Kamienica pod śniegiem (okładka miękka)

„Kamienica pod śniegiem” Piękna zimowa okładka , na pierwszy rzut oka wydaje się iż będzie to książka świąteczna, tu czekało mnie zaskoczenie bo wcale taka nie była. Wiec można śmiało ją czytać nawet teraz. 📚Opowiada o życiu zwykłych ludzi i ich problemach. 📚Dość dużo wątków i bohaterów od samego początku spowodowało lekkie zamieszanie,ale z upływem lektury jest coraz łatwiej i nikt mi się nie mylił 🤭 📚Powieść napisana z różnych perspektyw. Losy bohaterów i ich przyjaciół mieszkających w kamienicy przeplatają się ze sobą. Nawet najbardziej nieprawdopodobne zbiegi okoliczności są możliwe. Los bywa nieprzewidywalny.

"Kamienica pod śniegiem" to książka, która przyciąga piękną okładką i obiecuje świąteczny klimat. A co ma w środku? Święta są ale to nie one wybijają się tu na pierwszy plan. Co zatem? Spora liczba bohaterów, którzy są wspaniale zarysowani. Mimo ich mnogości nie mieszają się w głowie, bo każdy jest inny, specyficzny a mimo to ludzki i normalny. Bardzo fajnie czytało mi się tę powieść, ponieważ miałam wrażenie, jakbym sama w tej kamienicy mieszkała i tych wszystkich bohaterów znała. Lubię kiedy powieść jest tak mocno zróżnicowana - nie przeszkadza mi tu zupełnie mnogość postaci. Uważam, że to ogromny plus tej książki, bo dzięki temu nie ma czasu na nudę. Ta opowieść serwuje nam masę wrażeń: jest tu śmiech, są łzy, mniej lub bardziej mili czy życzliwi ludzie... Pełna gama. Autorka często potrafi zaskoczyć rozwojem wypadków. Moim ulubieńcem został Mateusz - przeuroczy, mądry chłopiec. Jeśli szukacie niekoniecznie świętecznej opowieści ale mądrej, pełnej żywych postaci i wnoszącej nadzieję i uśmiech - to Kamienica jest pod tym kątem idealna.

Duże miasto sprzyja anonimowości i samotności. Trudno nawiązać kontakt nawet z najbliższymi sąsiadami. Każdy pogrąża się we własnych sprawach, problemach rzucając zdawkowe "dzień dobry" i nie zadając sobie trudu, by zamienić choć kilka słów. Tak kreśli wielkomiejską rzeczywistość Dorota Kassjanowicz w swojej świątecznej książce „Kamienica pod śniegiem”. Pięciopiętrowa kamienica w środku Warszawy jest niemym świadkiem wszystkiego, co dzieje się w jej murach. Trudnych decyzji, pielęgnowanych waśni, braku nadziei, starości, samotności, bezsilności i zdrady. Ale również nowych początków, odwagi, walki o siebie i bliskich, zwykłej ludzkiej przyzwoitości i sympatii. Losy ludzi mieszkających i odwiedzających kamienicę zaczynają stopniowo splatać się ze sobą, a spoiwem dla nich jest krążący pomiędzy piętrami kurier Jano. Czy to tylko zwykły przypadek, czy już przeznaczenie? A może nawet przeznaczeniu trzeba trochę pomóc? To piękna, wzruszająca opowieść jak z życia wzięta, z postaciami tak realnymi, że mogliby nimi być sąsiedzi zza ściany. I choć momentami smutna, to dająca jednak nadzieję. Pokazująca jak wiele zależy od nas samych, od naszego podejścia i otwartości na innych. Ile zwykła życzliwość może zmienić w życiu naszym i otaczających nas ludzi. Życzmy sobie takich małych cudów nie tylko w święta.

Książka mnie rozczarowała. Opis mówił o rozgrzewającej serce opowieści o mieszkańcach pewnej kamienicy- owszem, opisów jest bardzo dużo,ale nie rozgrzewają serc. Książkę kupiłam jakoś świąteczną opowieść, miała konkretnie opowiadać o świąteczno- noworocznych cudach ale magii świąt tam nie znalazłam. Temat świąt wspomniany jest dopiero na stronie 390! Fabuła rozkręca się bardzo powoli. Zwieńczenie całej,ciężkiej machiny tej książki to dosłownie 25 stron....