Komeda. Osobiste życie jazzu (okładka twarda)

Książkę przeczytałam w weekend ,jest świetna każdy miłośnik jazzu powinien ją mieć na półce i wracać do tej pozycji nie jeden raz !!!!!

"Komeda. Osobiste życie jazzu". Kolejna bardzo dobrze przygotowana i napisana biografia Pani Magdaleny Grzebałkowskiej. Opisane życie Komedy jest pretekstem do opisania historii rodzącego się jazzu w Polsce. Interesująco opisane życie towarzyskie Krakowa, Warszawy z lat sześćdziesiątych. Każde wymienione nazwisko to osobna historia: Ptaszyn, Karolak, Urszula Dudziak, Urbaniak. Nie sposób wymienić wszystkich, ale można poznać genezę wielu dróg artystycznych nazwisk, które obecnie wymieniamy jako wielki jednym tchem. Czyta sie bardzo lekko mimo 500 stron.

Komeda fascynuje od dawna. Biografia trochę nużąca z początku lecz później bardzo ciekawa charakterystyka rodzącego się Jazzu przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych w PRL-u a w tle oczywiście tragiczna postać geniusza.

Chcesz poznać niesamowitą historię - kup, zwłaszcza jeżeli lubisz albo chcesz polubić muzykę Komedy.

„Komeda” Magdaleny Grzebałkowskiej to oczywiście dokładnie opisane, a wcześniej ogromnym nakładem pracy zbadane, losy Krzysztofa Komedy- pioniera jazzu nowoczesnego w Polsce. Czytając książkę co chwilę natykamy się nazwiska, o których każdy w Polce, kto choć w minimalnym stopniu interesuje się kulturą, słyszał. Generalnie rządzi w tych losach schemat- życie, problemy, decyzja (czy dobra?), problemy, życie, chwila szczęścia. Jak u każdego z nas. Z książki wyłania się obraz Komedy- człowieka spokojnego, wyważonego, niezdolnego do sprawienia komuś przykrości, introwertyka stukającego w kącie po klawiszach. Czegoś tu jednak brakuje do pełnego obrazu, coś więcej powinno być w jego opisie zaakcentowane. Bo czy Komeda był tylko wybitnym muzykiem, cichym człowiekiem zdominowanym przez żonę? Przez całą książkę podróżujemy od imprezy do imprezy przez kolejna popijawę. Ok, tak wyglądało życie kulturalne. Ale czy Komeda był do tego zmuszony, zdominowany przez przyjaciół, bezwolnie wtłoczony w ten schemat? Komeda z wykształcenia był lekarzem. Dla bycia muzykiem zrezygnował z lat nauki i perspektywy prestiżowego zajęcia. To decyzja odważna. Czy jednak tego knajpianego życia nie musiał lubić? Moim zdaniem nie mógł być ofiarą tego stylu życia wśród przyjaciół, był jednym z kreatorów tego stylu. Myślę o tym z uwagi na wydarzenie, które doprowadziło do jego śmierci (więcej nie piszę, trzeba doczytać). Po przeczytaniu książki mam przed oczami zdjęcie Komedy z Markiem Hłaską. Przeraża, przybija, życie. To zdjęcie i twórczość Hłaski… Życie jest trudne, nie ma łatwych historii. „Komeda” Magdaleny Grzebałkowskiej to oczywiście dokładnie opisane, a wcześniej ogromnym nakładem pracy zbadane, losy Krzysztofa Komedy- pioniera jazzu nowoczesnego w Polsce. Czytając książkę co chwilę natykamy się nazwiska, o których każdy w Polce, kto choć w minimalnym stopniu interesuje się kulturą, słyszał. Generalnie rządzi w tych losach schemat- życie, problemy, decyzja (czy dobra?), problemy, życie, chwila szczęścia. Jak u każdego z nas. Z książki wyłania się obraz Komedy- człowieka spokojnego, wyważonego, niezdolnego do sprawienia komuś przykrości, introwertyka stukającego w kącie po klawiszach. Czegoś tu jednak brakuje do pełnego obrazu, coś więcej powinno być w jego opisie zaakcentowane. Bo czy Komeda był tylko wybitnym muzykiem, cichym człowiekiem zdominowanym przez żonę? Przez całą książkę podróżujemy od imprezy do imprezy przez kolejna popijawę. Ok, tak wyglądało życie kulturalne. Ale czy Komeda był do tego zmuszony, zdominowany przez przyjaciół, bezwolnie wtłoczony w ten schemat? Komeda z wykształcenia był lekarzem. Dla bycia muzykiem zrezygnował z lat nauki i perspektywy prestiżowego zajęcia. To decyzja odważna. Czy jednak tego knajpianego życia nie musiał lubić? Moim zdaniem nie mógł być ofiarą tego stylu życia wśród przyjaciół, był jednym z kreatorów tego stylu. Myślę o tym z uwagi na wydarzenie, które doprowadziło do jego śmierci (więcej nie piszę, trzeba doczytać). Po przeczytaniu książki mam przed oczami zdjęcie Komedy z Markiem Hłaską. Przeraża, przybija, życie. To zdjęcie i twórczość Hłaski… Życie jest trudne, nie ma łatwych historii.

Dla mnie zbyt trudna, bo nie jestem fanką jazzu, nie znam osób, o których mowa w tekście. Książka trafiła w inne, dobre ręce.

Autorka jak zawsze w formie. Historia powojennej Polski bardzo sprytnie przewija się przez całą książkę. Pozycja obowiązkowa, nie tylko dla fanów jazzu.

Szczerze polecam tą książkę :) Poza tym, że fabuła wciąga jak odkurzacz to jeszcze teraz jest w super cenie.

Książka w ciekawy sposób opisuje życie prywatne Komedy. Bohater na końcu ginie, więc nie ma happy endu

Piękne wydanie w twardej oprawie. Doskonały prezent dla wielbicieli tematu.