Live In Stuttgart 1993 (CD)

Najpierw uwaga, że w opisie jest inna kolejność utworów niż w rzeczywistości na płycie, ale za chwilę to zgłoszę jako błąd. W wydaniu z 2018 r. , też aktualnie obecnym na stronie Empiku, w nieco innej cenie, jest MNIEJ utworów, bo 19 a nie 20 jak w tym wydaniu. A co do jakości muzyki: jest to zespół w pełni sił koncertowych, od Gillana (potrafił zaśpiewać nawet "Child in time") po Blackmore'a, drugiego obok wokalisty najważniejszego członka grupy, który po miesiącu od dnia, w którym koncert nagrano, na zawsze opuścił zespół. Dźwięk jest bardzo dobry, z ukłonem w stronę reakcji publicznosci. Mamy tu bardzo dużo muzyki, bo czas trwania koncertu na 2 płytach to ok.2h07 min. Są tu wprawdzie moim zdaniem zbędne dwie piosenki, znany klasyk The Rolling Stonesów, "Paint it Black" (niczego odkrywczego tu nie usłyszałem) oraz jakby z lekka country "Anyone's Daughter" (po co im ten kwiatek do kożucha?), ale reszta repertuaru jest trafiona, dla mnie zwłaszcza utwory z wówczas ich najnowszej, świetnej płyty "The Battle Rages On". O dziwo jednak jeden z 4 utworów z tego studyjnego krążka nie wypalił brzmieniowo, "Talk About Love", nie ma tej mocarnej jedności brzmienia Hammonda z gitarą (organy jakoś dziwnie odklejają się), ale reszta zabrzmiała znakomicie, trochę speedmetalowy "A Twist in the Tale" , "The Battle Rages On" z masywnym riffem oraz wydłużona "Anya", z wrzuconym do niej innym niż na płycie studyjnej wiosłowaniem Blackmore'a. Dwa utwory wykorzystują motywy muzyki Beethovena i Griega, ciekawie to brzmi, trzy słynne klasyki są skrócone do 2 minut, ale wynagradzają to wydłużenia innych piosenek. A "Lazy" jak zagrało!

Świetny zestaw utworów, a kondycja zespołu pozostawia wiele do życzenia.