Idealna randka (okładka  miękka, 04.2021)

Idealna randka wcale nie taka idealna „Idealna randka” Sue Watson miała swoją premierę w Polsce jakieś dwa tygodnie temu. Do kupienia książki zachęciły mnie trzy rzeczy: polecajki, opis i fakt, że to thriller psychologiczny, jeden z moich ulubionych gatunków. Tylko że po całości zastanawiam się, ile tu thrillera i ile psychologii. W całości była dosłownie jedna scena, która mnie przeraziła. No dobra, dwie, ale ta pierwsza sytuacja się bohaterce podobała, więc nie mogę się przyczepić. Reszta była co najwyżej niepokojąca. A opis sprawił, że nawet nie można było się zastanawiać i snuć teorii, bo wszystko się wiedziało. Z psychologii było tyle, że od czasu do czasu dostałam wykład o tym, jak to zachowanie bohaterów jest skutkiem ich przeżyć z dzieciństwa. Ale skupmy się na głównych bohaterach. Hannah to naiwna trzydziestosześciolatka, która pragnie znaleźć męża, mieć trójkę dzieci i labradora. Alex to facet z pozoru idealny, choć to tylko pozory. Jednak psychopatę zrobiono z niego na siłę. Owszem, był zaborczy, ograniczał i nie dziwiłam się, że Hannah czasem zwyczajnie chciała od niego odpocząć. Aczkolwiek daleka jestem od określenia jego miłości obsesyjną. Bo chciał ją uszczęśliwić na siłę? Jeśli miałabym powiedzieć, że ktoś miał obsesję na punkcie Hannah, to zdecydowanie była to jej przyjaciółka, Jas. I nie mówię tak, dlatego że Alex tak powiedział. Doszłam do tego wniosku na długo przed nim. Ciągle miała pretensje, że Hannah ma chłopaka i mniej czasu dla niej. W dodatku ciągle go krytykowała, właściwie, odkąd Hannah umówiła się z nim na drugą randkę, jakby naprawdę przeszkadzało jej, że nie ma przyjaciółki TYLKO dla siebie. I wcale nie dziwię się Alexowi, że wkurzał się, że Hannah mówi o wszystkim Jas. Dosłownie o każdym kroku w ich związku, o każdej sprzeczce, o wszystkim. Ja bym mojego chłopaka udusiła, gdyby każdą sprawę wywlekał na zewnątrz. Ale ludzie są różni. Choć zabawne, że sama Hannah zauważyła, że źle jej się układa z Alexem, kiedy Jas jest obok i go krytykuje, a jak jej nie ma, to jest znowu idealnie. Ale to i tak on okazał się tym złym. To, co mnie boli chyba najbardziej, to to, jakiego chłopaka przedstawiono jako naprawdę takiego super (i biorąc pod uwagę zakończenie, znowu musiałabym przyznać w jednej sprawie Alexowi rację, że jego zazdrość nie wzięła się znikąd). Więc jaki jest Harry? 1. Za namową Jas zrywa z dziewczyną i wiążę się z inną, bo szefowa uważa, że ta jest dla niego odpowiednia. Jednocześnie podkochuje się w innej. 2. Gemma piecze różne smakołyki, które Harry zanosi Hannah (czyli od swojej dziewczyny dla tej, która mu się naprawdę podoba). 3. Kiedy Hannah jest wolna, nie jest nawet na tyle uczciwy, by zerwać z Gemmą, za to jest dla niej wredny, by to ona zerwała z nim. Ideał, czyż nie? Mogłabym narzekać bez końca, ale będę się streszczać. Ostatnia rzecz, która mnie wkurzyła, a którą wymienię, to zmiana narracji. Nie cierpię, gdy nagle, ni stąd, ni zowąd zmienia się narracja. Więc jak przez cały czas była narracja Hannah, tak w ostatnim rozdziale jest zmiana. I to wcale nie dlatego, że Hannah umiera. Zmiana jest po prostu nieuzasadniona. Znaczy, z jednej strony wiele wyjaśnia i ktoś po tym rozdziale mógłby uznać wszystko, co wyżej napisałam za nieuzasadnione, ale… Właśnie dlatego miałam wrażenie, że to jest okropnie naciągane. Bo to trochę tak, jakby coś wzięło się z niczego. Okej, lubię zaskakujące zakończenia, ale chcę po nich przypominać sobie te szczegóły, które pokażą mi, ile przegapiłam. A tu? Nie umiem tego napisać. Jestem zaskoczona zakończeniem (i nie chodzi już nawet tylko o to, że głównej bohaterce groziła śmierć ze strony jej chłopaka, a ona zaraz umówiła się z innym), a jednocześnie właśnie nie ma nic, dzięki czemu mogłabym wykrzyknąć: „Faktycznie! Przecież było to, to i tamto!”. Bo nie było nic. To teraz, po tych moich (skróconych) wywodach zachęcam do przeczytania, bo jestem ciekawa, czy ktoś będzie miał te same spostrzeżenia, co ja. Tylko sięgnijcie po wersję angielską; wtedy nie będą boleć takie kwiatki jak „długie nogi odziane w dżinsy”, źle zapisane dialogi i postawione przecinki.

Mamy weekend, więc idealnie w sobotni wieczór wpisuje się pozycja "Idealna randka" S. Watson (@suewatsonbooks), która pojawiła się na mojej półce za sprawą ciekawego opisu i takiej samej okładki. *** Lubię temat internetowych randek i wszelkich mediów społecznościowych w thrillerach. Tutaj, główna bohaterka - Hannah, poznaje na jednym z portali randkowych Alexa, który wydaje się idealnym kandydatem na partnera. Kiedy Hannah jest zachwycona zaangażowaniem Alexa, jej przyjaciele odbierają to jako próby kontroli i obsesję na jej punkcie. I tutaj mam mieszane uczucia. Bo z jednej strony, Hannah swoimi rozterkami działała mi na nerwy, mocno irytując, z drugiej - mam wrażenie, że to może być naturalne zachowanie kogoś, kto czuje się jednocześnie kochany, nie mając nic do zarzucenia partnerowi ale jednocześnie coś podświadomie gryzie i uwiera. Alex natomiast, to dla mnie w powieści skrzywdzona bezwolna kukła. Możecie się więc domyślać, że się nie polubiliśmy. *** Całość akcji jest spokojna, dość jednostajna, nie licząc kilku stron zakończenia. Nie odczułam napięcia, nie drżałam z niepokoju. Byłam świadkiem powolnego rozwoju dość specyficznej relacji Alexa i Hannah. Co prawda, bez odczuwalnych emocji związanych z thrillerem, ale cóż poradzę, czasem lubię takie spokojne historie.

Ciekawa fabuła ale spodziewałam się czegoś więcej. Początek jest obiecujący, jednak im więcej stron się czyta, tym większa irytacja denną bohaterką główną i licznymi zbędnymi dialogami i powtórzeniami. Przeczytałam do końca bardziej z ciekawości,a cóż ostatnie rozdziały są owszem zaskakujące, ale mimo wszystko zakończenie jest mocno naciągane...

Tu nie będzie spojleru: książka bardzo wciągająca, przeczytałam ją w zaledwie kilka dni. Jednak dość przewidywalna, przez prawie cały czas czytając ją czułam irytację co do zachowania i głupoty głównej bohaterki. Tak czy inaczej polecam, warto kupić bo momentami potrafi zaskoczyć :)

Książka wciąga od pierwszych stron, mimo zbyt wielu niepotrzebnych opisów czyta się ją bardzo szybko i ciężko się od niej oderwać. Zakończenie zupełnie niespodziewane, ale bardzo mnie zawiodło.

Niesamowite zakończenie! Niby myślisz, że wiesz o co chodzi, ale autorka… historia na najwyższym poziomie. :)

Ksiazka dość wciągająca ale po połowie zaczyna być nudna. Zakończenie ciekawe i zaskakujące

Rewelacyjny thriller psychologiczny polecam singielkom

Męcząca główna bohaterka - utrudnia to czytanie.

Polecam od pierwszej strony wciąga ☺️