Kochaj mnie czule (okładka miękka)

Gabriela Gargaś to jedna z moich ulubionych Autorek. "Kochaj mnie czule" jest tak subtelna, niemal czuć tę delikatność w każdym słowie. Prosta historia, ale nie banalna. Opowieść, która chwyta za serce i nie pozwala nam o sobie zapomnieć.

Rewelacja. Książka dosłownie na jeden wieczór , nie można oderwać się

Przyznam, że czytałam już parę książek pani Gabrieli Gargaś, ale jakoś nie zrobiły na mnie większego wrażenia, po prostu takie zwykłe, polskie obyczajówki, o których się zapomina. No i tutaj jednak wielkie zdziwienie, bo o ile początek książki niekoniecznie mnie do siebie przyciąnał, to jakieś ostatnie sto stron było po prostu mistrzowskie. Po pierwsze, urzekła mnie okładka, no nie ma co ukrywać, ona z pewnością rzuca się w oczy i zachwyca. Jest taka słodka i oryginalna, ale na pewno nie przesadzona, ma jednak zachowaną w sobie tą subtelność. Książkę czytało się bardzo szybko, ja sama przerobiłam ją w niecałe dwa dni. Lekka, przyjemna historia, dodatkowo duża czcionka, dużo dialogów, prosta fabuła, to wszystko wpłynęło na szybkie czytanie tej lektury. To dla mnie jak najbardziej jest na plus. Po drugie, sama historia. Na początku miałam wrażenie, że jest to książka o wszystkim i o niczym. Poznajemy Natalię, praktycznie całe jej życie, bo od małego aż do obecnej chwili, czyli w sumie wychodzi na to, że jest to połowa jej życia.Wiemy, że nie miała łatwo w domu rodzinnym, rodzice się rozstali, a ona musiała wiele razy być ,,matką" dla młodszego rodzeństwa. To niestety wpłynęło w znacznym stopniu na jej psychikę i dalsze kontakty oraz relacje w stosunku do swojej rodziny. Śmiało zatem można powiedzieć, że są tu wątki psychologiczne, które przypadły mi do gustu, to na pewno. Wracając do historii, to po prostu musiałam się w nią wciągnąć, zaczytać się, aby wiedzieć o co chodzi. Natalia była zakochana w Szymonie, to była taka jej pierwsza miłość. Ale co zrobiła? No wyszła za mąż z przywoitości za Pawła... I tutaj właśnie w dużym stopniu przeważały te wcześniejsze relacje z rodzicami i wątek psychologiczny. Ukazywanie przez Autorkę kolejnych wątków i jak gdyby złożenie tego do ,,kupy", sprawiło, że odnalazłam sens w tej książce i zrozumiałam po co to wszystko, czemu tak a nie jednak inaczej. Podobały mi się relacje pomiędzy bohaterami, więź głównej bohaterki - Natalii z jej siostrą i ogólnie rodzeństwem. Z kolei bardzo denerwowała mnie postawa Pawła, męża naszej bohaterki. Momentami miałam ochotę odłożyć tę książkę, bo nie potrafiłam zrozumieć jego zachowania. Pomimo problemów psychicznych Natalii, ta świetnie dawała sobie radę ze swoim synem, który był chory. Cierpiał na zespół Aspergera, ale prawda jest taka, że Natalka stale stwarzała pozory i starała się zapewnić jak najlepszy byt i warunki do dalszego rozwoju swojemu synkowi. Po pewnym czasie pogodziła się z jego chorobą i była bardzo dzielną matką. Czy polecam? Zdecydowanie! To książka którą warto przeczytać. Lekka i przyjemna, miejscami trochę smutna i przykra, ale z pewnościąwarta uwagi. Opis fabuły Natalia nie miała łatwego dzieciństwa. Już od najmłodszych lat widziała kłótnie rodziców, nieporadność życiową matki. Jakby tego było mało, bardzo często jako młoda dziewczyna musiała zajmować się swoim rodzeństwem i robić dla nich po prostu za matkę. Wszystko jednak musiało się zmienić kiedy ojciec od nich odszedł. Musiała zacząć pracować, aby pomagać w domu, gdyż matka całkowicie załamała się z odejścia męża. W czasie wakacji Natalka poznaje młodego, niezbyt pięknego, ale dla niej wręcz idealnego chłopaka - Szymona. Można powiedzieć, że ich spotkanie to całkowite zrządzenie losu, dosłownie! Natalia wkrótce potem nie może podźwignąć tego ciężaru, czuje że ma za dużo na swoich barkach, musi zajmować się pracą, domem, matką, rodzeństwem, dlatego wie, że przyszłość z Szymonem nie jest najlepszym rozwiązeniem. Postanawia się z nim rozstać. Wkrótce potem poznaje Pawła. Taka sobie miłość, bardziej powiedziałabym, że z rozsądku niż z prawdziwego uczucia. Jak to powiedziała siostra Natalii - nie ma pomiędzy wami uczucia, chemii, tego czegoś... Jak się okazuje, jednak ,, to coś" jest bardzo ważne w związku. Nieco później dowiadujemy się o dziwnym znamieniu na oku Natalii. Lekarze w Polsce mają problem ze zdiagnozowaniem tego problemu, dlatego postanawiają wysłać ją na badania za granice. I tutaj znowu szok, bo kto jest lekarzem, okulistą? No nikt inny jak Szymon! Uczucia powracają, wspomnienia budzą się po woli do życia, serce zaczyna Natalce szybciej bić... No kosmos. Ale jak to? Przecież nie moze zostawić męża... Oboje właśnie planują swoje pierwsze dziecko. Ale przecież wszystko zaczyna na nowo nabierać sensu...

„Kochaj mnie czule” to książka której bohaterką jest Natalia. Dziewczyna jest najstarsza z czwórki rodzeństwa, więc jak to często bywa zostaje obarczona opiekowaniem się młodszym rodzeństwem. Ojciec rządzi rodziną i według jego zasad kobieta musi słuchać męża, a jej miejsce jest w kuchni i tak właśnie jest tutaj matka nie ma nic do gadania, siedzi cicho i nie sprzeciwia się. Pewnego dnia Natalia dostaje przez pomyłkę maila od jakiegoś mężczyzny który proponuje spotkanie dotyczące rehabilitacji chłopca, który ma na imię Franek. Udaje się na spotkanie jako mama Franka na spotkaniu wyjaśnia się, że to nie z nią miał się spotkać musiał pomylić się wysyłając wiadomość. Szymon bo tak ma na imię mężczyzna mówi, że źle zrobiła, że to ona przyszła, a miał się spotkać z kimś innym. Natalia smutna wybiega ze spotkania.... A chciała tylko wyrwać się z domu poznać kogoś... Jednak na drugi dzień dostaje wiadomość z zaproszeniem na kawę. Właśnie od tego samego chłopaka od maila. Postanawia dać mu szansę i zgadza się. Ojciec mówi, że wyjeżdża za granicę do pracy na parę miesięcy żeby zarobić więcej pieniędzy, a z czasem okazuje się że przestaje się odzywać i jak się można domyślić nie wraca. Mama załamana wpada w depresję i znowu wszystko jest na głowie Natalii, która decyduje porzucić Szymona bo musi zająć się domem i rodzeństwem. W między czasie u lekarza poznaje Pawła, który widząc, że dziewczyna się spieszy przepuszcza ją w kolejce i tak zaczynają się później spotykać. Lenie ( siostrze Natalii) chłopak wydaje się podejrzany nie podoba się jej. Mówi siostrze, że to nie chłopak dla niej, że to podrywacz i że z nią też próbował się umówić. Lecz ona nie wierzy siostrze i podtrzymuje wersję chłopaka, który twierdzi, że to Lena chciała się z nim umówić. Powstaje taki konflikt. Słowo przeciwko słowu. Czy siostry się dogadają? Czy Lena przekona Natalię, że to właśnie ona ma rację? Czy zakochana dziewczyna będzie trzymała stronę Pawła? Miłość potrafi przysłaniać świat i pozwala że pewnych rzeczy nie widzimy, więc warto czasem posłuchać innych bo patrząc z zewnątrz wiele spraw wygląda inaczej. "Patrzyliśmy sobie w oczy. Może zbyt natrętnie, za długo, ale chyba oboje chcieliśmy tych spojrzeń. Czasami kogoś spotykasz i jest między wami coś takiego... Coś takiego, co trudno wyrazić słowami. Jakaś iskra przeskakuje. I czujesz, że ta osoba też to poczuła, jakbyście oboje byli rażeni prądem." Dziewczyna zostaje żoną Pawła. Coś dzieje się ze wzrokiem bohaterki i zaczyna szukać przyczyny, robi badania, konsultuje z lekarzami i z polecenia trafia do najlepszego lekarza którym okazuje się Szymon. Co za spotkanie… oboje są zaskoczeni... Natalia rodzi syna z którym dzieje się coś dziwnego, wg kobiety nie zachowuje się jak inne dzieci. Okazuje się, że dziecko ma chorobę Aspergera, mąż nie godzi się z tym i coraz bardziej się od niej odsuwa jakby ją obwiniał za wszystko. Natalia spotyka znowu Szymona i uczucie znowu między nimi odżywa. Co dalej zrobi kobieta? Czy dawne uczucia zwyciężą? Z kim na prawdę będzie szczęśliwa? Czy zostanie z mężem? Czy zdecyduje się być z Szymonem? Czy zaryzykować małżeństwo na rzecz szczęścia u boku Szymona? Na te i wiele innych pytań odpowiedzi poznacie po lekturze. Autorka potrafi wywoływać różne uczucia i za to właśnie uwielbiam jej książki są takie życiowe, sprawiają że wczuwamy się w życie bohaterów i przeżywamy z nimi różne sytuacje... "Rozpaczałam po jego zniknięcie, a teraz nie czułam nic. Co się ze mną działo? Dlaczego się nie cieszyłam z jego przyjazdu? Zamiast radości odczuwałam jakiś strach, który mnie paraliżował." Jakie tajemnice z przeszłości ukrywał Paweł? Czy Natalia po ich odkryciu mu wybaczy? Czy się rozstaną? "-Przyjedź i poskładaj z tych rozsypanych kawałków moje serce. A potem poczekaj, aż wszystkie kawałki skleją się w całość." Kolejna książka Gabrysi, która bardzo przypadła mi do gustu, ale to było oczywiste, bo to jedna z moich ulubionych autorek. Dlaczego? W książkach tych jest wiele różnych emocji, bohaterowie są tacy prawdziwi, jak ty czy ja, możemy odnaleźć w nich nas samych, sytuacje i problemy również są życiowe dzięki czemu możemy się bardziej wczuć w klimat danej książki, ale co tu się dziwić w końcu autorka została nazwana "Czarodziejką kobiecych emocji" ten tytuł nadany przez czytelników chyba mówi wszystko.

Twórczość Gabrieli Gargas jest dowodem na to, iż komercyjna opłacalność, moda oraz literacki dobry gust nie muszą się wcale wzajemnie wykluczać. "Kochaj mnie czule" podobnie jak i inne powieści autorki, choć nie należą do gatunku tzw. "wysokiej literatury" zyskują coraz większą popularność (głównie wśród kobiet), będąc jednocześnie dobrą literacką rozrywką, a także historią z morałem. Nierzadko mówi się, iż człowiek najlepiej uczy się na własnych błędach, nic nie stoi jednak na przeszkodzie, by uczył się też i na cudnych. Bo taką właśnie lekcją życia może być najnowsza powieść G. Gargaś kobiety ekonomistki z wykształcenia, z pasji - bibliofilką. Kobiety, której powieści pełne są optymizmu i niebanalnych wątków. A lekki i zabawny styl zapewnił jej już niejeden literacki sukces. Nic więc dziwnego, że powieść pisana przez życie, bo i taką jest ta historia, jest z gatunku książek popularnych. I nie chodzi w niej wcale o piękne i wyszukane słowa, ani o mistrzowską narrację, czy kunsztowny styl — ale o sam dar opowiadania i umiejętność wzruszenia czytelnika. Przykucie jego uwagi i utrzymanie jej od pierwszej do ostatniej strony. Pod tym względem mogę uznać autorkę za mistrzynię. Jej powieści zwyczajnie i tak po ludzku ciekawią, wzruszają, bawią, a realistyczna fabuła sprawia, że che się w jej historii trwać. Z bohaterami takimi jak my. Z problemami, które nie są nam obce. Nadzieją i happy endem, o którym marzy niejedna z nas. "Kochaj mnie czule" wbrew samemu tytułowi wcale nie jest tkliwym romansem, choć miłości w niej nie brak. Jedną z nich jest postać głównej bohaterki Natalii, która dzieli się z czytelnikami swoją historią. Historią niełatwą, obfitującą w chwile smutku, ale niepozbawioną wiary i nadziei w to, co w życiu najpiękniejsze. Tym samym serwuje nam zestaw najbardziej gorących etapów swojego życia, począwszy od dzieciństwa aż po dorosłość. Dramat rodzinnego domu i czas, kiedy to jej przyszło matkować młodszemu rodzeństwu. Bolesne chwile rozstania i poświęcenie własnego szczęścia na rzecz innych. Fizyczny ból na ciele i pękające serce. Ale to zaledwie początek jej dramatów i tego, co w zanadrzu trzyma dla niej los. Nie jest jednak tak czarno jakby mogło się wydawać. W życiu Natalii znajdą się też i piękne chwile pełne dobrych emocji, bliskich jej ludzi i rodzinnego ciepła — niczym szale wagi jej los to raz unosi się, to raz opada. Idealnie będzie, kiedy szale staną na równi obok siebie a Natalia znów poczuje radość i spokój u boku tych, których naprawdę kocha. Droga nie będzie łatwa ale jak to w życiu bywa - nie ma rzeczy niemożliwych. I jak tu nie pokochać książek Gabrieli Gargaś, w tym też ostatniej jej powieści "Kochaj mnie czule". Niby taka zwyczajna i niepozorna, a jednak daje radość i zachwyt nad małymi rzeczami, pozwalając jednocześnie na uśmiech do samego siebie. Książka, która rodzi "siłę" i zwyczajnie cieszy.

Myślę, że każdy z nas wraca czasem myślami do swojej pierwszej miłości ❤️ No w każdym razie mi się zdarza😉 Nie inaczej było w przypadku historii Natalii i Szymona. Natalia jedzie do Essen na konsultację okulistyczną. Lekarzem, który ma przeprowadzić badanie, okazuje się być Szymon - (jej Szymon) i tak dochodzi do spotkania po 15 latach rozłąki. Potem wspólna kawa, spacer, kieliszek wina. Czy ich wspólna historia na nowo się zaczyna? Nic w życiu nie jest tak proste niestety, a droga do szczęścia nie bywa zwykle usłana różami. Mijają cztery lata i Natalia dostaje kolejny prezent od życia - synka Mikołaja. Poród przebiega bez komplikacji, a chłopiec dostaje 10 punktów w sali Apgar. Jednak pewne zachowania Mikołaja martwią Natalię. Mówi o tym , ale ani rodzina ani lekarze nie traktują jej obaw poważnie. Niebawem okazuje się, że Mikołaj cierpi na Zespół Aspergera. Miesiąc po diagnozie Paweł - mąż Natalii oznajmia, że przyszedł czas na przeprowadzkę. Pół roku później mieszkają już na wsi, a Mikołaj znajduje przyjaciela - Franka. W małżeństwie Pawła i Natalii nie układa się jednak najlepiej. Oddalają się od siebie, bo Paweł nie potrafi pogodzić się z chorobą syna. Wiodą właściwie oddzielne życia. Kończy się między nimi pożądanie i miłość. Czy kolejne spotkanie Natalii i Pawła coś zmieni w życiu kobiety? Jakie jeszcze wyzwania szykuje dla niej los? Jakie trudności będzie musiała pokonać? Ile prawd i ile kłamstw na temat swojego męża będzie musiała odkryć ta dzielna kobieta? I czy w końcu uśmiechnie się do niej szczęście? Podobno nawet po największej burzy zawsze wychodzi słońce. Polecam🌈❤️📖

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2019/06/w-poszukiwaniu-szczescia-kochaj-mnie.html Gabriela Gargaś jest jedną z moich ulubionych polskich pisarek. Bardzo lubię jej twórczość, ponieważ porusza trudne tematy, a same powieści bywają skarbnicami cytatów. Nie ukrywam, że "Kochaj mnie czule" jest najsłabszą książką autorki, jaką przeczytałam. Generalnie nie jest zła, jednak sporo w niej chaosu i nieścisłości, jakby była pisana na kolanie. Wiem, iż Gabrielę Gargaś stać na dużo więcej, a tutaj coś mi nie zagrało.

Gabrysia jak zwykle zachwyca słowem … historia tak życiowa i tak pięknie napisana. każdy znajdzie tu coś dla siebie. a że życie pisze właśnie takie scenariusze (nie zawsze dobre) tym bardziej doceniam fakt przelania tego na papier. jest tu wszystko co być powinno, miłość, strata, choroba, przyjaźń, rodzicielstwo, trudny wiek dojrzewania … cała paleta barw życia … Polecam

Jak zawsze jestem zadowolona. Jeszcze na żadnej książce Pani Gargaś nie zawiodłam się. Polecam z czystym sumieniem te a także inne książki.

Świetna życiowa książka, czyta się łatwo i przyjemnie, pokazuje wzloty i upadki, które mogą się przytrafić każdemu z Nas👍😊🥰