Jej portret (okładka miękka)

Nie zdarza mi się często to, że nie wiem co napisać o książce !!! Wczoraj skończyłam czytać i od rana zastanawiam się jak ją opisać, jestem pewna iż nie oddam słowami uczuć jakie towarzyszyły mi podczas lektury 😢😔 Temat książki niby znany: romans, zdrada, miłość, rodzina, kariera, dzieci... ale to jak autorka ubrała w słowa, jaki klimat stworzyła... coś wspaniałego i nie do podrobienia ! Ilość emocji kolosalna, podczas czytana śmiałam się i płakałam, „klękam jak szewc” powieść przeżyłam bardzo, jestem pewna iż pozostanie ona w mojej pamięci na baaaardzo długo !!! 📚Maja spełniona autorka, żona i matka. Z pozoru wydaje się szczęśliwą kobietą, jednak w rzeczywistości jest znudzona życiem, dlatego też postanawia wyruszyć z samotna podróż. Nieoczekiwanie na swojej drodze spotyka dawna miłość. Kobieta staje przed kolosalnie trudnym wyborem... 📚 co wybirze? Życie takie jak dotychczas, czy może jednak zrezygnuje ze wszystkiego w imię miłości ? 💕 Ja osobiście książkę polecam ❤️❤️❤️

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA. Bo nie słowa, a czyny świadczą o miłości. Kiedy wstępujemy w święty związek małżeński i słyszymy słowa przysięgi, którą przed ołtarzem wypowiada osoba, z którą chcemy iść przez życie, często trwamy w przeświadczeniu, że od teraz będzie ona przy nas już zawsze. Z biegiem czasu, pochłonięci prozą dnia codziennego, przestajemy zauważać potrzeby i oczekiwania naszej drugiej połówki, skupiając się wyłącznie na tym, co w danym momencie dla nas samych jest najważniejsze, będąc święcie przekonanymi, że nasz współmałżonek nas zrozumie i będzie cierpliwie na nas czekał. Dziś przychodzę do Was z recenzją najnowszej książki Anny H. Niemczynow „Jej portret”, której lektura uświadamia czytelnikowi, że tak naprawdę w życiu nic nie jest nam dane na zawsze, ale niestety często zdajemy sobie z tego sprawę dopiero wówczas, gdy w naszym życiu wydarzy się dramat. Dramat, którego konsekwencje są niestety nieodwracalne. Główna bohaterka powieści Maja to kobieta, której życia mogłoby pozazdrościć wiele kobiet. Jest spełnioną zawodowo odnoszącą sukcesy pisarką, którą Pan Bóg obdarzył wspaniałą rodziną. Jak wiadomo, zawód pisarza wymaga czerpania wielu inspiracji, po to by spod jego pióra wychodziły historie, które podbiją serca czytelników. W momencie, kiedy my czytelniczy wkraczamy w życie rodziny Preis, Maja właśnie przeżywa swego rodzaju kryzys twórczy. Przytłoczona obowiązkami domowymi oraz opieką nad czwórką dzieci, czuje, że musi wyjechać na jakiś czas, aby odpocząć i znaleźć inspirację do powstania nowej książki. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że ten wyjazd odmieni na zawsze nie tylko jej, ale także jej najbliższych, a odwrotu już nie będzie. Jako że Maja i Marcel są małżeństwem na stałe mieszkającym w Niemczech, kobieta postanawia wyjechać do Polski w nadziei, że być może tam odnajdzie coś, co będzie mogła przenieść na papier i czym będzie chciała podzielić się ze swoimi wiernymi czytelnikami. Jednak możecie mi wierzyć, że tego, co się wydarzyło, nie mógł przewidzieć nikt. Bo oto, przypadek, los, a może przeznaczenie splata drogi naszej bohaterki z Danielem, jej miłością sprzed dwudziestu lat. W Mai budzą się wspomnienia młodzieńczego uczucia pełnego pasji i wiary w jego wyjątkowość. Pomyślicie sobie, że przecież to nic takiego, bo każdy z nas z sentymentem wspomina swoją pierwszą miłość. Owszem macie rację, ale problem zaczyna się, gdy przeszłość zagraża małżeństwu Mai i szczęściu jej rodziny. Nagle wszystko to, co do tej pory stanowiło sens i nadrzędną wartość w jej życiu nabiera zupełnie innych kształtów i barw. Ponowne spotkanie z Danielem pozwala jej dostrzec siebie samą w zupełnie innym świetle. Uświadamia sobie, że do tej pory to, ona zawsze była dla wszystkich, a nikogo nie było dla niej, kiedy ona tego potrzebowała. To cele i pragnienia innych, były zawsze ważniejsze od tego, o co ona sama wielokrotnie prosiła. Teraz choć przez chwile chce czuć, że dla kogoś w istocie to ona liczy się najbardziej, Jednak nie może zapomnieć o tym, że przecież jest żoną i matką. W pewnym momencie będzie zmuszona do podjęcia trudnych decyzji i dokonania niełatwych wyborów. Zarówno Maja, jak i Marcel są postaciami, które wzbudzały we mnie bardzo różne i często zmieniające się odczucia. Ale zacznijmy od Mai. Przyznaję, że na początku byłam na nią trochę zła. Bo jak można porzucić wszystko - kochającego męża, czwórkę dzieci, rodzinę i rzucić się w ramiona namiętności, pożądania żyjąc pragnieniami niespełnionej miłości sprzed lat. Jednak wraz z biegiem fabuły poznajemy drugą stronę medalu i kiedy spojrzałam na całą sytuację oczami bohaterki, nie oceniając jej postępowania, zaczęłam ją rozumieć. Nie chcę Wam za dużo zdradzać, żebyście sami mogli odkrywać złożoność opisanych w książce zdarzeń, powiem tylko, że powtarzanie komuś, że się go kocha i jest dla nas najważniejszy, nie wystarczy, żeby zbudować szczęśliwy związek. Bo nie słowa, a czyny świadczą o miłości. Podobnie ambiwalentne nieustannie ewaluujące odczucia wzbudzał we mnie również małżonek Mai, Na początku uznawałam go za wspaniałego mężczyznę i nawet byłam zła na nią za to, że ciągle, coś jej w nim nie pasuje. A przecież on naprawdę się stara. Ciężko pracuje, żona jest dla niego największym skarbem, jest czuły, kochający. Kocha dzieci. Czego można chcieć więcej? Otóż czasem wystarczy być i tego, właśnie potrzebuje Maja. Tymczasem Marcel w galopie codziennych ambicji zapomina o tym i staje się strasznym egoistą, który zauważa i wypomina żonie najmniejsze niczym drzazgi przewinienia, podczas gdy swoich zupełnie nie dostrzega, choć ścielą się one niczym belki ułożone w lesie. Kochani czy naprawdę musi dojść do tragedii, byśmy dostrzegli nasze błędy i przewinienia oraz zrozumieli, co w życiu jest najważniejsze i jak wiele mamy do stracenia? https://kocieczytanie.blogspot.com/2019/01/przedpremierowo-jej-portret-anna-h.html

Jej portret” Ani H. Niemczynow to najnowsza książka autorki, która premierę miała 30 stycznia. Książkę przeczytałam zaraz po premierze, lecz z recenzją przychodzę dopiero dziś. Ta powieść, to jedna z tych, które długo siedzą w głowie powodując ciągły natłok myśli i refleksji. Dlaczego? Trudno znaleźć jednoznaczne wyjaśnienie… Ale postaram się nieco przybliżyć Wam dlaczego akurat we mnie wzbudziła ona głęboki odbiór. Czytając "Jej portret" niejednokrotnie miałam przemożną chęć potrząsnąć główną bohaterką – Mają. Jej egoistyczna postawa wywoływała we mnie złość i nieodparty bunt wobec jej poczynań. Nie potrafiłam zrozumieć jej uporu i konsekwentnego dążenia do rozpadu rodziny. Myślałam bowiem o tym, że ma tak wiele, a wcale tego nie docenia. Szła w ramiona Daniela niczym ćma do światła, czym straciła w moich oczach bardzo dużo. W tym samym czasie mocno kibicowałam jej mężowi Marcelowi oraz ich dzieciom, którzy w moim odczuciu z ogromną cierpliwością, a nawet dojrzałością radzili sobie w zaistniałej sytuacji. Wszystko do czasu... „Jej porter” Ani H. Niemczynow to nie jest tyko historia ludzi, którzy w którymś momencie się pogubili i trudno im było wrócić na ten właściwy tor. To również niesamowity portret pejzażu emocjonalnego malującego codzienność milionów ludzi na całym świecie. Jak często myślimy, że jeśli coś zostało nam dane, to nikt nie ma prawa nam tego odebrać? Jak często mylimy miłość z przyzwyczajeniem albo pożądaniem? Jak często wychodzimy z założenia, że wystarczą prezenty, miłe słowa, aby załagodzić sprzeczkę, bądź nasze zaniedbanie? Czy słowa mogą wystarczyć, by naprawić błędy? Czy miłość naprawdę jest najważniejsza w życiu? Miłość to naprawdę piękne, budujące i ożywcze uczucie. Zbyt często w gonitwie codzienności zapominamy, że trzeba o to uczucie zawsze dbać, niezależnie od tego, ile lat z kimś jesteśmy, ile mamy dzieci, jaki mamy dom. To uczucie, która zawsze trzeba pielęgnować. Jest takie stare powiedzenie (znam jeszcze z czasów kiedy prowadziłam szkolne pamiętniki) - „Miłość jest jak kwiat, który trzeba stale podlewać, by żył”. Wiele w życiu przeżyłam i dziś wiem, że nie jest to jedynie banał przepisywany z zeszytu do zeszytu, z kartki na kartkę. Dziś wiem, że miłość to najwyższe uczucie, któremu trzeba być wiernym i o które trzeba walczyć ze wszystkich sił, w przeciwnym razie można ją stracić. Teraz wiem, że nie zawiniła jedynie Majka. Zrozumiałam, że winny był również Marcel. Jego bierna postawa poprowadziła jego żonę na złe tory. Bo w miłości nie chodzi o piękny obraz całokształtu, który jest widoczny dla innych. Chodzi o to, by dawać sobie nawzajem to co mamy w sercu. Kiedy jedna osoba dopuści się grzechu zaniechania i przyjmie za pewnik, że to, co ma zawsze będzie jego, może sprawić, że obudzi się z ręką w przysłowiowym nocniku. Tak też było z małżeństwem Majki i Marcela. Zabrakło obustronnej chęci podlewania. A ja wciąż uczę się pokory...i bycia, tak po prostu. Dopiero kiedy dotarło do mnie, że sama przeżyłam coś takiego (chociaż w nieco innym wymiarze), zdałam sobie sprawę z tego, że miłość nie jest nam dana raz na zawsze, ale zawsze mamy szansę, na to, by naprawić swoje błędy. Pod warunkiem, że jesteśmy gotowi je przyjąć do własnej świadomości i chcemy je naprawić. Człowiek dojrzały emocjonalnie jest w stanie naprawić każdy poczyniony przez siebie błąd i naprawić wszystko. Ania H. Niemczynow w powieści „Jej portret” nie raczy nas historią kobiety, która rzuca się w wir romansu z czystego egoizmu, nie mówi, o mężczyźnie, który jest ideałem, a żona go zostawiła dla innego faceta bez powodu. O nie! Historia stworzona przez autorkę, choć pozornie jest prosta i do przewidzenia, wcale taka nie jest. Żeby to zrozumieć należy szerzej otworzyć oczy i zobaczyć, że autorka napisała historię o tym, jak dbać o miłość. Jak nie dopuścić do jej utraty. Sądzę, że Ania – poprzez wykreowaną fabułę chciała nam pokazać, że świat jest pełen pokus, chwil zapomnienia, a my ludzie zbyt często opieramy swoją egzystencję na pozorach. Nie widzimy, zbyt mało czujemy, niezbyt dużo rozumiemy. Jednak nie jest nigdy za późno dla nas. Nie jest nigdy za późno na to, by poznać samego siebie i uświadomić sobie, że to nie mieć, a być - jest najwyższą wartością w życiu człowieka. „Jej portret” to historia także historia o tym, że w związku trzeba zawsze stać do siebie plecami. Nie twarzą w twarz – jak sądzimy. Ale plecami do siebie – by zawsze jedno chroniło drugie. Tylko wtedy będziemy w stanie obronić siebie nawzajem przed zagrożeniami z zewnątrz i tylko wtedy nie stracimy z oczu tego co najważniejsze w życiu. cd. na blogu https://przeczytajka.blogspot.com/2019/05/jej-portret-anna-h-niemczynow.html?fbclid=IwAR12oTZumZrZ-uGKJ6aHRayBumdytGVq1cZa2QEABFMsGdNlkI0pMr-H1Io

Jestem świeżo po lekturze, ale tak szczerze, to nie wiem co powiedzieć. Może po prostu tyle, iż szkoda, że takiego rodzaju książek na rynku czytelniczym, jest tak mało? To naprawdę wręcz genialna książka i to pod każdym względem! Jest bardzo dobrze napisana, widać, że Autorka potrafi pisać powieści i to zdecydowanie te na najwyższym poziomie. Ale wiecie co? Nie liczy się tutaj kunszt literacki, te piękne opisy, bohaterowie, tylko emocje! Ta książka wywołała we mnie aż tyle przeróżnych nastrojów, że to aż mogłoby wydawać się dosłownie niemożliwe. Ta książka już od pierwszych stron zaskakuje poprawnością i przejrzystością zdań. Mam wrażenie, że najmniejszy detal w tej książce jest dopracowany z niezwykłą starannością. Po drugie, mam wrażenie, że styl jakim posługuje się Autorka, jest jak gdyby niezwykłe nietuzinkowy, jedyny w swoim rodzaju i taki... jej, prywatny. I dodatkowo, bohaterowie. To jak bardzo życiowe są postacie, takie codzienne, typowe. To jest właśnie najlepsze, ponieważ cała fabuła według mnie jest jak najbardziej taka przeciętna. Bohaterowie popełniają błędy, nie są wyidealizowani, jak to czasami w książkach bywa. Tutaj nie ma skrzydlatego romansu zakończonego happy endem! I bardzo dobrze, bo mam dość tych cukierkowych, przeciętnych książek typu losów księżniczki Disneya. Szczególnie pokochałam Majkę. Wiele osób powie, że jezu jaka denerwująca kobieta! Tyle w życiu miała, fantastycznego męża, czworo dzieci, wielkie szczęście, wspaniały dom, panią do pomocy... I jeszcze na dodatek to kobieta, która jest pisarką, siedzi w domu i nie musi chodzić codziennie do pracy. Tylko ja Wam powiem, że to rozumiem... Czasem najbardziej szczęśliwe kobiety potrzebują pewnego rodzaju odskoczni, mają dość rutyny i tego wszystkiego co na co dzień wygląda stale tak samo. I słuchajcie, zakończenie! To co zrobiła Autorka na samym końcu, no po prostu wbiło mnie w fotel! Nie dość, że cała książka zaskakuje i wywołuje tyle sprzecznych myśli i emocji, to jeszcze ta końcówka. Czuję, że chyba mam książkowego kaca, chyba żadna książka po którą teraz sięgnę nie będzie równie dobra :( Ten tytuł polecam wszystkim, bez wyjątku zdecydowanie warto sięgnąć po tę książkę. I jeszcze jedno! Bardzo podobało mi się to, w jaki sposób Autorka przedstawiła nam miłość. Ta walka Marcela o żonę, to było coś niesamowitego, te wszystkie jego myśli, przemyślenia dotyczące walki o żonę. W dzisiejszych czasach chyba nie ma takich facetów, albo jest ich bardzo mało... :D Opis fabuły Maja Preis, to kobieta idealna. Nie dość, że piękna, zadbana, o idealnych proporcjach i kształtach, to na dodatek bogata, posiadająca wspaniałego męża, super pracę - pisarki i to na dodatek takiej cenionej i uznanej. Majka ma aż czwórkę dzieci, jest bogata, ma wszystko czego może sobie zapragnąć. Próbuje pracować nad nową książką, ale to całe domowe życie, opieka nad dziećmi i ogólne dylematy pani domu przytłaczają ją. Pewnego razu oznajmia swojemu mężowi Marcelowi, że musi wyjechać, wrócić na chwilę do Polski, aby zaczerpnąć nowych inspiracji i pomysłów na książkę, ponieważ gonią ją terminy i wiele wydawców chce wreszcie otrzymać od niej nowe pomysły. Maja wraca do swojego ukochanego, rodzimego kraju, ma kilka dni na ogarnięcie pracy, ale jednak podczas tego wyjazdu spotyka swoją dawną miłość, osobę, dla której kiedyś napisała pamiętnik, w którym opisywała jak wielką miłość żywi do Daniela. Postanawia na nowo skontaktować się z Danielem, ponieważ ma on jej pamiętnik, a ona uważa, że to będzie idealny pomysł na nową książkę. Jednak niestety, nie jest to najlepszy pomysł, bo im częściej Majka widuje się ze swoją starą miłością, tym uczucie odżywa. Jej sielanka się kończy, Maja musi wrócić do Niemiec, do dzieci i do męża, lecz nie jest już przekonana co do uczuć jakimi go wcześniej darzyła, albo jej się przynajmniej wydawało, że go kochała. Teraz zaczyna myśleć, że może to jednak było przyzwyczajenie? Po pewnym czasie Marcel zauważa, że z żoną jest coś nie tak. Stopniowo odsuwa się od niego, nie ma dla niego czasu, nie zajmuje się dziećmi, zapomina o bożym świecie... Siedzi zamknięta w swoim pokoju i jedyne co robi to pisze i odczytuje listy od Daniela. Jest na rozdrożu dróg, nie wie czy powinna zostać z mężem czy może jednak powrócić do swojej dawnej miłości sprzed lat... Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Filia

Anna Niemczynow wybudza we mnie emocje, o których nie miałam wcześniej pojęcia, że posiadam… Zazwyczaj od razu po przeczytaniu książki siadam i piszę co myślę, w tym przypadku musiałam odczekać dwa dni, ponieważ nie wiedziałam od czego zacząć. Przede wszystkim dla osób, które na co dzień nie są jakoś zbytnio wylewne w temacie uczuć, emocji polecam robić sobie przerwy pomiędzy książkami Anny Niemczynow, bo można doznać szoku :D Można np. stać się miłym czy coś… Historia bardzo mnie zaskoczyła, ja miałam już scenariusz w głowie, ale pod koniec był taki obrót akcji, totalny roller coaster że mnie zatkało… Ale zacznijmy od początku. Historia opowiada o życiu idealnej pary – można rzec – takiej jaką ja chciałabym tworzyć w przyszłości ze swoim Ukochanym. Wiadomo – jak w bajce. I po raz kolejny złapałam się na tym, że bajki nie są dla mnie… Główna bohaterka, matka czwórki dzieci posiada również męża i psa i piękny dom i fajną pracę i umie piec. Wszystko ma pięknie zaplanowane, no po prostu żona idealna. Jednak, jak się okazuje to tylko pozory… Kiedy chcąc rozbudzić swoją pisarską twórczość wyjeżdża do rodzimego kraju i zaczyna jej najzwyczajniej w świecie odwalać. Ja rozumiem można zaszaleć czasami, ale żeby dorosłej babie tak odbiło to już nie rozumiem. Ja nie polubiłam Mai, no nie. Jeśli coś jej w życiu nie odpowiadało powinna to zakomunikować, albo chociaż najpierw skończyć jedno potem zacząć drugie, a nie dwa na raz! No nie! Dla mnie to po prostu kura domowa, którą spuszczono na wolność i po prostu ta wolność jej zaszkodziła. Zachowywała się jak dziewczynka z liceum, której rodzice wyjechali na wakacje, a jej zostawili odpowiedzialność opiekowania się samej sobą. Na miejscu jej przyjaciółki nie byłabym tak delikatna, normalnie wzięłabym za kłaki i doprowadziła w ten czy inny sposób do porządku. Żadne podchody! Na jej zachowanie nie ma tłumaczenia. Nie ma i już! Natomiast dzieci tej rozpuszczonej kury domowej – zwłaszcza syn okazuje się tak dojrzały, że więcej mam szacunku to tego dzieciaka niż do niej. Można powiedzieć, że ratuje sytuację wtedy, kiedy dorośli nie dają rady… Mąż – Marcel… zapracowany koleś, który na nic nie ma czasu w domu, tylko praca i praca. Przez to zostaje ukarany. Jednak nie zasługuje na to moim zdaniem. Dlaczego? Ponieważ nie dano mu szansy na zmianę. Facet to osobnik, który raczej myśli zero jedynkowo, jak się mu nie powie to się nie domyśli – ot wielka tajemnica świata, która nie dotarła do naszej ukochanej Mai. Kiedy akcja się rozkręca, nagle jest strona 403 która burzy mój dotychczasowy (chyba 3 wersja) scenariusz, a potem jest już tylko dziwniej. Ostatnie strony myślałam, że już będzie to jakieś podsumowanie, ale nieeeeeeee jeszcze trzeba dopisać coś na zakończenie…. No SZOK! Reasumując, książka przepełniona jest tak dużą ilością emocji, dodatkowo te emocje powodują to, że w sobie je człowiek odnajduje… ( co nie zdarza się często). Bohaterowie – są dopracowani do najmniejszego szczegółu, ich charaktery są mocne i jasno określone. I co najważniejsze nie są nijacy, najgorzej kiedy nie da się ich ani pokochać ani nie lubić. A sama historia… bardzo trudna i łatwa za razem, na pewno dla ‘widza’ bardziej niż dla bohaterów. Daje dużo do myślenia. Pozwala też docenić to co się ma i przestajemy wybrzydzać. Uważam, że nie zaszkodziłoby gdyby płeć męska też czasem sięgnęła po kobiecą literaturę – np. tę pozycję. To żaden wstyd, a mogliby się czegoś nauczyć, zobaczyć backstage życia kobiecego – jestem pewna, że większość z tych Panów od razu po skończeniu rzuciłoby książkę i pobiegło po kwiaty dla swojej kobiety, zrobiło obiad, albo odebrało bachora ze szkoły. Być może jest też w tej historii zawarty większy sens… nie wiem młodociana miłość, zawsze jesteśmy dziećmi, pozory mylą… ? Nie wiem.. I na koniec – oczywiście książkę bardzo polecam, najlepiej kiedy jest czas aby przeczytać ją jednorazowo – niektórych historii po prostu nie powinno się dzielić czy dawkować. 8/10!

Maja Preis to kobieta osobistego sukcesu, przykładna żona i idealna matka trojga cudownych dzieci. Z namaszczeniem dba o domostwo, śmiało można ją nazwać perfekcyjną panią domu. Gdy ją poznajemy jest pełną ciepła pisarką bestsellerowych powieści, z zapleczem wiernych fanek. Mieszka z rodziną w Niemczech, gdzie tworzy swoje miejsce na świecie. Pewnego dnia postanawia odwiedzić swoje dawne strony, odpocząć i spotkać się z dawno niewidzianą przyjaciółką od serca, a przy okazji poszukać inspiracji do nowej powieści. Gdy poznawałam bohaterkę i jej rodzinę stwierdziłam, że mąż kocha ją jak wariat. Dba on o swoją rodzinę, może jest pracoholikiem, ale przez to próbuje dorównać swojej żonie, która nie ukrywajmy - zarabia więcej od niego z czym nie może się pogodzić. Wyjazd do Polski przywołuje wspomnienia sprzed lat, a pewne przypadkowe spotkanie obraca w gruz wszystko, co do tej pory Maja stworzyła... Daniel jest jej miłością z nastoletnich lat. W momencie spotkania wracają do obojga wspomnienia i uczucia, jakie miały być uśpione już dawno. Preis zmienia się nie do poznania i wikła się w relację, która może zniszczyć wszystko. Przykładna, skromna i ciesząca się z każdej rzeczy Majka staje się marudna, często i szybko się irytuje i denerwuje, ma swoje tajemnice. Ciągle ciągnie ją do Polski, unika bliskości z mężem, nawet zaczyna się całkiem inaczej ubierać. Gdy dochodzi do kryzysu w małżeństwie Marcela, musi się on zająć prowadzeniem domu i dziećmi, co wymaga nie lada perfekcyjnej organizacji czasu jeśli dodamy do tego etatową pracę. Początkowo ciężko mu idzie, tęsknota za żoną również nie pomaga, ale stara się być mężem idealnym i wspiera swoją żonę. Nie podejrzewa, że powoli rośnie mu poroże i niebawem będzie miał problem z przejściem przez drzwi. Z czasem traci cierpliwość, ale nadal się łudzi, że jego życie rodzinne wróci do normalności, jak tylko Majka skończy pisać swoją najnowszą powieść. Nie zdaje sobie sprawy jednak z tego, że książka jest tylko pretekstem do schadzek z miłością z dawnych lat. A skoro już jesteśmy w tym momencie to powiem Wam kilka słów o Danielu. Jest to typ artysty i zupełnie nie rozumiem, jak zadbana kobieta mająca wszystko może zwracać uwagę na kogoś tak nieodpowiedzialnego jak on. Odniosłam wrażenie, że jest niechlujny, nie dba o siebie, o miejsce w którym mieszka, a obrazy, które tworzy nie są dziełami na wysokim poziomie i nie przynoszą mu zysków. Jest podłym manipulantem, który poniekąd szantażuje Majkę, żąda spotkań z nią w zamian za oddanie pamiętnika, który ma być dla kobiety materiałem na nową powieść. Jeden raz przyciąga kolejny, a ostatni jest odwlekany w czasie. Zapatrzona w niego jak w obrazek kobieta olewa rodzinę i zachowuje się, jak zakochana nastolatka. Co się stanie, gdy Marcel dowie się prawdy? Czy przyjaciółka ochroni Majkę przed popełnieniem niewybaczalnych błędów, które są niewybaczalne? Czy kochające się małżeństwo będzie w stanie przetrwać ten kryzys, czy jednak zdrada jest niewybaczalna? Zastanawiam się, czy jest to pozytywna powieść. Z pewnością trzeba traktować ją jako przestrogę, ucząc się na błędach innych - nawet jeśli są to bohaterowie książki. "Jej portret" porusza ważną kwestię zdrady, nie tylko w dosłownym znaczeniu, jakim jest wikłanie się w romans. Byłam pewna, że polubię panią Preis, ale tak się nie stało. Może tylko z początku ją rozumiałam, bo każdy z nas potrzebuje odpoczynku od codzienności, ale zdradzanie całej rodziny jest świństwem, którego nie powinno się akceptować. Anna Niemczynow w swoich powieściach potrafi trafić do czytelnika i przekazać całą masę emocji. Nie tworzy ckliwych romansideł, a literaturę obyczajową, która jest skierowana do kobiet w różnym wieku. Poucza, ale nie wymądrza się, co jest na plus. "Jej portret" to mądra powieść o poświęceniu dla rodziny w obliczu zdrady. O złamanym niejednym sercu, ale też o wybaczeniu i o tym, jak często dzieci mają więcej odpowiedzialności w sobie niż dorośli.

Annę Niemczynow miałam okazję poznać na Targach Książki w Krakowie w 2018 roku i ze wstydem musiałam tej sympatycznej, ciepłej i roześmianej pisarce wyznać, że nie czytałam jeszcze żadnej jej powieści. Wtedy też postanowiłam, że muszę to koniecznie nadrobić. Na moje ogromne szczęście wypełniłam noworoczne postanowienie już teraz i poznałam twórczość Ani - zaczęłam od najnowszej książki - "Jej portret". Czy jest to lektura, która zapadnie mi w pamięć? Czy Niemczynow dołączy do grona ulubionych polskich pisarek i będę chciała poznać wcześniejsze - i późniejsze - książki? Maja Preis mieszka wraz z mężem i czwórką dzieci w niemieckim Kulmbach. Zgodziła się na przeprowadzkę wiele lat temu, z uwagi na pracę Marcela. Wprawdzie Maja nie radzi sobie z językiem na poziomie zaawansowanym, ale jest pisarką i tworzy w języku polskim, więc nie czuje dyskomfortu. Patrząc z boku, można stwierdzić iż kobieta ma życie idealne, bo poza kochającym mężem i gromadką cudownych oraz uzdolnionych dzieci ma dom, super samochód, gosposię, brak stałych godzin pracy a jednak czuje się zmęczona. Potrzebuje zmian i odpoczynku od codziennego rozwożenia i odbierania dzieci ze szkoły, przedszkola, zajęć dodatkowych. Ostatnio ma również problem z pisaniem... Zbliża się termin u wydawcy a Maja nie może odnaleźć w sobie idealnego tematu na książkę a nie chce znów pisać o macierzyństwie. Ponadto uważa, że gdy pisarz męczy się podczas pracy, to później czytelnik nie odczuwa zachwytu czytając. Podliczając bilans zysków i strat Maja podejmuje decyzję - musi pobyć przez pewien czas sama ze sobą. Wyjeżdża do swojego mieszkania w podszczecińskiej miejscowości, wybiera się na zakupy oraz spotyka z przyjaciółką Ewą, jednocześnie licząc, iż odnajdzie porywający temat na nową powieść. Przypadkowe spotkanie z Danielem, miłością sprzed dwudziestu lat sprawia, że budzi się pożądanie i potrzeba kobiecego wyglądu a rozum oraz rodzina schodzą na dalszy plan... Czy namiętność i chwile zapomnienia z dawnym ukochanym spowodują, iż Maja poświęci miłość do dzieci? Gdyby tylko wiedziała, jak zakończy się ten "jeden raz" to czy nadal pragnęłaby odzyskać swój pamiętnik sprzed lat? Jaką cenę poniesie za swoje wybory? Jak zawsze w chwili, gdy sięgam po powieść nieznanego mi autora, mam niewielkie obawy czy czas poświęcony na czytanie nie okaże się stracony. W przypadku Ani Niemczynow muszę napisać wprost - to malarka słowem, która językiem prostym, lecz niezwykle przemawiającym do czytelnika przedstawiła opowieść o porywach serca, spokoju duszy oraz zagubionych wartościach. "Jej portret" to zwrócenie naszej uwagi na to, co ważne. Doceńmy to, co mamy. Są takie chwile w naszym życiu, które powinniśmy zamykać w słoikach i odstawiać do spiżarni, na później. Ta książka jest świetna! Nawet nie wiem kiedy przepłynęłam przez jej stronice. Historia bardzo mnie wciągnęła, próbowałam identyfikować się z Mają. Byłam rozdarta między jej miłością do męża i dzieci a pragnieniem poczucia się jak wolna, piękna, pociągająca i mająca nieco czasu dla siebie kobieta. Moje sympatie do Majki i jej męża Marcela zmieniały się w trakcie fabuły, w zależności od decyzji jakie podejmowali. Za to finał... przyznaję wiele momentów mnie zaskoczyło, ale finał wręcz wbił w fotel. Nie spodziewałam się, że Niemczynow tak pokieruje krokami swych postaci. Podsumowując - "Jej portret" to opowieść o sercu rozbitym, ale też takim które jest spragnione przygody. O zdradzie, rodzinie, tajemnicach z przeszłości, tęsknocie, wspomnieniach, chwilach zapomnienia. Przez powieść przewija się cała gama emocji u bohaterów, które niezmiennie odczuwałam jako odbiorca: szok, rozgoryczenie, żal, poczucie winy, gniew, upokorzenie a także miłość czy nienawiść. Nie walczcie z pragnieniem poznania tej historii, nie warto :) Warto po prostu po nią sięgnąć. recenzja pochodzi z mojego bloga: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/

Zbliżając się ku końcowi książki, pomyślałam, że pisząc recenzję, powinnam określić „Jej portret” mianem niejako życiowego przewodnika zarówno dla Niej, jak i dla Niego. I kiedy dotarłam do końca, przeczytałam słowa Pani Ani i przepadłam. Dotarło do mnie, jak ważna jest ta książka, jak głęboki jest jej przekaz. Tak łatwo oceniamy innych, krytykujemy, komentujemy ich życie. Chowamy się pod płaszczykiem słów „Ja bym tak nigdy nie postąpiła”, nieświadomi tego, jak szybko może nadejść nasze NIGDY. Książka „Jej portret” była dla mnie emocjonalną karuzelą, sama nie wiedziałam, po której stronie stanąć, za którym bohaterem stać murem. Na początku byłam zła na Marcela, później nastąpiła stagnacja, złość na Maję, Ewę, Daniela, a na koniec. Na koniec dostrzegłam, jak różnorodne są te postaci. Nie da się jednoznacznie stanąć po stronie, którejś z nich. Każdy z bohaterów, jak w kryminale, ma swój motyw. Pani Ania w niesamowity sposób dopieściła portrety psychologiczne, szczególnie Marcela i Mai. I choć pozornie książka wydawała się lekką lekturą, to na chwilę po jej zakończeniu czułam całą sobą ciężar emocjonalny tej powieści. Autorka podjęła się jakże podstawowego, a zarazem ciężkiego i znanego wszystkim tematu, jakim jest proza życia, codzienność. Na stronach „Jej portretu” wyraźnie dała do zrozumienia, że w życiu nie warto kierować się „ja nigdy” czy „zazdroszczę jej/jemu”. Ludziom często wydaje się, że u sąsiada w ogródku trawa jest bardziej zielona. Gonią za tym, by mieć coś lepszego sąsiad, sąsiadka, kolega lub koleżanka z pracy. Każdego dnia zatracają się w pędzie za czymś, co jak im się wydaje, da im to szczęście. Zupełnie nieświadomi tego, jaką cenę przyjdzie im zapłacić za to rzekome szczęście. Często nie potrafimy żyć tym, co mamy obok. Nie doceniamy dnia danego od Boga, który spędzamy z ukochaną osobą. Zapominamy, jak wielką wartość mają drobne gesty, a jak wielką moc i siłę za długo skrywane emocje i problemy. Zatracamy się w pędzie życia, własnych i cudzych wyobrażeniach. Zapominamy podstaw życia na rzecz cudzych marzeń. Najważniejszym jednak o czym zapominamy, jest miłość. I to, że nie każda miłość jest tą, która może lub powinna zaistnieć, czasem kochamy, wiedząc, że nie powinniśmy. Często jednak kochamy, nie wiedząc, że nam nie wolno. Nie wyolbrzymię, gdy powiem, że tytuł ten powinien być obowiązkową lekturą w terapii dla par. Pani Ania za pomocą słów i na pozór nieskomplikowanej historii stawia przed nami gotową receptę, którą tylko wystarczy dokładnie przeczytać. I jak zawsze staram się dawać drugie życie przeczytanym książkom, tak tym razem wiem, że „Jej portret” zostanie ze mną na zawsze, jako moja Mała Encyklopedia o Miłości. Pani Ania zaczarowała słowem, tak pięknie zobrazowała ludzkie uczucia i emocje, że momentami czułam się jak bezpośredni uczestnik wydarzeń. Kochana Pani Aniu! Nie jestem w stanie lepiej wyrazić tego, co czuję po lekturze „Jej portretu”. Wiem tylko jedno… Miłości nie da się opisać, ponieważ „Naprawdę jaka jest, nie wie nikt. To prawda, niepotrzebna wcale mi”. Od dziś dzięki Pani książce mogę tworzyć w sercu i w głowie własny „Jej portret”. Dziękuję, dziękuję, dziękuję.

Anna H. Niemczynow zdobyła moje serce Dziewczyną z warkoczem, a Jej portret sprawił, że chusteczki okazały się niezbędnym dodatkiem podczas czytania tej powieści. Uwielbiam, kiedy książka, którą czytam, wzbudza emocje, bo to oznacza, że jest naprawdę dobra. Nie lubię powieści nijakich, bo takie nie pozostają w pamięci, a książki Ani Niemczynow pozostają w pamięci na długo i skłaniają do refleksji. Bohaterką powieści Jej portret jest pisarka, Maja Preis. Maja jest kobietą spełnioną, ma kochającego męża, czwórkę dzieci i psa, a do tego jest wziętą pisarką, która zarabia na życie pisaniem. Preisowie mieszkają poza granicami kraju, w Niemczech, i to chyba jedyny cień, który kładzie się na życiu kobiety, która tęskni za Polską. Podczas pisania najnowszej powieści, Maja czuje się sfrustrowana natłokiem zajęć domowych i brakiem wsparcia ze strony męża, który ma swoje " 5 minut" w pracy i to jest jego priorytet. Maja postanawia odciąć się n chwilę od swej rzeczywistości i wyjeżdża do Szczecina "po natchnienie". Ma tam mieszkanie i przyjaciółkę, rozpakowuje się i chłonie polski klimat. Po spotkaniu z przyjaciółką, niespodziewanie spotyka swoją dawną miłość, Daniela, idą na kawę, która kończy się kolacją. Maja wraca z tego spotkania rozedrgania i rozbita, ma przecież kochaną rodzinę, a jednak pociąg do Daniela okazuje się bardzo silny. Kobieta rzuca się w objęcia kochanka i kontynuuje gorący romans, stawiając na szalę swoje życie. Odżywają dawne wspomnienia, które zostały przez nią opisane w pamiętniku, w którego posiadaniu jest Daniel. T pamiętnik staje się pretekstem do ich kolejnych spotkań, Maja angażuje się tak mocno, że porzuca męża i dzieci. Czy zdoła się opamiętać i wrócić do dawnego życia??? Jej portret to powieść, która porusza głęboko ukryte struny w duszy czytelnika, skłania do refleksji i przemyśleń. To historia kobiety, dla której przeszłość i dawne uczucie przesłania rzeczywistość i nie pozwala "trzeźwo myśleć. Dla mnie niepojęte jest jak żądza i seks może matce przesłonić jej dzieci..... Jak można bez oglądania się za siebie porzucić wszystko, co się zbudowało.... Kiedy Maja dochodzi w końcu do momentu, że zaczyna myśleć i analizować sytuację, kiedy podejmuje ważne życiowe decyzje i postanawia na nowo budować swoje życie, przeznaczenie ma swoje zdanie na ten temat.... Powieść jest przejmująca, wzrusza, wzbudza wiele skrajnych emocji - złość na główna bohaterkę i jej głupotę, wsparcie dla jej męża, żal, że tak mocno te perturbacje wpływają na dzieci, wzruszenie, szok i smutek. Książka pochłonęła mnie bez reszty i czytałam, póki nie skończyłam. Jest piękna i bardzo mądra - polecam! https://markietanka-mojeksiazki.blogspot.com/2019/01/16-jej-portret-anna-h-niemczynow.html

Czy zawsze udaje nam się docenić to co mamy? Czy potrafimy cieszyć się z małych rzeczy, które zsyła nam los każdego dnia? Anna H. Niemczynow w swojej najnowszej książce JEJ PORTRET stara się nam pokazać co tak naprawdę powinno liczyć się w życiu każdego z nas. Powieść opowiada losy Mai Preis, kobiety spełnionej, matki, żony, idealnej gospodyni oraz pisarki, która odniosła spektakularny sukces. Maja wraz z rodziną w pięknym domu na stałe mieszka w Niemczech. Niestety mimo, że nie jedna osoba mogłaby jej zazdrościć kobieta nie czuje się szczęśliwa, jej na pozór idealne życie zaczyna ją męczyć. Dopadła ją twórcza niemoc i brak jej weny oraz pomysłu na nową książkę. Jej codzienne, rodzinne życie również zaczyna ją nudzić. Opieka nad szaloną gromadką czwórki dzieci i obowiązki domowe sprawiają, że postanawia ona rzucić wszystko i wyjechać, odpocząć, a przede wszystkim poszukać inspiracji do napisania nowej książki. Nie wie jednak, że wyjazd wywróci jej życie do góry nogami i krok, który zrobi zaważy na jej całym dotychczasowym życiem, a co najgorsze nie będzie można już go cofnąć. Maja, aby odnaleźć inspirację i nowy materiał na swoją najnowszą książkę wyjeżdża do Polski. Po powrocie do kraju los nieoczekiwanie stawia na jej drodze Daniela, jej wielką miłość sprzed kilkudziesięciu lat. Kobieta zaczyna na nowo przeżywać młodzieńcze uczucie, wspominać i dawne emocje wracają ze zdwojoną siłą. Spotkanie z Danielem uświadamia jej dodatkowo kilka rzeczy, Maja zdaje sobie sprawę, że to ona zawsze poświęcała się i cały swój wolny czas poświęcała rodzinie zaniedbując w ten sposób siebie i swoje potrzeby. Jednak wie, że nie może się zapomnieć ponieważ rodzina jest najważniejsza i nie chciałaby jej stracić. Jakie decyzje podejmie Maja i jak wpłyną na jej przyszłość. Czy kobieta wybierze szaloną młodzieńczą miłość czy może stabilizacje rodzinną? Jej portret to historia, która przedstawia prawdziwe życie i ludzkie dramaty. Poznajemy bohaterów, których życie przytłoczyło i trochę się w nim pogubili. Maja to kobieta, która jest na etapie poszukiwania siebie, własnego ja, pragnie zrozumieć czego naprawdę chcę i co w życiu jest ważne. Książkę czyta się jednym tchem, wciąga, pobudza emocje i skłania nas do przemyśleń i refleksji. Dodatkowo, zakończenie jest bardzo wzruszające i zaskoczy nie jednego czytelnika. Pamiętajmy, żeby nie pogubić się w szarej codzienności i dbać o to co w życiu najważniejsze, miłość, dom i rodzinę... Polecam! Moja ocena: 9