Jakuck. Słownik miejsca (okładka twarda)

Jest to znakomity debiut tego autora, świetny reportaż. Żywy jeśli chodzi o współczesność i interesujący jeśli chodzi o historię i udział naszych rodaków w zapisie i dokumentowaniu tej oryginalnej syberyjskiej kultury i obyczajowości.

Ładny reportaż o bardzo zimnym miejscu na ziemi. Pisana bardzo ładnym językiem.

Za mało, dramatycznie za mało autor o Jakucji przeczytał i czuć to między wierszami. Książka mocno nierówna. Opisy zimna - fakt poetyckie, ale w końcu nużące. Przerost formy nad treścią i brak celu w którym zmierza treść - przypadek? nasunęło się to piszę? Plus za badania lingwistyczne.

Jakucja wydawała mi się zawsze fascynująca ze względu na swoje położewnie i klimat. Jak to możliwe, że można żyć w takim zimnie i że można się do tego przyzwyczaić.. Michał Książek doskonale przybliża ten tak mało znany i nieprzyjazny dla człowieka region. I mimo że nie przepadam za zimnem, w ten reportaż zagłębiłam się z dużym zainteresowaniem.

Nie zdarzyło mi się jeszcze, żebym zmarzł od samych opisów zimna w książce. Michał Książek w bardzo realistyczny sposób przedstawia warunki, w jakich dane mu było spędzić kawałek swojego życia. Czy można normalnie funkcjonować w miejscu, gdzie temperatura spada do mniej niż minus 40-tu stopni Celsjusza? Jak funkcjonuje skostniałe miasto spowite gęstą mgłą? W jaki sposób Jakuci radzą sobie z wszechobecnym zimnem? Nie wyobrażam sobie, nawet przez chwilę, życia w takim miejscu. Tam jednak życie toczy się w najlepsze. "Jakuck" Książka to najlepsza odpowiedź na pytanie, jak sobie radzić w ekstremalnym zimnie.
Adam Homulicki, empik Poznań

Kto by pomyślał, że kształty, zabudowa przestrzeni otaczające człowieka mogą być dla niego tak istotne. A właściwie jak dotkliwy jest ich brak. O tym na własnej skórze przekonał się Michał Książek. Jego doświadczenie pokazuje, że nawet nieurodziwe bryły blokowisk stolicy Jakucji mogą mieć zbawienny wpływ dla ludzkiej psychiki, zmęczonej widokiem niekończącej się i nie naruszonej śladem ludzkiej działalności przestrzeni - PUSTKI.
Ale współczesny Jakuck to nie tylko blokowiska, choć do tego mogą doprowadzić działania jego władz. Autor odkrywa jednak przed nami to co pozostało z dawnej stolicy. “Uśmiechające się” dieriewiaszki, dekoracyjne naliczniki, a przede wszystkim fascynujące opowieści przekradające się ulicami, które Książek umiejętnie wyłapuje.
To samo dotyczy niekończącej się przestrzeni. Przemierzamy ją z pisarzem, poznając nie tylko geografię regionu, ale i ludzkie historie, zdawałoby się na terenie dla człowieka niedostępnym…

Jakucja jest krainą przestrzeni. Mimo, iż powierzchniowo jest dziesięć razy większa od Polski, jest aż czterdziestokrotnie słabiej zaludniona. Jakuci skupieni są w miastach i w ich okolicy, a ogromne połacie Republiki Sacha znajdujące się daleko od miast pozostają niezamieszkane. Zatem - pustka. I mróz, dochodzący do pięćdziesięciu stopni poniżej zera. Do tego mgła, pluskwy, niepokojący wskaźnik samobójstw wśród dzieci i zamarznięte psy na ulicach Jaucka. Przygnębiający to obraz, jednak jest w nim coś fascynującego, magnetyzującego, zapraszającego do zgłębienia realiów życia w tak nieprzyjaznym środowisku.
Jakuck Michała Książka przypomina plecionkę, która łączy elementy pozornie niepasujące do siebie. Poprzez wielopłaszczyznowe ujęcie tematu oraz spojrzenie na Republikę Sacha przez pryzmat języka jakuckiego Książkowi udało się stworzyć reportaż wnikliwy i barwny, mimo wszechobecnej szarości mgły i smogu.

Temperatura -30 stopni Celsjusza sprawia, że nie chcesz wystawić koniuszka palca za drzwi ciepłego domu? Jeśli tak, nie czytaj tej książki, nie jest dla Ciebie. Jeśli jednak lubisz nieludzkie temperatury, a zamarzające ciało nie jest Ci straszne, koniecznie ją kup. Samo czytanie wywołuje gęsią skórkę na całym ciele. Oryginalny opis Jakucka pobudza wyobraźnię, podsuwa tysiąc określeń na niewyobrażalny mróz, fascynuje i przeraża zarazem. Cząstka Syberii złapana w ponad 200 stronach.

Bardzo chciałbym móc podróżować po całym świecie, a najlepiej do takich miejsc, gdzie trudno jest spotkać ludzi. Dzięki tej książce po części mogę przenieść się do miejsc, do których nikt z własnej woli specjalnie by się nie zapuszczał. Dodatkowo książka napisana jest tak rewelacyjnie, że czasem mnie przechodziły zimne dreszcze i czułem się jakbym tam był. Polecam z całego serca każdemu włóczykijowi.

Określenie tego reportażu dobrym byłoby hipokryzją z mojej strony. Ta książka jest po prostu genialna i fascynująca w swojej prostocie. Książek odwalił kawał dobrej roboty. Swoją fascynację Jakucją przelał na papier tak świetnie, że z kartki na kartkę ma się coraz większą ochotę rzucić wszystko i pojechać jego śladem, mimo, że życie na Syberii do prostych nie należy. Książka zaraża.