Joanna (okładka  miękka, 03.2018)

Mimo, że lubuję się w kryminałach i thrillerach, to czasami lubię przeczytać coś lekkiego. Ku mojej uciesze, "Joanna" okazała się bardzo życiową książką, w której bohaterowie zmagają się ze znanymi wszystkim problemami życiowymi, jak utrata pracy, internetowe randki, nieudane małżeństwa. Niby banalnie, ale nie głupio.

Ok

Powinno sie miec ubezpieczenie na czas czytania ksiazek! Od tej to oto "[email protected]" nie da sie oderwac poki sie nie osiagnie ostatniej strony, a tam... niespodzianka! To moje pierwsze spotkanie z autorka (mam nadzieje spotkac sie niedlugo 'w realu') i musze przyznac, ze lektura zaciekawila mnie na tyle, by siegnac po nastepne ksiazki autorstwa pani @gnieszki :) Polecam serdecznie, ponad 400 stron, a czyta sie jak z bicza strzelil. Mnie samj udalo sie przeczytac ksiazke w doslownie jeden dzien, co przy trojce dzieci jest nieslychanym osiagnieciem!

Agnieszka Opolska znana jest mi z poprzedniej powieści Róży, która bardzo mi się spodobała. Dlatego z wielką chęcią sięgnęłam również i po najnowszą książkę, by przekonać się czy i tym razem będę zachwycona. Joanna to kobieta, która w życiu nie robi nic dla siebie, lecz wciąż poświęca się a to dla dzieci, a to dla męża. Brak jej pewności siebie, zdeterminowania, aby walczyć o swoje i spełniać własne marzenia. Jej mąż nie pyta ją o zdanie, tylko stawia przed faktem dokonanym. W Joannie jednak po jakimś czasie coś pęka i odmienia się. W końcu zaczyna walczyć o własne szczęście i spełniać się w tym, co kocha najbardziej. Z szarej myszki przemienia się w drapieżną kocicę. W końcu wraca jej pewność siebie. "Miliony tematów, które tak łatwo było poruszać w e-mailach, nagle stały się nieosiągalne." Autorka napisała powieść wielowątkową. Zawarte w nich zostało same życie, ludzkie problemy i dylematy. Opowiada o trudach macierzyństwa, o radzeniu sobie z potomstwem, co nie zawsze jest takie łatwe jakby mogło się wydawać. Dzieci to największy skarb rodziców. Jednak, nikt tak do końca nie zdaje sobie sprawy, ile trzeba włożyć trudu we właściwe wychowanie maluchów, by wyrosły na dobrych ludzi. Tutaj te trudy zostały przedstawione, więc każdy może na to spojrzeć z innej perspektywy. Kolejnym tematem poruszonym w powieści są wybory. Wybory pomiędzy pasją, a rodziną. Wiele kobiet zawsze uważa, że dobro rodziny jest ważniejsze jak własna realizacja pasji. Ale czy to jest właściwe rozumowanie? Dzieci przecież w końcu dorosną, wyfruną z rodzinnego gniazda, a my pozostaniemy z myślą o niespełnionych marzeniach. Wiadomo, że dzieci są dziećmi, ale to nie jest przeszkoda, by móc się samorealizować. Każda kobieta ma jakieś pragnienia, każda z nas chce zrobić coś dla siebie. Jednak wielu z nas ma brak samozaparcia i siły, by tego dokonać. A życie ludzkie trwać wiecznie nie będzie. Dlatego powinniśmy zadbać nie tylko o rodzinę, dzieci, ale także i o własne szczęście. Bo chyba w życiu chodzi o to, aby czuć się spełnionym? Poruszany jest również problem pragnienia miłości i akceptacji. W miłości nie chodzi tylko o to, by być dla kogoś, ale także o to, aby ta druga połowa była też i dla nas. Owszem, miłość czasem wymaga poświęceń, ale te poświęcenia muszą być obu, a nie jednostronne. Bo co z tego, skoro my się poświęcamy w imię miłości, a druga osoba tego nie docenia? Nie patrzy na nasze pragnienia, tylko na własne. Realizuje się, dąży do osiągnięcia wyznaczonego sobie celu, nawet naszym kosztem. A najgorsze w tym wszystkim jest to, że wcale nie zauważa tego jak bardzo nas rani. Dlatego rozmowa w związku jest taka ważna. Powinniśmy otwarcie mówić o tym, co nas boli, co się nam nie podoba i wspólnie szukać jakiś kompromisów. Autorka nie boi się także poruszać problemu seksualności. Nie ma co ukrywać, iż seks w związku również jest bardzo ważny. Każdy z nas potrzebuje bogatego życia wewnętrznego, każdy z nas pragnie zaspokajać własne potrzeby. I tutaj również rodzą się niedomówienia. Nie zawsze partnerzy potrafią odkryć, czego pragnie ta druga połowa. Czasem patrzą tylko na to, aby zaspokoić własne pragnienia, nie bacząc na to, że druga osoba nie osiągnęła spełnienia. Agnieszka Opolska napisała powieść z niezwykle wyrazistymi i rzeczywistymi postaciami. Są one tak realne, że wręcz aż namacalne. To ludzie tacy jak my, którzy każdego dnia zmagają się z mniejszymi i większymi trudami. Każdy z nas może znaleźć w nich cząstkę siebie. Zostali dobrze wykreowani, nie mogę się do nich przyczepić, bo nie mam do czego. Pomysł na wielowątkową fabułę jak najbardziej trafiony. Książkę czyta się z zapartym tchem i wręcz nie można się od niej oderwać. Uwielbiam historie, które pisze samo życie. Język autorki jest prosty i łatwy w odbiorze. I chyba jedyne do czego mogłabym się tutaj przyczepić to korekta. Znalazłam kilka literówek, jednak nie były ona aż tak rażące w oczy i nie umniejszyły wartości powieści. "Ale gdy tak myślę i patrzę, co się dzieje wokół, i widzę, jak wszystko się rozpieprza, jak ludzie się rozstają z byle powodu, przysięgają sobie "na dobre i na złe", a potem jakiekolwiek "złe" niszczy wszystko, to mam ochotę temu zaprzeczyć. Nie jest sztuką dać się pokonać w kryzysie związku, sztuką jest przetrwać i nadal kochać." I to zakończenie... Do końca nie wiedziałam jak to się rozwiąże przez co czytałam i czytałam, nie mogąc przerwać. Czy takiego zakończenie się spodziewałam? Prawdę powiedziawszy ciężko mi stwierdzić, bo sama tak do końca nie wiem, jakbym chciała, aby ta powieść się skończyła. "[email protected]" to powieść pisana samym życiem. To problemy dzisiejszych kobiet, ich zmagania z życiem, z dążeniem do odnalezienia własnego ja. To niezwykłe pragnienie miłości i akceptacji okruszone życiowymi problemami. Od tej powieści nie można się oderwać i nie można przejść obok niej obojętnie. Ja jestem zachwycona, a Was gorąco zachęcam do przeczytania.

Z twórczością Agnieszki Opolskiej spotkałam się w 2015 roku, kiedy to miałam przyjemność czytać debiut powieściowy - "Anna May". Było to tak przyjemne spotkanie, iż wiedziałam że moja przygoda z Opolską się na tym tytule nie skończy. Po "Różę" jeszcze nie sięgnęłam (zamierzam nadrobić), ale skończyłam wczoraj czytać "[email protected]ę", oto moje wrażenia po lekturze. Joanna Aleksandrowicz ma trzydzieści lat i studiowała na krakowskiej ASP. Nie udało jej się jednak ukończyć studiów, gdyż zaszła w ciążę i wyjechała ze swoim partnerem do Coventry w Wielkiej Brytanii. Mieszka tam do dziś, tyle że aktualnie ma już dwójkę dzieci: Felixa i Rosie. Jej stan cywilny się nie zmienił a Aśka jest nieszczęśliwa. Robert jej nie zauważa odnosząc kolejne sukcesy, to ona ma się do niego dostosowywać porzucając swoje pragnienia i marzenia. Kobieta dusi się w tym związku. Czarę goryczy przelewa fakt, że Robert chrapie, gdy ona ma ochotę na łóżkowe igraszki a dodatkowo dostał propozycję prowadzenia badań w Kolonii! Aśka czuje się jak w pułapce, bo albo nie pracuje rodząc dzieci, albo ma tylko część etatu a teraz miałaby mieszkać u jego matki w Bonn... To dla niej zbyt wiele... Impulsem do zmian staje się spotkanie z bibliotekarką Anetą, niemal równolatką, która jest czatową seksoholiczką. Żadna z kobiet nie wie, jaką lawinę pociągnie za sobą to ich spotkanie... Aneta nakręci się na całego z wirtualnymi orgazmami, zaś Aśka zacznie częstą korespondencję z tajemniczym 'Writerem', przypomni sobie jak cudownie jest znów móc malować. Jak bardzo Joanna wkręci się w tą relację? Później na powieściową scenę wkraczają policjant, nieletni naciągacz starszych kobiet, znana malarka, pisarz i siostra bliźniaczka Aśki - Kora. Wraz z nimi akcja się rozkręca za sprawą całej lawiny zdarzeń. Dzieje się dużo, nie zawsze dobrze, jest ekscytująco i trudno przewidzieć co zdarzy się za chwilę. A tym bardziej, jak ta plątanina się zakończy, gdyż chwilami odnosi się wrażenie, iż powieść ma zaledwie kilku bohaterów. Agnieszka Opolska pisze rzadko, ale kiedy już wyda powieść to jest ona wielowątkowa, dopracowana, ma ciekawych, zróżnicowanych i fascynujących bohaterów. W "[email protected]" skupiła się na różnych odcieniach macierzyństwa, poświęceniu siebie dla dobra rodziny, stawianiu dzieci na pierwszym miejscu w codzienności. Dla kontrastu jest też matka, która inaczej podeszła do swojej życiowej roli... A jak dzieci przeżywają rozstania rodziców? Powieść ogromnie mi się podobała, gdyż miałam okazję poobserwować życie na 'Wyspach', spędzić literacki weekend w Krakowie (w książce wygląda to inaczej niż dla mieszkańca) czy przypomnieć sobie studencką noc filmową w Kielcach, kiedy wraz z koleżankami-studentkami wybrałyśmy się na "Tańcząc w ciemnościach" a teraz oglądała go Kora z Jeremym. Bawiły mnie maile wymieniane między Aśką a Aleksandrem, w których oprócz problemów pojawiały się tony humoru (zgrzytające synapsy, odciski na pośladkach, smarkaniu w klawiaturę czy dzierganie przed komputerem). Jedynie finał nie był spełnieniem moich wyobrażeń, gdyż spodziewałam się innego. Trochę mi było żal, że tak a nie inaczej się sprawy potoczyły, ale z innej perspektywy chyba to i lepiej... Podsumowując - "[email protected]" jest historią o miłości, seksualności, tęsknotach, stratach, marzeniach oraz pragnieniu akceptacji w obliczu tego, czego oczekują od nas inni. Jest to połączenie dramatu obyczajowego, romansu, sensacji i komedii pomyłek, co wcale nie sprawia, że jest to 'groch z kapustą'! W żadnym wypadku tego tak nie odbierajcie... Wartościowa, potrzebna, ukazująca manipulacje, niesprawiedliwość, brak pewności siebie czy potrzebę wybicia się poza stłamszenie i walkę o szczęście. Na ile ona się uda? Zapraszam Was do lektury recenzja pochodzi z mojego bloga: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/

Nie będziecie źli jak przejdę najpierw do emocji? Otóż... Pisarka mnie nimi obrzuciła, że czułam się jak przygnieciona gruzem. Dalej nie mogę wyjść z podziwu, jak mogłam aż tak się zachwycić. Przecież to Róża była taka znakomita! Bo była. Ale najnowsza powieść autorki również zachwyca, ale bardziej swoją tajemniczością i delikatnością. Spodobał mi się ogólnie pomysł na fabułę i sam wątek korespondowania z Writerem. Ta relacja wydawała mi się taka niebanalna, delikatna i prawdziwa mimo, iż Joanna i Wroter nie znali się naprawdę. Autorka co rusz mnie zaskakiwała, że chwilami to nie wiedziałam, co tak naprawdę się dzieje, bo w jednej chwili wszystko było w porządku, a nagle coś się stało i już nic nie było okej. Szło zwariować, ale nie szło się pogubić. Jestem bardzo zadowolona z tego, że Agnieszka zrobiła tak wielki postęp swojego warsztatu, że czytałam z wielką zachłannością to, co dla nas napisała, naprawdę. Co do postaci, to mamy ich tyle ile jest kolorów czy też barw. Jest ich sporo, a i każdy wyróżnia się czymś innym, za co również należą się pochwały dla pisarki. Bowiem nie są to postacie neutralne, płaskie i papierowe. Odczuwałam wraz z nimi emocje, więc to też jest na plus. Joanna nasza główna bohaterka. Z opisu wiecie, ile ma lat, że ma dzieci i partnera. Że zaczyna pisać na czacie z mężczyzną. Tak teraz myślę, zastanawiam się i chyba każdy chciałby mieć takiego swojego Writera, prawda? Traktować go jako pamiętnik. Bo lepiej jest pisać komuś o sobie coś, oczywiście komuś, kogo nie znamy, niż dusić to w sobie. Tak jest zdrowiej, oczywiście. ;) Spodobała mi się jej charakterystyka, znalazłam w niej wiele powiązań do samej autorki. Oczywiście wątek malarstwa, mieszkania za granicą, dzieci... :) Polubiłam ją, ale jej siostrę bliźniaczkę, Korę nie bardzo. Drażnił mnie jej sposób bycia i zachowanie, które nie było wzorem, niestety. Jeśli sięgniecie po tę lekturę, przekonacie się o co mi chodzi. Jest też sam Writer - który mono intryguje. Pisze z sensem i tym właśnie nas, czytelników kupuje. Polubiłam go, ale nie byłam nim zafascynowana. Jak każdy miał wady, a jego akurat było mi szkoda... I nic więcej Wam nie zdradzę, bo jeszcze Wam coś zaspoileruję. I zepsuję Wam czytanie. A więc moi Kochani, sięgnijcie po [email protected]ę, na pewno nie pożałujecie. Tempo akcji jest niesłychanie szybkie, a to za sprawą mocno ożywionych dialogów, czy też akcji, która pędzi z zawrotną szybkością. Cieszę się, że miałam okazję poznać tę lekturę, zaczytać się. Zaciekawiła mnie bardzo i nie nudziłam się. Wy tez z pewnością nie będziecie się nudzić, bo najzwyczajniej w świecie nie ma kiedy. Oczywiście muszę wspomnieć jeszcze o zakończeniu, które dosłownie wbiło mnie w fotel. Jak tak można kończyć historię? No złamałaś mi serce! Moim zdaniem powinien powstać jeszcze jakiś dodatek, bo to, co się stało na samym końcu to za mało. Chyba, że ja jestem jakaś mega wymagająca i chcę mieć za dużo. :P Ale mówiąc szczerze, tego się nie spodziewałam i za to należą się Agnieszce brawa. Solidne brawa. Wykonała kawał dobrej roboty. Ta książka opowiada o kilku wątkach, o takim najszerszym to o życiu. O związkach, miłości, przyjaźni. O tym, że nie zawsze Internet kryje zło, a dobro. O tym, że można znaleźć bliską osobę właśnie przez Internet. Jest to historia na tyle różnorodna, że znajdziecie tutaj naprawdę wiele sytuacji, z którym będziecie mogli czerpać przykład. Bo bohaterowie nie podążają tylko dobrą drogą, ale i złą i ponoszą konsekwencje za swoje czyny. Warto zawsze pamiętać o tym, że gdy na coś się decydujemy, może to przynieść nieodwracalne zmiany. Cała recenzja na blogu. ;)

„[email protected]” to kolejna cudowna powieść, która wyszła spod pióra Agnieszki Opolskiej. Osobiście uwielbiam jej twórczość, a każda z jej książek zostawiła w moim sercu ślad. Tym razem autorka znów napisała historię, która przedstawia prawdziwe życie, pełne problemów, dylematów, wzlotów oraz upadków. Do tej pory uważałam, że to Róża jest najlepszą książki autorki, ale myślę, że [email protected] jest tak samo dobra, a może nawet i lepsza. Niesamowicie spodobał się mi pomysł na fabułę i pomysł, w którym to główna bohaterka rozpoczęła internetową znajomość z tajemniczym Writerem. Wiecie co, ja uwielbiałam ich korespondencję, bo nie była ona sztuczna i przerysowana, a za to była nad wyraz prawdziwa i naturalna. Obserwując ich znajomość, sama zapragnęłam, by mieć kogoś takiego w swoim życiu. By móc napisać do niego o każdej porze dnia i nocy i traktować go niczym sekretny pamiętnik. Dużym atutem tej książki jest jej szybkie tempo oraz nieprzewidywalność. Autorka naprawdę zaskakiwała mnie i zadziwiała prawie na każdym kroku. Czasami klęłam na czym świat stoi i miałam ochotę zrobić coś Agnieszce za to, że tak miesza i doprowadza mnie do szaleństwa… Uważam, że „[email protected] to powieść o kobietach dla kobiet, bowiem autorka porusza w niej wiele problemów, z którymi zmagają się właśnie kobiety. Pojawia się temat macierzyństwa, które jak wiemy ma swoje cienie i blaski. Nie raz wiele z nas rozmyśla nad tym, czy spełniać swoje marzenia, czy tylko i wyłącznie poświęcić się rodzinie. Wiele z nas nie zdaje sobie sprawy, że i jedno i drugie przy pomocy innych, można ładnie i zgrabnie połączyć. Kolejny temat to pragnienie miłości oraz akceptacji, czyli coś, co każdemu z nas bardzo dobrze jest znane. A także porusza temat naszej seksualności, która dla wielu jest, a nie powinna być tematem tabu. Seks jest nieodzownym elementem udanego związku i ważne jest to, by tylko i wyłącznie nie zaspokajać własnych potrzeb, bo przecież nasza druga połówka ma także swoje oczekiwania i pragnienia. Najważniejsza w każdym związku jest rozmowa oraz szukanie kompromisów. Jeżeli znacie twórczość Agnieszki Opolskiej, to wiecie, że to autorka, która lubi zaskakiwać i każda z jej książek jest pełna niespodzianek. Ja o tym wiedziałam, ale i tak nie byłam przygotowana na zakończenie, jakie mnie zaserwowała. Czytając ostatnią stronę, moja szczęka leżała na podłodze, a mnie samą po prostu zamurowało. Nie spodziewałam się tego naprawdę, myślałam, że ta historia skończy się zupełnie inaczej. Na samym początku, gdy emocje we mnie buzowały, byłam cholernie zła na Agnieszkę, ale gdy po paru dniach ochłonęłam, to jednak stwierdziłam, że ta powieść dokładnie tak musiała się zakończyć. Wiem, że trochę mącę Wam w głowach, ale musicie mi wybaczyć, bo przecież nie opiszę Wam tego pełnego emocji zakończenia. „[email protected]” to powieść, którą polecam z całego serca. To piękna historia, którą mogłoby napisać prawdziwe życie, które tak jak ta książka jest bardzo nieprzewidywalne. To przepięknie napisana powieść o kobietach, o ich problemach i troskach oraz o ich zmaganiu z życiem. Ta opowieść wzrusza, bawi i skłania do wielu refleksji. Obok niej nie można przejść obojętnie.

Jak miło poczytać o kimś w swoim wieku! O kimś kto może mieć podobne rozterki (akurat życie z Kruszynem to ja mam doskonałe!), kto może czasem mieć wszystkiego powyżej uszu, ale tez o kobiecie, która nie boi się zaryzykować i spróbować czegoś nowego. Takie książki zawsze mają ukryty motyw, albo dają nam szansę na chwilę przemyśleń, a czasem po prostu świetną rozrywkę. Co nas łączy z Joanna? Prócz wieku, chyba fakt, że obie zastosowałyśmy się do zasady: „do odważnych świat należy!” Wspomniana Joanna, dojrzała babeczka z dwójką dzieci nie jest zadowolona ze swojego życia. Pragnie czegoś więcej, a rozstanie z „ukochanym” zbliża się z dnia na dzień coraz bliżej. Tutaj mogę napomknąć, że faktycznie życie z kimś obok siebie pod pretekstem rodziny dla dzieci nie zawsze dobrze wychodzi. I myślę, że decyzja tej dwójki koniec końców wyszła na dobre każdemu. Pani Agnieszka stworzyła powieść, która jest nie tylko wielowątkowa, ale również ma wielu bohaterów. Trzeba czytać uważnie, mimo łatwego i lekkiego pióra autorki. Spotkamy tu rozterki, przyjaźń czy miłość, poznamy kobietę, która zaryzykowała, by po prostu spełnić marzenie, a zarazem oddać się pasji. Na to wszystko pojawia się owy „Writer” i okazuje się być powiernikiem naszej Joanny. Czy utożsamiałam się z bohaterką? Na pewno w jakiejś części tak! Bo któż nie lubi doszukiwać się w postaci kawałka siebie? Czy motyw z czatowaniem i poznaniem kogoś wirtualnie jest dla mnie czymś obcym? Oczywiście, że nie! Przecież właśnie tak poznałam swojego małżonka, więc tym bardziej lubię poznawać perypetie „spotkań”, które swój początek mają w sieci! Z Joanną łączy nas jedno – obie pchnięte przez mężczyznę spełniamy swoje ambicje – ja rozpoczynam naukę i osiągam kolejne stadia, a ona powraca do malowania. Co prawda na sztuce to ja się znam jak wilk na gwiazdach, ale takie kulturowe wstawki są raczej smaczkiem tej historii. Aspekt, który jest wiśnią na przysłowiowym torcie chyba jest fakt, że nasza bohaterka się otwiera przed światem, przed sobą, przed innymi. Taka nowa droga do lepszego życia. A czy i jak mocno się jej to udało, pozostawiam Wam do okrycia!

Realistyczna. Do bólu. Charakterne, wyraziste i barwne postaci. Kryzys życiowy, uczuciowy.... i co dalej? Fenomen, w chwili słabości budzą się w kobietach demony, siła, opór, upór ... i pragnienia...które zaczynają spełniać i realizować , czym zadziwiają nie tylko siebie . Wiele , wiele wątków! Jeszcze więcej emocji i zwrotów akcji... Chodzące i piszące /Writer/ ideały... czy aby na pewno wszystko jest takie proste , łatwe i zerojedynkowe? Ile osób, tyle oczekiwań i kategorii miłości. Każdy odmienia ją po swojemu. Czyta się rewelacyjnie !

Bardzo fajna lekka książka, życiowa z ciekawymi bohaterami, jednym słowem polecam