Łowcy skór. Tajemnice zbrodni w łódzkim pogotowiu (okładka  miękka)

Czytać koniecznie.

Lubię sięgać po reportaże, a jeszcze bardziej po takie, które opisują wydarzenia, o których nie słyszałam lub o których niewiele wiem. O układzie pracowników pogotowia z przedsiębiorcami pogrzebowymi i jej skutkach nie wiedziałam zbyt dużo, dlatego też z zainteresowaniem zabrałam się za tę książkę. Nie raz mnie zszokowała, a to wszystko wydarzyło się przecież naprawdę... Wszystko zaczęło się od pewnego anonimu, w którym znalazło się zestawienie zakładów pogrzebowych, które przejęły prosektoria w łódzkich szpitalach za łapówkę. Tomasz Patora wraz z dwoma innymi dziennikarzami rozpoczął śledztwo, w którym ujawnił szokującą aferę. Na jaw wyszły szokujące fakty: handel informacjami o zgonach, opóźnianie wyjazdów karetek, brakujące niebezpieczne leki, a nawet zaskakujące śmierci pacjentów. Minęło ponad dwadzieścia lat od tych wydarzeń, ale Tomasz Patora powraca do tej sprawy. Przedstawia nam zeznania świadków, nieznane materiały i analizuje sieć wzajemnych powiązań. Dlaczego śmierć stała się cenniejsza od życia? Jak doszło do tak przerażających wydarzeń? Jak już wspomniałam, niewiele wiedziałam o aferze dotyczącej pracowników pogotowia, przedsiębiorców pogrzebowych i skutkach jakie wywołała. Dzięki tej książce wiem już sporo co działo się w łódzkim pogotowiu, jak to wyglądało i do czego doprowadziło. To świetnie napisany reportaż, w którym autor nie tylko przedstawia nam przerażające fakty, szczegółowo opisuje śledztwo i zeznania świadków, ale również ukazuje jak wygląda praca dziennikarza śledczego i jakie wiążą się z nią konsekwencje. Czytając ten reportaż często byłam w szoku, że takie wydarzenia miały miejsce. Nie wszystkim udało się udowodnić winę, nie każdy poniósł odpowiednią karę za swoje czyny. Pracownicy pogotowia mieli układ z zakładami pogrzebowymi, którym przekazywali informacje o zgonach, które nazywali skórami. Opóźniane były wyjazdy karetek, nastąpił chaos w dystrybucji niebezpiecznych leków. Na tym jednak się nie skończyło, bo były również sytuacje, w których pacjenci w dziwnych okolicznościach nagle umierali. Często chęć otrzymania dodatkowych pieniędzy była cenniejsza niż ludzkie życie, a sprawcy czuli się bezkarnie. Reportaż Tomasza Patory zdecydowanie warto przeczytać. Autor szczegółowo wszystko opisuje, dlatego dobrze jest poświęcić książce trochę czasu i czytać ją uważnie. Mnie książka zszokowała i też przeraziła. Nie miałam pojęcia do jakich czynów dochodziło, że tak wiele osób było w to zamieszanych i tak wiele spraw ukrywano. Przez chciwość ginęły niewinne osoby, a ich rodziny były po prostu oszukiwane. We mnie ta książka wzbudziła wiele emocji takich jak złość i niedowierzanie. Pogotowie i lekarze powinni ratować czyjeś życie, ale ci tutaj opisani tego nie robili, jeszcze je odbierali. Namawiali rodzinę zmarłego do skorzystania z tego zakładu pogrzebowego, który zapłacił im więcej za ciało, dochodziło również do różnych szantaży, np. nie chciano wydać rodzinie aktu zgonu. Czasem aż trudno uwierzyć, że coś takiego działo się ponad dwadzieścia lat temu i że sprawa nie zakończyła się tak jak powinna. Książka napisana jest przystępnym językiem, wszystko jest jak najbardziej zrozumiałe. Tematyka jest trudna, dlatego też warto poświęcić jej trochę czasu, aby szczegółowo i dokładnie poznać opisane tutaj wydarzenia. "Łowcy skór" to bardzo dobry reportaż, który zdecydowanie warto przeczytać niezależnie od tego czy słyszeliście o tej sprawie czy nie. Nie da się ukryć, że autor wykonał kawał dobrej roboty opisując słynną aferę tak szczegółowo i w bardzo ciekawy sposób. To książka, która szokuje i przeraża prawdziwymi wydarzeniami, które miały miejsce w łódzkim pogotowiu i nie tylko. To jeden z tych reportaży, o których długo się pamięta i myślę, że będzie o nim głośno. "Zbrodnia bez zwłok i ich autopsji, bez świadków, bez śladów. Pozornie zbrodnia doskonała, ale jak się okazało, takiej zbrodni nie ma."

"Łowcy skór. Tajemnice zbrodni w łódzkim pogotowiu" Tomasza Patory to równie wnikliwy, jak i szokujący reportaż opisujący jedną z największych afer w historii III RP związaną ze służbą zdrowia. Określenie "łowcy skór" tyczy się skorumpowanych pracowników łódzkiego pogotowia ratunkowego, którzy sprzedawali zakładom pogrzebowym informacje o zgonach (tzw. "skórach"), a rodzinom zmarłych pacjentów polecali usługi konkretnego zakładu. Jednak chęć zysku szybko wymknęła się spod kontroli i doprowadziła do okropnych nadużyć oraz umyślnych zaniedbań ze strony medyków, którzy zamiast ratować - zabijali swoich pacjentów. "Jak to się stało, że wraz z dynamicznym rozwojem wolnej, demokratycznej Polski w pogotowiu przez wiele lat cenniejsza od życia była śmierć, a jego pracownicy, zamiast ratować – zabijali? Dlaczego robili to niemal wszyscy, w tym lekarze, ludzie wykształceni, którzy pod przysięgą zobowiązali się „służyć zdrowiu i życiu” oraz „nie nadużywać zaufania chorych”"? "W przypadku jeśli pacjent umierał i powinna być przeprowadzona akcja reanimacyjna, staraliśmy się, by cała dokumentacja była w porządku. Pomimo że nie przeprowadziliśmy żadnej reanimacji, karta zlecenia wyjazdu musiała być wypisana tak, jakby reanimacja była przeprowadzona. Wszystkie czynności, m.in. zużycie leków, które faktycznie nie były przecież podane." "Nigdy nikomu nie udało się choćby w przybliżeniu oszacować, ile zabójstw pozorowanych na samobójstwa mogło nie zostać wykrytych z powodu coraz bardziej gorączkowego handlu skórami przez służby medyczne i mundurowe. Wnioski z tej i innych podobnych historii były jednak oczywiste: graniczący z szaleństwem proceder rozrósł się do monstrualnych rozmiarów. Musieliśmy działać szybko." Tomasz Patora o łowcach skór pisał już 2002 roku. To wtedy razem z dwójką innych dziennikarzy ujawił nekroaferę w łódzkim pogotowiu. Teraz, po ponad 20 latach możemy wrócić do tej sprawy i w jego książce przeczytać o szczegółach śledztwa, poznać wszystkie informacje, włączając w to relacje świadków, procesy sądowe a nawet nieznane dotychczas dokumenty i materiały. Ta książka z jednej strony jest opisem nekrobiznesu, handlu zwłokami na szeroką skalę i innych okropnych działań, które nigdy nie powinny mieć miejsca. Zaś z drugiej strony otrzymujemy kulisy pracy dziennikarskiej i wspomnienia autora z okresu, kiedy zajmował się "łowcami skór". Nie będę ukrywać "Łowcy skór" były dla mnie wstrząsającą lekturą. Dobijająca jest już sama myśl, że ludzie obdarzeni powszechnie zaufaniem społecznym dopuszczali się tak skandalicznych i haniebnych czynów i robili to bez skrupułów. Ale gdy przeczyta się całą książkę jeszcze bardziej można czuć się zdruzgotanym, tym czego się z niej dowiedzieliśmy. Dziennikarskie śledztwo Tomasza Patory jest angażujące i wyczerpujące i choć podejmuje trudną tematykę to nie można oderwać się od stron. Ten reportaż jest zdecydowanie warty uwagi.

Afera, skandal, korupcja. Trzy słowa, które ponad dwie dekady temu były stale obecne w gazetach, telewizji, radiu. „Łowcy skór”. Dzisiaj nie wszyscy od razu kojarzą te czołówki i paski w różnorodnych telewizyjnych dziennikach. Jednak coś, gdzieś, ktoś słyszał, czytał, widział. Po tylu latach sprawa ta wciąż budzi emocji. Dlaczego? Czas minął, jednak pozostali skrzywdzeni ludzi i historia, z jakiej nie wyciągnięto wszystkich wniosków. Anonim uruchomił lawinę, dramatycznych informacji, jakie mogłoby się wydawać nierealne gdyby nie trafił do dziennikarzy, jacy zajmowali się dziennikarskimi śledztwami. Został potraktowany poważnie, zwłaszcza, że jego adresaci co nieco już poznali funeralny biznes przy okazji pracy nad innymi artykułami. Nieprawidłowości nie były aż taką tajemnicą jak mogłoby się wydawać, lecz to, o czym pisał nieznany autor przekraczało wszystko, o czym nieoficjalnie wiedziano. Ruszyło śledztwo, poszukiwania informatorów i przede wszystkim prawdy o tym, co miało i ma miejsce. Ale to dopiero początek, im dalej tym więcej relacji, dowodów i przede wszystkim śladów, mówiących o realiach, dalekich od tych branych za niepodważalną oczywistość. Śmierć zamiast życia, cenniejsza, zmonetyzowana i licząca się bardziej przez tych, którzy powinny stać na straży tego pierwszego. System jaki powstał działał sprawnie i to wcale nie krótko, jak mogłoby się wydawać. Dlaczego tak długo udawało mu się trwać i nawet zataczać coraz szersze kręgi? Znieczulica? Strach? Korzyści? Obojętność? Wszystko naraz i wcale nie po trochu. Czas mija, niektóre pytania pozostają bez odpowiedzi, na inne dopiero teraz zostają udzielone odpowiedzi, uzupełniają to, co już wiadomo i ujawniają nowe fragmenty prawdy. Trudnej i dla wielu niewygodnej. Tomasz Patora wraca do tematu, jakim żyliśmy dwadzieścia lat temu. Nie przebrzmiał, nie wydaje się wyblakły, wciąż poraża i warty przypomnienia. Analizując zgromadzone fakty, wyniki oficjalnego śledztwa oraz nieujawnione informacje uzupełniają obraz korupcyjnego i zabójczego układu, tak, iż staje się on jeszcze pełniejszy. Jak mógł on powstać i to na taką skalę? Rozdział po rozdziale lub raczej relacja po relacji, zeznanie po zeznaniu, rozmowa po rozmowie, czytelnik zapoznaje się z zaistniałymi powiązaniami, tworzącymi sieć, działającą niezwykle skutecznie i zbyt długo bezkarnie. „Łowcy skór” nie są fabularnym zapisem, ale przedstawieniem rzeczywistych wydarzeń, nie dziejących się gdzieś daleko, za granicą, lecz blisko nas, na oczach społeczeństwa. Tego nie wymyślili scenarzyści czy pisarze. Autentyczne sytuacje, potwierdzone przez świadków, nie jednostkowe, powtarzające się. Tomasz Patora odsłania oś procederu, przypomina to, o czym zdążyliśmy zapomnieć i nie było podane do ogólnej wiadomości. Jak mogło do tego dojść i trwać tak długo?

Zastanówmy się ile jest warte ludzkie życie? Dla jednych jest ono wielkim darem, czyli bezcenne, a dla innych wyraża się w kwocie pieniężnej. Książka, a raczej reportaż opowiada o bardzo głośnej sprawie, jakim było przyczynianie się do śmierci ludzi w łódzkich karetkach przez podanie pavulonu lub skoliny. Były to środki zwiotczające mięśnie podane w niewłaściwym czasie prowadziły do śmierci. Ja pamiętam tę sprawę, która w społeczeństwie wywołała wielkie emocje. Ludzie bali się dzwonić na pogotowie a nawet mówiono w telewizji o obrzucaniu kamieniami karetek. Autor pisze bardzo szczegółowo, był on w tamtym czasie dziennikarzem śledczym w „Gazecie Wyborczej” razem z kolegami zajmował się tą sprawą. W tamtych latach zakładów pogrzebowych było jak mrówek jednak przetrwali tylko ci którzy mieli układ z pogotowiem i płacili za wiadomość o zgonie. Na samym początku dyspozytorzy wraz z zespołem karetki podczas zgonu pacjenta namawiali rodzinę zmarłego na wybranie takiego, a nie innego zakładu pogrzebowego, bo mieli układ z tymi, którzy dali więcej za ciało, jeżeli rodzina ich posłuchała to odbierano pieniądze od właściciela zakładu i dzielono się nimi. Nie zarabiano w karetkach kokosów więc parę stówek do wypłaty się przydawało. Jednak natura ludzka jest okropna, zaczęto kombinować, bo przecież pieniądze nie leżą na ulicy ani nie rosną na drzewach, co zrobić, żeby więcej ludzi umierało? I tu wpadli na pomysł podawania pavulonu, który szybko znika z ciała więc nie można udowodnić morderstwa, a kasę ma się w kieszeni. Na samym początku podawano go ludziom starszym, bo przecież nic dziwnego, że umarł, ale potem umierały dziwnym trafem osoby młodsze, wychodzące o własnych siłach z domu z drobnymi problemami. Jest to sprawa bulwersująca, bo ci, którzy przysięgali nieść pomoc i ratować ludzkie życie okazali się oszustami, oczywiście lekko mówiąc. Książka jest mocna, mamy szczegółowe opisy jak podawano leki, co działo się z ciałem po podaniu, jak szantażowano rodziny by te wybrały zakład pogrzebowy polecany przez osoby z karetki. Przebieg procesu oraz zeznania osób jeżdżących w karetkach. Ukaranych jest niewielu i to we mnie wywołało najwięcej emocji. Wszyscy w tym chorym układzie udawali, że nic się nie dzieje, każdy każdego krył, a ludzie umierali. Oczywiście nie łudźmy się, że to tylko dotyczyło Łodzi, co to to nie bo i Warszawa, ale też inne miejsca w Polsce. Książka warta poznania, ale musicie mieć stalowe nerwy.

Żyjemy w świecie, w którym znieczulica i uprzedmiotowienie człowieka jest na porządku dziennym. W świecie w którym można sprzedać wszystko i we wszystkim szukać źródła zarobku. Handel informacja to nic nowego, a co jeśli Wam powiem, że handel informacja o śmierci również był i jest opłacalny? Co myślicie żerowaniu ma rozpaczy bliskich po stracie? Dla niektórych to nadal było za mało wiec poszli dalej. Co powiecie na podawanie leku, który w momencie jak pacjent nie ma opieki powoduje okrutna smierć? To wszystko to nie opis filmu kryminalnego, nie to opis wydarzeń które były codziennością dla pracowników Łódzkich szpitali i zakładów pogrzebowych. Handel „skórami” miał miejsce nie tylko w Łodzi, gdzie cały proceder wyszedł na jaw, ale tez w wielu innych miejscach. Te tragiczne i brutalne procedery opisuje Tomasz Patora w książce „Łowcy skór”, który po ponad 20 latach postanowił wrócić do sprawy. Gdy afera wyszła na jaw miałam zaledwie 2 lata, wiec większość by uznała, że to nic dziwnego, że o niej nie wiedziałam. Osobiście uważam inaczej, uczy się Nas o przeróżnych aferach i wydarzeniach w szkole na lekcjach historii, to dlaczego wydarzenia, w wyniku którego ginęli ludzie nikt nie opisuje? Ogromie się cieszę, że autor, który w 2002 roku ujawnił nekroaferę postanowił do niej wrócić by „ponownie wbić kij w mrowisko, by z historii łódzkiego pogotowia dowiedzieć się czegoś o nas samych”. Reportaż nie jest niczym przyjemny i nie ma być, bo ma być prawdziwy. Całe wydarzenie jest opisane bardzo dokładnie, każda informacja głęboko przeanalizowana. Książka jest napisana tak ciekawie, że aż trzeba odwrócić kartkę na następna stronę i następna i jeszcze jedna. Budzi różne odczucia od przerażenia, oburzenia, przez obrzydzenie do smutku i żalu. Tematyka jest trudna, ale bardzo ważna, pozwala zobaczyć do jakich rzeczy zdolny jest człowiek, aby zarobić. To smutne, że lekarze i inni pracownicy pogotowia, którzy powinni dbać o ludzkie życie, ratować je, przyczyniali się do skrócenia tego życia, oraz zarabiali na śmierci. Oczywiście nie wszyscy, bo w tej strasznej historii są tez pozytywni bohaterowie, którzy przyczynili się do ujawnienia sprawy i dążyli do ukarania winnych. Moja ocena to zdecydowanie 5/5. Polecam, każdemu kto lubi reportaże, każdemu kto chce sięgnąć po pierwszą reportażowa książkę i każdemu kto chce wiedzieć więcej o aferze łowców skór.

Tomasz Patora w tym reportażu nie tylko powraca do tamtych dni, kiedy wpadł na trop skandalicznych informacji i relacjonuje całe dziennikarskie śledztwo jakie przeprowadzał wspólnie z kolegami, ale próbuje też uporządkować trochę fakty w tej sprawie oraz pokazać jej ciąg dalszy. Bardzo szczegółowo opowiada o postaciach i zdarzeniach powiązanych z handlem informacjami o zgonach, o konkretnych przypadkach, wreszcie o pokłosiu całej patologicznej, momentami wręcz makabrycznej sytuacji, która rozgrywała się pod koniec lat 90-tych na łódzkim pogotowiu.   Tym mocniejsza jest ta książka, że dotyczy nie tylko niekoniecznie etycznego nagabywania na usługi zakładów pogrzebowych, ale też zbrodni popełnianych z zimną krwią przez chciwych pracowników pogotowia - a więc osoby w pewnym sensie zaufania publicznego. Wzburzyła mnie obojętność osób na stanowiskach wobec tego, co tam się działo, pewna niechęć do rozgromienia tego szokującego "handlu skórami" i co za tym idzie, odpowiedzialność za to, na jaką skalę ten proceder się rozniósł. Momentami byłam wręcz przerażona tym, o czym pisał autor - jak rozwinięty to był proceder, jak wiele osób w tym uczestniczyło i ile straciło życie przez żądnych pieniędzy i pozbawionych moralności pracowników łódzkiego pogotowia.   Ten reportaż czyta się dość szybko, bo o pióro autora i jego warsztat są bardzo dobre. Nie jest to jednak lekka lektura, nie oszukujmy się, jej tematyka jest trudna, wzbudzająca całą gamę negatywnych emocji, prowokująca do przemyśleń. Książka napisana jest, jak na reportaż przystało, językiem dość dosadnym, nieprzesadnie skomplikowanym, trafiającym do czytelnika, a zarazem niepozbawionym pewnej dozy złośliwości.  "Łowcy skór" to książka mocna i intensywna jak kolor użyty na jej okładce. Wzbudza w czytelniku całą gamę emocji: od zaskoczenia i niedowierzania, po złość, a nawet wręcz obrzydzenie. Pokazuje nie tylko szczegóły zbrodniczego precederu w łódzkim pogotowiu, czy dziennikarskiego śledztwa, które zdemaskowało tę całą patologię, ale też społeczny odbiór afery "łowców skór" i następstwa całej historii. To warty uwagi reportaż o nieco już zapomnianej, a ważnej sprawie, świetnie ją porządkujący i opisujący. Sprawdzi się jako lektura dla osób zainteresowanych kryminalnymi tematami, ale też dla tych, którzy chcą dowiedzieć się więcej o tytułowej aferze... 

🥳RECENZJA PRZEDPREMIEROWA🥳 Zdarza Wam się czytać reportaże?❤️ [ współpraca reklamowa z @wydawnictwootwarte ] To jeden z pierwszych reportaży, po jakie sięgnęłam w całym swoim życiu (nie liczę fragmentów innych, które czytałam np. w ramach zajęć). I od razu natrafiłam na TEN - trochę makabryczny, w którym poznajemy historię handlu skórami w łódzkim pogotowiu. Jak pisze autor: "(...) dziś o sprawie łowcy skór przeciętny Polak nie wie prawie nic. Lukę tę w jakiejś mierze wypełni - mam nadzieję - ta książka". I przyznaję mu absolutną rację. Sięgnęłam po tę książkę nie mając pojęcia o tym, że taka sprawa miała tak właściwie miejsce - nie ma się co dziwić, w chwili największego "rozkwitu" handlu skórami jeszcze nawet nie było mnie na świecie - a dzięki tej książce poznałam proceder z najróżniejszych perspektyw😳 Poznajemy początki handlu "skórami", gdy walutą nie były pieniądze, a alkohol, a zleceń załatwionych po koleżeńsku było tak dużo, że pierwsza z firm pogrzebowych nie nadążała z wykonywaniem zleceń. Dowiadujemy się jak przebiegał rozkwit, jakie pomysły na zarobek mieli lekarze, sanitariusze. Przy każdym fragmencie dotyczącym podejrzanego zgonu ciarki przechodziły mi po plecach, a gdzieś w środku czułam oburzenie i wręcz złość. Jak lekarze mogli interesować się bardziej dodatkowym zarobkiem, niż możliwością uratowania czyjegoś życia?😠 To naprawdę dobry reportaż, pełen szczegółów nie tylko z czasów, gdy handel skórami rósł w siłę, ale także z procesów osób oskarżonych w tej sprawie. Bardzo cieszy mnie to, że na koniec książki dostajemy od autora spis bibliografii, z jakiej korzystał w trakcie pisania. Dzięki temu daje nam możliwość jeszcze większego zagłębienia się w ten konkretny temat, ale i tematy powiązanie, związane m.in. z medycyną i lekami, które powinny być używane odpowiedzialnie i świadomie w celu ratowania życia pacjenta. Jeżeli macie ochotę sięgnąć w tym roku po jakiś reportaż, to ŁOWCY SKÓR będą świetnym wyborem!❤️

Prawda nie zawsze obroni się sama. Po ponad 20 latach od głośnej łódzkiej afery łowców skór możemy się przyjrzeć, jak wyglądała ta sprawa od podszewki. Nie da się czytać spokojnie, bo włos się jeży, ciśnienie rośnie, a na usta (poza brzydkimi słowami) ciśnie się pytanie: JAK TO MOŻLIWE??? Nie wiem, co jest najbardziej zaskakujące: to, że pazerni tchórze zabijali na dużą skalę, z taką lekkością i czuli się bezkarni, czy trudności, które nieomal doprowadziły do umorzenia sprawy? Po reformach w służbie zdrowia „(…) w pogotowiu było coraz mniej medycyny, a coraz więcej interesów związanych z handlem skórami”. Brak kontroli nad dystrybucją silnych leków i duże łapówki za polecenie firmy pogrzebowej dawały powód i sposób. Dyspozytorzy, kierowcy, pielęgniarze, lekarze całą energię kierowali na swój zarobek, a nie na ratowanie życia. Drobne uchybienia, a później równia pochyła, słabnące hamulce moralne, chciwość i przyzwolenie na nią doprowadziły do wielu dramatów. Ilu pacjentów miałoby szansę przeżyć, gdyby karetka JECHAŁA RATOWAĆ? A nie stała pod blokiem czekając, aż będzie za późno? A jej załoga robiła to, do czego została powołana? Szacunkowe ilości są ostrożne, ale i tak porażające. Poziom degeneracji szokuje. Ujawnienie afery zaczęło się od anonimu. Dziennikarskie śledztwo, współpraca z prokuraturą, trudne decyzje ile wiedzy ujawnić w publikacji, by nie zaszkodzić wymiarowi sprawiedliwości, nie wywołać paniki, przewidzieć skutki, w jakim terminie wypuścić informację, a przede wszystkim jak udowodnić proceder? Szokuje początkowe ignorowanie sygnałów, brak reakcji i to jak mało brakowało, by wszystkie zarzuty zostały oddalone. „Zbrodnie bez zwłok i ich autopsji, bez świadków, bez śladów. Pozornie zbrodnia doskonała, ale jak się okazało, takiej zbrodni nie ma”. To szokujący, wstrząsający materiał, poruszył mnie bardzo mocno. To historia niesprawiedliwości…

Tomasz Patora jest dziennkiarzem, którego reportaże bardzo cenię. Ostatnio miałam przyjemność przeczytać jego książkę pt. "Łowcy skór. Tajemnice zbrodni w łódzkim pogotowiu" i zrobiła ona na mnie duże wrażenie. Nie wiem czy pamiętacie (ja tak), kiedy to ponad dwadzieścia lat temu do mediów wypłynęła informacja, że w łódzkim pogotowiu dzieją się straszne rzeczy. Tomasz Patora i jego dwaj koledzy prowadzili w tej sprawie dziennikarskie śledztwo. W tej książce przeczytacie o dochodzeniu do prawdy. Dlaczego w pewnym momencie mieszkańcy Łodzi obawiali się wezwać karetkę? Ponieważ pracownicy pogotowia weszli w układ z zakładami pogrzebowymi. Kiedy pacjent zmarł, namawiali rodzinę do wezwania konkretnego zakładu (tego, który zapłacił najwięcej), a jeśli jeszcze żył... pomagali mu odejść. Lekarze i sanitariusze uśmiercali ludzi między innymi pavulonem, nie podejmowali reanimacji lub celowo opóźniali dotarcie do szpitala. Metod mieli dużo. Najważniejsze były pieniądze za sprzedaną skórę. Czytałam ten reportaż z niedowierzaniem. Ludzie, do których powinniśmy mieć pełne zaufanie, okazali się mordercami. Autor szczegółowo opisał zachowania pracowników pogotowia, proces sądowy i w rezultacie odpowiedział na pytanie dlaczego do tego doszło i dlaczego ta sprawa w dużej mierze została zamieciona pod dywan. Czyta się to naprawdę świetnie. Książkę "Łowcy skór. Tajemnice zbrodni w łódzkim pogotowiu" powinien przeczytać każdy. Chociażby po to, żeby mieć świadomość tamtych wydarzeń i żeby nie dopuścić do powtórki. Po raz kolejny przekonałam się też, że człowiek dla pieniędzy jest zdolny do wszystkiego. Czytajcie!