Księgi Jakubowe (okładka  twarda, 10.2014)

Księgi Jakubowe

Pod koniec 2019 roku świat obiegła informacja, że Polka, Olga Tokarczuk, została laureatką literackiej Nagrody Nobla. Jedną z najlepszych jej książek, która została uznana przez Szwedzką Akademię za opus magnum pisarki, są „Księgi Jakubowe”. O czym traktuje powieść? Czego powinieneś spodziewać się po tym dziele polskiej noblistki?

Powieść o przeszłości

Pisarka osadziła fabułę „Ksiąg Jakubowych” w roku 1752. To właśnie wówczas kasztelanowa Katarzyna Kossakowska, będąc w podróży z pisarką Elżbietą Drużbacką, odwiedza Podole. Przybywa do Rohatyna, gdzie zostaje powitana przez proboszcza, Benedykta Chmielowskiego. To on w istocie był autorem pierwszej polskiej encyklopedii. Duchowny i poetka odnajdują bardzo szybko wspólny język, a ich znajomość będzie wykraczała poza tę pierwszą, powitalną kolację.

Ważnym wątkiem w „Księgach Jakubowych” jest przybycie na Podole młodego Żyda – Jakuba Lejbowicza Franka z odległej Smyrny. Swoimi ideami zaczyna on dzielić miejscową społeczność żydowską. Jedni są jego zwolennikami, inni uważają go za heretyka. Czy ma on moc zmiany biegu historii?

Niejednoznaczność utworu

Czytając „Księgi Jakubowe” będziesz miał okazję poznać realia połowy XVIII wieku. Przekonać się, jak wyglądała ówczesna architektura, jak ubierali się ludzie, jakie smaki i zapachy im towarzyszyły. Odwiedź szlacheckie dwory i katolickie plebanie. Porównaj je z typowymi żydowskimi domami, gdzie Żydzi chętnie zatapiali się w modlitwie i w lekturze tajemniczych pism. Tokarczuk czerpie wiele z tradycji powieści historycznej, ale nie można tylko do takiej kategorii gatunkowej zaszeregować jej książki. Noblistka napisała dzieło refleksyjne o samej historii i jej meandrach, które decydowały o losach narodów. Przedstawia, jak niegdyś na tych samych ziemiach egzystowali ramię w ramię wyznawcy chrześcijaństwa, judaizmu, a także islamu.

„Księgi Jakubowe” to dzieło o wielkim rozmachu literackim. Przekonaj się, dlaczego „Księgi Jakubowe” są wyjątkową powieścią.