Noc na blokowisku (okładka miękka)

jak lektura

_____„Bo jedno to rozmawiać z psem (tak robią tylko ludzie bardzo inteligentni), a drugie – oczekiwać od czworonoga odpowiedzi”.____ Czy można być dobrą żoną, gdy mąż rozpłynął się w powietrzu? Nie o takie małżeństwo Róża walczyła! Mieli być ze sobą do końca życia i jeden dzień dłużej. Ona, Róża Solańska (tak, tak już była Kwiatkowska) tego tak nie zostawi, znajdzie Szymona i będą żyli długo i szczęśliwie. Ale przedtem wygarnie mu, co myśli o takim zachowaniu… ____„A te szatany, moi sąsiedzi, nie słuchali, i oto skutki”____ Fakt, że Szymon Solański zniknął, jest niepodważalny a Róża, która właśnie wróciła do Chorzowa, czuje się rozdarta. Nie wie, czy spożytkować całą swoją energię na poszukiwania męża, obstawać przy wersji porwania lub pracy tajnego agenta, tudzież ostatecznie rozważać opcję przedwczesnego wdowieństwa. Receptą na kobiece niepokoje okazuje się być… trup na pewnym mysłowickim blokowisku a konkretnie pod balkonem aspiranta Barańskiego. Gdzie nieboszczyk, tam morderca a Róża wraz z Guciem wciąż czują się nieodzowną częścią agencji detektywistycznej Solan. A aspirant Barański ma wielkie aspira… tfu marzenie, by powrócić do pracy w lokalnej policji. Podejrzanych spore grono, na czele z rodziną i sąsiadami. Kto miał motyw, sposobność i długie ręce, by zepchnąć mężczyznę z balkonu? Jak się szybko okazuje, to pechowy blok jest po prostu. W nie tak odległej przeszłości miał tu miejsce wypadek, w którym również zginął mężczyzna… Czy ekipie detektywistycznej szybko uda się odkryć wspólny mianownik. I co się dzieje z Solańskim? _____„To rzeczywistość skrzeczała”____ W „Nocy na blokowisku” nostalgia góruje nad humorem. Ale to w dużej mierze zasługa tego, że narratorem wydarzeń z przeszłości jest młody chłopiec, który dopiero co wprowadził się do nowego mieszkania w mysłowickim bloku. Opisuje wydarzenia nie aż tak odległe, bo z końca lat 80-tych. Miało być pięknie - nowe życie, nowi koledzy, pojawiające się na horyzoncie coraz to nowsze zdobycze techniki… i małe marzenie, by zostać kosmonautą. Zamiast tego przychodzi rozczarowanie na wielu frontach. A współcześnie brakuje mi Solańskiego, jego spranej koszulki, wytartych dżinsów, trampek i ratowania Róży z różnych opresji. Co prawda jest Barański, ale ten - zgodnie ze swoim nazwiskiem - wykazuje zaskakującą tendencję do baranienia, zwłaszcza na widok właścicielki 20-centymetrowych szpilek. No i biedny Gucio - nie porzuca się ot tak, swojego najwierniejszego przyjaciela. Co to się porobiło!_____ Ale pewne rzeczy na szczęście nie ulegają zmianom. Róża jest dalej jak tornado, potrafi zasiać popłoch i błyskawicznie przejść do rękoczynów. I czego się nie chwyci, to doprowadzi do końca. Znajdzie i mordercę, i swojego męża, nawet jeśli po drodze miałaby doprowadzić do ruiny połowę Mysłowic a Barańskiego do eksmisji. Ale nie dajcie się zwieść - jest nostalgicznie, jest sporo humoru, złote myśli najmądrzejszego psa na świecie, ale też i porządna nutka dreszczyku. W końcu mamy dwóch nieboszczyków a winny sam siebie nie wskaże… Trzeba czytać między wierszami i wyłapywać drobne niuanse, które wskażą mordercę. A będziecie z pewnością zaskoczeni, bo autorka ukryła sporo tajemnic w tym mysłowickim bloku. Nie chcę przez to powiedzieć, że kiedyś nie było tajemnic - bo były - ale relacje sąsiedzkie miały zupełnie inny charakter. Rodziny sąsiadowały ze sobą całe lata, ich dzieci wspólnie biegały po okolicznych podwórkach i łobuzowały. A teraz wymiana lokatorów następuje zdecydowanie szybciej. Trudno nawiązywać jakiekolwiek relacje, bo gdy ledwo zapamiętamy imię sąsiada, już się wyprowadza albo zaciekle broni swojej prywatności. Ile tajemnic może kryć się w małym mieszkaniu? Zadziwiająco dużo… Ta „Noc na blokowisku” na długo zapadnie Wam w pamięć. Śledztwo w rytmie najlepszych przebojów Myslovitza, ekipa śledczo - poszukiwawcza, która nikogo i niczego się nie boi oraz precyzyjnie ukryte tajemnice mysłowickiego bloku.

Czytając najnowszą komedię kryminalną Marty Matyszczak przepadłem jak kamień w wodę. Zatopiłem się w historii zapisanej na kartach „Nocy na blokowisku”. I można przyznać, że przepadłem niczym Szymon Solański. Tylko, że ja wiem, gdzie byłem. Byłem zatopiony po uszy w poznawaniu kolejnych losów Gucia i spółki. A gdzie był Solański? Co się z nim podziało? Tuż po ślubie z Różą zniknął. Faceci! Jednak to nie ślub z Różą Kwiatkowską był powodem zniknięcia Szymona. Co takiego musiało się stać? Cytując klasyka powiem „sprawdźcie to!”. Kwiatkowska odchodzi od zmysłów po tajemniczym zniknięciu swego świeżo upieczonego męża. Można przyznać, że w jej głowie kołaczą słowa tekstu piosenki zespołu Myslovitz „Scenariusz dla moich sąsiadów”. A tekstów mysłowickiej grupy jest tu wiele, gdyż tytuły rozdziałów pochodzą z ich piosenek. Oczywiście akcja rozgrywa się w Mysłowicach. Na jednym z osiedli tego miasta pod blokiem aspiranta Barańskiego odnaleziono ciało mężczyzny. Tajemnicze zniknięcie Solańskiego oraz morderstwo tuż pod nosem aspiranta spędzają sen z powiek Gucia i Kwiatkowskiej. Na zlecenie spółdzielni wraz z Barańskim będą starali się poznać personalia mordercy. Zatem mogę przyznać śmiało, że na mysłowickim osiedlu Brzęczkowice wiele będzie się działo. Marta Matyszczak ukazuje nam również historię chłopca, który w latach osiemdziesiątych był mieszkańcem bloku, w którym doszło do morderstwa. Zostajemy wciągnięci w poznanie okoliczności imprezy, której finał był tragiczny dla jej uczestników. Przy okazji możemy powrócić wspomnieniami do popkultury tamtych czasów. Kto z nas nie pamięta kaset VHS, czy komputerów Atari? Chociaż młodsi czytelnicy Marty Matyszczak mogą sporo dowiedzieć się o technice z tamtych lat. Ale nie o rozwoju technologii będę Wam rozprawiał, lecz o tym, co przygotowała dla nas mistrzyni polskiej komedii kryminalnej. Wraz z wspomnianym teamem wpadamy w sam środek śledztwa, w którym dziennikarka jest nie tylko łowcą, ale też zwierzyną. Kto ją śledzi? I dlaczego? Czy ma to związek z tajemniczym zniknięciem jej ukochanego? A wiadomo, że Róża Kwiatkowska nie potrafi przegrywać. Dlatego też czeka nas wyjątkowa rozgrywa, podczas której wszystko postawione jest na jednej szali. Sytuacja jest wielkiej wagi. Ale uważajcie, czeka Was wiele kryminalnych emocji. I jak przystało na Martę Matyszczak okraszonych humorystyczną nutką. A to jest już zasługą uwielbianego przez nas Gucia. „Noc na blokowisku” to już dziewiąta część z jego udziałem. Muszę przyznać, że nie zabraknie również mrocznych akcentów, które uzmysławiają nam, że autorka potrafi skomponować wachlarz emocji. A tych nie zabraknie podczas lektury tej książki, którą śmiało wpisać można na listę Najlepszych Interesujących Książek. Dlatego też Czyt-NIK poleca! Czyt-NIK patronuje! Za egzemplarz książki z dedykacją serdecznie dziękuję Marcie Matyszczak oraz Wydawnictwu Dolnośląskiemu http://www.czyt-nik.pl/recenzje/gdzie-jest-solanski/

„Noc na blokowisku” to dziewiąty tom cyklu Kryminałów pod psem autorstwa Marty Matyszczak. Są to lekkie, przyjemne i nieco ironiczne komedie kryminalne, gdzie część akcji przedstawiona jest z punktu widzenia kundelka Gucia. Książkę można podzielić na dwie części – w pierwszej akcja rozkręca się powoli, Róży śledztwo idzie… no cóż, nie idzie. W drugiej z kolei, akcja mocno się zagęszcza, przyspiesza i dzieją się rzeczy, które wbijają w fotel! I rozśmieszą do łez :) W końcu to komedia kryminalna! Intryga jak zawsze jest dobrze skonstruowana, rozwiązanie zagadki zaskakuje. Akcja toczy się dwutorowo – aktualnie i w latach 80tych i właśnie ta z przeszłości fascynuje tak, że książkę czyta się bez odkładania, byle tylko jak najszybciej dowiedzieć się więcej i odkryć o co w tym wszystkim chodzi. Oczywiście wątki humorystyczne głównie zapewnia nam Gucio poprzez swoje pieskie spojrzenie na życie ludzi, ale i Róża ostatecznie nie zostaje w tyle – najlepsza scena tego tomu opiera się właśnie na niej! Mimo iż tomy, których akcja toczy się w okolicy miejsca zamieszkania bohaterów podobają mi się zawsze nieco mniej niż te wyjazdowe, to tym razem ostatecznie jestem zadowolona – bawiłam się naprawdę dobrze! I oczywiście jak zawsze czekam na więcej!

Jest to już 9 tom z serii "Kryminał pod psem", chociaż dla mnie dopiero drugi, który czytałam. Ale naprawdę fajnie było wrócić do tych bohaterów. Uwielbiam rozdziały napisane z perspektywy Gucia, chociaż reszta też mu dorównuje. Humor, zagadka, intrygi, zwroty akcji, śląskie wstawki, a nawet tytuły nawiązujące do piosenek konkretnego zespołu (w tym tomie Myslovitz), to wszystko składa się w naprawdę interesującą całość i bardzo do mnie przemawia. W "nocy na blokowisku" Róża Kwiatkowska.. Przepraszam,  Solańska, ma okazję wykazać się swoimi zdolnościami detektywistycznymi, a także odkrywa nowe talenty jak jazda konna czy rzut do celu (czytaj w Olka Szpona). W takim wypadku nie może być inaczej niż zabawnie, prawda? Oczywiście wątku kryminalnego nie brakuje. Są zagadki w dwóch liniach czasowych i obie są w pewnym stopniu ze sobą połączone. Książkę czyta się naprawdę szybko i przyjemnie, ale też z zainteresowaniem. Polecam każdemu, kto chce się trochę rozerwać przy czytaniu