Krew z krwi (okładka  miękka, 05.2021)

Macie czasami takie momenty, że bardzo ciężko jest Wam się otrząsnąć po zakończeniu książki? Kiedy zamykacie okładkę, a historia przewraca Wam wszystko do góry nogami? Mogę śmiało stwierdzić, że tak właśnie stało się ze mną w tym przypadku. Tym razem nie będzie tu miejsca na jakiekolwiek żarty. Ta książka, chociaż jest fikcją literacką, dotknęła tak prawdziwych uczuć, emocji, tak poważnego tematu, na pewno odcisnęła na mnie znak, który nie zniknie. Nie znajdziemy w tej historii brutalnego opisu popełnianych zbrodni, ale odnajdziemy coś dużo bardziej bolesnego i przytłaczającego. Śmiertelna choroba dziecka... Małe, niewinne dziecko, które nie zrobiło w życiu niczego złego, a jest w stanie powiedzieć, że chce umrzeć i jest na to gotowe... Żeby tylko przestało boleć. Nie wiem czy te zdania wyżej będą jakimkolwiek spojlerem, ale tak naprawdę mam to gdzieś. Bez tego nie da się przekazać tego, co w tej chwili czuję. Chociaż sama nie mam dzieci. Ta książka po prostu mnie złamała. Dlatego, że te wszystkie emocje są tak prawdziwe, takie rzeczy się dzieją i niestety nie jesteśmy w stanie ich zatrzymać. "Lęk przed upływającym czasem był przenikliwy i straszny, bo nic nie mogłem na niego poradzić, tak samo jak każdy inny człowiek na świecie" Nie wiem, ile przepłakałam. Wiem, że każdy dobry rodzic, dla swojego dziecka jest w stanie zrobić wszystko. Ta książka jest tego idealnym potwierdzeniem. Zakończenie wzbudza jeszcze więcej emocji, częściowo da się je przewidzieć. Przynajmniej mi się to udało. Jednak zaskoczenia nie zabrakło. Chyba przyczepić mogę się tylko do dwóch rzeczy. Zdecydowanie za wiele razy przeczytałam o tym, że żona Daniela trenowała krav magę i brała udział w runmageddonach. Po drugie - czasami nurtowała mnie ilość opisów, a w zasadzie zbędnych przemyśleń bohatera. Jestem jednak tak wyprana emocjonalnie, że w dużej mierze przymykam na to oko. Szczerze Wam polecam zapoznanie się z tą historią. @distracted_by_book

Przemysław Piotrowski jest jak kameleon. Po obrazowej, brutalnej trylogii o Igorze Brudnym, oddaje czytelnikom książkę, która zamiast szokować opisami zbrodni, gra na pierwotnych emocjach, szczególnie na strachu. . "Krew z krwi" jest powieścią przewrotną. Autor prowadzi czytelnika jak po sznurku, od jednego domysłu do drugiego. A jednocześnie ciągłym powtarzaniem pewnych kwestii, daje do zrozumienia, że chodzi o coś więcej, że zakończenie nie jest wcale takie oczywiste. Perfekcyjna narracja ojca chorego dziecka, wodzącego za nos media i śledczych. Niby nie można mu niczego zarzucić, ale dyskomfort i poczucie, że jednak coś jest na rzeczy pozostaje. A może tylko mamy doszukiwać się w nim winy, bo czego nie zrobi ojciec dla swojego dziecka? Krwi z jego krwi? Świetna psychologiczna rozgrywka między współczuciem, a podejrzliwością. Choć można by zachwycać się zarówno fabułą, warstwą językową i kreacją postaci, to na mnie największe wrażenie zrobiła klamra kompozycyjna. Epilog w tej powieści odgrywa kluczową rolę. Jest wielkim świętem, fajerwerkami i zakończeniem, które wbija w fotel. Obnaża całą intrygę, zaskakuje i szokuje. Jedyne co gdzieś mnie gryzło, choć miało swój nietypowy urok, to zakamuflowane odniesienia zarówno do trylogii o Igorze Brudnym, jak i do osób publicznych (no niech mi ktoś powie, że czytając o Stodole, nie widział Wojewódzkiego!). . O czym jest więc ta książka? O zbrodniach? Na pewno. Ale przede wszystkim o rodzicielskiej miłości, która nie zważa na moralność. Dajcie się wciągnąć w tę emocjonalną karuzelę. Poczujcie na plecach ten oddech presji uciekającego czasu!

Miałam sobie fajnie ustaloną kolejkę książek do przeczytania - bo stosik nie chce zmaleć ani na chwilę. Ale jak tylko przyszła paczka z zakupami z Empika, kolejkę szlag trafił. Tym sposobem przed szereg wskoczyła “Krew z krwi” @przemyslawpiotrowski. Cieszę się, że nie przeczytałam tej książki w momencie jej wejścia na rynek. Poczytałam trochę recenzji i dzięki temu nastawiłam się na to, że będzie to zupełnie inna historia, niż w trylogii z Igorem Brudnym. Czułam się bezradna podczas czytania. Ból emanował praktycznie z każdej strony. Cholernie ciężko czyta się słowa pięciolatka, który mówi, że chce umrzeć, byle go już nie bolało. To skupiło moją największą uwagę w tej powieści. Sam aspekt kryminalny kojarzy mi się ze scenariuszem filmowym. I zapewne, gdyby ekranizacji podjął się ktoś odważny, to mogłoby wyjść to niesamowicie. Tak tylko mówię, nic nie sugeruję ;) Bardzo podobała mi się narracja w tej książce, chociaż ciężko było mi się w nią wgryźć z takiego względu, że jest narracją niejako mówioną. Zdania pisane w książce są urywane, nie zawsze do końca przemyślane, czasami nielogiczne - ale przez to naprawdę wiarygodne. “Krew z krwi” to doskonały dowód na to, że Autor odnajduje się nie tylko w pisaniu krwawych kryminałów, gdzie motywem przewodnim są wyprute flaki, ale potrafi też wciągnąć czytelnika emocjonalnie w trudną historię o poświęceniu. Wciągnąć, zmielić i wypluć. I naprawdę marginalne znaczenie miało to, że dość szybko czytelnik może domyśleć się, o co chodzi w wątku kryminalnym, i kto jest seryjnym mordercą.

Autor już jakiś czas przed premierą powtarzał w mediach społecznościowych jak mantrę, że Krew z krwi będzie zupełnie inna niż książki składające się na trylogię o Igorze Brudnym. Nie do końca dawałam wiarę w te słowa. Okazało się, że Przemysław Piotrowski nie przesadził nawet odrobinę. Zupełnie inny styl, inny język, tematyka i zupełnie inny poziom emocji. Krew z krwi czytało mi się ciężko. Tematy związane z chorobami u dzieci są mi niestety bardzo bliskie i towarzyszy im ogromny ładunek emocjonalny. Dawkowałam sobie lekturę w małych ilościach. Powoli poznawałam Leosia, jego tatę Daniela, kobietę krzątającą się po kuchni, z czasem także Paulinę opiekunkę Leosia i historię, która zmianiła ich życie na zawsze i nieodwołalnie. Historii tej towarzyszyły cały czas wspomnienia o Dance - matce, żonie, która odeszła, a powodem jej odejścia zdaje się być zbyt duży ciężar związany z chorobą dziecka. Czytając nie miałam wątpliwości, że autor będzie mną manipulował. Szukałam drugiego dna w opowieści o Motylu - bohaterze jednej z części trylogii Daniela Adamskiego, który zmaterializował się i zaczął zabijać osoby z najbliższego otoczenia ojca Leosia i w dodatku robił to w sposób, jaki w książce tej został opisany. Kiedy historia zbliżała się do końca miałam pewne wyobrażenie na temat tego jakie będzie zakończenie i kto jest w morderstwa zamieszany i nie pomyliłam się. Nie obstawiałam natomiast kto jest mordercą i może nie zszokował mnie pomysł Przemysława Piotrowskiego, ale na pewno zaskoczył. Bardzo dobra lektura.

Ile jesteś w stanie poświęcić by uratować swoje dziecko? Swoje najukochańsze małe ciałko, małe rączki trzymające Twoje i ten uśmiech który przegoni każdy smutek. Oddasz krew, nerkę, serce a nawet życie? Oddasz wszystko, gdyby to tylko było możliwe, bo to jest Twój sens życia, Twoje powietrze,Twoja Krew. "Chyba nie ma słów,napewno nie ma słów,które mogły by wyrazić to,co wtedy poczułem.I nikomu,nawet najgorszemu wrogowi nie życzę,aby kiedykolwiek usłyszał z ust cierpiącego syna,że ten błaga o śmierć". Ta książka to coś innego,co możemy znaleźć w genialnej trylogii kryminalnej o komisarzu Igorze Brudnym. To cudowna książka o ojcowskiej miłości,miłości do syna.Historia jest przesiąknięta ogromnymi emocjami.To cierpienie,rozpacz i bezradność, bo jak można ochronić swoje dziecko przed śmiercią, okropnym raczyskiem, który zabiera dzieciństwo a w zamian daje strach i łzy. Autor poruszył moje najczulsze matczyne uczucia.Ta Historia zapada głęboko,tam na samym dnie serduszka. To było znakomite, mocne i bardzo emocjonalne. @przemyslawpiotrowski Do zobaczenia.Do następnego.

Kolejna i jak sie okazuje nie ostatnia książka autorstwa Przemysława Piotrowskiego zachwyca i daje do myślenia. Bardzo wciągająca od pierwszej strony a zarazem odkrywająca słabe punkty człowieka, który zmaga się ze smiertelna chorobą syna po odejściu żony. Gdyby tego było mało zostaje uwikłany w morderstwa, które dodatkowo przysparzają mu problemów. Jako wierny fan twórczości mimo zapowiedzi twórcy, że to będzie całkiem cos innego niż wcześniejsze książki mogę to stwierdzić z całym przekonaniem - jak zawsze się nie zawiodłem. Książkę czyta się łatwo, szybko i przyjemnie a z każdym rozdzialem chcę się więcej i szybciej odkryć co skrywają następne rozdziały to nie zabrakło chwil wzruszenia, zaskoczenia i tego słynnego WOW!!!! Gorąco polecam i czekam na następną, która jeszcze w tym roku.

Krew z Krwi to majstersztyk Przemysława Piotrowskiego. Czy zastanawialiście się kiedyś co zrobilibyście aby ratować własne dziecko? Mam nadzieję, że nigdy nie będziecie musieli. Autor zrobił to za nas. Tam jest tyle emocji, o których nawet się na codzień nie myśli. Historia wbija w fotel. Serdecznie polecam, bo zakończenie jest wisienka na torcie.

Emocjonalna i wzruszająca opowieść o bezgranicznej miłości ojca do syna . Ja nie raz uroniłam łzę czytając Krew z krwi” . Nie można się oderwać od książki ... Książki Piotrowskiego są świetne i warto do nich sięgnąć . Dla mnie Top 10

Książka jak dla mnie do przeczytania raz, ale mocno zapadająca w pamięć. Skończyłam czytać kilka tygodni temu, a nadal zastanawiam się do jakich poświęceń byłabym zdolna w obliczu śmiertelnej choroby własnego dziecka

Przemysław Piotrowski to jedno z moich ostatnich odkryć literackich. Ta książka porusza do głębi. Jego książki dosłownie się połyka z niecierpliwością i chęcią. Polecam wszystkie pozycje tego autora :)