#kod93 @oliviernorek @wydawnictwomando To nie miasto, to piekło. To zbrodnie … To kOD93. „ Niektóre warstwy są zbyt wysokie, by sprawiedliwość chciała się bawić w alpinistów”. Czy każdą zbrodnie można uzasadnić ? Czy wymierzenie kary na własną rękę jest inaczej traktowane? Czy tajemnice i osobista uraz może pokierować nas do złego? Czy policjant musi stać zawsze po stronie prawa, czy swojego sumienia ? Co jesteś w stanie zrobić by chronić swoich bliskich… ”Kod 93” to bardzo mroczny i realistyczny w szczegółowe opisy zbrodni kryminał, opisujący pracę departamentu śledczego Seine-Saint-Denis. Z pozoru przypadkowe morderstwa, które z czasem składają się w logiczną całość i rzucają światło dzienne na sprawę pewnej niezidentyfikowanej dziewczyny. Paryskie przedmieścia pokazane w ciemnych barwach, ulicę na których nie chciałbyś znaleźć się po zmroku, narkotyki, seks i…denaci, potraktowani w bestialski sposób. Autor nie oszczędza nas od pierwszych stron, fabuła jest spójna ,a napięcie odpowiednio dozowane. Postacie wyraziste, elementy śledztwa z odpowiednią dozą informacji. Dzięki dobrej spójności tekstu i „obfitych” opisów śmierci, motyw działania sprawcy został dość szybko przeze mnie znaleziony. Mimo wszystko była to prawdziwa uczta dla wyobraźni, całości smaku dodaje fakt, że książkę napisał policjant z krwi i kości. Kto nas lepiej poprowadzi przez ten świat ? Jego świat! Zakończenie pozwala nam przypuszczać, że jeszcze się spotkamy z Victorem Coste i spółką, a KOD 93 powinien mieć się na baczności…

Książkę oceniam na dobry z plusem. Zaskoczyła mnie niebanalnym pomysłem na fabułę i wielowątkowością, która perfekcyjnie układa się w całość, serwując czytelnikowi solidne zakończenie, w którym nie ma żadnych dziur. Mimo że fabuła jest dosyć zawiła, autor dopracował ją od A do Z i dobrze rozplanował akcję, dzięki czemu cały czas coś się dzieje, a jednocześnie informacji wciąż brakuje - przez co wodzi nas za nos i wkręcamy się w śledztwo coraz bardziej. Język powieści jest bogaty, pełen nieszablonowych metafor i wyszukanych określeń, co również pozytywnie mnie zaskoczyło, ponieważ nie spodziewałabym się aż takiego warsztatu literackiego po policjancie i obawiałam się też przesadnych wulgaryzmów. Zamiast tego dostałam szczyptę czarnego humoru i sporo ciętych ripost, co również zaliczam do zalet tej pozycji. Żeby nie było zbyt różowo, to mały minusik zostawiłam na koniec ;) Według mnie postacie powinny być lepiej rozbudowane i szczegółowiej przedstawione, by stały się bliższe czytelnikowi. Widzę w nich spory potencjał, zwłaszcza nowo przyjęta policjantka Johanna De Ritter wyjątkowo mnie zaintrygowała i chciałabym poznać ją lepiej :) Kto wie, być może tak się stanie w kolejnym tomie? :) Książkę jak najbardziej polecam, a zwłaszcza fanom twórczości Tess Gerritsen i Chrisa Cartera, bo dostrzegam tu małe podobieństwa :)

Podparyskie betonowe, brudne, szare przedmieścia. Niebezpieczne, mroczne zaułki pełne imigrantów, narkotykowych dilerów i prostytutek. Właśnie tam, wśród alei czerwonych latarni, obozowisk Romów, opuszczonych magazynów pracują policjanci departamentu śledczego Seine-Saint-Denis odkrywając kolejne ofiary brutalnych morderstw, które czasem ożywają na stole sekcyjnym, inne zapomniane przez świat, nigdy nie zostaną zidentyfikowane. A może komuś bardzo zależy, aby nigdy nie zostały rozpoznane? Olivier Norek , francuski pisarz i porucznik policji w swoim kryminale "Kod 93" odkrywa przed czytelnikiem Francję pełną przemocy i okrucieństwa, przedstawia zepsutą do szpiku kości władzę, skorumpowanych policjantów i tych uczciwych, którzy na przekór systemowi dążą do prawdy. Bardzo przyjemny (jeśli można tak powiedzieć tak o książce pełnej przemocy, trupów i zepsucia moralnego), mroczny i wciągający kryminał , którego największym atutem jest realizm. Wieloletnie doświadczenie autora widoczne jest w fabule, w sposobie przedstawienia pracy policji, również trawiących ją wewnętrznych problemów, przerażających opisach zabójstw. A żeby nie było zbyt makabrycznie wszystko okraszone ironią i czarnym humorem.

Takie kryminały to ja lubię czytać 😎 W podparyskim departamencie śledczym Seine-Saint-Denis pracuje Victor Coste. Ma swoją zgraną grupę współpracowników, z którymi dogaduje się bez słów walcząc o sprawiedliwość w dzielnicy przesiąkniętej złem - przede wszystkim narkotykami i prostytucją. Czy zawsze z zachowaniem procedur? Niekoniecznie 😉 za to skutecznie! Victor prowadzi kolejną sprawę dotyczącą brutalnego morderstwa. Sekcja zwłok zastrzelonego wypada.. wstrząsająco!!! Policjant dostaje anonim odsyłający go do zamkniętego już śledztwa. Dlaczego tak szybko je zamknięto? Kolejna makabryczna zbrodnia i znowu anonim. Przeszłość wraca.. Podejrzana przeszłość - skrzętnie ukrywane tajemnice, zaginione akta. Tymczasem morderca prowadzi jak po nitce do kolejnych wskazówek.. Co to za gra? . Bardzo wciągający kryminał, książka pali się w rękach 🔥 zakończenie może nie jest idealne, ale całkiem ok 😉 Plastyczne i niezwykle wiarygodne opisy morderstw, pracy policji, świetnie wykreowane postaci, żywe dialogi, dynamiczna akcja, sporo brutalności, brudu przedmieść.. Super! to debiut na wysokim poziomie 👌📖 Jestem napalona na kolejne części 🔥🔥🔥

Czytaliście „Kod 93”? Jeśli nie, to fanom mocniejszych wrażeń zdecydowanie polecam. To pierwsza cześć serii kryminalnej, której akcja rozgrywa się na przedmieściach Paryża, w najbardziej niebezpiecznych zakamarkach tego miejsca, gdzie żadna zbrodnia nie jest zbyt brutalna, żeby nie mogła się wydarzyć. Jest krwawo, mrocznie i intrygująco, a do tego ten niepowtarzalny francuski klimat i bohaterowie z krwi i kości. Uwielbiam książki, które już od pierwszych stron zasiewają w czytelniku niepokój i wzbudzają tak dużą ciekawość, że nie pozwalają odłożyć się na półkę przed poznaniem finału opowiedzianej w nich historii. I tak jest w przypadku tej lektury. Trzy pierwsze strony to już sztos, a później jest jeszcze lepiej. Książkę cechuje pewnego rodzaju magnetyzm, który przyciąga czytelnika od pierwszych stron, a tematyka w niej zawarta dodatkowo sprawia, że tę lekturę się dosłownie pochłania. Mnie książka zachwyciła, więc myślę, że osoby o mocniejszych nerwach również będą ukontentowane. Kto czeka na kontynuację serii? Ja już zacieram rączki!

📚mocny, mroczny, tajemniczy kryminał, osadzony w realiach pracy policji paryskiego departamentu śledczego Seine-Saint-Denis. 📚opis zabójstw tak realistyczny aż momentami przerażający. 📚Bardzo dużo się w niej dzieje, lecz podczas czytania wszystko stopniowo się wyjaśnia, dzięki temu książka jest spójna i czyta się ja z ogromną ciekawością 😊 nie ma czasu na nudę ! Akcja goni akcję 😊 polecam, miłośnicy kryminałów będą zadowoleni 😊 📚 fala brutalnych zbrodni zalewa paryskie przedmieścia 📚 kiedy patrzył na zmasakrowane ciało dziewczyny w kostnicy pomimo rozpoznania nie odezwał się ani jednym słowem. 📚 nie była ostatnia. Ani nawet pierwsza „Pięknie obaj wyglądamy z tymi związanymi rękami i z kneblem w ustach „

"Kiedy patrzył na zmasakrowane ciało dziewczyny oświetlone w kostnicy światłem jarzeniówek,przypomniał sobie wyraźnie tamto zdarzenie. Ciało o numerze 11-1237 wyciągnięte z jednej ze stu czterdziestu pięciu szuflad chłodniczych. Rozpoznał ją, ale nic nie powiedział. Wracając do domu,jak się, że zwymiotuje na skórzane siedzenia taksówki. NIE BYŁA OSTATNIA. ANI NAWET PIERWSZA ". * * * To było takie inne. Mocne i zaskakujące. Nie wiem nawet co mam Wam napisać, ale to dobrze bo świadczy o tym,że mi się naprawdę bardzo podobała. Autor podał szczegóły jak na tacy. Niczego nie upiększał. Świąt narkotyków, sprawy zamiatane pod dywan i zemsta w tle. Zemsta, która musi się udać.

Zawsze jestem trochę niechętny do odkrywania "francuskich" biegunów. Cóż, mogę być zbyt ukształtowany przez wiele amerykańskich thrillerów, które nas oczarowują na stronach, ale uważam, że ich francuskie wersje często wpadają w stereotyp złego gliniarza, alkoholu i malkontenta. Na szczęście są wyjątki! Pożerałem tę powieść, ponieważ chciałem rozwikłać tę historię, złożoną jak bomba zegarowa, w której każdy rozłączony drut podnosi liczbę i napięcie! Jest to miłe odkrycie bardzo dobrego, nowego autora. Z czystym sumieniem mogę polecić. Czekam na więcej :)

Autor pisząc o ofiarach, nie zapomina o ludziach, którzy po nich płaczą, gdzieś w tle pokazuje to cierpienie, dzięki temu książka nabiera głębszego sensu, ponieważ na swój sposób piętnuje dokonane zbrodnie. Oczywiście „Kod 93” to dobry thriller. Wartka akcja, ale nie podwórkowe bijatyki przyciągają na długo o odprężają po męczącym dniu.

Nie unikniesz wyniszczenia, kiedy cały system jest rakowy. Olivier Norek ukazuje świat przemocy i gwałtu, w którym wykorzystuje się słabszych do tuszowania własnych zbrodni. Nieustępliwa grupa tropicieli z departamentu śledczego w paryskim dystrykcie nie ma sobie równych, śledzimy ich losy i ekscytujemy się zawodem detektywa.

Książka jak jej okładka, czyli w mrocznej, ponurej scenerii, ale takie deszczowe barwy bardzo pasują do dreszczowców spod pióra Oliviera Norka. Tutaj rządzą mężczyźni i nie cofną się przed niczym, aby osiągnąć swoje cele. Okrutne obrazy się mnożą, ale nie są pozbawione sensu i celu. Książka jest bardzo przejmująca.

Postaci to nie typki z posterunku, a raczej z chodnika podłej dzielnicy, dystryktu - miejsce akcji to Paryż. Morderca wysyła do policjanta liściki, ci podążają tropem odkrywając kolejne ciała. Poza starymi wygami pojawia się charakterna nowicjuszka. Świetnie napisane i trzymające w napięciu do ostatnich wydarzeń.

Olivier Norek to nie tylko zdolny pisarz, w ogóle jego biografia ciekawi - praca w wolontariacie w Gujanie Francuskiej, potem w obozach dla uchodźców w byłej Jugosławii, a na sekcji dochodzeniowej w policji kończąc. Wszystkie te tematy są pokrewne książce i znakomicie wykorzystane.

Wpływowe kręgi władzy, umoczeni politycy, wykorzystywani przez przełożonych gliniarze i koszmarna robota, której nikt nie pochwali, a powinniśmy - takie książki otwierają oczy. Zaczynamy też respektować służbę w policji, bo na co dzień kojarzą się głównie z mandatami.

Wydarzenia z przeszłości mają wpływ na obecnie dochodzenie, policjant otrzymuje dziwne anonimy. Wiele tutaj znaków zapytania, rozwiązania dowiadujemy się na ostatnich stronach, ale jest furtka do kolejnych części. Każda z nich nad Sekwaną to już bestseller.

Bierzcie śmiało, bez oporów. Takie książki to wisienka na literackim torcie, gdzie masz trupy, sfrustrowanego detektywa ze zrujnowanym życiem towarzyskim i niekoniecznie nagłą śmierć. Moje klimaty, moja sceneria i atmosfera, jaką lubię.

Czy rzeczywiście każdy polityk chowa trupa w szafie? Czy wszelkie służby przymusu fizycznego i kontroli społeczeństwa to sługusy na usługach rządzących? Polecam zobaczyć, czy w Paryżu jest jak nad Wisłą czy jeszcze gorzej.

Zbrodnia jest okrutna, glina cynicznym fachowcem. W opowieści pojawiają się elementy czarnego humoru, atmosfera wisielcza, sutenerska, niekiedy laboratoryjna, a do tego wstrząsające sceny w prosektorium. Generalnie super!

Miazga! Ta książka rządzi! Od pierwszych stron jest mroczno, krwawo i emocjonująco. Mocne wrażenia trwają do samego końca, a pozycja wgniata w fotel, bo nie sposób odwrócić się do niej plecami. Perełka w swoim gatunku.