Jej portret (okładka miękka)

Nie zdarza mi się często to, że nie wiem co napisać o książce !!! Wczoraj skończyłam czytać i od rana zastanawiam się jak ją opisać, jestem pewna iż nie oddam słowami uczuć jakie towarzyszyły mi podczas lektury 😢😔 Temat książki niby znany: romans, zdrada, miłość, rodzina, kariera, dzieci... ale to jak autorka ubrała w słowa, jaki klimat stworzyła... coś wspaniałego i nie do podrobienia ! Ilość emocji kolosalna, podczas czytana śmiałam się i płakałam, „klękam jak szewc” powieść przeżyłam bardzo, jestem pewna iż pozostanie ona w mojej pamięci na baaaardzo długo !!! 📚Maja spełniona autorka, żona i matka. Z pozoru wydaje się szczęśliwą kobietą, jednak w rzeczywistości jest znudzona życiem, dlatego też postanawia wyruszyć z samotna podróż. Nieoczekiwanie na swojej drodze spotyka dawna miłość. Kobieta staje przed kolosalnie trudnym wyborem... 📚 co wybirze? Życie takie jak dotychczas, czy może jednak zrezygnuje ze wszystkiego w imię miłości ? 💕 Ja osobiście książkę polecam ❤️❤️❤️

Cudowna, życiowa, przepiękna i wzruszająca, jak wszystkie książki Ani. Polecam gorąco i uprzedzam, że można się szybko wciągnąć i uzależnić ;) Zanim zaczniesz czytać, zaparz pyszną kawę i usiądź wygodnie, bo nie będziesz mogła się oderwać. Czytaj między wierszami, nie oceniaj bohaterów zbyt pochopnie, czerp dla siebie jak najwięcej. Olbrzymie podziękowania dla Ani za tak cudowne historie, w świat których przenosi nas swoimi książkami.

Anna H. Niemczynow zdobyła moje serce Dziewczyną z warkoczem, a Jej portret sprawił, że chusteczki okazały się niezbędnym dodatkiem podczas czytania tej powieści. Uwielbiam, kiedy książka, którą czytam, wzbudza emocje, bo to oznacza, że jest naprawdę dobra. Nie lubię powieści nijakich, bo takie nie pozostają w pamięci, a książki Ani Niemczynow pozostają w pamięci na długo i skłaniają do refleksji. Bohaterką powieści Jej portret jest pisarka, Maja Preis. Maja jest kobietą spełnioną, ma kochającego męża, czwórkę dzieci i psa, a do tego jest wziętą pisarką, która zarabia na życie pisaniem. Preisowie mieszkają poza granicami kraju, w Niemczech, i to chyba jedyny cień, który kładzie się na życiu kobiety, która tęskni za Polską. Podczas pisania najnowszej powieści, Maja czuje się sfrustrowana natłokiem zajęć domowych i brakiem wsparcia ze strony męża, który ma swoje " 5 minut" w pracy i to jest jego priorytet. Maja postanawia odciąć się n chwilę od swej rzeczywistości i wyjeżdża do Szczecina "po natchnienie". Ma tam mieszkanie i przyjaciółkę, rozpakowuje się i chłonie polski klimat. Po spotkaniu z przyjaciółką, niespodziewanie spotyka swoją dawną miłość, Daniela, idą na kawę, która kończy się kolacją. Maja wraca z tego spotkania rozedrgania i rozbita, ma przecież kochaną rodzinę, a jednak pociąg do Daniela okazuje się bardzo silny. Kobieta rzuca się w objęcia kochanka i kontynuuje gorący romans, stawiając na szalę swoje życie. Odżywają dawne wspomnienia, które zostały przez nią opisane w pamiętniku, w którego posiadaniu jest Daniel. T pamiętnik staje się pretekstem do ich kolejnych spotkań, Maja angażuje się tak mocno, że porzuca męża i dzieci. Czy zdoła się opamiętać i wrócić do dawnego życia??? Jej portret to powieść, która porusza głęboko ukryte struny w duszy czytelnika, skłania do refleksji i przemyśleń. To historia kobiety, dla której przeszłość i dawne uczucie przesłania rzeczywistość i nie pozwala "trzeźwo myśleć. Dla mnie niepojęte jest jak żądza i seks może matce przesłonić jej dzieci..... Jak można bez oglądania się za siebie porzucić wszystko, co się zbudowało.... Kiedy Maja dochodzi w końcu do momentu, że zaczyna myśleć i analizować sytuację, kiedy podejmuje ważne życiowe decyzje i postanawia na nowo budować swoje życie, przeznaczenie ma swoje zdanie na ten temat.... Powieść jest przejmująca, wzrusza, wzbudza wiele skrajnych emocji - złość na główna bohaterkę i jej głupotę, wsparcie dla jej męża, żal, że tak mocno te perturbacje wpływają na dzieci, wzruszenie, szok i smutek. Książka pochłonęła mnie bez reszty i czytałam, póki nie skończyłam. Jest piękna i bardzo mądra - polecam! https://markietanka-mojeksiazki.blogspot.com/2019/01/16-jej-portret-anna-h-niemczynow.html

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA. Bo nie słowa, a czyny świadczą o miłości. Kiedy wstępujemy w święty związek małżeński i słyszymy słowa przysięgi, którą przed ołtarzem wypowiada osoba, z którą chcemy iść przez życie, często trwamy w przeświadczeniu, że od teraz będzie ona przy nas już zawsze. Z biegiem czasu, pochłonięci prozą dnia codziennego, przestajemy zauważać potrzeby i oczekiwania naszej drugiej połówki, skupiając się wyłącznie na tym, co w danym momencie dla nas samych jest najważniejsze, będąc święcie przekonanymi, że nasz współmałżonek nas zrozumie i będzie cierpliwie na nas czekał. Dziś przychodzę do Was z recenzją najnowszej książki Anny H. Niemczynow „Jej portret”, której lektura uświadamia czytelnikowi, że tak naprawdę w życiu nic nie jest nam dane na zawsze, ale niestety często zdajemy sobie z tego sprawę dopiero wówczas, gdy w naszym życiu wydarzy się dramat. Dramat, którego konsekwencje są niestety nieodwracalne. Główna bohaterka powieści Maja to kobieta, której życia mogłoby pozazdrościć wiele kobiet. Jest spełnioną zawodowo odnoszącą sukcesy pisarką, którą Pan Bóg obdarzył wspaniałą rodziną. Jak wiadomo, zawód pisarza wymaga czerpania wielu inspiracji, po to by spod jego pióra wychodziły historie, które podbiją serca czytelników. W momencie, kiedy my czytelniczy wkraczamy w życie rodziny Preis, Maja właśnie przeżywa swego rodzaju kryzys twórczy. Przytłoczona obowiązkami domowymi oraz opieką nad czwórką dzieci, czuje, że musi wyjechać na jakiś czas, aby odpocząć i znaleźć inspirację do powstania nowej książki. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że ten wyjazd odmieni na zawsze nie tylko jej, ale także jej najbliższych, a odwrotu już nie będzie. Jako że Maja i Marcel są małżeństwem na stałe mieszkającym w Niemczech, kobieta postanawia wyjechać do Polski w nadziei, że być może tam odnajdzie coś, co będzie mogła przenieść na papier i czym będzie chciała podzielić się ze swoimi wiernymi czytelnikami. Jednak możecie mi wierzyć, że tego, co się wydarzyło, nie mógł przewidzieć nikt. Bo oto, przypadek, los, a może przeznaczenie splata drogi naszej bohaterki z Danielem, jej miłością sprzed dwudziestu lat. W Mai budzą się wspomnienia młodzieńczego uczucia pełnego pasji i wiary w jego wyjątkowość. Pomyślicie sobie, że przecież to nic takiego, bo każdy z nas z sentymentem wspomina swoją pierwszą miłość. Owszem macie rację, ale problem zaczyna się, gdy przeszłość zagraża małżeństwu Mai i szczęściu jej rodziny. Nagle wszystko to, co do tej pory stanowiło sens i nadrzędną wartość w jej życiu nabiera zupełnie innych kształtów i barw. Ponowne spotkanie z Danielem pozwala jej dostrzec siebie samą w zupełnie innym świetle. Uświadamia sobie, że do tej pory to, ona zawsze była dla wszystkich, a nikogo nie było dla niej, kiedy ona tego potrzebowała. To cele i pragnienia innych, były zawsze ważniejsze od tego, o co ona sama wielokrotnie prosiła. Teraz choć przez chwile chce czuć, że dla kogoś w istocie to ona liczy się najbardziej, Jednak nie może zapomnieć o tym, że przecież jest żoną i matką. W pewnym momencie będzie zmuszona do podjęcia trudnych decyzji i dokonania niełatwych wyborów. Zarówno Maja, jak i Marcel są postaciami, które wzbudzały we mnie bardzo różne i często zmieniające się odczucia. Ale zacznijmy od Mai. Przyznaję, że na początku byłam na nią trochę zła. Bo jak można porzucić wszystko - kochającego męża, czwórkę dzieci, rodzinę i rzucić się w ramiona namiętności, pożądania żyjąc pragnieniami niespełnionej miłości sprzed lat. Jednak wraz z biegiem fabuły poznajemy drugą stronę medalu i kiedy spojrzałam na całą sytuację oczami bohaterki, nie oceniając jej postępowania, zaczęłam ją rozumieć. Nie chcę Wam za dużo zdradzać, żebyście sami mogli odkrywać złożoność opisanych w książce zdarzeń, powiem tylko, że powtarzanie komuś, że się go kocha i jest dla nas najważniejszy, nie wystarczy, żeby zbudować szczęśliwy związek. Bo nie słowa, a czyny świadczą o miłości. Podobnie ambiwalentne nieustannie ewaluujące odczucia wzbudzał we mnie również małżonek Mai, Na początku uznawałam go za wspaniałego mężczyznę i nawet byłam zła na nią za to, że ciągle, coś jej w nim nie pasuje. A przecież on naprawdę się stara. Ciężko pracuje, żona jest dla niego największym skarbem, jest czuły, kochający. Kocha dzieci. Czego można chcieć więcej? Otóż czasem wystarczy być i tego, właśnie potrzebuje Maja. Tymczasem Marcel w galopie codziennych ambicji zapomina o tym i staje się strasznym egoistą, który zauważa i wypomina żonie najmniejsze niczym drzazgi przewinienia, podczas gdy swoich zupełnie nie dostrzega, choć ścielą się one niczym belki ułożone w lesie. Kochani czy naprawdę musi dojść do tragedii, byśmy dostrzegli nasze błędy i przewinienia oraz zrozumieli, co w życiu jest najważniejsze i jak wiele mamy do stracenia? https://kocieczytanie.blogspot.com/2019/01/przedpremierowo-jej-portret-anna-h.html