Dom Ziemi i Krwi. Księżycowe Miasto. Tom 1.1 (okładka miękka)

Kolejna super książka tej autorki

W powieści poznajemy Bryce, która jest pół fae. W przeszłości miała z tego powodu niemały problem z wyrocznią oraz ojcem... pracuje w galerii, gdzie zajmuje się sprzedażą magicznych przedmiotów. Nie narzeka na swoje życie i bardzo często imprezuje z przyjaciółmi. Zdarza jej się przeholować z narkotykami... Zdecydowanie nie należy do aniołków i ma bardzo cięty język. Wiedzie dosyć spokojne życie. Niespodziewanie ktoś morduje jej najbliższą przyjaciółkę i zarazem współlokatorkę. Dziewczyna zostaje uwikłana w bardzo trudne do rozwikłania śledztwo. _________________________________ Powieść czytało mi się bardzo dobrze i szybko. Uwielbiam taki druk i cieszę się, że wydawnictwo podzieliło tom na dwie części. W takiej formie czyta się zdecydowanie lepiej. Akcja powieści nie jest zbyt szybka, myślę, że jest to spowodowane tym, że jest to dopiero pierwsza część😉. W trakcie czytania dopiero poznajemy bohaterów oraz świat wykreowany przez autorkę. Nowa seria jest zdecydowanie inna niż "Dwór cierni i róż", ale nie mogę powiedzieć, że jest gorsza😉. Bardzo dobrze, że Sarah stworzyła zupełnie inną historię. Książka nie należy do tych skierowanych do młodszego czytelnika - cięty język oraz drastyczne sceny, przepełnione przelewem krwi. Dobrze, że mam drugi tom i już niedługo dowiem się jaki jest dalszy ciąg śledztwa🤗.

Ostrzegam - zakochacie się w tej książce! Jeśli nie czytaliście książek Sarah J. Maas, to jest ku temu idealna okazja. Spokojnie możecie zacząć od Księżycowego Miasta, a potem przerzucić się na Szklany tron, czy Dwór cierni i róż. Autorka w kolejnej nowości nie uciekła od swoich przyzwyczajeń, które znamy z poprzednich dzieł. Niemniej w Księżycowym Mieście wszystko jest na swoim miejscu, wszystko pasuje, świat został wykreowany w sposób idealny i wyczerpujący. Ta książka jest w stanie zadowolić gusta nawet najwybredniejszego czytelnika powieści fantastycznych. https://czytambolubieo.blogspot.com/2020/05/ksiezycowe-miasto-czesc-1-sarah-j-maas.html

Chyba jestem jedną z nielicznych czytelniczek, któej pierwszy tom nie za bardzo przypadł do gustu. To moje pierwsze spotkanie z autorką. Wiele osób zachwala jej powieści i obiecałam sobie, że pewnego dnia na pewno coś przeczytam. Pojawiła się możliwość recenzji "Księżycowego miasta", okładka jak i opis bardzo mnie zaintrygowały, więc stwierdziłam - czemu nie. Nie wiem jak mam w sumie określić moje odczucia, bo.. Historia jest naprawdę ciekawa, czytało mi się ją bardzo szybko i lekko.. Zdawało mi się, że jestem zaciekawiona dalszym biegiem wydarzeń, ale... nie widzę tu nic co wyróżniałoby Maas od innych autorek. W pewnym sensie to "dobra historia, ale bez fajerwerków" - tak mogłabym najprościej ocenić pierwszy tom "Księżycowego miasta". Wydaje mi się, że trochę nie przypadło mi do gustu połączenie fantastyki z wątkiem sf. Mam nadzieję, że tom drugi trochę bardziej mi się spodoba.

Zacznijmy od tego, że ja uwielbiam twórczość Maas. Nie wszystko, co napisze zachwyca mnie równie mocno, jednak jej cykl Szklany tron towarzyszył mi przez tyle lat mojego życia, że odczuwam więź z książkami tej autorki. Dlatego kiedy dowiedziałam się o najnowszej serii wychodzącej spod jej pióra, wiedziałam, że będę musiała po nią sięgnąć. Ciekawiło mnie, co tym razem wymyśli. Czy i tym razem mnie nie zawiodła? Nowy świat utworzony przez Maas jest niby nowy, ale jednak znany czytelnikom autorki. Ponownie dostaliśmy Fae, jednak tym razem w towarzystwie innych magicznych stworzeń: zmiennokształtnych, wampirów, sfinksów, aniołów oraz demonów. Co więcej, Maas osadziła swoją historię w świecie nowoczesnych technologii, zatem bohaterowie operują telefonami komórkowymi, komputerami oraz oglądają telewizję. Sprzęty te jednak napędzane są magiczną energią wytwarzaną przez Wany (czyli wszystkie wcześniej wspomniane istoty), a nie prąd. Z kolei tło dla wydarzeń stanowi konflikt między niektórymi ludźmi a Wanami. Wydaje mi się, że stworzone przez Maas urban fantasy nie jest w sumie niczym nadzwyczajnym, czego w literaturze już nie było. Aczkolwiek i tak w mojej głowie powstał dość wyraźny obraz sytuacji panującej w Księżycowym mieście. Żałuję więc, że autorka póki co nie postawiła za bardzo na szczegółowe opisanie funkcjonowania jego wszystkich elementów. Mam nadzieję, że z czasem dowiemy się nieco więcej na temat tego świata, ponieważ szkoda, żeby został on potraktowany po macoszemu. We wspomnianym świecie żyje Bryce, pół-Fae, która pracuje w sklepie z antykami, kocha swoich przyjaciół i dużo imprezuje. I chociaż jej dotychczasowego życia nie można określić mianem sielankowego, było stabilne. Wszytko zmienia się w dniu, w którym dochodzi do okropnego morderstwa, a Bryce jako jedyna widziała napastnika i przeżyła to spotkanie. To z kolei niesie za sobą liczne komplikacje, problemy oraz śledztwo, które splata losy Bryce z upadłym aniołem, Huntem. Czytelnik przez ponad pięćset stron śledzi losy głównej bohaterki, która próbuje pomóc Huntowi zrozumieć, co wydarzyło się tamtej pamiętnej nocy. Samo stopniowe rozwiązywanie tej zagadki jest ciekawe, jednak po drodze wychodzą na jaw inne tajemnice z życia różnych bohaterów. Te z kolei są jeszcze bardziej intrygujące i sprawiają, że czytelnik z zainteresowaniem śledzi kryminalne wątki przedstawione w Domu Ziemi i Krwi. Byłam zafascynowana (i dalej jestem!) przeszłością Bryce oraz wielką tajemnicą, którą sprezentowała nam Maas. Co więcej, autorka nie raz zaskoczy czytelnika! Także spodziewajcie się, że przy lekturze będą towarzyszyć Wam różnego rodzaju emocje. Dotarły do mnie głosy, że Bryce jest wkurzającą bohaterką. Możecie więc wierzyć, że do Domu Ziemi i Krwi podeszłam z nutą sceptycyzmu. Czytałam recenzje innych blogerów, którzy nieszczególnie ją polubili, ale ja ani trochę się nie wahałam. Od razu zapałałam sympatią do Bryce! Rozumiem, co może zniechęcać w jej postaci, ale mnie ona kupiła. Uchodzi za imprezowiczkę, ale z drugiej strony... Co w tym złego, że lubi się bawić? Jeżeli nie robi tym nikomu krzywdy, ma prawo. Poza tym imprezowanie i przelotne związki to nie jedyne rzeczy, które ją definiują. Bryce jest inteligentna, lojalna oraz ma pasje. Bez wątpienia można jej czasami zarzucić przesadę, ale jak dla mnie wszystkie jej zachowania są uzasadnione (a i tak wszystkich szczegółów jej życia jeszcze nie znamy). Niesamowicie urzekła mnie jej niechęć do „męskiej dominacji wśród magicznych istot‟. Rozbawiło mnie to na poziomie meta, bo poczułam, jakbym Maas zrobiła przytyk do samej siebie (do innych swoich serii), tworząc taką bohaterkę. I moim zdaniem wyszło to po prostu fajnie. Zresztą i innych bohaterów niesamowicie polubiłam. Zarówno Rahn (brat Bryce) oraz Hunt są intrygujący i wzbudzający współczucie. Naprawdę mam nadzieję, że w następnej części dowiemy się więcej na temat ich historii oraz kierujących nimi motywacji. Zarówno oni, jak i inni bohaterowie mają potencjał, więc liczę, że Maas go nie zmarnuje. Co więcej, dodam, że póki co nie pojawił się taki bohater, który działałby mi na nerwy. A to zaleta. Frustrująca bywają jednak dwie cechy wspólne dla wszystkich bohaterów. Po pierwsze, to jak podkreślana jest niesamowita uroda bohaterów. Z jednej strony mnie to bawi, z drugiej sprawia, że wywracam oczami. Maas ma tendencję do tworzenia pięknych bohaterów. Tak pięknych, że aż boli. W porządku, biorąc pod uwagę to, że anioły czy Fae z definicji mają być piękne, jest to logiczne. Aczkolwiek ogrom peanów nad czyimś pięknem, cudownym głosem, niesamowitą twarz albo seksownym tyłkiem... robi się z czasem nużące. Wydaje mi się, że jakby okroić opisy z paru epitetów, to poczucie przesady nie byłoby takie mocne, a nie okrojono by bohaterów z ich urody. Po drugie, to jak często bohaterowie mówią o seksie, myślą o nim albo go insynuują bywa kolejnym powodem do wywracania oczami. Nie zrozumcie mnie źle, Maas nie stworzyła erotyka. Stosunków seksualnych samych w sobie pra

Sarah J. Maas moje uwielbienie zyskała dzięki takim seriom jak Szklany tron oraz Dwory. Dlatego tak bardzo ucieszyłam się, że w Polsce wychodzi jej najnowsza powieść z zupełnie nową historią i nowymi bohaterami. Bryce Quinlan jest mieszańcem, w połowie człowiekiem i w połowie Fae. Jest młodą dziewczyną, która za dnia pracuje w galerii z magicznymi antykami, a nocami szaleje w klubach i bawi się z przyjaciółmi. Razem z najlepszą przyjaciółką Daniką mieszka w cieszącej się nienajlepszą sławą kamiennicy i czerpią garściami z dobrodziejstw, jakie oferuje Lunathion. Ponadto Danika należy do Wahaty Diabłów, pilnuje porządku i w być może w przyszłości zostanie potężnym przywódcą. Ich beztroskie życie w pewnym momencie się zachwiało, gdy na wolność wyszedł groźny przestępca, którego niegdyś schwytała właśnie Danika. Grupa obawia się, że mężczyzna może pragnąć odwetu. Świat Bryce ostatecznie legł w gruzach, gdy pewnej nocy po powrocie z świetnej imprezy zastaje mieszkanie całe w krwi. Zastaje w nim brutalnie zamordowanych przyjaciół i czuje, że jej cząstka umarła razem z nimi. Od tej pory dziewczyna zostaje wciągnięta w śledztwo dotyczące tej sprawy i kilku innych morderstw, które są z nią powiązane. Jej partnerem i zarazem ochroniarzem zostaje owiany złą sławą Hunt, anioł, który odebrał życie wielu istnieniom. Mężczyzna jest zmotywowany, by odkryć sprawcę, gdyż ma w tym swój ukryty cel, a Bryce pragnie złapać prawdziwego zabójcę swoich przyjaciół. Sarah J. Maas brutalnie wrzuca czytelnika do zupełnie nowego świata, który rządzi się własnymi prawami, jest złożony i skomplikowany. Już na samym początku poznajemy szereg postaci, co dodatkowo mnie przytłoczyło. Trudno było mi się odnaleźć w tych wszystkich domach, przywódcach i żyjących tam stworzeniach. Z każdym kolejnym rozdziałem powoli przyzwyczajałam się do nowego podziału świata i tego, kto jest kim. Początkowe zagubienie przerodziło się w ciekawość, co będzie dalej. Spodobał mi się bowiem wątek kryminalny i tropienie zabójcy. Miałam jednak spory problem z postacią Bryce Quinlan. Łapałam się na tym, że nieustannie porównuję ją do Feyry i Cealeny. Bryce jest imprezowiczką, która lubi dobrze wyglądać, lubi potańczyć, pić alkohol i brać narkotyki. Owszem, jest to typowe dla młodej dziewczyny, która lubi się bawić, ale jednocześnie czułam, że jest emocjonalnie niedojrzała, albo jest pozerką, która skrywa głęboko swoją prawdziwą naturę. Postacią, która najbardziej mnie zaintrygowała był oczywiście Athalar oraz Ruhn - przyrodni brat głównej bohaterki. Polubiłam również Lehabah, ognistą zjawę, która strzegła biblioteki w galerii. Postaci jest naprawdę sporo, ale trudno jest mi je wszystkie oceniać, gdyż ledwie je poznałam. Sądzę, że potrzebuję trochę czasu, by bardziej się z nimi zżyć, by mieć sympatie i antypatie. "Księżycowe miasto" to powieść urban fantasy, w której znajdziemy przekleństwa, alkohol, seks, narkotyki. Wydaje mi się, że jest skierowana do bardziej dorosłego czytelnika, którego takie rzeczy nie będą raziły. Ta część zakończyła się w całkiem ciekawym momencie, mam nadzieję, że wiele wątków wyjaśni się w części drugiej, na którą czekam. "Dom ziemi i krwi" to historia z potencjałem, która mam nadzieję będzie równie dobra, jak poprzednie historie tej autorki.

Bryce kocha swoje życie. W dzień pracuje sprzedając magiczne artefakty, a noce spędza na imprezach z przyjaciółmi delektując się wszystkim co Księżycowe Miasto ma do zaoferowania. Mieszka w kamienicy razem ze swoją przyjaciółką Daniką, która należy do Watahy Diabłów. Gdy na wolność planują wypuścić groźnego przestępce, którego Wataha Diabłów złapała jakiś czas temu, Danika jest zdenerwowana, ale nic nie zapowiada zbliżającej się tragedii. Dopiero gdy dochodzi do bezwzględnego morderstwa, wszystko zaczyna się rozpadać. Oskarżony co prawda ląduje za kratkami, ale zbrodnie się powtarzają. A Bryce jest wplątana w sam środek tego wszystkiego i musi przeprowadzić śledztwo, by dowiedzieć się kto za tym stoi. ,,Dzięki miłości wszystko jest możliwe" Ta książka jest opisywana przez niektórych jako "Mass dla dorosłych". Faktycznie pokusiła się tutaj o większą ilość alkoholu, wplecenie narkotyków, imprezowania i przeklinania. Ale jeśli chodzi o tą brutalność, to w sumie na razie nie widzę aż takiej wielkiej różnicy. U Amaranthy również działy się okrutne rzeczy, a Celaena jest przecież zabójczynią. Do tego sama Bryce wcale nie jest uosobieniem dorosłej, odpowiedzialnej bohaterki. Chociaż mi to w ogóle nie przeszkadza,. Dziewczyna lubi się zabawić, poimprezować, dobrze wyglądać i w porządku, to jest jej charakter nakreślony przez autorkę. Nawet cieszę się, że nie jest to kolejna Feyra. Poza tym w świetny sposób widać dyskretną przemianę Bryce, która w niej zaszła po tragicznych wydarzeniach, których była świadkiem. Do tego nie okazuje jej na zewnątrz i pozwala ludziom nadal myśleć o niej jako pustej imprezowiczce. Ogrom szczegółów na początku mnie delikatnie przytłoczył. Nagle zostajemy wrzuceni w zupełnie nowy świat, który rządzi się nieznanymi nam prawami. Ale to normalne i nieuniknione, więc nie zniechęcajcie się. Szybko początkowe zagubienie zastąpił zachwyt. Genialny jest pomysł podziału na Domy, klasy i rasy. Na początku jest też mapka i rozpiska w jakim Domie mieszka dana istota. Jest to świetne urban fantasty. Nie mogłam się oderwać i gdy otrząsnęłam się po początkowym oszołomieniu ilością informacji, chciałam czytać i czytać. Na pewno każdy zna to uczucie, kiedy książka przesłania cały świat i cokolwiek się robi, myśli wędrują w jej kierunku. Właśnie ja miałam tak z Księżycowym miastem. Potrzebowałam dowiedzieć się, co się dalej stanie z ich śledztwem i jak potoczą się dalsze losy...właściwie to każdego, bo Bryce nie była jedyną bohaterką, która mogła nas zainteresować. W tej książce aż roiło się od ciekawych i osobliwych bohaterów. Intrygujące było to, że praktycznie każdy był innym stworzeniem. Ale spokojnie, Mass nie poszła na łatwiznę i nie było to jedyne, co ich określa. Co się rzuca w oczy jeśli chodzi o tą ''inną odsłonę Mass" to w moim odczuciu, zdecydowanie więcej fantastyki. W Dworach co prawda były fae, ale tutaj miałam wrażenie, że fantastyka atakowała ze wszystkich stron. Było mnóstwo różnych stworzeń, co kolejne to ciekawsze. Tutaj gama istot nadprzyrodzonych była naprawdę szeroka i rozległa. Przypuszczam, że nie poznaliśmy jeszcze nawet połowy zamieszkującej Lunathion. Anioły, wampiry, draki, żywiołaki, zmiennokształtni-to tylko kilka nazw istot, które przewijają się przez książkę. Jak tak sobie porównywałam Dwory, bo o nich mogę powiedzieć najwięcej ze wszystkich książek Mass, to jednak zdecydowanie była to seria młodzieżowa, oparta na romansie z wątkiem fantastycznym. Tutaj rzecz jasna też jest taki wątek, ale nie wysuwa się na pierwsze tło i mam nadzieję, ze tak pozostanie. Jeśli jesteście w tym gronie osób, które uwielbiają Mass za jej przystojniaków i cudowne postacie męskie (ahhh Rhyss <3 ) to nie martwcie się, tutaj również ich nie zabraknie. Główny bohater zapowiada się naprawdę obiecująco. Lubię zwracać uwagę na takie małe plusy, które w sumie nie są bardzo istotne, ale cieszą. Tutaj też taki wypatrzyłam. Na tę chwilę nie mam pojęcia czy to będzie miało wpływ na fabułę, ale cieszę, się, że po tym morderstwie są dwa lata przerwy i dopiero po nich zaczyna się właściwa historia. Dobrze, że Mass dała Bryce dojść do siebie, bo gdyby została zwerbowana do śledztwa od razu po nim, a miałaby się dobrze i nie marzyła jedynie o ponownym zakopaniu się w łóżku, to coś byłoby nie tak Podsumowując: Sarah J. Mass po raz kolejny zdobyła moje serce. Wiem, że o jej książkach chodzą różne opinie, ale do mnie ta literatura jak najbardziej trafia i trudno mi się oderwać, a nawet jak uda mi się to zrobić, to z przestaniem o niej myśleć jest już trudniej. Ta książka już dostarczyła mi mnóstwa emocji, a czuję, że ta część to dopiero początku i w drugiej będzie się dopiero działo. Krótko mówiąc: Jestem zachwycona. Po raz kolejny.

Zupełnie inna strona znanej nam Massowej fantastyki. Oczywiście same plusy!!

"Księżycowe miasto" to nowa powieść od Sarah J. Maas. Autorka rzuca nas na głęboka wodę, przedstawia nam multum nowych postaci, idealnie wypracowana intrygę oraz ogrom emocji. Słyszałam różne opinie i samej autorce, albo się ją kocha albo nienawidzi. Niespełna rok temu, w moje ręce trafiła książka "Dwór Cierni i Róż" i szczerze byłam w tej grupie, która nie zachwyciła się książką, fabuła nie przypadła mi do gustu. Lecz za namową koleżanki dałam jej  drugą szansę i tak naprawdę zakochałam się dopiero w kolejnym tomie "Dworze Mgieł i Furii". Przygoda że "Szklanym Tronem" nadal trwa, ale już jest wysoko na mojej liście. Lecz dopiero po przeczytaniu tej książki i jej drugiej części, myślę że Sarah J. Maas zdeklasowała Cassandry Clare w moim prywatnym rankingu autorek. W pierwszej części poznajemy bohaterów oraz tytułowe księżycowe miasto, Lunathion. Poznajemy jakie zasady w nim panują oraz jak wygląda hierarchia oraz podział na domy. Myślę że na początku można czuć się nieco przytłoczonym ilością   szczegółow , lecz im dalej w książkę, tym łatwiej można się rozeznać we wszystkim. Główną bohaterką jest dwudziestokilkuletnia Bryce Quinlan, pół człowiek, pół fae. Pracująca w galerii antyków jako asystentka czarodziejki, Jesiby Rogi. Bryce jest ostrą imprezowiczką, nie odmawia sobie alkoholu, dużej ilości narkotyków oraz przygodnych stosunków. Czuje się szczęśliwa, aż do momentu, gdy w tym pięknym mieście dochodzi do brutalnego mordu. Gdy po jakimś czasie, okazuje się że dokonano podobnego morderstwa, Bryce zostaje powiązana z obiema tragediami i sam Archanioł zleca jej zadanie, by pomogła w śledztwie. Zostaje jej przydzielony anioł,poddany Archanioła. We dwoje zaczynają się głowic nad zagadką, kim jest morderca. Jak pisałam wcześniej, część pierwsza jest tylko wprowadzeniem do właściwej historii, dopiero w drugiej czytelnik się odnajduje na tyle by poznać kto jest kim, kto kim rządzi, lub kto z jakiego gatunku pochodzi, oraz to co najważniejsze, na co warto zwracać uwagę. Mam nadzieję że nikt, po przeczytaniu pierwszej części, nie porzuci zamysłu  czytania kolejnej,ponieważ warto zaznajomić się z całą historią, poznać rozwiązanie tej zawiłej sprawy i sprawdzić jak potoczyły się losy Bryce. Samych bohaterów jest multum, każda kolejna osoba to nowy gatunek do zapamiętania, inny charakter i inna przeszłość. I tak poznajemy wspaniałe postacie męskie, mi osobiście zachwycił anioł Hunt, lecz fae Ruhn również jest ciekawą postacią. Zastanawia mnie, dlaczego autorka tak dobrze rozpisuje męskie postacie. Co do żeńskich postaci, oprócz Bryce, mamy Lehabah,Danicę i Furię. Lecz doskonale rozpisane były Sabine i Sandriel, każde ich wystąpienie w książce, powodowało u mnie wielkie emocje. Książka jest z gatunku Urban Fantasy, jest skierowana napewno do dorosłego czytelnika. Brutalne sceny, pełne krwi i flaków oraz dość obrazowe sceny seksu, nie są przeznaczone dla młodzieży. Myślę że mimo leniwego wprowadzenia, akcji w tej części nie brakuje. Sam język, którym jest napisana książka, jest przystępny, lecz pełen wulgaryzmów, co poniektórych może mierzić. Bardzo przyjemnie mi się czytało tę część. Fabuła książki bardzo się ciekawie zapowiadała, a samo zakończenie było jak dla mnie nie zbyt wielkim zaskoczeniem. Uważnie czytając można było się domyślić, którym torem zmierza autorka. Lecz daję wam słowo, że w kolejnej już tak łatwo mi nie poszło. Zakończenie spowodowało u mnie totalne rozbicie i ogromne zaskoczenie. Myślę że osoba, która kocha Maas nie może sobie odpuścić tej pozycji, a ta, która nie cierpi jej twórczości, niech spróbuję przeczytać tę serię, bo jest dużo lepsza niż pierwsze tomy innych serii Maas. Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

W książce "Księżycowe miasto" zakochałam się już po pierwszych stronach. Maas stworzyła dla czytelników zupełnie nowy świat, gdzie magia miesza się z techniką, świątynie stoją tuż obok wieżowców, a po ulicach chodzą wszelkiej maści magiczne stwory w jednej ręce trzymające miecz a w drugiej telefon komórkowy. W histori pojawai się wiele magicznych istot - trdycyjnie mamy Fae , z których Maas zasłyneła, jedna są też żywiołaki, wampiry, anioły czy inne indywidua. Największej zmianie uległ styl autorki., który został dostosowany do starszych czytelników. Bardzo spodobała mi się ta "nowa"Maas, zwłaszcza że okres nastolatki mam już za sobą i miło czytać o bardziej dojrzałych postaciach. Jeśli chodzi o nowe postacie to mam do powiedzenia tylko jedno - Każdy znajdzie swojego ulubieńca. Myślę nawet, że może mieć niemały problem z wyborem przez różnorodność doskonale wykreowanych postaci, jakie pojawiają się w książce. S.J.Maas całkowicie zaskoczyła mnie swoim nowym tworem i sprawiła, że na nowo zakochałam się w jej twórczości.