Lolita (okładka miękka)

,,Lolita” autorstwa Vladimira Nabokova Książka wielowarstwowa, intrygująca, ekstrawagancka, ale jednocześnie niesmaczna i obrzydliwa. Tak mogę opisać tę pozycję. Kiedy zaczynałam czytać Lolitę, wiedziałam, że jest to opowieść o czterdziestoletnim mężczyźnie, który zakochuje się w dwunastolatce. Jednak podeszłam do tej lektury bez żadnych uprzedzeń, neutralnie. Czytałam, czytałam i czytałam... Porwał mnie język, zatraciłam się w nim. Nawet kiedy były opisywane okropne, obrzydliwe momenty, podczas których pałałam nienawiścią do Humberta, zaciskałam pięści i byłam bezsilna wobec niesprawiedliwości, która spotkała Dolores Haze (tytułowa Lolita), to i tak czytałam dalej, właśnie ze względu na język. Był on poetycki, piękny, pełen porównań, epitetów czy metafor, gier słownych. Ale żeby nie było tak cudownie i cukierkowo, przejdźmy do sedna. Sama historia jest naprawdę ciężka. To nie jest romans, to nie jest erotyk, to nie jest nieszczęśliwa, niespełniona czy tragiczna miłość. Nazywajmy rzeczy po imieniu, to co zrobił Humbert Humbert Lolicie, nie było niczym innym jak gwałtem, przemocą, zastraszaniem, on zniszczył jej dzieciństwo, zniszczył, przekreślił, zdeptał. Niektórzy twierdzą, że Dolores była trochę taką uwodzicielką. Błagam Was, ona miała 12 LAT. Co prawda była inteligentna i sprytna, ale ona tak naprawdę nie wiedziała, że to co dzieje się z jej życiem, jest złe, niemoralne. Było mi jej tak szkoda, było mi tak smutno, że to ją spotkało... Ale nie mogłam nic zrobić. Czasem czułam satysfakcję, pojawiał się błysk w oku, bo widziałam, że Humbert Humbert żyje w ciągłym strachu, boi się konsekwencji swoich czynów, boi się, że Lolita od niego ucieknie lub go wyda. (Najgorsze jest to, iż on dokładnie wiedział, że niszczy jej dzieciństwo, że niszczy ją, ale nic nie mógł z tym zrobić, nie mógł się powstrzymać, ona była jego narkotykiem. Za to go nienawidzę.) Co prawda to nic w porównaniu z krzywdą jaka spotkała Dolly, jednak w takich momentach cieszyłam się, że balansuje on na granicy obłędu i szaleństwa. Humbert Humbert to żałosny, obrzydliwy, perfidny i obleśny człowiek. Nienawidziłam go z całego serca. Te jego beznadziejne tłumaczenia, jak on to ją bardzo kocha, pragnie i pożąda. Okropne. Więc jak oceniam tę książkę? Podoba mi się rola, jaką odegrał tu język. To on ,,udźwignął” ten temat, dzięki niemu przeczytałam Lolitę. Pozycja ta była naprawdę dobra. Chodzi o to, że temat jest kontrowersyjny, ale książka... no była dobra, niestety, albo stety, muszę to napisać. Możecie się ze mną nie zgodzić, ale chciałabym jeszcze raz przypomnieć, że TO NIE JEST HISTORIA MIŁOSNA. Nie jest, kropka. To książka straszliwie smutna i przygnębiająca, ale warta uwagi, chociażby dla samego kunsztu literackiego autora. Sam Nabokov w posłowiu napisał, że z książki tej nie płynie żaden przekaz czy morał, ale to nie jest dla niego ważne, ważne jest, że udało mu się ,,nawiązać łączność z odmiennymi stanami bytu, w których sztuka stanowi formę”.

Polecam jeszcze nie przeczytałam ale Would you be mine, would you be my baby tonight?

Pierwsza połowa szła mi zdecydowanie opornie, natomiast w mniej więcej połowie wciągnęłam się w losy bohaterów i czytałam już z wypiekami na twarzy (może to zabrzmi jakby to była książka akcji, ale nie jest nią zdecydowanie). Myślę, że będę do niej wracać, bo czuję, że mogłam nie pojąć pewnych kwestii, a sądzę, że jest to pozycja, w której za każdym kolejnym przeczytaniem dostrzega się nowe aspekty i rozumie się ją inaczej.

Pozycja warta przeczytania: zaskakująca, wciągająca, niekiedy budzącą lekki niesmak. Szczególnie przypadnie do gustu fanom powieści psychologicznych. Bardzo estetyczne wydanie, brakuje jedynie tłumaczenia wtrąceń z języka francuskiego.

Brakuje tylko tłumaczeń zwrotów francuskich, ale książka sama w sobie jest genialna

Bardzo ładna ksiazka

Na początku mojej przygody z tą powieścią nie oczekiwałam niczego wspaniałego. Po obejrzeniu tej starszej ekranizacji tym bardziej. Jednak recenzje osób, z którymi miałam zaszczyt prowadzić konwersacje były bardzo obiecujące, więc postanowiłam zamówić tę książkę. Na początku mojej przygody z nią byłam zachwycona. Autor już na wstępie przedstawił obraz głównego bohatera- Humberta Humberta który, nie ukrywam, trochę mnie zszokował. W pierwszej części poznajemy jego problem, którym jest chore zamiłowanie do małych dziewczynek, w skrócie, był osobą ze skłonnościami do pedofilii. Ofiary jego uczuć nazywał nimfetkami. Były to wybrane przez niego młode kobietki z grupy 8-12lat, spełniające wymagane przez Humberta kryteria. Podczas pewnych okoliczności, mężczyzna trafia do Stanów Zjednoczonych i zamieszkuje u Charlotte Haze i jej córką - Dolores. Główny bohater, rzec można, że upodobał sobie młodą panienkę Haze od pierwszego wejrzenia. Autor często opisuje wpływ Dolores, zwanej przez Humberta Lolitą, na jego uczucia oraz to jaki wywiera na niego wpływ. Nabokov wykazal się ogromnym talentem, gdyż przedstawił on głównego bohatera w taki sposób, że w pewnym momencie mozemy go polubić oraz wspierać mentalnie i wyczekiwać jego zupełnie niemoralnych działań względem młodziutkiej Lo, jednakże z czasem wraca do nas świadomość, że Humbert nie jest pozytywną postacią.

Może ja totalnie nie potrafię docenić dobrej literatury. Nie twierdzę, że jest inaczej. Jednak nie boję się wyrażać swojego zdania, choć często bywa odmienne od większości. Dlatego ogłaszam wszem i wobec, że ten tytuł zwyczajnie nie przypadł mi do gustu. Nie zagłębiałam się w żadne analizy tego klasyku, choć nie sądzę, aby sprawiły one, że zmieniłabym swoje zdanie. Pomińmy już przeraźliwie obrzydliwą tematykę, jaką porusza "Lolita". Niestety mnie nie zachwycił ani język, ani fabuła, ani jakiekolwiek zabiegi stylistyczne. Poznałam tę historię w formie audiobooka i cieszę się, bo podejrzewam, że nie przebrnęłabym przez wersję papierową. Nie żałuję, iż poznałam tę historię, bo jednak warto wiedzieć, co w świecie literatury piszczy, a wiele klasyków dobrze znać. Natomiast miłości nie było i nie będzie... https://www.instagram.com/mommy.book

Nabokov- człowiek o ogromnym talencie literackim. Zakochałam się w jego stylu pisania, w sposobie jak potrafi opisać przedstawiany obraz, czy emocje. Niesamowite epitety i metafory. Ciekawym faktem jest, że sam epilog jest fałszywy, a wszystkie postacie i wydarzenia fikcyjne. Treść bardzo kontrowersyjna, o czym świadczy choćby problem z publikacją książki. Świetna książka do analizy psychologicznej głównych postaci.

Kontrowersyjna, szokująca, mimo, ze pierwotnie oglądałam film, którego retro cukierkowy klimat mnie urzekł, to w powieści jest on o wiele bardziej przytłaczający i mroczny. Z pewnością jest to dzieło, które należy przeczytać