Live Newcastle 2001 (Limited Edition) (CD)

Zadowolony jestem z zakupu mimo że faktycznie dźwięk jest troszkę "ciasny", nagrywany chyba z miksera, ale oprócz braku pewnej szerokiej przestrzenności, dźwięk jest dobry, zapomina się o jego takiej częściowej bootlegowości, słuchacz wchodzi w koncert, pociągnięty zwłaszcza niezwykłą sprawnością gitarzysty niewiele się różniącego wirtuozerią od Satrianiego. Nagrania emanują wspaniałą, zdyszaną koncertowością - to satysfakcja słyszeć, jak ta muzyka staje się naprawdę w chwili, gdy jest grana, jak Gillan, ponad 50-latek głosowo daje sobie radę, nawet błyszczy, jak walory wielkich kompozycji jak No one came, Fools, Woman from Tokyo odradzają się w tym późniejszym o 30-25 lat od czasu ich powstania wykonaniu. Jestem fanem zwłaszcza tych starszych kompozycji, a zarazem nie pierwszoplanowych, jak wymienione, bo mają wyjątkowe wartości, właściwe tylko tamtemu czasowi pierwszej połowy l.70 - mają swój feeling, jakby rockowy swing, potoczysty rytm, ciekawą strukturę harmoniczną. Nie uszczuplą mojego entuzjazmu nawet wady tej produkcji: 1) niepotrzebne dołączenie sekcji orkiestrowej do kilku utworów, a zwłaszcza do pogorszonej przez to wersji "Perfect strangers", 2) zaproszenie Jimmy'ego Barnesa, który śpiewa krzykliwie, "maksymalistycznie", z jednakową dynamiką, jakby zaproszono go do AC DC, a tu, panie drogi jest Deep Purple, gdzie trzeba kołysać, swingować hard-rockowo i ulepić ekspresję przez...pauzę, ściszenie! Tak więc nawet po odliczeniu ok.12 minut z Barnesem i 9 z "Perfect Strangers" i tak jestem zadowolony, bo przy 116 minutach całości to nie taka strata, zważywszy na cenę. A każda z tych limitowanych liczbowo (20 tys.) płyt jest numerowana,moja ma nr 95!

30 sek. próbka, a wokalista gada 20 sekund !!; dźwięk chyba dobry. Fan rocka od 1973

Ukrywane (?) przez wiele lat , świetne technicznie nagranie koncertu Deep Purple w Australii (r. 2001), jeszcze z Jonem Lordem, ale już bez Richiego ... Jednak uczta dla uszu miłośnika Purpli.!