Lista nieobecności (okładka miękka)

Doskonały debiut.To jedna z najlepszych książek,jakie ostatnio czytałam.Doskonały styl,wyczucie słowa,ogromna wrażliwość autora.Poruszane tematy nie są łatwe,ale warto ją przeczytać .Lista Nieobecności wstrząsnęła mną i na długo zostanie w mej pamięci.Już mam zamiar do niej wrócić.Polecam osobom,które nie boją się trudnych tematów i lubią dobrą literaturę.Tam każde słowo jest na właściwym miejscu i na długo pozostaje w pamięci.

Powieść przyjmuje śmierć głównego bohatera Artura Hnata jako główny punkt orientacyjny na osi czasu. Kolejne rozdziały opisują wydarzenia wcześniejsze i późniejsze w stosunku do niego. Ta konstrukcja pozwoliła stopniowo odkrywać wszystkie tajemnice. A wbrew pozorom trochę ich jest. Artur Hnat pomimo że w części powieści już nie żyje pozostaje jej główną postacią. Już za życia roztaczał aurę śmierci, która otoczyła jego rodzinę. Gdy sam umrze jego śmierć dołączy do tej parady. Akcja powieści toczy się wokół kilku związków, z których każdy jest inny i ma swoje dramaty często na granicy życia i śmierci. Powieść jest napisana w lekkim stylu i wyróżnia ją piękny język. Zawiera wiele odniesień do słynnych dzieł literackich. Mnie się skojarzyła klimatem i tematyką z wybitnym filmem „Ostatnia rodzina” z niezapomnianą rolą Andrzeja Seweryna, chociaż wiem, że „Lista nieobecności” była pisana dużo wcześniej. Słowem: świetny debiut.

Przychodzę podzielić się z Wami refleksją o książce,której ciężko mi będzie zapomnieć. To ,,Lista nieobecności"Michała Urbaniaka. Chociaż opowiada o codziennym życiu bohaterów,jest spowita mrokiem i lękami. Pragnieniem miłości,której nie można mieć i która rozrywa nam duszę od środka. Zuzanna cierpi po śmierci swojego męża Artura,chociaż nie miała z nim łatwego życia.Mężczyzna razem z bratem niósł bowiem ze sobą bagaż demonów przeszłości,które nie pozwalały mu cieszyć się życiem. ,,Nie można czekać na śmierć,żyjąc" Owszem.Można. ,,jak się wcześniej umarło,a nadal się żyje" To jest bardzo trudne. Codziennie walczyć,aby uszczknąć z życia trochę radości i przede wszystkim-dać ją innym. Również syn Zuzanny,Krzysztof-wiecznie spragniony miłości,wiążąc się z Jakubem oczekiwał szczęścia.A został dosłownie zbombardowany i zagłaskany uczuciem mężczyzny,której wstydził się i do końca nie potrafił odwzajemnić.Zresztą,Jakub też miał ogromne problemy z samym sobą. Nie podobało mi się,że pewnymi zachowaniami wymuszał uwagę i wywoływał wyrzuty sumienia u partnera. Dla mnie to była toksyczna relacja. Krzysztof czuł się niekochany przez matkę,która otwarcie mówi,że nie kocha syna i aby ,,nie wymagać od wsxystkich kobiet,aby macierzyństwo było sensem ich życia".Ja się z tym zgadzam. Nie można zmuszać kobiet,by rodziły dzieci tylko po to,by kogoś zadowolić,chociaż same nie czują takiej potrzeby.Jeśli to ma być potem matka,której dziecko będzie wadzić,nie da mu miłości i wiary w siebie,tylko niedowartościowanie i krzyż na całe życie,to lepiej niech go po prostu nie ma. Pozwólmy każdemu żyć po swojemu i bądźmy tolerancyjni. Ja Wam ogromnie książkę polecam,bo każdy znajdzie w niej własne refleksje i przemyślenia.

Zrozpaczona, żona Zuzanna, budzi się pewnej nocy, odkrywając, że leżący u jej boku mąż, nie żyje. Kobieta popada w rozpacz. Nie może pogodzić się z jego odejściem, usilnie powtarzając, że na pewno nie wytrzymało jego serce. Zuzanna zostaje sama z dwiema małymi córkami. Krzysztof, jej dorosły syn z poprzedniego małżeństwa prowadzi już oddzielne życie ze swoim partnerem, Jakubem. Obaj tworzą związek trudny, w którym oprócz miłości jest ciągły lęk. Jakub jest człowiekiem który w przypływie złości i strachu, okalecza się. Nad wszystkimi bohaterami wisi jakieś fatum... • Jej!!! Jakie to było mocne, smutne, przerażająco prawdziwe i przepełnione emocjami. Dawno żadna książka nie wywarła na mnie takiego silnego wrażenia. Czytając ją musiałam sięgać po „delikatniejsze” lektury żeby móc ją przeczytać do końca. Pierwsze zetknięcie się z tą lekturą było trudne, miałam ochotę ją odłożyć i więcej po nią nie sięgać. Ale powiedziało się „A”, to trzeba być konsekwentnym. Książka napisana jest dość specyficznym językiem, co dodaje jej jeszcze bardziej mrocznego klimatu. Autor to cofa się do przeszłości, skacze po niej, wspominając różne osoby. Oprócz tematu śmierci, prób samobójczych, depresji, porusza również kontrowersyjny temat homoseksualizmu. Jakie uczucia targają takimi ludźmi, jak boją się wyjawić swoją orientację seksualną w obawie przed niezrozumieniem i ośmieszeniem. • Ta książka zostanie w Was na długo.