Instytut (okładka miękka)

Kolejna książka Kinga, którą czytamy z zapartym tchem. Gorąco polecam!

Kolejna cegiełka autora ;) lecz warto również i z jej znajomością się zapoznać

Historia opowiadana jest z perspektywy 12 letniego Luka Ellisa. Jest on nie dość że ponadprzeciętnie inteligentny to jeszcze wykazuje umiejętności telekinetyczne. 💉 W momencie gdy wszystko staje przed nim otworem i ma możliwość pojechania na bardzo dobry Uniwersytet jego życie pada w gruzach, rodzice dożywają ostatniego dnia swojego życia, a on budzi się w miejscu które wygląda jak jego pokój ale nim nie jest. Jest to miejsce położone tysiące kilometrów od jego domu, które bardzo szybko okaże się ani przyjazne, ani tym bardziej bezpieczne. 💉 No i tak. Wcale nie czułam się jakbym czytała coś od tego autora. Nie było to straszne, co najwyżej okrutne. Gorsze jest jeszcze to, że historia ta chwyta za sumienie. Autor pokusił się o zadanie trudnych pytań czytelnikowi. Bo o ile wiadomo, że eksperymenty na dzieciach i przetrzymywanie w placówce nie jest niczym dobrym ale jeśli dobrem nadrzędnym ma być pokój, to jaka jest według nas możliwa do zapłacenia za jego utrzymanie cena? 💉 Także poza dobrymi dziecięcymi charakterami, wspólną walką o wolność i rzeczami para psychologicznymi, a także naszym żalem spowodowanym przez straszny los dzieciaków, mamy historię o tym jak można wykorzystać władzę i przemoc.

To była pierwsza książka Kinga, którą przeczytałam i dzięki niej poznaję więcej twórczości tego autora, Jest po prostu świetna bez zbędnych długich opisów oraz bez przewidywalnych zdarzeń a główny bohater jest naprawdę świetną postacią, Polecam gorąco, zwłaszcza teraz podczas promocji! :)

Książka wciąga od pierwszych linijek.. Trzyma w napięciu do samego końca. Polecam gorąco

Kolejny tytuł Kinga, który mam za sobą i powiem szczerze, że się nie zawiodłem. Książka znakomita!

Instytut jest pierwszą książką Stephena Kinga, jaką przeczytałem i oceniam ją na Luke Ellis budzi się w pokoju do złudzenia przypominającym jego własny, tyle że bez okien. Wkrótce orientuje się, że trafił do tajemniczego Instytutu i nie jest jedynym dzieciakiem, którego tu uwięziono. To miejsce odosobnienia dla nastolatków obdarzonych zdolnościami telepatii lub telekinezy. W Instytucie zostaną poddani testom, które wzmocnią ich nadprzyrodzone moce. Opiekunowie nie mają skrupułów – grzeczne dzieci są nagradzane, nieposłuszne – są surowo karane. Wszyscy jednak, prędzej czy później, trafią do drugiej części Instytutu, a stamtąd nikt już nie wraca. Gdy kolejne dzieci znikają w Tylnej Połowie Luke jest coraz bardziej zdesperowany. Musi uciec i wezwać pomoc. Bo jeśli komuś miałoby się udać, to właśnie jemu. Tylko że nikt dotąd nie uciekł z Instytutu. Po przeczytaniu opisu zarys fabuły przyniósł mi na myśl serial Stranger Things. Z góry założyłem, że książka mi się spodoba i tak też się stało. Teoretycznie mamy do czynienia z horrorem, a tak naprawdę „Instytut” jest powieścią science fiction. Nie czytałem powieści grozy Stephena Kinga, ale w przypadku tej książki mogę powiedzieć, że nas nie straszy. King wykreował świetnych bohaterów; jednych bardzo polubiłem, a innych wręcz znienawidziłem i podczas czytania czułem do nich odrazę. Przez około 60 pierwszych stron opisywana jest postać byłego policjanta – Tima. Stara się on o posadę nocnego strażnika. Potem postać znika i pojawia się znowu po prawie 400 stronach, i wyjaśnia się związek Tima z fabułą. Nie do końca oczekiwałem takiego rozwiązania z tą postacią, ale nie mogę powiedzieć, że było ono złe. Dzieci poddawane są eksperymentom, po których nigdy nie będą mogły być takie same, jakimi były wcześniej. Ich losy niejednokrotnie nas poruszają. Są postaciami barwnymi, mogłyby żyć naprawdę, przez co historia wpływa na nasze emocje jeszcze bardziej. Czytało mi się bardzo dobrze, ale były takie momenty, w których mogłem spokojnie odłożyć książkę. Powieść bardziej wciągnęła mnie w drugiej połowie. Z czasem odkrywamy drugie dno historii; King stawia nas przed pewnym dylematem moralnym. Ludzie mogą być podli do granic możliwości, co nasza historia niejednokrotnie udowodniła, dlatego nie trudno jest nam uwierzyć w istnienie instytutu. Słyszałem, że S. King słynie z tego, że zakończenia jego książek słyną z bezsensowności. Na szczęście w przypadku „Instytutu” zakończenie jest spójne i logiczne. „Instytut” to świetnie napisana, wciągająca historia o przyjaźni i odwadze w obliczu niewyobrażalnego okrucieństwa. Polecam, a szczególnie wszystkim fanom „Stranger Things”

Pomimo trochę mało wciągającego początku jedna z najlepszych książek jakie ostatnio przeczytałam.

Książka świetna, składna historia, ciekawa historia. Typowe dla Kinga pompastyczne zakończenie, które nie wybrzmiałoby tak dobrze, gdyby nie dobrze zarysowane postacie.

Bardzo ciekawa książka warta przeczytania!! Polecam