Papież sztuk. Kłamca. Tom 2,8 (okładka miękka)

Tom 2.8 ,,Papież sztuk” podobnie jak poprzedni wyszedł jakiś czas po wydaniu 4 tomu. Ten jest jednak troszeczkę inny. A na czym polega ta różnica? Tym razem jest to jedna historia. Wyglada to dość normalnie... ale autor zadbał o to by zaskoczyć czytelników. Bo to my w kilku miejscach wybieramy jak mają potoczyć się dalsze losy bohaterów! Może sprawia to, że musimy trochę pobiegać pomiędzy stronami, jednak ożywia czytelnika i zmusza do podjęcia pewnych decyzji. Podobał mi się ten element. Co prawda i tak przeczytałam wszystkie wersje, ale miałam ten wybór. Co ciekawe oprócz samego tekstu mamy również niespodziankę w postaci komiksu! W sumie można powiedzieć, że jest to część książki, jednak miłe zaskakuje. W ogóle w niektórych rozdziałach możemy znaleźć dość ciekawe ilustracje. Podoba mi się również pewnego rodzaju posłowie, gdzie autor opowiada o swojej przygodzie z Lokim. Od jej początku, kiedy to wpadł na pomysł opowiadania, aż do momentu wydania tej książki. Ciekawy materiał, przy którym można się pośmiać bo i tu Jakuba Ćwieka nie opuszcza humor. Sama historia też dość ciekawa. Loki jak zawsze miał genialny pomysł, który tym razem nie do końca poszedł po jego myśli w czego wyniku stworzył nowego boga. Wciąż pracując dla aniołów, mimo iż pozostawał jego matką (tak, matką) musiał go unicestwić. Robi to dość spektakularni w trakcie widowiskowej akcji. Książkę oceniam dobrze. Ma trochę zaskakujących elementów, dużo się dzieje, a i postać Lokiego jak zawsze nie zawodzi. Myślę, że warto sięgnąć po ten tom, tym bardziej jeśli zna się resztę serii. www.czytampierwszy.pl

Ten tom naprawdę wyjątkowo mi się podobał, bo tym razem nie dostajemy zbioru opowiadań. Na szczęście, bo jest mi z nimi totalnie nie po drodze. Otrzymujemy za to jedną, długą historię, tworzącą zamkniętą całość. W końcu jest czas, by wkręcić się w fabułę, poznać bohaterów i zrozumieć ich postępowanie. A o czym właściwie jest ta część? Loki wpada w kłopoty. Kto by się spodziewał, co nie? Kłopoty, które sam na siebie sprowadził, gdy przez przypadek stworzył nowego boga. Dezyderiusz Crane stał się samozwańczym bogiem popkultury i przy okazji prawdopodobnie najgroźniejszym rywalem, z jakim Loki miał do czynienia. Nasz sympatyczny Kłamca musi walczyć z czasem, bo z każdą chwilą Crane coraz lepiej poznaje swoje możliwości. A kontrola nad narracją i opowieścią jest jedną z nich. Gdyby czytelnikom miało nie wystarczyć to, że fabuła jest naprawdę ciekawa, a akcja pędzi jak szalona, Jakub Ćwiek zafundował im jeszcze kilka innych atrakcji. Główną z nich jest kontrola nad powieścią. W kilku momentach (chociaż moim zdaniem było ich zdecydowanie za mało, bo to naprawdę świetna sprawa) autor dał czytelnikowi możliwość decyzji. Jeśli chcesz, by stało się to, przeskocz na stronę X, a jeśli tamto, wybierz stronę Y. Zapewniam was, że w tej części humor nadal pozostaje ten sam, Loki też się nie zmienił, a warsztat autora jest dużo, dużo lepszy (nawet jeśli myśleliście, że nie jest to możliwe). A jak już jesteśmy przy autorze – wiecie, że ostatnie trzydzieści stron to pogadanka pana Ćwieka, który opowiada o początkach Kłamcy? Czytało mi się ją świetnie, więc absolutnie nie pomijajcie jej podczas czytania tej książki.

Z każdą kolejną częścią przygód o Kłamcy Jakub Ćwiek coraz bardziej pogrywa sobie z czytelnikiem. Mieliśmy grę karcianą, mieliśmy komiks, czas więc na powieść interaktywną! Wszakże Loki to nietuzinkowa postać, która wychodzi poza ramy standardowej powieści czy opowiadania i zasługuje na nadzwyczajną oprawę. Na czym to polega cały zabieg nie będę za dużo zdradzać, ale fakt że autor zostawił mały instruktaż jak czytać ten tom, a raczej daje nam swobodę w łamaniu tych zasad powinien być wystarczającą zachętą. A co mamy w środku? Sedno fabuły stanowi wojna Lokiego z samym sobą, a tak naprawdę z tworem własnych przekrętów. Jeśli zastanawiacie się czy jest coś czego ten zawadiaka nie może zmajstrować to pojawia się jego największy wróg. Alter ego, rywal i trochę sobowtór, konkurent, który momentami swoim szaleństwem przewyższa samego Lokiego, a ten musi się z nim uporać, bo na podium może pozostać tylko jeden bóg kłamstwa. No skoro już tyle psikusów zmalował, czas za nie zapłacić. Gra toczy się o najwyższą stawkę. Zabawa jak zwykle przednia, tym razem nawet podwójna bo mamy starcie dwóch bohaterów, a Kłamca który zawsze jest prowodyrem oszustw i sztuczek, tym razem musi zawalczyć o siebie. Dowcipna, pełnokrwista lektura to jak jazda pędzącym rollercoasterem. Pędzi na łeb, na szyję, wznosi się na szczyt szaleństwa i kończy wtedy, gdy wypruje z nas wszystkie emocje. https://czytampierwszy.pl

Popkultura stworzyła nowego boga. Oczywiście nie sama, możliwe, że coś wspólnego miał z tym Loki. Możliwe nawet, że całkiem sporo i musi teraz rozwiązać problem, zanim anioły się o tym dowiedzą lub tak, aby nie połączyły go z tym. Najlepsze są rozwiązania ostateczne, jak jednak zabić boga popkultury, który rzeczywiście zdaje się być wszechmocny? Papież sztuk niewątpliwie ma fabułę w stylu wczesnego Kłamcy – wartką, pełną zwrotów akcji, nieoczywistych i czasem mocno zwariowanych rozwiązań. Wprawdzie sam Loki nie błyszczy tu inteligencją aż tak mocno, jak w dwóch pierwszych tomach opowiadań, niemniej wciąż jest naprawdę dobrze wykreowaną postacią i dzięki niemu cała opowieść gra – ze wszystkim naciągnięciami, ze wszystkimi wykorzystanymi schematami fabularnymi, które zostają tutaj ograne na nowo. I to jest właśnie to, co tak bardzo cenię u Ćwieka – świadomość korzystania z klisz popkulturowych i umiejętność wykorzystania ich w taki sposób, że mimo wszystko wychodzi mu coś nowego. To wszystko, co u wielu twórców denerwowałoby wtórnością i przewidywalnością u niego wypada bardzo dobrze, dając nową jakość, nawet jeżeli wydarzenia bywają na granicy wiarygodności. Ale przecież Kłamca od początku na niej balansuje i nikomu to nie przeszkadza. W powieści spotykamy już pomocników Lokiego – Bachusa i Erosa. Do tej pory uważałam, że to postaci najbardziej rozwijają się w Ochłapie sztandaru i muszę przyznać, że nadal tak jest. Tu Ćwiek na ogół operuje dość prosto skonstruowanymi charakterami, które raczej mają popchnąć fabułę do przodu niż wnieść w powieść coś nowego, jakąś głębię. Jeśli więc jesteście fanami tej dwójki, to możecie poczuć się nieco rozczarowani traktowaniem ich po macoszemu. Ćwiek zdecydował się w Papieżu sztuk na dość ciekawy eksperyment z wykreowaniem paru innych linii fabularnych. Wprawdzie główna pozostaje niezmieniona, autor pokazuje nam jednak alternatywne rozwinięcia. Zdaje się to być wprawką przed mającymi wpłynąć na zakończenie Kill’em all Stróżami, ale także ciekawym spojrzeniem na proces twórczy – dostrzeganiem wielu różnych sposobów poprowadzenia fabuły i wybór najlepszego. Papież sztuk niewiele nowego wnosi do świata Kłamcy, ale jest udaną książką. Myślę, że fani Lokiego nie będą zawiedzeni, ale też ci, którzy nie są do niego przekonani nie zmienią zdania – to po prostu powieść równa poziomem poprzednim. --- Także na szarakawiarenka.pl Książka otrzymana za punkty na portalu CzytamPierwszy.pl

Nie minęło wcale tak dużo czasu, a ja znowu wzięłam się za czytanie Kłamcy. Czyżbym chciała mieć tę serię już za sobą? Nie to nie tak. Może to trochę niepodobne do mnie, ale polubiłam Lokiego, wręcz można by powiedzieć, że zżyłam się z nim i chętnie wracam do jego przygód. Loki to nordycki bóg kłamstwa współpracujący z aniołami, który tym razem ma twardy orzech do zgryzienia. Otóż musi stanąć do walki ze swoim największym wrogiem, którego sam stworzył - Dezyderiusz Crane. Czy Kłamcy uda się go pokonać? ,,Wszystko to powiedział władczym, przepełnionym pewnością głosem, a Manuel mógłby przysiąc, że gdy słowa wylewały się z jego ust, jakiś bezcielesny, nieco schrypnięty głos nucił coś jako ścieżkę dźwiękową, podkład dla tej przemowy. Patetyczną i zadziorną jak kawałki Hansa Zimmera z czasów Twierdzy Manuel uwielbiał ten film, był wielkim fanem Nicholasa Cage'a'' (jako fanka tego filmu i aktora musiałam przytoczyć ten fragment). Książkę czytałam w formie ebooka przez co ominęła mnie interaktywna zabawa zabawa, na którą można natknąć się w środku. Polega ona na tym, że czytelnik co jakiś czas odsyłany jest o kilkanaście stron dalej, by wybrać sobie zakończenie danej historii. Osobiście uwielbiam tego typu gierki, bo mam wrażenie, że uczestniczę w historii nie tylko jako czytelnik, ale też połowiczny twórca. Postaram się za jakiś czas wrócić do tej konkretnej powieści w formie papierowej i nadrobić zaległości. Jeżeli chodzi o tę część Kłamcy czuję maleńki niedosyt jeżeli chodzi o fabułę. Mimo, iż tworzyła ona całość, brakowało mi w niej czegoś. Powinnam to jakoś uargumentować, bo wychodzę na czepialską babę, ale nie potrafię. Brak tego, czego nie potrafię nazwać nie umniejsza historii jaką zbudował autor. Dawka humoru sprytnie wplatana w dialogi, dobrze rozpisane postaci w połączeniu z ilustracjami znajdującymi się w środku powodują, że książka dla czytelnika jest bardzo atrakcyjna. Dodatkowym plusem tej pozycji jest wzmianka o tym jak powstał pomysł na postać i cykl, którego bohaterem jest Loki. Dzielenie się z fanami takimi smaczkami zawsze jest mile widziane. Ode mnie 7/10. Książka dostępna jest na portalu czytampierwszy.pl

Autor po raz kolejny wzbija się na wyżyny dobrego humoru oraz wyobraźni. Fajny tekst, fajna narracja, rysunki, komiks. Seria "Kłamca" po prostu wciąga i warto czytać książkę za książką. Gratka dla fanów - opis historii "Kłamcy" znajdujący się na końcu książki. Ci co dopiero poznają tą serię, także będą zadowoleni ! :) Poza książką polecam portal: www.czytampierwszy.pl gdzie można poznać wiele wartościowych książek

Autor po raz kolejny wzbija się na wyżyny dobrego humoru oraz wyobraźni. Fajny tekst, fajna narracja, rysunki, komiks. Seria "Kłamca" po prostu wciąga i warto czytać książkę za książką. Gratka dla fanów - opis historii "Kłamcy" znajdujący się na końcu książki. Poza książką polecam portal: www.czytampierwszy.pl gdzie można poznać wiele wartościowych książek

W telewizji pojawił się nowy serial. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że opowiada o aniołach polujących na bogów z dawnych mitologii, a głównym bohaterem jest wynajęty przez nich do brudnej roboty syn Lokiego, Dezyderiusz Crane. Co gorsze, fani serialu swoim uwielbieniem dla Crane'a powoli przekraczają granicę zwykłej sympatii i zaczynają w niego wierzyć. A wiara to potęga, jak powie Wam dowolny bóg. Nowo powstały bóg popkultury wyrusza na poszukiwanie wiernych, a Loki ma nie lada orzech do zgryzienia. Nie tylko musi unieszkodliwić być może najpotężniejsze istniejące bóstwo (popkultura, skarbie!), ale w dodatku bóstwo, które odziedziczyło po nim spryt i przebiegłość... Co tu się porobiło! W przedmowie autor wyraźnie mnie ostrzegł, że ta książka nie raz mnie zaskoczy, jeśli jej na to pozwolę, ale tego się nie spodziewałam! To było tak nowe, świeże, oryginalne! Rzeczywiście, byłam zaskoczona. I zachwycona. Pochłonęłam ten tom w jeden wieczór to było jedno z najciekawszych czytelniczych przeżyć, jakie było mi dane doświadczyć. Tak, już w pełni rozumiem skąd ta powszechna miłość do "Kłamcy". Teraz pytanie jak Wam o tym opowiedzieć, żeby nie zepsuć zabawy... "Loki stał pod drzewem. Żując wykałaczkę, z uwagą przyglądał się dwóm aniołom ostrożnie ściągającym z drzewa ciało anioła Selara. - Zawsze sądziłem, że jest to gość z kijem w środku - zwrócił się do stojącego obok archanioła Michała - ale nigdy nie myślałem, że chodzi o płuca." Ten tom to pierwsza pełnoprawna powieść, nie zbiór opowiadań. Mamy tu wszystkich naszych ulubionych bohaterów, mamy Lokiego z tym pazurem, na który czekałam tyle czasu, mamy szybką akcję, zaskakujące plot-twisty, mamy - co tu dużo mówić - świetną historię. Opowieść momentami przywodziła mi na myśl mistrza Pratchetta, bo motywy, po jakie sięgnął Pan Ćwiek, spokojnie można by umieścić w Świecie Dysku. Humor wciąż ma się dobrze, a nawet doskonale. Mój narzeczony kilkanaście razy odrywał się od swojej gry, żeby spytać z czego tak się śmieję. Jednym słowem "Kłamca" w najlepszym wydaniu. "W przeciwieństwie do osób uważających się za religijne, ci maniacy teorii spiskowych to perfekcyjne połączenie idioty i geniusza. Wyznawca idealny, teolog stuprocentowy. Upierając się przy tej jednej rzeczy, którą przyjął na wiarę, będzie szukał i grzebał, a wszystko, co może potwierdzić jego teorię, uzna za kluczowy dowód." Ale jak napisać o tym jednym elemencie, który tak mnie zachwycił? Jeśli napiszę cokolwiek to zepsuję zabawę. A może nie do końca? Może zróbmy tak... UWAGA SPOJLERY! Jeśli nie chcesz dowiedzieć się zbyt dużo, omiń następny akapit! Dam Wam tylko wskazówkę, bo to tylko jeden z pomysłów Pana Ćwieka - resztę będziecie musieli odkryć sami. Wygląda to tak: jeśli chcesz by pocałunek się wydarzył, przejdź do strony 93. Jeśli wolisz, żeby wcześniej pojawił się samolot i powtórzył pewien smutny wrzesień, przejdź do strony 206. Jestem świadoma, że nie każdemu to przypadnie do gustu, ale dla mnie taki zabieg jest absolutnie genialny. Po spojlerach. Możesz czytać dalej. Ja znalazłam tu wszystko, czego mogłam oczekiwać. Jestem na tak i chcę więcej. Świetna opowieść, doskonały humor, lekki styl i bohater, który pięknie nam się rozwinął. No i te niespodzianki, które autor porozrzucał po całej książce - palce lizać. Za te niespodzianki właśnie podnoszę ocenę o jedno oczko i tym oto sposobem z prawdziwą przyjemnością wystawiam najwyższą ocenę. Oficjalnie zostałam fanką "Kłamcy" i już nie mogę się doczekać lektury kolejnego tomu. A tymczasem całą serię gorąco Wam polecam! Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi czytampierwszy.pl

Kiedy myślisz, że Kłamca niczym nowym cię nie zaskoczy pojawia się Papież Sztuk, czyli 2.8 część cyklu. Zdecydowanie różni się od innych książek w serii, ponieważ w całości poświęcona jest jednej historii, a w poprzednich tomach było kilka opowiadań. Niech Was to nie zmyli - ta powieść jest pełna niespodzianek i nie mówię tu tylko o nagłych zwrotach akcji. W tym tomie obserwujemy narodziny nowego boga, do którego powstania - trochę niechcący, ale za to w jakim stylu (oraz z poczuciem humoru) - przyczynił się nie kto inny jak Loki. Jak teraz odkręcić ten wariacki, nowy kult i powstrzymać zwariowane bóstwo, rosnące w siłę z dnia na dzień. Wszystko to za sprawą pewnego serialu, który ma tak wielu zwolenników, a wręcz wyznawców, którzy uwielbiają Dezyderiusza Crane'a. Co za zakręcona historia! Kłamca musi się nieźle nagimnastykować, aby posprzątać ten bajzel i nie podpaść skrzydlatym. Jeśli chodzi o Dezyderiusza czyli wspomnianego neoboga - co za irytująca postać! Te jego wewnętrzne narracje i rozmowy ze samym sobą - koleś ma naprawdę nierówno pod sufitem. Człowiek ma ochotę go zatłuc od pierwszych stron. ;) Na szczęście Loki i jego świta w postaci Erosa i Bachusa są jak zwykle w świetnej formie, nie dadzą czytelnikowi się nudzić. Powieść ta zmusi was trochę do kartkowania, taka interaktywna zabawa. Kolejna rzecz - to co widać na pierwszy rzut oka, to świetny komiks z wydarzeniami z książki. Poza tym wspaniałe ilustracje do bajki opowiadanej przez Bachusa wykonane przez moją ulubioną Magdalenę Babińską!

Kiedy myślisz, że Kłamca niczym nowym cię nie zaskoczy pojawia się Papież Sztuk, czyli 2.8 część cyklu. Zdecydowanie różni się od innych książek w serii, ponieważ w całości poświęcona jest jednej historii, a w poprzednich tomach było kilka opowiadań. Niech Was to nie zmyli - ta powieść jest pełna niespodzianek i nie mówię tu tylko o nagłych zwrotach akcji. W tym tomie obserwujemy narodziny nowego boga, do którego powstania - trochę niechcący, ale za to w jakim stylu (oraz z poczuciem humoru) - przyczynił się nie kto inny jak Loki. Jak teraz odkręcić ten wariacki, nowy kult i powstrzymać zwariowane bóstwo, rosnące w siłę z dnia na dzień. Wszystko to za sprawą pewnego serialu, który ma tak wielu zwolenników, a wręcz wyznawców, którzy uwielbiają Dezyderiusza Crane'a. Co za zakręcona historia! Kłamca musi się nieźle nagimnastykować, aby posprzątać ten bajzel i nie podpaść skrzydlatym. Jeśli chodzi o Dezyderiusza czyli wspomnianego neoboga - co za irytująca postać! Te jego wewnętrzne narracje i rozmowy ze samym sobą - koleś ma naprawdę nierówno pod sufitem. Człowiek ma ochotę go zatłuc od pierwszych stron. ;) Na szczęście Loki i jego świta w postaci Erosa i Bachusa są jak zwykle w świetnej formie, nie dadzą czytelnikowi się nudzić. Powieść ta zmusi was trochę do kartkowania, taka interaktywna zabawa. Kolejna rzecz - to co widać na pierwszy rzut oka, to świetny komiks z wydarzeniami z książki. Poza tym wspaniałe ilustracje do bajki opowiadanej przez Bachusa wykonane przez moją ulubioną Magdalenę Babińską!