Jej portret (okładka  miękka, 01.2019)

Majka to spełniona kobieta - przynajmniej na pierwszy rzut oka. Kochający mąż, czwórka super dzieciaków, piękny dom, konto pełne pieniędzy i zawodowe sukcesy. Pisząc swoją najnowszą powieść nie może jednak odnaleźć weny. Postanawia wyjechać na jakiś czas do rodzinnego Szczecina, odpocząć od rodzicielskich i domowych obowiązków, zebrać myśli, odnaleźć inspirację. I to ostatnie udaje jej się znakomicie - przypadkiem wpada na swojego pierwszego chłopaka, którego kochała do szaleństwa... Czy romans wyjdzie na jaw? Jakie decyzje podejmie Majka? Jak skończy się ta miłosna historia? Tradycyjnie już, zakończenia Wam nie zdradzę ☺️ A teraz do rzeczy. Kłamać nie będę, bo choć pierwsze dwieście stron przeczytałam w dwie godziny, to nie było to czytanie łatwe. Miejscami było nudno, flegmatycznie, monotonnie. Właściwie, byłam już rozczarowana, że o to wreszcie trafiła się książka, której polecić Wam nie będę chciała. Ale nagle, mijając dwusetną stronę - ciach! Akcja nabiera rozpędu, dzieją się rzeczy nieprzewidywalne, książka porywa, żeby ostatecznie, na samym końcu, mocno wbić czytelnika w fotel. I właśnie ta druga połowa książki zdecydowała o tym, że lekturę tę muszę Wam polecić. Jeśli nie macie pomysłu na prezent na zbliżający się Dzień Kobiet - warto skusić się na „Jej portret”. Z pewnością przypadnie do gustu paniom, na samym końcu wyciskając z nich łzy.

Cudowna, życiowa, przepiękna i wzruszająca, jak wszystkie książki Ani. Polecam gorąco i uprzedzam, że można się szybko wciągnąć i uzależnić ;) Zanim zaczniesz czytać, zaparz pyszną kawę i usiądź wygodnie, bo nie będziesz mogła się oderwać. Czytaj między wierszami, nie oceniaj bohaterów zbyt pochopnie, czerp dla siebie jak najwięcej. Olbrzymie podziękowania dla Ani za tak cudowne historie, w świat których przenosi nas swoimi książkami.

Na tą książkę czekałam bardzo długo ale warto było bo jak każda książka tej autorki jest warta czekania !! po prostu przepiękna opowieść z życia wzięta !!

Polecam książki Ani są cudowne. To jest książka o miłości, o wierze, o życiu.

Polecam , super

Przepiękna!

Nie zdarza mi się często to, że nie wiem co napisać o książce !!! Wczoraj skończyłam czytać i od rana zastanawiam się jak ją opisać, jestem pewna iż nie oddam słowami uczuć jakie towarzyszyły mi podczas lektury 😢😔 Temat książki niby znany: romans, zdrada, miłość, rodzina, kariera, dzieci... ale to jak autorka ubrała w słowa, jaki klimat stworzyła... coś wspaniałego i nie do podrobienia ! Ilość emocji kolosalna, podczas czytana śmiałam się i płakałam, „klękam jak szewc” powieść przeżyłam bardzo, jestem pewna iż pozostanie ona w mojej pamięci na baaaardzo długo !!! 📚Maja spełniona autorka, żona i matka. Z pozoru wydaje się szczęśliwą kobietą, jednak w rzeczywistości jest znudzona życiem, dlatego też postanawia wyruszyć z samotna podróż. Nieoczekiwanie na swojej drodze spotyka dawna miłość. Kobieta staje przed kolosalnie trudnym wyborem... 📚 co wybirze? Życie takie jak dotychczas, czy może jednak zrezygnuje ze wszystkiego w imię miłości ? 💕 Ja osobiście książkę polecam ❤️❤️❤️

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA. Bo nie słowa, a czyny świadczą o miłości. Kiedy wstępujemy w święty związek małżeński i słyszymy słowa przysięgi, którą przed ołtarzem wypowiada osoba, z którą chcemy iść przez życie, często trwamy w przeświadczeniu, że od teraz będzie ona przy nas już zawsze. Z biegiem czasu, pochłonięci prozą dnia codziennego, przestajemy zauważać potrzeby i oczekiwania naszej drugiej połówki, skupiając się wyłącznie na tym, co w danym momencie dla nas samych jest najważniejsze, będąc święcie przekonanymi, że nasz współmałżonek nas zrozumie i będzie cierpliwie na nas czekał. Dziś przychodzę do Was z recenzją najnowszej książki Anny H. Niemczynow „Jej portret”, której lektura uświadamia czytelnikowi, że tak naprawdę w życiu nic nie jest nam dane na zawsze, ale niestety często zdajemy sobie z tego sprawę dopiero wówczas, gdy w naszym życiu wydarzy się dramat. Dramat, którego konsekwencje są niestety nieodwracalne. Główna bohaterka powieści Maja to kobieta, której życia mogłoby pozazdrościć wiele kobiet. Jest spełnioną zawodowo odnoszącą sukcesy pisarką, którą Pan Bóg obdarzył wspaniałą rodziną. Jak wiadomo, zawód pisarza wymaga czerpania wielu inspiracji, po to by spod jego pióra wychodziły historie, które podbiją serca czytelników. W momencie, kiedy my czytelniczy wkraczamy w życie rodziny Preis, Maja właśnie przeżywa swego rodzaju kryzys twórczy. Przytłoczona obowiązkami domowymi oraz opieką nad czwórką dzieci, czuje, że musi wyjechać na jakiś czas, aby odpocząć i znaleźć inspirację do powstania nowej książki. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że ten wyjazd odmieni na zawsze nie tylko jej, ale także jej najbliższych, a odwrotu już nie będzie. Jako że Maja i Marcel są małżeństwem na stałe mieszkającym w Niemczech, kobieta postanawia wyjechać do Polski w nadziei, że być może tam odnajdzie coś, co będzie mogła przenieść na papier i czym będzie chciała podzielić się ze swoimi wiernymi czytelnikami. Jednak możecie mi wierzyć, że tego, co się wydarzyło, nie mógł przewidzieć nikt. Bo oto, przypadek, los, a może przeznaczenie splata drogi naszej bohaterki z Danielem, jej miłością sprzed dwudziestu lat. W Mai budzą się wspomnienia młodzieńczego uczucia pełnego pasji i wiary w jego wyjątkowość. Pomyślicie sobie, że przecież to nic takiego, bo każdy z nas z sentymentem wspomina swoją pierwszą miłość. Owszem macie rację, ale problem zaczyna się, gdy przeszłość zagraża małżeństwu Mai i szczęściu jej rodziny. Nagle wszystko to, co do tej pory stanowiło sens i nadrzędną wartość w jej życiu nabiera zupełnie innych kształtów i barw. Ponowne spotkanie z Danielem pozwala jej dostrzec siebie samą w zupełnie innym świetle. Uświadamia sobie, że do tej pory to, ona zawsze była dla wszystkich, a nikogo nie było dla niej, kiedy ona tego potrzebowała. To cele i pragnienia innych, były zawsze ważniejsze od tego, o co ona sama wielokrotnie prosiła. Teraz choć przez chwile chce czuć, że dla kogoś w istocie to ona liczy się najbardziej, Jednak nie może zapomnieć o tym, że przecież jest żoną i matką. W pewnym momencie będzie zmuszona do podjęcia trudnych decyzji i dokonania niełatwych wyborów. Zarówno Maja, jak i Marcel są postaciami, które wzbudzały we mnie bardzo różne i często zmieniające się odczucia. Ale zacznijmy od Mai. Przyznaję, że na początku byłam na nią trochę zła. Bo jak można porzucić wszystko - kochającego męża, czwórkę dzieci, rodzinę i rzucić się w ramiona namiętności, pożądania żyjąc pragnieniami niespełnionej miłości sprzed lat. Jednak wraz z biegiem fabuły poznajemy drugą stronę medalu i kiedy spojrzałam na całą sytuację oczami bohaterki, nie oceniając jej postępowania, zaczęłam ją rozumieć. Nie chcę Wam za dużo zdradzać, żebyście sami mogli odkrywać złożoność opisanych w książce zdarzeń, powiem tylko, że powtarzanie komuś, że się go kocha i jest dla nas najważniejszy, nie wystarczy, żeby zbudować szczęśliwy związek. Bo nie słowa, a czyny świadczą o miłości. Podobnie ambiwalentne nieustannie ewaluujące odczucia wzbudzał we mnie również małżonek Mai, Na początku uznawałam go za wspaniałego mężczyznę i nawet byłam zła na nią za to, że ciągle, coś jej w nim nie pasuje. A przecież on naprawdę się stara. Ciężko pracuje, żona jest dla niego największym skarbem, jest czuły, kochający. Kocha dzieci. Czego można chcieć więcej? Otóż czasem wystarczy być i tego, właśnie potrzebuje Maja. Tymczasem Marcel w galopie codziennych ambicji zapomina o tym i staje się strasznym egoistą, który zauważa i wypomina żonie najmniejsze niczym drzazgi przewinienia, podczas gdy swoich zupełnie nie dostrzega, choć ścielą się one niczym belki ułożone w lesie. Kochani czy naprawdę musi dojść do tragedii, byśmy dostrzegli nasze błędy i przewinienia oraz zrozumieli, co w życiu jest najważniejsze i jak wiele mamy do stracenia? https://kocieczytanie.blogspot.com/2019/01/przedpremierowo-jej-portret-anna-h.html

Jej portret” Ani H. Niemczynow to najnowsza książka autorki, która premierę miała 30 stycznia. Książkę przeczytałam zaraz po premierze, lecz z recenzją przychodzę dopiero dziś. Ta powieść, to jedna z tych, które długo siedzą w głowie powodując ciągły natłok myśli i refleksji. Dlaczego? Trudno znaleźć jednoznaczne wyjaśnienie… Ale postaram się nieco przybliżyć Wam dlaczego akurat we mnie wzbudziła ona głęboki odbiór. Czytając "Jej portret" niejednokrotnie miałam przemożną chęć potrząsnąć główną bohaterką – Mają. Jej egoistyczna postawa wywoływała we mnie złość i nieodparty bunt wobec jej poczynań. Nie potrafiłam zrozumieć jej uporu i konsekwentnego dążenia do rozpadu rodziny. Myślałam bowiem o tym, że ma tak wiele, a wcale tego nie docenia. Szła w ramiona Daniela niczym ćma do światła, czym straciła w moich oczach bardzo dużo. W tym samym czasie mocno kibicowałam jej mężowi Marcelowi oraz ich dzieciom, którzy w moim odczuciu z ogromną cierpliwością, a nawet dojrzałością radzili sobie w zaistniałej sytuacji. Wszystko do czasu... „Jej porter” Ani H. Niemczynow to nie jest tyko historia ludzi, którzy w którymś momencie się pogubili i trudno im było wrócić na ten właściwy tor. To również niesamowity portret pejzażu emocjonalnego malującego codzienność milionów ludzi na całym świecie. Jak często myślimy, że jeśli coś zostało nam dane, to nikt nie ma prawa nam tego odebrać? Jak często mylimy miłość z przyzwyczajeniem albo pożądaniem? Jak często wychodzimy z założenia, że wystarczą prezenty, miłe słowa, aby załagodzić sprzeczkę, bądź nasze zaniedbanie? Czy słowa mogą wystarczyć, by naprawić błędy? Czy miłość naprawdę jest najważniejsza w życiu? Miłość to naprawdę piękne, budujące i ożywcze uczucie. Zbyt często w gonitwie codzienności zapominamy, że trzeba o to uczucie zawsze dbać, niezależnie od tego, ile lat z kimś jesteśmy, ile mamy dzieci, jaki mamy dom. To uczucie, która zawsze trzeba pielęgnować. Jest takie stare powiedzenie (znam jeszcze z czasów kiedy prowadziłam szkolne pamiętniki) - „Miłość jest jak kwiat, który trzeba stale podlewać, by żył”. Wiele w życiu przeżyłam i dziś wiem, że nie jest to jedynie banał przepisywany z zeszytu do zeszytu, z kartki na kartkę. Dziś wiem, że miłość to najwyższe uczucie, któremu trzeba być wiernym i o które trzeba walczyć ze wszystkich sił, w przeciwnym razie można ją stracić. Teraz wiem, że nie zawiniła jedynie Majka. Zrozumiałam, że winny był również Marcel. Jego bierna postawa poprowadziła jego żonę na złe tory. Bo w miłości nie chodzi o piękny obraz całokształtu, który jest widoczny dla innych. Chodzi o to, by dawać sobie nawzajem to co mamy w sercu. Kiedy jedna osoba dopuści się grzechu zaniechania i przyjmie za pewnik, że to, co ma zawsze będzie jego, może sprawić, że obudzi się z ręką w przysłowiowym nocniku. Tak też było z małżeństwem Majki i Marcela. Zabrakło obustronnej chęci podlewania. A ja wciąż uczę się pokory...i bycia, tak po prostu. Dopiero kiedy dotarło do mnie, że sama przeżyłam coś takiego (chociaż w nieco innym wymiarze), zdałam sobie sprawę z tego, że miłość nie jest nam dana raz na zawsze, ale zawsze mamy szansę, na to, by naprawić swoje błędy. Pod warunkiem, że jesteśmy gotowi je przyjąć do własnej świadomości i chcemy je naprawić. Człowiek dojrzały emocjonalnie jest w stanie naprawić każdy poczyniony przez siebie błąd i naprawić wszystko. Ania H. Niemczynow w powieści „Jej portret” nie raczy nas historią kobiety, która rzuca się w wir romansu z czystego egoizmu, nie mówi, o mężczyźnie, który jest ideałem, a żona go zostawiła dla innego faceta bez powodu. O nie! Historia stworzona przez autorkę, choć pozornie jest prosta i do przewidzenia, wcale taka nie jest. Żeby to zrozumieć należy szerzej otworzyć oczy i zobaczyć, że autorka napisała historię o tym, jak dbać o miłość. Jak nie dopuścić do jej utraty. Sądzę, że Ania – poprzez wykreowaną fabułę chciała nam pokazać, że świat jest pełen pokus, chwil zapomnienia, a my ludzie zbyt często opieramy swoją egzystencję na pozorach. Nie widzimy, zbyt mało czujemy, niezbyt dużo rozumiemy. Jednak nie jest nigdy za późno dla nas. Nie jest nigdy za późno na to, by poznać samego siebie i uświadomić sobie, że to nie mieć, a być - jest najwyższą wartością w życiu człowieka. „Jej portret” to historia także historia o tym, że w związku trzeba zawsze stać do siebie plecami. Nie twarzą w twarz – jak sądzimy. Ale plecami do siebie – by zawsze jedno chroniło drugie. Tylko wtedy będziemy w stanie obronić siebie nawzajem przed zagrożeniami z zewnątrz i tylko wtedy nie stracimy z oczu tego co najważniejsze w życiu. cd. na blogu https://przeczytajka.blogspot.com/2019/05/jej-portret-anna-h-niemczynow.html?fbclid=IwAR12oTZumZrZ-uGKJ6aHRayBumdytGVq1cZa2QEABFMsGdNlkI0pMr-H1Io

Jestem świeżo po lekturze, ale tak szczerze, to nie wiem co powiedzieć. Może po prostu tyle, iż szkoda, że takiego rodzaju książek na rynku czytelniczym, jest tak mało? To naprawdę wręcz genialna książka i to pod każdym względem! Jest bardzo dobrze napisana, widać, że Autorka potrafi pisać powieści i to zdecydowanie te na najwyższym poziomie. Ale wiecie co? Nie liczy się tutaj kunszt literacki, te piękne opisy, bohaterowie, tylko emocje! Ta książka wywołała we mnie aż tyle przeróżnych nastrojów, że to aż mogłoby wydawać się dosłownie niemożliwe. Ta książka już od pierwszych stron zaskakuje poprawnością i przejrzystością zdań. Mam wrażenie, że najmniejszy detal w tej książce jest dopracowany z niezwykłą starannością. Po drugie, mam wrażenie, że styl jakim posługuje się Autorka, jest jak gdyby niezwykłe nietuzinkowy, jedyny w swoim rodzaju i taki... jej, prywatny. I dodatkowo, bohaterowie. To jak bardzo życiowe są postacie, takie codzienne, typowe. To jest właśnie najlepsze, ponieważ cała fabuła według mnie jest jak najbardziej taka przeciętna. Bohaterowie popełniają błędy, nie są wyidealizowani, jak to czasami w książkach bywa. Tutaj nie ma skrzydlatego romansu zakończonego happy endem! I bardzo dobrze, bo mam dość tych cukierkowych, przeciętnych książek typu losów księżniczki Disneya. Szczególnie pokochałam Majkę. Wiele osób powie, że jezu jaka denerwująca kobieta! Tyle w życiu miała, fantastycznego męża, czworo dzieci, wielkie szczęście, wspaniały dom, panią do pomocy... I jeszcze na dodatek to kobieta, która jest pisarką, siedzi w domu i nie musi chodzić codziennie do pracy. Tylko ja Wam powiem, że to rozumiem... Czasem najbardziej szczęśliwe kobiety potrzebują pewnego rodzaju odskoczni, mają dość rutyny i tego wszystkiego co na co dzień wygląda stale tak samo. I słuchajcie, zakończenie! To co zrobiła Autorka na samym końcu, no po prostu wbiło mnie w fotel! Nie dość, że cała książka zaskakuje i wywołuje tyle sprzecznych myśli i emocji, to jeszcze ta końcówka. Czuję, że chyba mam książkowego kaca, chyba żadna książka po którą teraz sięgnę nie będzie równie dobra :( Ten tytuł polecam wszystkim, bez wyjątku zdecydowanie warto sięgnąć po tę książkę. I jeszcze jedno! Bardzo podobało mi się to, w jaki sposób Autorka przedstawiła nam miłość. Ta walka Marcela o żonę, to było coś niesamowitego, te wszystkie jego myśli, przemyślenia dotyczące walki o żonę. W dzisiejszych czasach chyba nie ma takich facetów, albo jest ich bardzo mało... :D Opis fabuły Maja Preis, to kobieta idealna. Nie dość, że piękna, zadbana, o idealnych proporcjach i kształtach, to na dodatek bogata, posiadająca wspaniałego męża, super pracę - pisarki i to na dodatek takiej cenionej i uznanej. Majka ma aż czwórkę dzieci, jest bogata, ma wszystko czego może sobie zapragnąć. Próbuje pracować nad nową książką, ale to całe domowe życie, opieka nad dziećmi i ogólne dylematy pani domu przytłaczają ją. Pewnego razu oznajmia swojemu mężowi Marcelowi, że musi wyjechać, wrócić na chwilę do Polski, aby zaczerpnąć nowych inspiracji i pomysłów na książkę, ponieważ gonią ją terminy i wiele wydawców chce wreszcie otrzymać od niej nowe pomysły. Maja wraca do swojego ukochanego, rodzimego kraju, ma kilka dni na ogarnięcie pracy, ale jednak podczas tego wyjazdu spotyka swoją dawną miłość, osobę, dla której kiedyś napisała pamiętnik, w którym opisywała jak wielką miłość żywi do Daniela. Postanawia na nowo skontaktować się z Danielem, ponieważ ma on jej pamiętnik, a ona uważa, że to będzie idealny pomysł na nową książkę. Jednak niestety, nie jest to najlepszy pomysł, bo im częściej Majka widuje się ze swoją starą miłością, tym uczucie odżywa. Jej sielanka się kończy, Maja musi wrócić do Niemiec, do dzieci i do męża, lecz nie jest już przekonana co do uczuć jakimi go wcześniej darzyła, albo jej się przynajmniej wydawało, że go kochała. Teraz zaczyna myśleć, że może to jednak było przyzwyczajenie? Po pewnym czasie Marcel zauważa, że z żoną jest coś nie tak. Stopniowo odsuwa się od niego, nie ma dla niego czasu, nie zajmuje się dziećmi, zapomina o bożym świecie... Siedzi zamknięta w swoim pokoju i jedyne co robi to pisze i odczytuje listy od Daniela. Jest na rozdrożu dróg, nie wie czy powinna zostać z mężem czy może jednak powrócić do swojej dawnej miłości sprzed lat... Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Filia