Jesienne werble. Edycja specjalna (okładka  twarda, 11.2021)

Książka pięknie wydana, w twardej oprawie i obwalucie oraz z zakładką... Coś wspaniałego dla prawdziwego mola książkowego 😉 . A najważniejsze... Diany Gabaldon nie trzeba przedstawiać jej miłośnikom, a osoby które dopiero zaczynają przygodę z serią "Obca" na pewno ją pokochają za przepiękną historię, która pokonuje czas i przestrzeń... która pozwala nam nie tylko poznać, ale poczuć prawdziwą historię z jej dobrymi i złymi chwilami w życiu każdego człowieka. Dla mnie ta książka, jak i cała seria ma status ponadczasowy i stoi na honorowej półce w domu 🥰 . Można czytać pojedyncze czesi, jak i cała serię... Gorąco polecam

cudowna lektura polecam gorąco.

Polecam

Diana Gabaldon to niezwykle płodna autorka. Kolejna książka jest jeszcze grubsza i ciekawsza od poprzedniej. Jak główni bohaterowie odnaleźli się w czasach przypadających na początek powstawania Stanów Zjednoczonych Ameryki? Akcja w Jesiennych werblach rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych. Kontynuacja losów Claire i Jamiego oraz Iana w 1768 roku. Rodzina Fraserów postanawia osiedlić się w Karolinie Północnej. Po raz pierwszy od dawna czują, że mają swoje własne miejsce na Ziemi. Rozpoczynają budowę wymarzonego domu, zakładają farmę Fraser’s Ridge. W roku 1969 roku Brianna spędza święta z Rogerem w Inverness. Podczas poszukiwania tekstu do starej piosenki mężczyzna przypadkowo natrafia w materiałach źródłowych na informację o pożarze we Fraser’s Ridge. Słysząc to, córka Claire wpada w panikę. Za wszelką cenę chce poinformować matkę o nadchodzącym niebezpieczeństwie. Postanawia przemieścić się do XVIII wieku i udać się do Karoliny Północnej. Pomimo niebezpieczeństw wsiada na statek i płynie do Ameryki. Tymczasem Roger Wakefield, próbując skontaktować się z Brianną, dowiaduje się, że wyjechała do Szkocji. Pierwsza myśl, która mu przychodzi do głowy to, że dziewczyna postanowiła się przenieść w czasie i odnaleźć swoich rodziców. Zamierza podążyć za nią. Nie spodziewałem się, że poziom wciąż będzie wysoki. Liczyłem się z tym, że wraz z kolejnymi częściami moje zainteresowanie dalszymi losami bohaterów może zmaleć. Stało się wręcz przeciwnie. Mam jeszcze większą zachętę do czytania. Jesienne werble wyróżniały się na tle poprzednich tomów. Przez większość czasu akcja rozgrywała się na dwóch płaszczyznach: przeszłości i teraźniejszości. Spodobało mi się to. Powiew świeżości. Jesienne werble Diany Gabaldon – najbardziej wzruszającą część, jaką miałem okazję przeczytać. Pierwsze spotkanie z Brianny z Jamiem (jej biologicznym ojcem) w dość dziwnych okolicznościach. Jestem zbulwersowany, że pisarka tak traktuje swoich bohaterów. I to akurat tych, których najbardziej lubimy. Wracając do poznania przez Jamiego własnej córki, autorka bardzo dobrze poprowadziła ten wątek. Nie było żadnego rzucania się w objęcia. Relacja ojciec – córka rozwijała się powoli. W międzyczasie pojawiły się przeszkody mogące przerwać ich więź na zawsze. Szczególnie z powodu poczucia zdrady i niedocenienia miłości Franka Randalla. Cała recenzja na: CzasoStrefa

Diana Gabaldon to niezwykle płodna autorka. Kolejna książka jest jeszcze grubsza i ciekawsza od poprzedniej. Jak główni bohaterowie odnaleźli się w czasach przypadających na początek powstawania Stanów Zjednoczonych Ameryki? Akcja w Jesiennych werblach rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych. Kontynuacja losów Claire i Jamiego oraz Iana w 1768 roku. Rodzina Fraserów postanawia osiedlić się w Karolinie Północnej. Po raz pierwszy od dawna czują, że mają swoje własne miejsce na Ziemi. Rozpoczynają budowę wymarzonego domu, zakładają farmę Fraser’s Ridge. W roku 1969 roku Brianna spędza święta z Rogerem w Inverness. Podczas poszukiwania tekstu do starej piosenki mężczyzna przypadkowo natrafia w materiałach źródłowych na informację o pożarze we Fraser’s Ridge. Słysząc to, córka Claire wpada w panikę. Za wszelką cenę chce poinformować matkę o nadchodzącym niebezpieczeństwie. Postanawia przemieścić się do XVIII wieku i udać się do Karoliny Północnej. Pomimo niebezpieczeństw wsiada na statek i płynie do Ameryki. Tymczasem Roger Wakefield, próbując skontaktować się z Brianną, dowiaduje się, że wyjechała do Szkocji. Pierwsza myśl, która mu przychodzi do głowy to, że dziewczyna postanowiła się przenieść w czasie i odnaleźć swoich rodziców. Zamierza podążyć za nią. Nie spodziewałem się, że poziom wciąż będzie wysoki. Liczyłem się z tym, że wraz z kolejnymi częściami moje zainteresowanie dalszymi losami bohaterów może zmaleć. Stało się wręcz przeciwnie. Mam jeszcze większą zachętę do czytania. Jesienne werble wyróżniały się na tle poprzednich tomów. Przez większość czasu akcja rozgrywała się na dwóch płaszczyznach: przeszłości i teraźniejszości. Spodobało mi się to. Powiew świeżości. Jesienne werble Diany Gabaldon – najbardziej wzruszającą część, jaką miałem okazję przeczytać. Pierwsze spotkanie z Brianny z Jamiem (jej biologicznym ojcem) w dość dziwnych okolicznościach. Jestem zbulwersowany, że pisarka tak traktuje swoich bohaterów. I to akurat tych, których najbardziej lubimy. Wracając do poznania przez Jamiego własnej córki, autorka bardzo dobrze poprowadziła ten wątek. Nie było żadnego rzucania się w objęcia. Relacja ojciec – córka rozwijała się powoli. W międzyczasie pojawiły się przeszkody mogące przerwać ich więź na zawsze. Szczególnie z powodu poczucia zdrady i niedocenienia miłości Franka Randalla. Cała recenzja na: CzasoStrefa