Iluzja (okładka miękka)

Dynamiczna wielowątkowa akcja czasami trudno nadążyć za myślami autora , wieloma wątkami i wyczynami bohaterów .Najlepiej jak się przeczyta książki w kolejności > Martwy Sad> iluzja> Totentanz .Ale jest super

Klasa sama w sobie

Wciąga i nie puszcza do ostatniej strony. Akcja toczy się szaleńczym tempie. W zasadzie gdyby nie to, że czasem trzeba się przespać, cos zjeść i wykonać pewne czynności natury higienicznej, to możnaby lektury nie przerywać. Bardzo polecam

Rewelacja . Wyśmienicie rozwinięta akcja Czyta się lekko i przyjemnie

„Życie to iluzja, nie wiesz gliniarzu? Każdy udaje, że jest kimś innym, a do tego robi różne sztuczki, żeby inni w to uwierzyli. Twój morderca to iluzjonista. Tak zakręcił, namieszał, zmylił tropy, zaczarował, że pozostał nieznany”, czyli fenomenalny powrót serii. Widząc datę premiery Iluzji, zacierałam rączki. Pierwszy tom Cieni przeszłości pochłonęłam w kilka godzin i jest jedną z najlepszych książek, jakie przeczytałam w 2019 roku. Na horyzoncie mamy już kolejny tom i muszę przyznać, że już nie mogę się go doczekać. Seria brutalnych morderstw, pozornie niepowiązane ze sobą ofiary, brak wyraźnego motywu zbrodni. Sprawca nie zostawia po sobie żadnych śladów, oprócz tych, które chce zostawić. Czy zmumifikowane zwłoki kobiety znalezione przypadkiem na poddaszu wrocławskiej kamienicy mają coś wspólnego z brutalnymi zabójstwami? Dokąd prowadzą podrzucane przez mordercę tropy? Komisarz Marcin Zakrzewski chce odejść z policji, namówiony przez prokuratora Grabskiego włącza się jednak do śledztwa. Próbuje zapanować nad panującym w nim chaosem, wierząc, że to będzie jego ostatnia sprawa. Ale może chaos jest częścią planu, iluzją pozwalającą sprawcy zniknąć bez śladu? Zakrzewski powoli uświadamia sobie, że jest ważnym elementem tego planu i zabawką w rękach wciąż nieuchwytnego mordercy. Martwy sad dał mi to, czego oczekiwałam po świetnym kryminale. Autor wysoko zawiesił poprzeczkę. Muszę przyznać, że Iluzja jest jeszcze lepsza niż jej poprzedniczka. Fantastycznie napisana, pełna mrocznych momentów historia sprawia, że czytelnik nie spocznie, póki nie jej nie skończy. Autor ma lekkie pióro, dzięki czemu książkę czyta się błyskawicznie. Wciąga od pierwszej strony, a napięcie rośnie z każdą kolejną stroną. Przez prawie 600 stron zostajemy wrzuceni w wir zdarzeń, brutalnych zbrodni i nietuzinkowych rozwiązań. Z każdą kolejną stroną przybywa faktów, ale autor tak umiejętnie manipuluje czytelnikiem, że ciężko jest je ze sobą powiązać. Autor w Iluzji dostarcza czytelnikowi dreszczyku emocji: jest strach, niepewność i zaciekawienie. Mieczysław Gorzka przedstawia morderstwa w dosyć makabryczny sposób, więc wrażliwy czytelnik musi mieć się na baczności. Iluzja to dosyć brutalny kryminał pełen zła i koszmarów. Chciałam jak najszybciej ją skończyć, ale i delektować się nią. Śledztwo jest przedstawione realnie i w nawet najmniejszych detalach. Iluzja na pewno trafi na moją listę najlepszych książek tego roku. Mimo wielkości czyta się z ciągłym zainteresowaniem. Autor zasługuje na większy rozgłos. Jego książki są dopracowane w każdym detalu, mroczne i świetnie napisane. Jeśli jeszcze nie znacie tej serii, to nie zwlekajcie dłużej i sięgnijcie po Martwy sad. Myślę, że fani kryminałów nie będą zawiedzeni. Jak dla mnie są to jedne z lepszych książek tego gatunku z naszego rodzimego podwórka. Iluzja zaspokoi nawet najbardziej wymagających czytelników. Kusi swoją tajemniczością i brutalnością. Ja już nie mogę doczekać się trzeciego tomu – Totentanz, który pojawi się prawdopodobnie już w maju.

"Iluzja" to drugi tom, powieści kryminalno- sensacyjnej. Komisarz Marcin Zakrzewski po ciężkiej sprawie w Szczepanowie, która miała rozwikłać sprawę śmierci i miejsce, gdzie leżą złoki jego brata bliźniaka, postanowił odpocząć od takich spraw. Przejął mniejsze sprawy kryminalne i drobne przestępstwa. W zamian postanowił zająć się swoim nieudanym życiem prywatnym, przygarnął psa i wpadła mu w oko jego śliczna sąsiadka. Zakrzewski mimo że odciął się od cięższych spraw, podświadomie czekał na kolejne śledztwo, które dorówna temu w Szczepanowie. Oczywiście autor nie każe nam długo czekań na dreszczyk emocji. W jednym z wrocławskich kamienic zostają znalezione zmumifikowane zwłoki pięknej kobiety. To jest dopiero początek bardzo zawiłej sprawy, gdzie pojawiają się kolejne zwłoki, zabite w bestialski sposób. Brulalne morderstwa, zawiłe śledztwo, mylące tropy, tajemnicza sprawa sprzed lat i morderca który w idealny sposób się kamufluje, nie jesteśmy w stanie do końca go rozszyfrować. Iluzja- to idealny tytuł który oddaje cechy mordercy, który robi z nami sztuczki a my nie wiemy w jaki sposób na to nie wpadliśmy. Kryminał ten bardzo przypadł mi do gustu, tak jak zresztą pierwsza książka tego autora "Martwy sad". Tym razem np. bardzo zaciekawił mnie fragment w którym, autor wspomina o pisarzu i myślę że miał na myśli siebie. Pisze że jest autorem pierwszej książki i nie jest jeszcze tak bardzo znany 😉 Nazwisko Gorzycki, które pojawia się w książce jest bardzo podobne do autora. Fajnie jest pisać książkę i wtrącić siebie w życie swojego dzieła. Staje się biegaczem który na swojej trasie znajduje zamordowane zwłoki mężczyzny. Resztę dowiecie się czytając tą książkę. W książce dużo się dzieje, książka ma prawie 600 stron i zapewniam że cały czas jest tylko chaos (w pozytywnym tego słowa zraczeniu) w śledztwie, ciągle wychodzą nowe fakty, które na początku ciężko powiązać ze sobą. Ten chaos to mistermy plan "Iluzjonisty" który znika bez śladu, nawet przez moment nasz bohater staje się podejrzanym i czuję że morderca czai się blisko niego żeby go pogrążyć. Co tu dużo mówić... tę książkę trzeba przeczytać. Pan Mieczysław Gorzka odwalił kawał dobrej roboty i napisał bardzo dobrą książkę. Zaraz ukaże się jego trzecie dzieło i mam nadzieję że dorówna swojej klasie, a myślę że będzie ciężko bo wysoko postawił sobie poprzeczkę.

Recenzja: Pamiętacie „Martwy Sad” Mieczysława Gorzki? Był rewelacyjny!! Druga część jeszcze lepsza… „Iluzja” to drugi tom, powieść kryminalno-sensacyjna. Akcja dzieje się cztery lata po tragicznych wydarzeniach w Szczepanowie. Komisarz Marcin Zakrzewski prowadzi skomplikowane śledztwo z kilkoma zabójstwami i dużą liczbą pomieszanych wątków. Czy te makabryczne morderstwa łączą się w całość? Czy historia zaginięcia brata ma coś z tym wspólnego? Druga część jeszcze lepsza niż pierwsza. Akcja niesamowita i trzyma w napięciu do samego końca. Czyta się z ogromnym zainteresowaniem, z nutką strachu i niepewności. Morderstwa przedstawione w sposób drastyczny i raczej rzadko spotykane. Nie wiem skąd Pan Mieczysław zaczerpnął ten pomysł, ale porwał mnie. Książka doskonale napisana, kryminał w tragicznym znaczeniu, pełen nieszczęść i koszmarnych przeżyć. Powieść przeczytałam w bardzo szybkim tempie, tak mnie pochłonęła. Pan Gorzka pisze z ogromnym zaangażowaniem i trzyma się detali. Śledztwo przedstawione w książce opisane ze szczegółami i bardzo skrupulatnie. Historia napisana pierwszorzędnie i znakomicie. Nie mogę doczekać się trzeciej części pt. „Totentanz”. Mam nadzieje, że rozwieje wszelkie niedomówienia. „To jest iluzja, rozumiesz mieszają nam w głowach”. Polecam.

Nawet nie wiecie jak bardzo czekałam na kolejną książkę pana Mieczysława. „Martwy Sad” podbił moje serce, a język autora niezwykle mi podpasował, więc przebierając nogami, wyczekiwałam na upragniony tom drugi serii „Cienie Przeszłości”. Jak to mówią, są takie książki, o których nigdy się nie zapomina i tacy autorzy, po których sięgamy w ciemno, nie zależnie od pory dnia czy roku. I takim właśnie autorem kryminalnym jest dla mnie pan Gorzka. Biorę się za jego dzieła w ciemno, bo wiem, że nigdy mnie nie zawiedzie. A jak wiadomo – jak kryminał to i zwłoki. Ale nie takie zwykłe, wiecie trup – dochodzenie – winny – cześć pieśni. Co to to nie! Autor wcale nie jest przewidywalny! Oczywiście mamy denatkę, ale zmumifikowaną. Przyznaję się bez bicia, że wcześniej nie miałam „przyjemności” czytać o takim umarlaku, więc tym bardziej cieszyłam się na lekturę. Co tu dużo mówić, pan Mieczysław odwalił kawał porządnej roboty. Świetna fabuła, masa zakrętów, tropów, które prowadziły donikąd, trup zaczyna ścielić się gęsto, a nasz komisarz próbuje odkryć kto jest za to wszystko odpowiedzialny. Wciągnęłam się na maxa! Prawie 600 stron książki zjadłam w 1,5 dnia – to samo o sobie świadczy. Kiedy już myślałam, że mamy już zbrodniarza, że zagadka się wyjaśniła to czekała mnie niespodzianka i czułam się jakbym trafiła kulą w płot! Do samego końca oczekiwałam wyjaśnienia, niemalże z zapartym tchem! Podobało mi się też, że w delikatny i subtelny sposób możemy tutaj znaleźć nawiązania do tomu pierwszego, bo jakby nie patrząc bardzo, ale to bardzo mi się podoba. Nie mogę wyjść z podziwu, iż autor stworzył taką historię, że kapcie spadają ze stóp. Wszystko jest początkowo spokojne, płynące swoim rytmem, po to, by „za chwilę” rypnąć z pełnej petardy i porwać nas w doskonałą historię. Bohaterowie nadal są świetnie wykreowani i mimo że jest ich wielu to nie miałam większego problemu z rozpoznawaniem kto jest kim. Może troszkę brakowało mi wątku uczuciowego, ale jego brak również nie jest szkodliwy iw pełni możemy oddać się śledztwu! Koniec końców, jeśli nie znacie pana Mieczysława – poznajcie go! Dajcie szansę jego pióru, dajcie sobie szansę na poznanie znakomitego pisarza, który nie zawodzi, a może Was tylko fantastycznie zaskoczyć – GWARANTUJĘ ♥

💥RECENZJA💥 Uwaga! Ta książka pochłania jak czarna dziura, przekracza granice i moje najśmielsze oczekiwania. Nekrofilia, poliamoria ... tematyka w sam raz na Walentynki 😏 Bez dwóch zdań ten autor to moje odkrycie tego roku! Wszystko zaczęło się dawno, dawno temu od związki poliamorycznego: czterech mężczyzn i Ona. Obecnie komisarz Marcin Zakrzewski zajmuje się sprawą zwłok znalezionych w tapczanie mieszkania, które stoi puste od lat. Tyle, że ktoś tu bywał a wspomniany tapczan traktował jak swoisty nagrobek, kładąc na nim kwiaty i znicze. Zwłoki należą do młodej kobiety, mają już 30 lat, są profesjonalnie zabalsamowane i padły ofiarą nekrofilii. Okazuje się, że widywano tu sławnego pisarza kryminałów, Mirosława Rudnickiego, którego zamordowano przed dwoma tygodniami. Jego ostatnia książka to hit, opowiada o miłości tak wielkiej, że trwającej nawet po śmierci. Kolejne ofiary to samotny pijak, znany biznesmen i nawrócony grzesznik. Morderca nie spocznie nim wszyscy, którzy byli winni nie odpowiedzą za swoje czyny ale czy na tym zakończy swe działania? Seria nosi nazwę "Cienie przeszłości" ponieważ to przeszłość jest głównym determinantem tego co dzieje się tu i teraz. Po lekturze "Martwego sadu" zewsząd czytałam komentarze: "Owszem, Martwy sad super ale Iluzja to jest dopiero sztos" A ja myślałam sobie: jak to? to może być jeszcze lepiej?! I wiecie co? Jest tak dobrze, że po prostu brak mi słów by opisać to wszystko co czułam podczas i już po lekturze. Powiedzieć, że to świetna historia kryminalna (makabryczna i ciut obrzydliwa) - to nic nie powiedzieć, do tego dochodzą tak nagłe zwroty akcji, że powodowały u mnie szybszą pracę serca. Wszystkie elementy i najdrobniejsze detale dopracowano tak pieczołowicie, by na końcu otrzymać spójny i logiczny obraz. Ależ to było dobre 🥰 Ps. Z ogromną radością czekam na tom trzeci.

Często macie tak, że nie chcecie żeby książka się skonczyła? Że geniusz literacki autora wzbija się na niewyobrażalnie wysoki poziom i lektura książki sprawia wam niebywałą przyjemność? Iluzja to książka znakomita! Genialna. Kontynuacja Martwego Sądu utrzymała wysoki poziom, a nawet powiem, że rozbudziła mój apetyt jeszcze mocniej! Informacja, że trzecia część jest już w przygotowaniu sprawiła, że będę teraz niecierpliwie jej wyczekiwać! Ta seria jest mocna, brutalna i momentami obrzydliwa. Niektóre sceny Iluzji sprawiały, że musiałam zamknąć oczy i ochłonąć. To co działo się w książce jest nie do opisania. Autor potrafi wpłynąć na wyobraźnię czytelnika i mocno namieszać mu w głowie. Skutecznie myli tropy. Akcja niewyobrażalnie pędzi do przodu, a gdy na chwilę zwalnia to tylko po to, aby zrzucić na nas bombę w postaci nagłych, nieoczekiwanych zwrotów! No i bohaterowie--Zakrzewski i Paulina to postacie mocne, charakterystyczne. Bez nich nie byłoby tej książki. To oni sprawiają, że czekamy na więcej. Mam nadzieję, że ta seria nie skończy się na trzecim tomie. Nie chciałabym tego. Co mam wam więcej napisać? Iluzja jest genialna! Przekonajcie się sami. To napewno książka, która znajdzie się na szczycie najlepszych książek przeczytanych przeze mnie w 2020 roku! 💕