Dom Ziemi i Krwi. Księżycowe Miasto. Tom 1.1 (okładka  miękka)

Maas powraca w wielkim stylu, tym razem prezentując nam zupełnie inny świat niż ten z Dworów czy Szklanego Tronu. Widać jednak, że nie straszne jej także Urban Fantasy, ponieważ książka olśniewa światem przedstawionym. To osobiście mój ulubiony element książek Sarah - precyzyjnie, obszernie i fascynująco zbudowany świat! Dowiemy się wszystkiego o Księżycowym Mieście, od jego budowy i układu (mapka <3 ), przez prawa nim rządzące aż do zamieszkujących go istot. Kolejną cechą, za którą uwielbiam książki Maas są bardzo rozbudowane i liczne postacie dalszoplanowe. Nie zawiodłam się też w tym aspekcie - Ruhn, Lehabah, Sabine, Jesiba, Aidan czy Żmijowa Królowa - oni wszyscy skradli moje serce. Akcja prowadzona jest wartko, jednak w tej części skupiamy się głównie na poznaniu świata w którym żyją bohaterowie - przygotujcie się na dość długie opisy (Tolkien opisywał naturę a Maas opisuje prawa i zwyczaje :D ). Mówi się, że "Księżycowe Miasto" w przeciwieństwie do poprzednich serii jest przeznaczone dla starszego czytelnika i tutaj muszę się sprzeciwić. Jedyne, co może przeszkadzać młodszym odbiorcom to wszechobecne wulgaryzmy, ale oprócz tego nie znalazłam w tej książce niczego, co nie znalazłoby się również w Dworach czy Szklanym tronie, które przecież przeznaczone są dla nastolatków. Podsumowując, "Księżycowe Miasto" trzyma poziom , który Maas wyznaczyła sobie już dawno temu i znajdziemy w nim wszystko to, za co tę autorkę kochamy, szczerze polecam!

Sarah J. Maas weszła na kolejny poziom tą serią! Niesamowite zwroty akcji, humor jak zwykle na poziomie, postacie wyraziste i wielopoziomowe, ledwo mogłam się oderwać! :) Początek może być ciężki, bo jesteśmy uderzani całkowicie innym światem i wieloma informacjami na raz, ale po przebrnięciu nie można już odejść bez dotarcia do finału. Mocno polecam, ale ostrzegam... po zakończeniu możecie mieć problemy z wytrzymaniem do kolejnej części, która wyjdzie dopiero pod koniec 2021 :(

Ksiazka top notch! Style Sarah J Maas w wydaniu dla mlodziezy ujal moje serve, ale ta ksiazka to nowy level. Napisana w swiecie przyszlosci gdzie technologist I magia zyja wspolnie, a widok zmiennoksztaltnych to nie niecodziennosc.

Kolejna książka J Maas, która zawładnęła moim sercem. Pierwsze 250 stron to była istna katorga jednakże dalsza część była przepiękna i cudowna. Warta przeczytania i napewno zachwyci każdego fana autorki.

Polecam zwłaszcza fanom Sarah J.Maas, znowu wykreowała ciekawych bohaterów i świat do którego uwielbiam wracać <3

Księżycowe Miasto, Sarah J Maas UGH JAK TA KSIĄŻKA MI SIĘ NIE PODOBA! Według mnie, autorka aż jakby na siłę chce wrzucić do tej książki wszystkie możliwe wulgaryzmy. I jakby, ja rozumiem, że może ona chce w ten sposób nakreślić charakter jakiejś bohaterki, ale mimo to, bardzo mi się to nie podoba. Nie dość, że te wulgaryzmy występują co sekundę, to mam wrażenie, że wszystkie bohaterki, które poznałam do tej pory są wykreowane na takie "bad girl" i te sprawy. Mnie to wręcz irytuje. Ponadto, inna sprawą jest charakter tych bohaterek, bo wtedy wulgaryzmy mogą być jakoś usprawiedliwione, na przykład preferencjami czytelników, ale jeśli nawet narrator posługuje się tymi zwrotami w celu opisania czegokolwiek, mnie to po prostu żenuje. Szczerze mówiąc, nie polubiłam żadnej postaci z tej książki. I nie chodzi tu tylko o to, że są irytujący, ale STRASZNIE żenujący. Jedna ma jakieś wywalone ego i już się naczytałam tego, jak cudowny ma tyłeczek. To mnie po prostu ściska z żenady. Zauważyłam również, że prawie wszyscy w tej książce są chodzącymi red flagami. Ale kiedy dotarłam do tej nieszczęsnej strony 60... Nie mogłam już po prostu tego czytać... I powiem jedno: Rozumiem, że młodszym czytelnikom może to się wydać atrakcyjne swego rodzaju. Bo wiecie, nawalone wulgaryzmów w cholerę. Ale nie sądzę, by jakiś starszy czytelnik miał przyjemność z czytania czegoś takiego. Dosłownie na prawie każdej stronie czytam coś, co w ogóle nie ma jakiegokolwiek związku ze światem i akcją. I jest to na przykład ten nieszczęsny Reid. I ja już nie wnikam w to, czy on się zmieni czy coś, ale chodzi mi nie o JEGO zachowanie, ale o JEGO opis w wykonaniu narratora. Totalnie prawie każda strona mnie mroziła. I jeszcze nasuwa mi się takie porównanie do "Gołębia i węża". I nie chodzi o to, że tam też jest bohater o imieniu Reid, ale o to, że mi naprawdę nie przeszkadza, jak w książce czasem pojawią się jakieś wulgaryzmy, bo rozumiem, że czasem to naprawdę kształtuje bohatera. Tak właśnie było w przypadku Lou, z książki S. Mahurin, gdyż tam bohaterkę polubiłam i jej arogancja absolutnie mi nie przeszkadzała. Natomiast, jeśli postacie nie mają nic ciekawszego do zaoferowania niż te przekleństwa i brak kultury, to po prostu znaczy, że autorka albo nie potrafi kreować bohaterów albo nie miała na nich pomysłu. Nie wiem, co było pierwsze, dwory czy ksieżycowe miasto, i szczerze mówiąć jakoś mnie to nie obchodzi, ale.. Jest taki bohater Connor. No i wyczuwam w nim ogromny vibe Tamlina. I już I don't care, czy "obrażę" tą postać, gdyż później ona okaże się kimś cudownym, bo według mnie każdy z bohaterów tej książki jest po prostu "pusty". I wygląda mi na to, że jeśli rzeczywiście dwory były pierwsze, to Sarah J Maas bardzo tandetnie skopiowała tutaj swoją poprzednią serię. Jest to dla mnie niestety 0/5 gwiazdek :(( Absolutnie nie polecam!

Jest to moja druga seria tej autorki (najpierw przeczytałam cały "Szklany Tron") i ojej, nie wiedziałam, że tak tęskniłam za stylem pisania Sarah Maas! Wykreowany przez nią świat, mnóstwo magicznych postaci, bohaterowie... to wszystko było po prostu świetne. Co do fabuły mam kilka zastrzeżeń, ale to, o czym wspomniałam wcześniej, ciągle sprawia że uważam ją za pozycję godną polecenia. Główni bohaterowie tak bardzo przypominają mi z charakteru Aelin i Rowana ze "Szklanego Tronu", że czasami podczas czytania, uśmiech nie schodził mi z twarzy (tak jak ich uwielbiałam). No i też dla mnie ogromnym plusem dla pomysłowości autorki było to, że druga główna postać była aniołem. Czy to nie brzmi mega ciekawie? Jedynym — niezbyt dużym, ale jednak — minusem był dla mnie rozwój głównego wątku. Nie jestem pewna, czy mogę już teraz to oceniać, tak jak przeczytałam dopiero pierwszą część pierwszej części, a przede mną jeszcze druga część pierwszej części — ... Rozumiecie? 😅 — ale rozwiązało się naprawdę bardzo mało. Nie mówię, że ogólnie mało się działo, bo to nieprawda. Jednak z tego, co myślałam że będzie głównym wydarzeniem tej książki, było mało, szczególnie przez pierwszą połowę książki. Zamiast tego skupiała się ona na ogólnym życiu głównych bohaterów, ich przeszłości, życiu i przemyśleniach. Nie uważam tego za wadę, po prostu myślałam, że skupi się na czymś innym. I no właśnie... Czy ktokolwiek, kto czytał "Księżycowe miasto" spodziewał się tego, co się stało na około 80 stronie? Jestem przekonana, że większość nawet tego nie podejrzewała. Nie jestem sama, prawda? To, co tam się stało było takim BUMEM, że normalnie w to nie wierzyłam przez kilkadziesiąt następnych stron. Całkowicie to zmieniło stronę, w którą myślałam że pójdzie ta książka. Ale to i tak było świetne. Naprawdę!

Główną bohaterką jest Bryce Quinlan, która jest półkrwi Fae. Ma wspaniałych przyjaciół, z którymi świetnie się bawi. Jej ułożone życie kończy się wraz z tragedią, która dotyka mieszkańców Księżycowego Miasta. Bryce otrzymuje zadanie znalezienia sprawcy tych zbrodni. Pomóc w tym ma jej Hunt Athalar, upadły anioł zwany Umbra Mortis. Ogromna presja czasu oraz odpowiedzialności spada na tę dwójkę, która nie bardzo potrafi się dogadać. Bryce ciężko się pozbierać bo stracie, ale stara się żyć dalej. Upadły anioł również walczy z demonami przeszłości. Oboje kogoś stracili, oboje próbują żyć dalej, oboje stwarzają wokół siebie pozory. Czy połączy ich coś więcej niż wspólny cel? "Dom Ziemi i Krwi" czytało mi się świetnie. Wciągnął mnie od pierwszych stron i nie mogłam się od niego oderwać. To książka nie tylko o poszukiwaniu mordercy, ale również siebie. O tym jak ciężko jest pogodzić się ze stratą najbliższych.

Świetnie wykreowany świat- inny niż zazwyczaj, bo bliski naszemu. Nowoczesny, "miejski", pełen nierówności, korupcji i układów, w którym nic nie jest czarno- białe. Jednak ten świat to jedynie tło całej historii. Poznajemy dziewczynę, która nie boi się korzystać z życia, jest przebojowa i pewna siebie, a przez to oceniana przez swoją powierzchowność. Jest to historia o lojalności i przyjaźni większej niż śmierć, ale także o dobrych i złych wyborach i życiu z ich konsekwencjami. Książka zdecydowanie dla czytelników dorosłych, którzy będą na nią patrzeć przez swoich kompas moralny.

Będzie to opinia do całego tomu. Nie do pierwszej części. Uważam, że ta książka ma niesamowitą fabułę i akcję. Dodatkowa relacje romantyczne są wspaniałe. Przez tą książkę miałam oderwanie od rzeczywistości. Czytając ją musiałam na sekundę przestać i zastanowić się, jak bardzo dany moment uderzył we mnie psychicznie. Odetchnąć i zastanowić się nad całą egzystencją. Jest smutna, zabawna, urocza. Jest naprawdę świetna. Jest długa i obszerna, jednak warto. Moim zdaniem naprawdę warto. Bo ta książka jest po prostu piękna. Łączy ze sobą tak wiele.