Zostań, jeśli kochasz (okładka miękka)

Życie ludzkie w dużym stopniu składa się z wyborów. Stajemy przed nimi każdego dnia. Codziennie musimy podejmować jakieś decyzje. Czasem nawet takie, które całkowicie odmienią nas samych i nasze dotychczasowe życie.

Mia ma wszystko czego potrzeba do szczęścia. Wspaniałą rodzinę, przyjaciółkę od serca i kochającego chłopaka. Świetnie gra na wiolonczeli i uwielbia muzykę klasyczną. Jest nastolatką jakich wiele. Pewnego dnia w ułamku sekundy, jej życie zmienia się w koszmar. Podczas rodzinnej przejażdżki samochodem dochodzi do dramatycznego wypadku. Rodzice dziewczyny giną na miejscu, a jej mały braciszek Teddy chwilę później umiera w szpitalu. Tylko Mia przeżyła i w ciężkim stanie trafia na oddział szpitalny. Trwa jednak w dziwnym zawieszeni między życiem, a śmiercią i obserwuje wszystko co dzieje się dookoła niej. Musi też podjąć decyzję, czy walczyć o odzyskanie przytomności i wrócić do świata żywych, czy poddać się i umrzeć. Próbując dokonać wyboru wspomina dotychczasowe życie. Jaką decyzję podejmie?

Bardzo lubię książki Gayle Forman, a po przeczytaniu genialnej serii „Ten jeden dzień” w końcu zdecydowałam się sięgnąć po książkę która została okrzyknięta mianem bestsellera. Musiałam się przekonać na własnej skórze w czym tkwi fenomen tej historii. Autorka po raz kolejny mnie nie zawiodła. „Zostań, jeśli kochasz” go niezwykle poruszająca lektura, opowiadająca dramatyczną historię młodej dziewczyny która staje przed poważnym wyborem, który będzie miał wpływ na nią samą i na jej stan, jak również na jej bliskich, którzy zostali na świecie. To opowieść tętniąca prawdziwymi emocjami i uczuciami. W niektórych momentach niezwykle smutna i przygnębiająca, a w innych przepełniona barwami i optymizmem. Idealnie zrównoważona, fantastycznie napisana i rozdzierająca duszę na milion kawałków.

Gayle Forman pisze niezwykle lekko i obrazowo. Potrafi w prosty, ale niezwykle wyrazisty sposób ukazać czytelnikowi swoją historię. Jej książki mają to do siebie, że mocno poruszają, trafiają głęboko do serca i na długo pozostają w pamięci. Autorka wielokrotnie porusza trudne tematy, ale robi to z ogromną delikatnością i wyczuciem. W powieści „Zostań, jeśli kochasz” jest mowa przede wszystkim o stracie, śmierci, życiu i miłości. Wszystko się ze sobą przeplata, tworząc niezwykle barwną, ale i emocjonalną historię. Od samego początku zostajemy wrzuceni w wir wydarzeń i z wielkim napięciem śledzimy przebieg akcji, która płynie równym rytmem. Zdarzają się również momenty w których tempo trochę zwalnia, dzięki czemu czytelnik ma szansę na chwilę refleksji. Mam na myśli tu przede wszystkim momenty w których Mia dzieli się z nami swoimi wspomnieniami. Idealnie komponują się one z całością, a my możemy dowiedzieć się, jak wyglądało jej życie przed wypadkiem. Poznajemy jej rodzinę, przyjaciółkę i chłopaka.

Autorka stworzyła bardzo realnych i zróżnicowanych bohaterów, którzy świetnie się ze sobą uzupełniają. Różnią się wszystkim, począwszy od charakterów, poprzez zainteresowania, a na poglądach kończąc. Chociażby Adam, chłopak Mii, który jest typowym rockmanem. Gra na gitarze w kapeli i pisze teksty piosenek. Natomiast Mia ma zupełnie odmienne gusta. Gra na wiolonczeli i słucha muzyki klasycznej. Można by powiedzieć, że kompletnie do siebie nie pasują. Jednak prawdą jest, że przeciwieństwa się przyciągają, czego wyraźnym przykładem jest właśnie Mia i Adam. Ich relacja została ukazana w bardzo subtelny i delikatny sposób. Stanowi piękne tło dla całej historii idealnie ją dopełniając.

„Zostań, jeśli kochasz” to krótka i niepozorna książka. Porusza najczulsze struny wrażliwości, wyciska łzy z oczu i skłania do głębszych przemyśleń i refleksji nad swoim życiem. Pokazuje nam, że czasem wystarczy jedna chwila by wszystko się zmieniło. Strata której doświadczyła Mia jest niewyobrażalna i właściwie ciężko ją sobie wyobrazić. Widzimy wyraźnie jej cierpienie i ból, dylematy które nią targają i wątpliwości, a przede wszystkim strach przed dalszym życiem bez rodziny. No bo jak pozbierać się po takiej tragedii? Jak wrócić do normalności? Jak pogodzić się z utratą ukochanych osób? Jak dalej żyć? Mia będzie musiała sama poszukać odpowiedzi na te wszystkie pytania i podjąć, być może, najważniejszą decyzję w swoim życiu.

Książka Gayle Forman to niezwykle ujmująca opowieść o rodzinie dającej wsparcie, o miłości która potrafi pokonać wszystkie przeciwności, o poświęceniu, o przyjaźni na dobre i na złe i poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. O tym jak pożegnać się z bolesną przeszłością i jak pogodzić się ze stratą, by móc rozpocząć swoje życie na nowo. „Zostań, jeśli kochasz” to perfekcyjnie napisana powieść która trafia głęboko do serca i na długo tam pozostaje. Wstrząsająca, rozczulająca i niezwykle piękna. Po prostu trzeba ją przeczytać.

Jakie myśli chodzą po głowie ludziom na kilka chwil przed śmiercią, przed tym ostatecznym momentem, którego początkiem jest widok odległego i promieniującego światłością tunelu? Czy to rzeczywiście prawda, że całe życie staje wtedy człowiekowi przed oczami? Wszystkie ważniejsze i te mniej ważne wydarzenia z ostatnich kilku, kilkunastu, kilkudziesięciu lat? A może nic takiego nie ma miejsca? Może nawet potencjalna ofiara nie ma wystarczająco czasu, by uświadomić sobie, że zaraz spotka się oko w oko ze śmiercią?

Mia, tak samo pod względem fizycznym, jak i psychicznym, ..odstaje" od reszty swojej rodziny. Zarówno jej rodzice, jak również młodszy brat, Teddy, są niebieskookimi blondynami, Mia zaś posiada brązowe włosy i oczy w tym samym kolorze. Nie wspominając już o skrajnie różnych gustach muzycznych. Bo czy to nie jest dziwne, że dwójce zapalonych rockersów, perkusiście lokalnego zespołu i niezaprzeczalnie silnej i zwariowanej kobiecie rodzi się dziecko, które nie dość, że wyglądem nie przypomina żadnego z rodziców, to jeszcze z wiekiem na jaw wykazuje zainteresowanie muzyką klasyczną, podczas gdy rodzice zarówno w życiu prywatnym, jak i zawodowym preferują rockowy sposób bycia? Te i inne rozkminy oraz wspomnienia z przeszłości stają Mii na drodze, kiedy to wędruje po szpitalnych korytarzach. Chociaż skoro nikt jej nie widzi, ani nie słyszy, to chyba to się nie liczy, prawda?

W wyniku wypadku samochodowego Mia traci oboje rodziców. Małego Teddy'ego i ją samą lekarze przetransportowują do dwóch różnych szpitali, ze względu na wielkość obrażeń przez nich poniesionych. W momencie tragicznego wypadku dochodzi do, w pewnym sensie, zdublowania dziewczyny. Jedna Mia jest nieprzytomna, druga niczym duch towarzyszy jej w drodze do szpitale i w późniejszym w nim ,,pobycie". Podczas tych ciągnących się w nieskończoność godzin Mia dowiaduje się o kolejnej katastrofie, która po części zaważy na jej późniejszej decyzji, czy odpuścić, przestać walczyć, czy zostać...

Książka na moją półkę trafiła bodajże końcem zeszłego lata. Na jej zakup zdecydowałam się z kilku powodów, m.in. chodziło o premierę filmu o tym samym tytule, a także o dosłowną wszechobecność książki w księgarniach i u znajomych moli książkowych, czy też na blogach. Stwierdziłam, że nawet, jeśli to będzie gniot, to ze względu na nie największą objętość, nie będę długo cierpieć. Czy lektura ,,Zostań, jeśli kochasz" była dla mnie męczarnią?

Pierwszy raz chyba w tym roku nie wiem, co powiedzieć. Nic się u mnie po książce nie zmieniło, można powiedzieć, że fabuła po mnie spłynęła jak po kaczce . Szczerze, nie mam za dużo wad, ani tym bardziej zalet do wyszczególniania. Właściwie praktycznie żadnych. Ot tak po prostu, książka jest mi obojętna. Temat oklepany, wydaje się, że łatwy materiał na wyciskacz łez, a jednak żadnych łez nie było. Momentami zasypiałam. Nie było nawet powodów, żeby powydzierać się na książkę. Nic, po prostu nic nie wniosła w moje pełne książek siedemnastoletnie życie. Chyba rozumiem, dlaczego dopiero teraz był taki szum. Zwykła komercja, a wiadomo, że jak w kinach pojawia się film, to rośnie także zainteresowania jego podstawą, tutaj książką. I to chyba jedyny powód, dla którego wydawnictwo puściło w ruch książkę, bo wątpię, żeby ktoś się wziął za nią z innego powodu, zwłaszcza, że recenzje innych czytelników rzadko kiedy są pochlebne.

Jakoś od połowy zaczęła mnie też irytować postać Mii. Niby taka cicha, grzeczna i milusia, a na mnie wywarła wrażenia snobistycznej i wiecznie nadąsanej małolaty, która w żadnych stopniu nie zasłużyła na to, co życie jej dało, i nie mam tu na myśli tylko wypadku, ale całe kilkanaście lat. Rozkapryszona szara myszka chwilami sama sobie zaprzeczała. Nudna, przewrażliwiona, jej myśli głównie kręciły się wokół niej samej. Naprawdę nie wiem co Adam w niej widział.

Pozostaje jeszcze inna sprawa, która od początku chodziła mi po głowie (jako iż jestem na rozszerzonej biologii). Jeśli zarówno ojciec, jak i matka mają niebieskie oczy i jasne włosy (które warunkują allele recesywne), to dziecko nie może mieć brązowych oczu i włosów, prawda? Nawet jeśli byłoby heterozygotą, w końcu jeden allel idzie od matki, drugi od ojca, a pokolenie rodzicielskie jest, dajmy na to, aa, to skąd by się wzięło A, z powietrza? Tyle z moich genetycznych rozmyślań.

Summa summarum, niewarta straconych godzin, nudna książka z niewykorzystanym potencjałem. Dawno nie czytałam czegoś tak... nijakiego. I tu nawet nie da się za bardzo czego zjechać, bo też trzeba mieć co. Wiecie co? Dajcie sobie spokój z książką Forman, jeśli jakimś cudem macie ją w planach i poświęćcie swój czas na coś wartego uwagi. ;)

Gayle Forman pisząc książkę dla młodzieży, chyba nie spodziewała się takiego sukcesu: światowy bestseller, który przetłumaczono na ponad trzydzieści języków a dodatkowo zekranizowano. Czy powieść poruszyła mną tak, jak tłumami na całym świecie? Zaraz się dowiecie.

Siedemnastoletnia obecnie Mia dorastała przez dziesięć lat jako jedynaczka. Jej tato chodził w skórze i nie miał konkretnego, dorosłego zajęcia. Jego pasją była muzyka. Jednak kiedy na świat przyszedł braciszek Mii życie rodziny diametralnie się zmieniło - ojciec włożył garnitur, został nauczycielem i zrobił prawo jazdy. Dziewczyna talent odziedziczyła chyba po nim, bowiem od najmłodszych lat pokochała grę na wiolonczeli. Również dzięki muzyce poznała Adama, rok od niej starszego członka kapeli. To dzięki niemu Mia odważyła się pojechać pod namiot, który do tej pory stanowił dla niej temat tabu. Dziewczyna dzieliła swój czas pomiędzy chłopaka, przyjaciółkę Kim oraz wiolonczelę.

I wszystko toczyło by się jak co dzień, jednak śnieg pokrzyżował im wspólne plany na przyszłość. Pewnego dnia z powodu śnieżycy odwołano zajęcia w szkole i rodzina Mii postanowiła pojechać w odwiedziny do znajomych a później do dziadków. Nie dojechali. Tragiczny w skutkach wypadek samochodowy miał już na zawsze zmienić losy Mii. Straciła oboje rodziców a młodszy braciszek zmarł w szpitalu. Mia została przetransportowana śmigłowcem do Portland i tam, leżąc na OIOMie dokonywała rozrachunku z życiem. To tam wspominała swoje najlepsze i najgorsze chwile rozważając czy dalej żyć - SAMA - czy może odejść do rodziny. Duch Mii jeszcze na drodze oddzielił się od ciała i właściwie wszystkie wydarzenia to właśnie on relacjonuje. To duch biega po szpitalnych korytarzach, miota się pomiędzy ciałem na szpitalnym łóżku, odwiedza kojący oddział noworodków oraz poczekalnię, gdzie zgromadzili się znajomi i rodzina z dziadkami na czele.

Duch dziewczyny wspomina początki swojej miłości do Adama, zabawy z braciszkiem, wyjazd z Adamem na koncert i pod namiot, a także starania o przyjęcie do najlepszej ze szkół w Nowym Jorku. Przeżywa jak w sytuacji, kiedy dostałaby się do prestiżowej szkoły, zachowałby się Adam. Czy wyjedzie z nią? Czy rzuci kapelę? Duch Mii rejestruje zachowanie lekarzy podczas operacji, przyjazd Adama do szpitala oraz próby wtargnięcia na oddział. To właśnie jej chłopak wpada na pomysł co może pomóc Mii wrócić, obudzić się. Czy próba przebiegnie pomyślnie? A może to obietnica Adama przemówi do niej? Czy Mia będzie chciała wrócić do żywych wiedząc, że tak naprawdę najbliższe jej osoby odeszły? Jakie za i przeciw będzie analizowała? Czy komuś uda się ją przekonać?

Narratorką książki jest Mia, chwilami ona sama, chwilami jej duch (czy też może dusza?), która musi podjąć najważniejszą decyzję w swoim życiu. Tę która do niej należy, ponieważ za jej rodzinę decyzję podjął ktoś inny... Powieść jest niezwykłą opowieścią o dokonywaniu wyborów, o przyjaźni, miłości i godzeniu się tym, co zdarzyło się w przeszłości, na co wpływu nie mamy. Możemy tylko się z tym pogodzić, jeśli uda nam się przeżyć. Wszystko zależy od woli życia.

Powieść została okrzyknięta bestsellerem. A co ja o niej myślę? "Zostań, jeśli kochasz" należy do literatury młodzieżowej, choć jest uznawana za ponadczasową i ponad wszelkimi podziałami. Moim zdaniem, książka jest dobra, ale nie wywarła na mnie wielkiego "wow", którego to się spodziewałam po zachwycających opiniach. Jestem za stara? A może zbyt dużo oczekiwałam? Myślę, że to pierwsze, ponieważ poznałam w swoim życiu tyle książek, że opisane tutaj zdarzenia i życie nastoletniej dziewczyny to trochę za mało na euforyczne emocje dla osoby 35+. Nie oznacza to jednak, że książka jest do kitu, że czegoś jej brakuje. Jest zwyczajnie przeznaczona dla młodszych, sądzę że oni docenią lekturę tak, jak na to zasługuje.

Książka chwilami doprowadzała mnie do płaczu, chwilami do śmiechu, ale w ogólnym rozrachunku za mało dostarczyła mi wrażeń. Owszem, byłam zła na wypadek. Łączyłam się w bólu z Mią po stracie jej bliskich, ale... no zabrakło mi tego czegoś, co definiuje dla mnie powieść jaką "rewelacyjną". Fabuła nie jest zbyt rozbudowana, skupia się głównie na obecnym egzystowaniu Mii w szpitalu oraz jej wspomnieniach z dotychczasowego, szczęśliwego życia. Nie znajdziemy tutaj zwrotów akcji, niespodzianek czy tajemnic. Opowiadana przeszłość jest już bowiem za nami i zakończenia wszystkich zdarzeń są znane. A co stanie się z Mią? Czy się zbudzi? Zapraszam Was do lektury, jednak ostrzegam - najlepiej mieć pod ręką ciąg dalszy tej historii "Wróć, jeśli pamiętasz", bowiem w tomie pierwszym niewiele się wyjaśnia.

Miłość, muzyka i trudny wybór – pozycja z tych, które mocno chwytają za serce i zostają w pamięci na dłużej.

Na początku obejrzałam film, rzadko mi się zdarza, zaczynać w ten sposób przygodę z książką. Oczarowała mnie Mia, Adam, zderzyłam się z tą historią i popłakałam w poduszkę. Byłam pod wrażeniem i teraz po przewróceniu ostatniej strony powieści Forman wciąż wszystko przeżywam. Bardzo emocjonalna, z gatunku tych, które zostawiają czytelnika rozsypanego na części, z chaosem w głowie i załzawionymi oczami.

Mia ma wszystko – wspaniałą rodzinę, muzykę i Adama, chłopaka, którego naprawdę kocha. Wypadek wywraca jej świat do góry nogami – rodzice umierają, a stan braciszka jest bardzo poważny. Mia przeżywa, znajduje się śpiączce klinicznej. Zwieszona jest pomiędzy światami, zdana tylko na siebie. Może tylko obserwować – to jak ratują ją lekarze, jak leży w szpitalnym łóżku, jej zrozpaczonych bliskich i nagle odkrywa, że musi podjąć decyzje: odejdź czy zostać i żyć jako sierota?

„Zostań, jeśli kochasz” oprócz wspaniałych rozważań o muzyce, miłości, rodzinie zmierza przede wszystkim do jednego, czyli do niemożliwie trudnego wyboru, który podejmuje bohaterka. Czytając, stawiałam się w jej sytuacji i nie potrafiłam zadecydować, którą drogą miałabym wybrać. Ta książka to emocje, mimo tego, że z pozoru jest krótka, to zawiera w sobie tyle ładunku emocjonalnego, że na przemian śmiejemy się i płaczemy. Jestem pod wrażeniem, mimo że „zaspojlerowałam” sobie filmem, to pochłonęłam ją po raz kolejny w jeden wieczór.

Fabuła składa się na wydarzenia z czasu teraźniejszego, czyli wypadku oraz na retrospekcje, krótkie historie z życia głównej bohaterki – to jak spotkała Adama, jak rozwijał się ich związek, urywki relacji z jej najlepszą przyjaciółką, rodziną, jak i przebieg muzycznej kariery. Mia wraca do najważniejszych chwil w jej życiu, ukazuje czytelnikowi to, co było dla niej istotne. Podoba mi się, że autorka nakreśliła nam jej związek z Adamem – on rockman, gwiazda, a ona wiolonczelistka, poważna i spokojna. Bardzo ciekawe połączenie, pierwszy raz od dawna, historia miłosna w książce nie wydawała mi się sztuczna, ckliwa i taka nadmuchana. Retrospekcje budują klimat, ukazują ciepło, humor i autentyczną miłość, jaką darzyli się bliscy Mii. Sprawiły, że zżyłam się z jej rodzicami i bratem, którzy są najbardziej zwariowaną, kochaną, sarkastyczną i po prostu fajną rodziną na świecie. Pokochałam ich, a później coś we mnie pękało, gdy razem z bohaterką wracałam do szpitalnej sali.

Autorka pisze prosto, ale bardzo plastycznie. Narracja prowadzona jest z punktu widzenia bohaterki, co w ogóle mi nie przeszkadzało. Tym bardziej ten zabieg budował emocję i sprawiał, że razem z Mią przeżywaliśmy jej nagłą samotność, stratę i to, że musi podjąć decyzję, czy chce zostać. Nie jest łatwo pisać o muzyce, tak, aby można było sobie wyobrazić, jak postaci jej słuchają, grają… Ale Forman to się udało, stworzyło jakąś magiczną otoczkę wokół niektórych scen, które mogłam sobie bez problemu wyobrazić.

Za bohaterów tej książki należy się autorce jeden, duży pokłon. Macie czasem przy czytaniu takie wrażenie, że bardzo zżyliście się i polubiliście z postaciami? Tak właśnie miałam w przypadku „Zostań, jeśli kochasz”. Po pierwsze rodzice Mii, którzy są boscy i uwielbiam ich od pierwszego rozdziału. Adam nie jest typowym męskim bohaterem, czasem się rumieni, jąka i jest uroczy. Dziadkowie i przyjaciółka Mii również wkradli się do mojego serca. Wszyscy, po prostu wszyscy w jakiś sposób mnie kupili. Nie wiem, jak to się stało, jest to zdecydowana „wina” pisarki.

Dobrze, że drugi tom leży właśnie koło mnie i mogę z radością się w nim zagłębić. Zakończenie jest nieco urwane, ale nie powiem, że przez to złe. Ma to „coś”, podsumowanie tych wszystkich emocji, które przeżywamy z bohaterami. Jednakże, gdy przystajemy na tym ostatnim zdaniu w myślach kołacze się jeden zarzut: „ale, to już? Tak nie można!”.

Polecam wszystkim, nie mogę tutaj kategoryzować, że dziewczyną spodoba się bardziej, bo… nie. Bo jeśli jesteś facetem i szukasz emocji, to przeczytaj, nie jest to ckliwa opowiastka o miłości, ale dojrzała historia o rodzinie, przyjaźni, muzyce i dramacie, z którym niespodziewanie zderzyła się Mia. Do teraz zadziwia mnie to, że książka jest tak krótka objętościowo, a zawiera w sobie tyle emocji, historii oraz przekaz – mocny, trochę gorzki, smutny, ale niosący nadzieję i stawiający pytanie, co będzie dalej? Również my możemy zastanowić się, czy poradzilibyśmy sobie na miejscu bohaterki, co byśmy wybrali: odejść, czy zostać…?

Mia już na pierwszy rzut oka bardzo różni się od swojej rodziny. Została wychowana przez rockmanów, jako kilkuletnie dziecko bywała na rockowych koncertach i miała mnóstwo „cioć” nie przebierających w słowach. Jej młodszy brat sprostał oczekiwaniom wszystkich – swój nadmiar energii, który towarzyszył mu na każdym kroku, uzewnętrzniał podczas gry na perkusji. A ona? Ona zakochała się w wiolonczeli i muzyce klasycznej… Rodzina zaakceptowała jej pasję, mimo iż do końca jej nie rozumiała. Pewnego zimowego dnia życie Mii nieodwracalnie się zmienia. Razem z rodzicami i bratem wybiera się w odwiedziny do znajomych, jednak nie docierają na miejsce… Uczestniczą w straszliwym wypadku samochodowym, który zabiera Mii najbliższych, a ją samą pozostawia w dziwnym stanie zawieszenia… W czasie pomiędzy życiem a śmiercią dziewczyna wspomina dotychczasowe życie.
Gayle Forman jest wielokrotnie nagradzaną, bestsellerową autorką książek z gatunku Young Adult, czyli jednego z moich ulubionych w ostatnim czasie. Zanim została pisarką, była dziennikarką, a jej artykuły ukazywały się w takich czasopismach jak „Seventeen”. Kilka lat temu mąż zabrał ją na wycieczkę dookoła świata, która zainspirowała ją do napisania pierwszej książki. Obecnie mieszka w Nowym Jorku wraz z mężem i córką. Jej najbardziej znana powieść to „Zostań, jeśli kochasz”, znana również pod tytułem „Jeśli zostanę”, która doczekała się w tym roku ekranizacji.
„Zostań, jeśli kochasz” już od dawna mnie intrygowała. Chciałam ją przeczytać, jeszcze zanim zrobiło się o niej głośno ze względu na ekranizację, lecz nie było mi to dane, ponieważ książka była bardzo trudno dostępna w Polsce. Jej pierwsze wydanie miało miejsce kilka lat temu i już dawno wyczerpał się nakład. Znalezienie jej graniczyło z cudem. Na szczęście, ze względu na film, wznowiono ją, lecz już pod nowym, moim zdaniem dość płytkim, tytułem. Teraz również miałam wiele przygód z kupowaniem jej, lecz w końcu trafiła w moje ręce, na kilka dni przed tym, jak wybrałam się do kina. Przeczytałam ją błyskawicznie, jak na moje teraźniejsze możliwości, bo w dwa dni.
Pierwszym, co mnie w tej książce zadziwiło, jest jej forma. Każdy rozdział przedstawia daną godzinę z tego strasznego dnia Mii. Od ranka, aż na nocy kończąc (a właściwie na wczesnym ranku dnia kolejnego), czyli równo 24 godziny. Wszystkie wydarzenia opisywała główna bohaterka. Zaczynała od krótkiego opisania sytuacji w szpitalu, a poszczególne wydarzenia skłaniały ją do wspominania dawnego życia. Nie wiem, czego się spodziewałam, ale ta forma przypadła mi do gustu. Uważam, że dzięki temu autorka mogła wycisnąć z tej historii tyle, ile się dało.
Niezwykle podobały mi się wspomnienia Mii. Przez czas czytania niemal czułam się tak, jakbym była nią. Jej przeszłość była barwna i bardzo ciekawa. Niektóre wspomnienia były tak piękne, że zazdrościłam jej, iż nie są moje, a niektóre dawały wiele do myślenia. Dzięki nim mogłam naprawdę dobrze poznać dziewczynę, w której głowie siedziałam przez kilka godzin. To sprawiło, że bardzo się z nią zżyłam, a kiedy zakończyłam lekturę, poczułam niedosyt. Gdy zamknęłam książkę, po mojej głowie krążyło mnóstwo myśli, a pośród nich jedna była najwyraźniejsza: ja chcę więcej! Mogłabym godzinami wspominać wraz z Mią jej przeszłość. Jej życie, mimo iż było zwyczajne, okazało się piękne. Bo życie JEST piękne.
Gayle Forman posłużyła się w tej powieści naprawdę prostym językiem, który jednak trafia do serca czytelnika. Nie mogę się tutaj zachwycać jej kunsztem literackim, bo nie ma czym. Istotą tej książki jest jej prostota. Mimo niewielu stron, autorce udało się w niej poruszyć mnóstwo ważnych kwestii.
„Zostań, jeśli kochasz” nie jest arcydziełem. Wiele jej do tego brakuje. Jednak jest to lektura, z której każdy może coś wynieść. Trafi do serca każdego przeciętnego czytelnika. Ja oczekiwałam po niej naprawdę zniewalającej książki, lecz dostałam tylko masę refleksji i kilka godzin bardzo przyjemnego czytania. Po lekturze czułam się delikatnie zawiedziona, lecz też usatysfakcjonowana. Mieszane emocje? A jakże! Uważam, iż jest to godna uwagi powieść i myślę, że pozostanie w moim sercu i umyśle na dłuższy czas. Mam również nadzieję, że drugi tom ukaże się w Polsce.
Moja ocena: 8/10

Co czeka człowieka po śmierci? Jak wygląda umieranie? Czy jest coś pomiędzy życiem a śmiercią? Czy możemy wybrać między jednym a drugim? Jeżeli interesują was odpowiedzi na te pytania, połączone z przeplatającymi się wspomnieniami z życia młodej dziewczyny, zapraszam do lektury kolejnej książki Gayle Formant. Tym razem przedstawię wam bestsellerowe „Zostań, jeśli kochasz”.


Mia może uważać się za prawdziwą szczęściarę, ma kochających rodziców, młodszego brata, za którym przepada, pasję i miłość do muzyki tak wielką, że nie jest jej przyćmić nawet pierwsza miłość. Wielkie plany na przyszłość, niszczy jednak jedna chwila. W zderzeniu z ciężarówką zginęli wszyscy jej bliscy, ona sama zaś zawieszona w dziwnym stanie, nie będącym jeszcze śmiercią. Oderwana duchem od swojego ciała obserwuje jak zostaje przewieziona do szpitala, a następnie jak lekarze walczą o jej życie. W między czasie zaś wspomina swoje dotychczasowe życie, chwile smutku i szczęścia, myśli o tym co straciła ale także o tym co zostawiła za sobą i co może odzyskać jedynie decydując się na powrót do swojego ciała. Poddać się i odejść? Bez bólu, bez krzywd, bez samotności? Czy zostać z tymi, którzy jej zostali, walcząc o ta resztkę życia, która jeszcze się w niej tli?

Mia, będąca główną bohaterką jak i narratorką całej historii otwiera przed czytelnikiem świat swoich najskrytszych wspomnień. Śledzimy jej losy od dzieciństwa, patrzymy jak odkrywa swoją pasję jaką jest gra na wiolonczeli, a miłość do muzyki klasycznej rozrasta w niej pomimo iż sama wywodzi się z rodziny lubującej zdecydowanie ostrzejsze brzmienia. Nie zabrakło także pierwszej miłości do początkującego rockmana Adama. Przebłyski tych wspomnień mieszają się z bieżącymi wydarzeniami, wraz z Mią obserwujemy poczynania lekarzy, bliskich którzy przybyli do szpitala. Przeszłość, teraźniejszość a także myśli o tym co dalej mieszają się ze sobą, tworząc spójną całość.


Mia jest inteligentną, choć nieco skrytą w sobie dziewczyną. Wrażliwa, dbająca o bliskie jej osoby choć nie wyróżnia się niczym specjalnym (poza talentem muzycznym) budzi w czytelniku sympatię. Jej rodzina nie jest w tym wypadku wyjątkiem, bo choć poznajemy jej członków jedynie przez pryzmat wspomnień bohaterki, nie ulega wątpliwości, że pomimo różnic charakterów tworzyli oni wspaniałą gromadę, szanująca siebie nawzajem i wspierająca w dążeniach. Ukazanie czytelnikowi otoczenia w jakim żyła Mia oraz jej bliskich sprawia, że wraz z nią staramy sobie wyobrazić co będzie gdy zdecyduje się wrócić do życia. Jak puste i trudne się ono stanie, pomimo tego iż tak wiele rzeczy zostało wartych by o nie walczyć.

Autorka mówi o trudnych sprawach, pokazując je przez pryzmat z pozoru zwyczajnej dziewczyny, co jest dodatkowym elementem pozwalającym się lepiej wczuć w opisywaną sytuację. Rozważania na temat życia i śmierci, pokazują, że nie wszystkie wybory, które z pozoru mogą wydawać się takie oczywiste, przychodzą nam z łatwością. Styl autorki jest lekki i sprawia, że pomimo dość ciężkiego i przytłaczającego tematu całość czyta się szybko i przyjemnie, a co najważniejsze przekaz jest jasny i trafia on do czytelnika, poruszając w trakcie lektury.

Wydanie przyciąga wzrok, okładka składająca się z fragmentów fotografii tak jak i treść książki przeplata w sobie różne czasy i chwile z życia bohaterki. Jest w nich szczęście i rozpacz. To co było, to co przeminęło, ale także to co ciągle można odzyskać.


Książka Gayle Forman to z pewnością wartościowa, skłaniająca do refleksji historia, którą przeczytacie z prawdziwą przyjemnością. Jednak choć jest to pozycja dobra, zabrakło tego czegoś co czyniłoby lekturę wyjątkową. Nie dotarł do mnie fenomen tej książki i choć śledziłam losy Mii z przejęciem, to jednak nie zapadną mi one w pamięć na tyle długo bym chciała do książki wracać i na nowo przezywać wspomniane emocje. Jeżeli szukacie dobrej młodzieżówki na kilka wieczorów „Zostań, jeśli kochasz” z pewnością przypadnie wam do gustu. Ja tymczasem zabieram się za kontynuację, mając nadzieję, że ta zachwyci mnie nieco bardziej.

Ocena: 6,5/10


Po więcej recenzji zapraszamy na blog KZTK:
http://koszztk.blogspot.com/

O książce "Zostań, jeśli kochasz" autorstwa amerykańskiej pisarki Gayle Forman zrobiło się głośno za sprawą ekranizacji, która miała powstać. Ja oczywiście również o niej słyszałam, a że już wcześniej chciałam przeczytać tą powieść stwierdziłam, iż jest to świetny pretekst, aby w końcu się w nią zaopatrzyć. Nie zwlekałam długo. Kupiłam ją, pozachwycałam się i... pomimo obietnicy, którą sobie złożyłam, najpierw obejrzałam film. Pokochałam całą obsadę i fabułę, dlatego niestety pierwowzór przeleżał na półce ponad pół roku zanim w końcu po niego sięgnęłam. Możecie się zapytać, czego się bałam... Bałam się rozczarowania, bo ja mam tak, gdy najpierw obejrzę ekranizację, książka podoba mi się mniej. I poniekąd tak się stało w przypadku "Zostań,jeśli kochasz". Na całe szczęście jednak tylko poniekąd.

Siedemnastoletnia Mia ma dobre życie, z którego jest zadowolona. Kocha swoją rodzinę: tatę, mamę i małego braciszka, ma oddaną jej przyjaciółkę i prawdziwą pasję - grę na wiolonczeli. Wszystko układa się idealnie. Jest jeszcze lepiej, gdy starszy od niej o rok wokalista początkującego zespołu, Adam, zaczyna o nią zabiegać. Oboje tworzą razem świetny duet i nie mija sporo czasu, nim stają się parą.

Pewnego dnia jednak główna bohaterka ma wypadek samochodowy, po czym z szokiem odkrywa, że trwa w dziwnym stanie zawieszenia. Obserwuje wydarzenia toczące się w szpitalu, ale jest niczym więcej jak zjawą niewidoczną dla innych. To do niej należy decyzja, czy chce się obudzić i stawić czoła ciężkiej rzeczywistości, która ją czeka...

Jak już wspomniałam w pierwszym akapicie - zakochałam się w filmie. Obsada została dobrana wprost idealnie, a niewielkie fabularne zmiany ekranizacji w stosunku do pierwowzoru w ogóle mnie nie raziły (co stwierdzam oczywiście dopiero po przeczytaniu). Bałam się, że książka będzie nudna i mdła, a tymczasem wcale taka nie była. Gayle Forman miała świetny pomysł i go udźwignęła. Ukazała "podróż" Mii naprawdę poruszająco. Czytelnik ma okazję widzieć, jak wyglądało jej życie przed wypadkiem samochodowym i jej rodzący się związek z Adamem. Co swoją drogą jest kolejną zaletą tego dzieła. Miłość tych dwojga powinna wydawać się naiwna i szczenięca, a tymczasem wcale taka nie była. Wręcz przeciwnie - Mia i Adam tworzą naprawdę dojrzały związek i pokuszę się o stwierdzenie, że każdy chciałby być w takiej wyjątkowej relacji.

Zdecydowanie największą zaletą "Zostań, jeśli kochasz" jest warsztat pisarski Gayle Forman, choć zdaję sobie sprawę, że to czysto subiektywne odczucie. Mi się on jednak spodobał, ponieważ idealnie się wpasował młodzieżową tematykę tego utworu. Właśnie za sprawą talentu autorki ja tej powieści nie czytałam, ja przez nią niezwykle szybko s u n ę ł a m. Taka lektura to nic innego jak czysta przyjemność. Muszę też wspomnieć o tym, że nieraz w trakcie lektury odczuwałam wzruszenie, pomimo tego, że miałam przyjemność oglądać film i wiedziałam, czego się spodziewać. Znałam fabułę i zakończenie, więc oczywiście zaskoczenia nie było, ale i tak w czasie niektórych momentów kręciła mi się łza w oku.

Żeby nie było tak idealnie, to muszę ponarzekać. Liczyłam znacznie większą obecność Adama. W filmie był on obecny prawie w każdej scenie, dlatego myślałam, że z książką będzie podobnie . Niestety, ale myliłam się, bo tej mojej ulubionej postaci z "Zostań, jeśli kochasz" było naprawdę mało. Szkoda, bo jeśli o całokształt, ta książka wypada naprawdę nieźle i zdecydowanie wybija się na tle innych młodzieżówek.

Bałam się rozczarowania i przystąpiłam do lektury pełna obaw, a tymczasem okazało się to całkowicie niepotrzebne. "Zostań, jeśli kochasz" to nie tylko historia, która idealnie nadaje się do przeczytania w wolny dzień, to także pełna emocji historia, która jest mądra, prawdziwa i dodaje otuchy. Mię spotyka ciężki los, ale wybór wciąż jest jej. Wybór, czy się obudzić i zmagać z niewyobrażalną stratą i bólem, czy się poddać i nie cierpieć. Jaka będzie decyzja głównej bohaterki? Tego musicie się przekonać sami... Polecam!

"Uświadamiam sobie nagle, że umieranie jest proste. To życie jest trudne."

Ostatnimi czasy mój październikowy stosik znacznie się powiększył. Przez dłuższy czas zastanawiałam się, po którą książkę sięgnąć mając tak wielki wybór. Kobieta niczym pogoda - zmienna i niezdecydowana. Pewnego ranka z podjęciem decyzji pomogła mi Agnieszka prowadząca bloga książka od kuchni, która poprosiła mnie właśnie o recenzję Zostań, jeśli kochasz. Po przeczytaniu pierwszych stron mogę śmiało powiedzieć, że słowa na okładce "Światowy bestseller przetłumaczony na ponad trzydzieści języków" są w pełni zasłużone i prawdziwe, a książka jest wprost fenomenalna. Gayle Forman spisała się na medal.


Żyjemy szybko, aby zdobyć jak najwięcej. Pędzimy za karierą, pieniędzmi, uznaniem, podczas gdy na końcu tej drogi czeka na nas jedynie przejmująca samotność. Trwamy w przeświadczeniu, że wiele rzeczy i spraw nas nie dotyczy. Tak długo zwlekamy ze zmierzeniem się z najtrudniejszym wydarzeniem życia, jakim jest śmierć, że dopada naszych najbliższych i nas samych znienacka, brutalnie, kiedy już brakuje czasu na wszystko, tym bardziej na to, aby się na spotkanie z nią przygotować. Boimy się śmierci, nie akceptujemy jej, nie chcemy o niej słyszeć.

Po prostu myślę,że z pogrzebami jest podobnie jak z samą śmiercią. Można mieć własne życzenia, własne plany, ale ostatecznie nie masz na nic wpływu.

Nasza główna bohaterka Mia w jednej chwili traci wszystko. Jej rodzice i brat umierają w wypadku samochodowym, a ona sama jest w stanie krytycznym.
Dziewczyna trwa w stanie dziwnego zawieszenia między życiem, a śmiercią. Obserwuje całe zdarzenie z perspektywy ducha. Jej ciało znajduje się na oddziale intensywnej terapii, podłączone do różnego rodzaju maszyn podtrzymujących czynności życiowe.


Akcja toczy się dwutorowo.
Z jednej strony poznajemy historię ze szpitala, opowiadaną oczami Mii.
Gdzie odwiedzają ją dziadkowie, przyjaciółka Kim oraz ukochany.
Z drugiej autorka zafundowała Nam masę retrospekcji. Dziewczyna przywołuje wydarzenia sprzed tragicznego wypadku.Opisuje relacje z rodziną, przyjaciółmi, chłopakiem - Adamem.

Najbliżsi próbują za wszelką cenę wpłynąć na decyzje bohaterki.
Chcą namówić ją do walki. Proszą, żeby została. To do niej należy decyzja czy postanowi pozostać wśród żywych czy odejść z tego świata.

To nie zależy od doktorów. Nie zależny od nieobecnych aniołów. Nie zależy nawet od Boga, który jeśli istnieje, nie przebywa akurat w okolicy. To zależny ode mnie.



Czemu ktoś nie może roztrząsnąć za mnie? Czemu nie mogę dostać pełnomocnika do spraw śmierci? Albo postąpić jak drużyny baseballowe, kiedy mecz się kończy i potrzebny jest świetny pałkarz, aby gracze mogli wrócić do bazy domowej? Czemu nie mogę poprosić o gracza rezerwowego, by mnie zaprowadził do domu?

Czy Mia znajdzie w sobie siłę do walki ?
Czy coś ją powstrzyma przed opuszczeniem tego świata?
Czy jej życie będzie miało dalej sens po tym co się stało?
A w końcu:
Czy miłość jest w stanie pokonać śmierć?

Sami się przekonacie po przeczytaniu tej wzruszającej i oczarowującej książki.

Powieść zdecydowanie porusza, zmusza do zatrzymania się w codziennym biegu i zastanowienia nad kruchością życia. Nie sposób przejść obok niej obojętnie. To jedna z tych książek, które na długo zapadają w pamięć czytelnika. Zostań, jeśli kochasz opowiada o umiejętności żegnania się z przeszłością i przyjmowania tego co nadchodzi. Jestem bardzo ciekawa dalszych losów bohaterów i na pewno sięgnę niedługo po drugi tom.

Z wielką przyjemnością obejrzę również film z Chloe Grace Moretz i Jamiem Blackleyem w rolach głównych. Ciekawe czy będzie równie dobry jak powieść Gayle Forman.

Na koniec ostrzegam, że przeczytanie tej książki nie tylko skutkuje automatycznym zakupem następnego tomu, ale również każdej powieści tej autorki :)

Ps. Żyj dla miłości.

Zapraszam na bloga
http://modnaksiazka.blogspot.com/

Mia ma wielkie plany na przyszłość związane z muzyką. Od dziecka ona gości w jej życiu i od wielu lat gra na wiolonczeli. Jest bardzo utalentowana, dlatego też stara się o przyjęcie do jednej z najlepszych szkół artystycznych na świecie, Julliard School. Pewnego dnia Mia wraz z rodzicami jedzie w odwiedziny do znajomych, jednak dochodzi do wypadku, w którym giną jej rodzice. Młodszy brat Teddy walczy o życie, a ona zawieszona jest między światem żywym i drugą stroną. Co wybierze?

Podejrzewam, że wiele osób może kojarzyć tę książkę z jej poprzedniego tytułu, czyli Jeśli zostanę, która została wydana w 2010 roku. Niestety wtedy jeszcze nie miałam pojęcia o jej istnieniu i właśnie za sprawą filmu po raz pierwszy o niej usłyszałam.

Nigdy wcześniej też nie miałam styczności z twórczością Gayle Forman, chociaż wiele dobrego słyszałam na jej temat z zagranicznego booktube'a i teraz mam ogromną ochotę sięgnąć po jej kolejne książki.

Wracając do Zostań, jeśli kochasz. Chociaż z każdej niemalże strony słyszałam ochy i achy to jednak nie starałam się pokładać w niej zbyt wielkich oczekiwań. To była bardzo dobra decyzja, ponieważ muszę przyznać, że książka naprawdę mi się podobała i w żaden sposób nie rozczarowała.

Pierwszą rzeczą jaka rzuciła mi się w oczy to objętość książki. Cały czas byłam przekonana, że będzie ona zdecydowanie grubsza, a tak naprawdę nie liczy sobie ona nawet 300 stron. Dla jednych może to być zaleta, bo szybko takie książki się czyta, a dla drugich wręcz przeciwnie. Później przy jej czytaniu zrozumiałam dlaczego mamy taką, a nie inną ilość stron. Akcja całej książki toczy się w ciągu 24 godzin, więc jest to całkiem zrozumiałe.

Historia, która opowiedziana jest z w narracji pierwszoosobowej, a dokładnie mówiąc z perspektywy Mii, podzielona jest na dwie części, które przeplatają się między sobą. Z jednej strony mamy teraźniejszość i to jak dziewczyna obserwuje co się dzieje z nią, jej bliskimi i uczucia towarzyszące jej w tym momencie. Z drugiej strony mamy retrospekcje związane z jej życiem, rodziną, przyjaciółmi, chłopakiem, ale też niepewnościami i problemami.

Jeśli chodzi o mnie to nie przepadam zbytnio za takim typem narracji, ponieważ preferuję trzecioosobową, jednak w tym wypadku nie miałam nic przeciwko. Byłam wstanie lepiej zrozumieć, co dzieje się z Mią i jaką decyzję może podjąć. Jednak nieco brakowało mi tutaj narracji z perspektywy innych osób, ponieważ chciałabym poznać bardziej uczucia jej rodziny, wejść do ich głów, aby wiedzieć co ukrywają.

Jednym z głównych wątków w tej powieści jest miłość między Mią i Adamem. Ich historia nie jest niczym odkrywczym, ale ma w sobie to coś. Oboje interesują się muzyką, jednak są z dwóch różnych światów, bo ona kocha muzykę klasyczną, a on gra w kapeli punkrockowej. Gdy Mia opowiadała o ich związku, nieco mnie denerwowała, głównie przez swoją niepewność. Pewnie inaczej bym na to wszystko patrzyła, gdyby nie fakt, że już nie jestem nastolatką i całkiem inaczej postrzegam tę sferę życia, dlatego też myślę, że ten wątek bardziej przypadnie do gustu młodszym czytelnikom.

Po zakończeniu tej książki zastanawiałam się co bym wybrała. Iść dalej czy pozostać na ziemi, aby stawić czoła nowemu życiu bez tych, których kocha się najbardziej. Nadal nie wiem. Historia przedstawiona w Zostań, jeśli kochasz jest wzruszająca, wiem że wiele osób płakało na niej, w moim przypadku tak się nie stało. To co spotkało Mię, pozwoliło jej poszukać swojej drogi oraz poznać siebie. Gdybym miała polecać tę książkę konkretnej grupie wiekowej, to na pewno poleciłabym ją nastolatką.

Główna bohaterka powieści Mia, jest siedemnastolatką. Dziewczyna ma bardzo szczęśliwe życie. Otacza ją kochająca rodzina oraz cudowny, idealny chłopak. Dodatkowo jest obdarzona niebywałym talentem muzycznym, dzięki czemu czeka ją świetlana przyszłość. Niestety pewnego dnia to wszystko obraca się w koszmar. Wraz z całą rodziną ulega wypadkowi samochodowemu, w którym giną jej rodzice oraz młodszy brat, a ona sama jest w stanie krytycznym. Dziewczyna będąc w tym stanie jest jakby w zawieszeniu między życiem, a śmiercią, ponieważ nie jest to typowa śpiączka. Jednak tylko ona sama może się z niego wydostać. W tym samym czasie w szpitalu odwiedzają ją wszystkie ważne dla niej osoby, takie jak babcia, dziadek, najbliższa przyjaciółka, chłopak, ciocie, wujkowie, którzy namawiają ją, by walczyła i chciała żyć, bo przecież ma dla kogo. Bohaterka natomiast w tym czasie wspomina swoje całe życie, szczęśliwe chwile oraz wydarzenia, które zapadły w jej pamięć. Są to np. dni spędzone z ukochanym Adamem, dni spędzone z przyjaciółką Kim oraz z rodziną, występy muzyczne, czy właśnie rozwój swojej pasji. Ponadto boryka się z pytaniami, na które chciałaby udzielić sama sobie odpowiedzi. Zastanawia się: co z nią dalej będzie?, czy warto walczyć i zostać? czy warto obudzić się i zostać sierotą? Jeśli chcecie wiedzieć jaką decyzję podejmie Mia koniecznie musicie sięgnąć po książkę. "Zostań, jeśli kochasz" autorstwa Gayle Forman to bardzo wzruszająca powieść o najgorszej stracie, jaka mogłaby spotkać człowieka - śmierci najbliższych mu osób, a także o wewnętrznej walne młodej osoby, która nie wie co dalej ma ze sobą zrobić. Dziewczyna musi znaleźć w sobie wewnętrzną siłę i stawić czoło lękom, a także przyszłości bez rodziców i brata. Pozycja ta pokazuje, jak ważne jest w trudnych chwilach wsparcie najbliższych nam osób. Ponadto pokazuje, że nie zawsze mamy możliwość wyboru, nie zawsze wszystko idzie po naszej myśli. „Czasem człowiek dokonuje w życiu wyboru, a czasem to wybór stwarza człowieka”. Chodzi o to, że tylko od nas samych zależy, co zrobimy z tym, co nas spotyka, czy podejmiemy wyzwanie i będziemy żyć dalej, czy się poddamy. W tym utworze bardzo ważna jest muzyka, która cały czas towarzyszy naszym bohaterom. Nadaje sens ich życiu, kształtuje ich charaktery, wypełnia całą duszę, a jej brak stworzyłby dziurę, której nic nie byłoby w tanie załatać. W utworze zostało również pokazane jak bardzo rodzice kochają własne dzieci. Są oni w stanie zmienić własne życie o 180 stopni. Potrafią zrezygnować ze swoich pasji, byleby być w pełni odpowiedzialni i godni miana "rodzica". Jest to historia pełna emocji, wzruszeń, która porusza najbardziej zatwardziałe serca. Uczy nas, że nie ważne co by się działo, nie ważne jak źle byłoby w naszym życiu to zawsze warto żyć, ponieważ życie jest najcenniejszym i najpiękniejszym darem jaki dostaliśmy, a my mamy tylko jedną szansę by w pełni je przeżyć i wykorzystać. Nie wolno nam tego zaprzepaścić. Na koniec zostawiam Wam mój ulubiony cytat z tej książki: „Słyszałam, jak ludzie mówili o śnie zmarłych. Czy tym właśnie wydawałaby się śmierć? Najprzyjemniejszą, najrozkoszniejszą, najgłębszą, niekończącą się drzemką? Jeśli tak, to proszę bardzo. Jeśli na tym polega umieranie, nie mam nic przeciwko.”