama wykorzystuje to pogłębiając szaleństwo mężczyzny. Z kolei mały Danny jest dzieckiem niezwykłym – wprowadzającym do fabuły książki wątek paranormalny, często obecny w książkach Kinga, pogłębiający uczucie niezwykłości historii, a także będący przyczyną kłopotów bohaterów. Stephen King niewątpliwie zasłużył sobie na tytuł Mistrza, autor w fantastyczny sposób potrafi budować napięcie i nawet gdy zdradza czytelnikowi co wydarzy się w przyszłości, to gdy dojdziemy do tych wydarzeń emocje wcale nie są przez to mniejsze. ,,Lśnienie” również stanowi przykład tego typu pozycji – autor bawi się z czytelnikiem, dając to mniej to bardziej jasne zajawki tego co czeka bohaterów, by następnie powoli przybliżać zarówno ich jak i czytelnika do nich. Jednocześnie jednak, choć nie mogę zaprzeczyć iż ,,Lśnienie” to historia trzymająca w napięciu i nie raz przyprawiająca o dreszcze, to jednak nie rozumiem dlaczego została uznana za jeden z najstraszniejszych horrorów. Książka wzbudziła we mnie wiele emocji, ale z pewnością nie był to strach. ,,Lśnienie” było kolejną z superprodukcji Audioteki, z którą miałam okazję się zapoznać i po raz kolejny byłam oczarowana audiobookiem w takiej formie. Przytłaczająca w odpowiednich momentach muzyka, lektorzy świetnie wczuwający się w swoje role, a także dźwięki dopełniające całości – jestem pewna, że nie jedna osoba słysząc okrzyki bólu czy trzask łamanej kości mimowolnie wzdrygnie się podczas słuchania, a ciarki przebiegną jej po plecach. Nie dziwię się, że ta superprodukcja otrzymała nagrodę Audiobook Roku 2016. Jedyne do czego mogę się przyczepić to, że w momentach gdy lektorzy szeptali ich słowa niekiedy były przytłumione przez muzykę. ,,Lśnienie” stanowi fascynująca, trzymającą w napięciu lekturę, a audiobook jeszcze bardziej podsyca emocje towarzyszące wyprawie do hotelu Panorama. I choć samej historii nie określiłabym mianem horroru, to jednak żaden miłośnik mocnych wrażeń nie będzie rozczarowany ,,Lśnieniem”. https://koszzksiazkami.pl/lsnienie-recenzja/

polecam, super horror !!

Świetna książka, znacznie lepsza od filmu. Bardzo ładna okładka. Książka Mistrza Grozy jak najbardziej warta zakupienia.

Wszystko zgodnie z zamówieniem, z przyjemnością wystawiam pozytywny komentarz.

Klasyk gatunku, polecam!

Klasyka gatunku. Mistrz jest wielki. Polecam na zimowe wieczory.

Ciekawa książka