Jedyny dzień w roku (okładka  miękka, 10.2021)

Dobre opowiadanie zamknięte w ciągu powtarzalnych zdarzeń. De ja vu na święta.

Wciągająca książka , szybko się czyta, w sam raz na długie wieczory. Polecam.

Super książka na święta bardzo polecam, świetnie napisana.

Ok

Czy pamiętacie film „Dzień świstaka”? To ta książka jest właśnie napisana w podobnym stylu. Dorocie, młodej, samotnej kobiecie dobiegającej trzydziestki kilka dni z rzędu powtarza się dzień wigilii. Przyznam szczerze, że kiedy po raz kolejny zaczęłam czytać o tym co było kilka rozdziałów wstecz, poczułam lekkie znużenie. No bo ile razy można przeczytać tę samą historię, zmienioną jedynie jakimiś kolejnymi wstawkami przemyśleń głównej bohaterki? Ale z każdym kolejnym rozdziałem, który zaczynał się tak jak poprzedni odkrywałam coś nowego, coś co zmuszało mnie do refleksji. Główna bohaterka przeżywając po raz kolejny ten sam dzień, również wnosiła w fabułę coś nowego. Czy komuś nie zdarzyło się kiedyś coś takiego, że wieczorem lub po jakimś czasie od przeżytego zdarzenia, nie myślał o tym, że gdyby wydarzyło się teraz, to postąpiłby inaczej? Mnie niestety często się zdarza, ponieważ działam bardzo impulsywnie i spontanicznie, często nie zastanawiając się nad tym, że coś mogłabym powiedzieć czy zrobić inaczej. W kolejnych etapach przeżywania ponownie tego samego dnia, główna bohaterka zaczyna zauważać i rozumieć coraz więcej. Przestaje oceniać ludzi a zaczyna zastanawiać się nad tym, dlaczego robią to co robią. To samo dotyczy więzów rodzinnych. Aby czerpać z życia przyjemność nie można ciągle żyć obwiniając wszystkich za to jak się zachowują. Może czasami trzeba pomóc komuś zobaczyć to, czego on nie jest w stanie zauważyć skupiając się tylko na sobie. Przyznam szczerze, że chociaż początkowo irytował mnie ten zapętlony w czasie „dzień świstaka” to z każdym kolejnym rozdziałem podchodziłam do tego coraz bardziej pozytywnie, bo zaciekawiało mnie i intrygowało to co bohaterka zrobi, jak postąpi w kolejnej odsłonie czyjegoś zachowania. Humor przeplata się tutaj ze smutkiem, euforia z irytacją, ale myślę, że jest to książka, obok której raczej nie powinniśmy przejść obojętnie, bo ileż razy w naszym życiu zdarza się coś, nad czym się nigdy nie zastanawiamy, a jest ważne. A przecież każde zachowanie człowieka ma jakiś cel. Irytuje nas, kiedy zaczepiają nas na ulicy ankieterzy czy sprzedawcy, ale czy zastanawialiśmy się nad tym, dlaczego oni wykonują te czynności? Widzimy w lunaparku czy galerii handlowej albo na jakimś jarmarku kogoś przebranego w coś, w czym my nigdy byśmy się nie pokazali, śmiejemy się z tej osoby, czasami patrzymy na nią z ironią, ale czy zastanawiamy się nad tym, co skłoniło ją do tego, aby tak się przebrać? I chociaż przyznam się do tego, że od jakiegoś momentu w trakcie czytania przestałam odczuwać irytację czytając o tym samym, to były momenty, kiedy mocno się wzruszyłam. Ta książka to taka trochę psychoterapia uświadamiająca, że nic nie dzieje się bez przyczyny, a żale czy pretensje możemy zastąpić pozytywnym myśleniem i odmienić postrzeganie tego co odbieramy w negatywnym sensie. Wigilia to dzień szczególny, nie po darmo mówi się, że to dzień cudów. W tej książce autorka udowadnia, że często zwykłe gesty empatii, zwykłe zachowanie pozwalające na zrobienie komuś nawet małej przyjemności, popatrzenie na kogoś inaczej, mogą być cudami. Chociaż, czy pomaganie drugiej osobie, przepraszanie albo dostrzeganie w kimś jego dobrych cech, to są cuda? No cóż, w zależności jak na to patrzymy. Jeżeli ktoś jest ciekawy jakie cuda dokonały się za pośrednictwem bohaterki tej opowieści, koniecznie niech sięgnie po tę książkę. Myślę, że wielu czytelników odbierze z tej lektury świetną lekcję życia, która z pewnością przyniesie wiele dobrego. Polecam tę książkę szczególnie w okresie zbliżającym nas do świętowania Bożego Narodzenia, wszak Wigilia to JEDYNY DZIEŃ W ROKU.

Pierwszą rzeczą, która mnie totalnie zaskoczyła w tej powieści jest pomysł na fabułę. Nie spotkałam się do tej pory z czymś takim w literaturze. W filmie owszem, w jakim, nie powiem, żeby nie zdradzać Wam zbyt wiele, ale mogę napisać, że to dość wiekowa, lecz kultowa produkcja (i nie jest to „Kevin sam w domu”). Po pierwszych rozdziałach książki sami już będziecie wiedzieć, o jaki film chodzi. Mówią, że nic dwa razy się nie zdarza, ale czy na pewno? A co, jeśli los zrobi nam psikusa i dostaniemy od niego drugą, trzecią i kolejną szansę? Co zrobilibyście z taką możliwością? Jak wykorzystalibyście tę szansę? Z jednej strony jest to klasyczna opowieść o ludziach żyjących razem, a jednak osobno. O wzajemnych pretensjach, nieporozumieniach, żalu i braku porozumienia. O chowaniu urazy, o pochopnym ocenianiu innych i o tym, że czasem nie potrzeba wiele, aby wszystko mogło się zmienić. Przede wszystkim jest to, nadal klasyczna, historia o tym, co tak naprawdę jest ważne, o tym, co naprawdę się w życiu (i podczas Świąt) liczy. Tym, co odróżnia ją od reszty podobnych opowieści jest fakt, że jest inaczej zbudowana i dzięki temu nie brakuje w niej niespodzianek. W dość przewrotny i zaskakujący sposób powieść pokazuje prawdziwy sens Bożego Narodzenia, niesie za sobą cenny przekaz i zmusza do zastanowienia się nad tym, czym dla nas jest ten wyjątkowy okres. A także nad relacjami z naszymi bliskimi. Pomysł na fabułę jest w moim odczuciu trafiony w dziesiątkę. I nawet, jeśli środkowe rozdziały mogą odrobinę nużyć, mimo że ma się wrażenie powtarzalności, warto się w nie dobrze wczytać. Bo to właśnie one pokazują zmiany, które zachodzą w bohaterach, w odbiorze otaczającej ich rzeczywistości i w postrzeganiu osób, z którymi dzielą życie. Czasem są to drobne zmiany i mogą nie zostać dostrzeżone, czasem mają zdecydowanie większy kaliber. Biją jednak po oczach, kiedy pod koniec wszystkie rozsypane puzzle trafiają na swoje miejsce. Otrzymujemy wtedy klarowny obraz i wszystko staje się jasne. Bardzo fajnie się tę książkę czyta, równie ciekawie odkrywa te subtelne zmiany. Pióro autorki jest z jednej strony proste i lekkie, z drugiej niezwykle obrazowe i klimatyczne. Książka wciąga i intryguje, z zaciekawieniem śledzimy to, co wydarzy się dalej. Powieść jest przesycona świątecznym klimatem, który w zakończeniu dosłownie eksploduje i pozostawia w sercu ogrom ciepła i uśmiech na twarzy. „Jedyny dzień w roku” to niezwykle klimatyczna, ciepła i mądra książka. I tak inna od wszystkich świątecznych książek, które kiedykolwiek mieliście możliwość przeczytać. Bardzo polecam!

"Chodzi o to, żeby się spotkać. Pobyć ze sobą tak naprawdę. Nie musi być czysto i wystawnie, nie trzeba drogich prezentów. Istotny jest ten drugi człowiek, na którego czekamy, który jest dla nas najważniejszy. Tylko to się liczy - żeby razem posiedzieć, porozmawiać, tak, wiecie, od serducha, przytulić się. Na tym polega magia świąt." Dorota jest młoda, ma pracę, mieszkanie, psa i rodzinę, ale jak sama mówi nie własną, a tę, w której się urodziła. Przy każdym z wyżej wymienionych stawia jakieś" ale". Wciąż jej czegoś brakuje, coś nie dzieje się zgodnie z jej oczekiwaniami. Marzy o magicznych, rodzinnych świętach. Jednak jej relacja z najbliższymi odbiega od ideału. Brak uznania ze strony matki, idealizowany brat i podległy żonie ojciec to jej codzienność. Jedynie doświadczona przez życie babcia stara się wszystkich godzić i jednoczyć. Czy Dorocie uda się przy wigilijnym stole poczuć ducha świąt? Pozna głębszą ideę tego czasu? A może ktoś, lub coś jej w tym pomoże? " - Czasem los psuje plany. (...) - A czasem buduje przyszłość." To bardzo klimatyczna powieść. Akcja dzieje się w Wigilię. Wszędzie jest mnóstwo ozdób, w sklepach ludzie na ostatnią chwilę kupują prezenty i składniki świątecznych potraw. W radiu rozbrzmiewają bożonarodzeniowe piosenki i kolędy, a spiker raczy tematycznymi anegdotami. Nie zdradzę, by nie sugerować, ale jestem pewna, że już po pierwszych kilku rozdziałach ta historia skojarzy się Wam z pewnym filmem, dość starym ale charakterystycznym. Dla mnie to świetny pomysł na oddanie najważniejszego przekazu Świąt Bożego Narodzenia. Sensu, o którym wielu zapomina i traktuje te dni bardzo przedmiotowo. Pomysł na fabułę wydaje się banalnie prosty, a jednocześnie takie przeprowadzenie akcji niezwykle obrazowo ukazuje zmiany w zachowaniu, celebrowaniu i postrzeganiu danej chwili. Mamy tendencję do szybkiego i dość pochopnego oceniania ludzi. Zazwyczaj nie wszystko jest takie jednoznaczne jak się wydaje na pierwszy rzut oka. Najczęściej wina leży po obu stronach, a za konkretnym zachowaniem stoi jakaś historia. Nie ma ludzi bez wad. Wystarczyłaby szczypta zrozumienia, odrobina dobrej woli i chwilowe postawienie się w sytuacji drugiej strony. Ważna jest zasada wzajemności, by czegoś oczekiwać od drugiej osoby należy również dać coś od siebie. "- Każdy z nas zostaje dzieckiem - trochę w głębi i na zawsze. (...) - Warto dbać o to dziecko, bo dzięki niemu wciąż potrafimy marzyć." Autorka między wierszami przemyciła również bardzo powszechny problem kupowania zwierząt w prezencie.

🌟RECENZJA🌟 Dorota marzy o normalnej, pełnej ciepła Wigilii w gronie rodziny. Jednak ten dzień nie likwiduje tych przykrych spraw, z którymi boryka się kobieta. Dorota chce, żeby ten dzień już się skończył i kończy się, lecz nie tak jak ona tego chciała. Wszystko znów się powtarza... 🎄 W końcu za mną pierwsza książka świąteczna, która wprowadziła mnie pomału w całą tę świąteczną otoczkę, ale również w czas refleksji, zatrzymania się na chwilę, podjęcia jakichś decyzji, co do dalszej mojej przyszłości. Chodzi mi tutaj głównie o demony z przeszłości, których w końcu trzeba się pozbyć i dzięki tej lekturze, ale również dzięki otaczającym mnie osobom, właśnie postanowiłam to zrobić! Ta powieść była tak prawdziwa, że aż boląca. Nie wiem jak u Was wyglądają Święta Bożego Narodzenia, ale tutaj w lekturze nie było kolorowo, było pokazane życie i relacje rodzinne. Relacje, które nie są proste, łatwe, dobre. Relacje, które nieraz są tak złe, że lepiej ich nie mieć. Nasza bohaterka doświadcza tego z każdej strony. Jednak los ma dla niej inny plan i chce jej "pomóc" w odnalezieniu tego spokoju. Pisarkę @agnieszka_jez_pisarka znam z książek kryminalnych oraz romansów z wątkami wojennymi, tamte zauroczyły mnie i porwały, tutaj było identycznie! Czasem było słodko, zabawnie, ale była również gorycz i przykre wspomnienia z przeszłości. Jednak zawsze jest nadzieja na cud, bo święta to taki czas kiedy może zdarzyć się wszystko to, czego kompletnie się nie spodziewamy. Kreacja bohaterów bardzo dobra, czuć było wszystko od nich, czuć było to, z czym się mierzą na co dzień. Uważam, że wiele z nas mogłoby powiedzieć, że główna bohaterka Dorota odzwierciedla nas i naszą codzienność, a co za tym idzie? Jest nader realna. Wątek bardzo życiowy i poukładany. Nie znalazłam tutaj nic, co by mi się nie podobało lub zniechęciło do lektury. Uważam, że była to świetna powieść, która wiele mi dała! Polecam z całego serca! 😃 🎄 Współpraca z @wydawnictwofilia 💚 🎄

O, ho, ho, ho! Boże Narodzenie zbliża się wielkimi krokami. To najbardziej magiczny i rodzinny czas w roku. Czas, w którym moc wybaczania ma wielką moc. To czas na wewnętrzne przemyślenia. Czas spokoju i radości, w którym świat okrywa się bielą, pachnie przyprawą korzenną, cytrusami i miłością. Dorota bohaterka książki Agnieszki Jeż "Jedyny dzień w roku" też marzy o świętach w rodzinnej atmosferze, z dala od przykrych spraw. Jednak kiedy otwiera drzwi do rodzinnego domu, czar magii pryska i nie jest tak jak sobie to wymarzyła. Po skończonej kolacji, wraca do domu i zrywa kartkę z kalendarza z napisem "24 grudnia". ""Co za dzień!" - szepnęła Fąflowi do ucha. - Jedyny taki w roku. I dobrze, bo więcej bym nie zniosła. Niech się już skończy." Dzień się skończył, ale los przygotował dla niej coś wyjątkowego, magicznego i powtarzalnego. Co wydarzyło się podczas rodzinnej Wigilii? Co przyniósł Dorocie los? Jak to wpłynie na jej życie? I co wspólnego ma z tym zapach malin, apaszka w niezapominajki i patyczaki? Na te pytania dostaniecie odpowiedź czytając tę książkę. "Jedyny taki dzień w roku" to piękna opowieść o tym, że święta to czas niespodzianek. To powieść o trudnych rodzinnych relacjach i o tym jak można je poprawić. To wyciągnięcie dłoni, w kierunku drugiego człowieka. To pełna nadziei opowieść wypełniona wigilijnym klimatem, ale i przedświątecznym zabieganiem, w którym często umyka nam to co najważniejsze w magii świąt. Nie można przejść obok tej historii obojętnie, czytajcie! Gratuluję autorce pomysłu na fabułę i świetnie wykreowanych bohaterów. Czytanie tej historii to była czysta przyjemność. Dziękuję. "Chodzi o to, żeby się spotkać. Pobyć ze sobą tak naprawdę. Nie musi być czysto i wystawnie, nie trzeba drogich prezentów. Istotny jest ten drugi człowiek, na którego czekamy, który jest dla nas najważniejszy. Tylko to się liczy - żeby razem posiedzieć, porozmawiać, tak, wiecie, od serducha, przytulić się."

Każdy kolejny dzień przybliża nas, do tego jedynego w roku. Oczekiwanego. Pełnego cudów i świątecznej atmosfery. Dziś Agnieszka Jeż pozwala nam poczuć jego magiczną moc. A to za sprawą najnowszej powieści „Jedyny dzień w roku”. Na jej kartach poznajemy historię Doroty, która jak wielu z nas marzy o magicznych Świętach Bożego Narodzenia. To niezwykły czas, w którym choć na chwilę możemy zapomnieć o troskach dnia codziennego. To czas, gdy wszelkie spory cichną, a w ich miejsce pojawi się radość i uśmiech. Wraz z pojawieniem się pierwszej gwiazdki czujemy atmosferę, która nadaje szczególnej mocy. Tak samo jest podczas czytania książki „Jedyny dzień w roku”. Dzięki autorce, oczami wyobraźni możemy powrócić wspomnieniami, do tych chwil, gdy w blasku pierwszej gwiazdki mogliśmy ujrzeć uśmiech na twarzach naszych bliskich. Historia, którą poznajemy daje nam namiastkę Świąt. Dorota pragnie te święta spędzić razem z rodzicami. Wybierając się do nich, marzy o tym, aby czas spędzony razem był wyjątkowy niczym z baśni. Czy jednak tak się stanie? Czy troski życia codziennego przyćmią blask świątecznej atmosfery? Czy świąteczna magia sprawi, że problemy znikną niczym za dotknięciem czarodziejskiej różdżki? Jak się okazuje magia tego dnia nie likwiduje wszystkich problemów Doroty. Rodzinne spotkanie nie jest w pełni takim, o którym marzyła bohaterka powieści. Choć los stawia przed nią coś niezwykłego wręcz niepowtarzalnego. Co takiego wydarzy się w życiu Doroty? Jak bardzo pobyt w rodzinnych stronach zmieni jej życie? Warto się o tym dowiedzieć i sięgnąć po „Jedyny dzień w roku”. Agnieszka Jeż lekko kreśli historię poruszającą. Historię, w której możemy odnaleźć cząstkę siebie. Dzięki tej książce możemy spojrzeć w głąb siebie, powrócić do wspomnień. Nie odkładajcie zatem tej lektury na później. Warto już dziś poczuć aurę jedynego dnia w roku. Zdecydowanie polecam! Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Filia