I góry odpowiedziały echem (okładka miękka)

Z autorem jestem zapoznana po przeczytaniu książki Chłopiec z latawcem (niestety najpierw obejrzałam film). Ksiązka bardzo mnie poruszyła chociaż historia dzieje się bardzo daleko od naszego kraju w zupełnie innej kulturze. Jednak bohater i jego losy są przedstawione bardzo uniwersalnie dlatego książka zdobyła pewnie taka popularność na całym świecie. Styl pisania Hosseina jest cudowny, we wspaniały sposób operuje i dobiera słowa dzięki czemu przenosimy się w opisywana scenę momentalnie. Mam nadzieję, że podobnie będzie z jego nową książką. Tym bardziej, że opis jest obietnicą kolejnej wzruszającej historii o ludzkim losie i o trudnych tego pięknego życia. Czekam i polecam Chłopca z latawcem.

Zaczyna się pięknie – wzruszającą opowieścią snutą przez ojca swoim małym dzieciom, opowieścią o poświęceniu, ofierze, tęsknocie. I jest to swego rodzaju preludium, klucz interpretacyjny do historii opowiedzianej w „I góry opowiedziały echem”. Ta dwójka rodzeństwa to Abdullah i jego młodsza siostra Pari. 10-letni chłopiec jest dla swej młodszej o siedem lat siostry niczym ojciec – kocha ją bezwarunkowo i jest w stanie na największe poświęcenie dla niej – aby zdobyć dla siostry wymarzony prezent, odda jedyną parę swoich butów. Rodzinie wiedzie się zresztą naprawdę źle – żyją w małej wiosce Szadbagh, ojciec wiecznie szuka pracy, a macocha niekoniecznie jest w stanie zastąpić dzieciom matkę. Doświadczają takiej nędzy, że zdesperowany ojciec decyduje się pewnego dnia na dramatyczny krok, który doprowadzi do rozdzielenie kochającego się rodzeństwa. Ta decyzja odciśnie piętno na dalszym życiu obojga bohaterów.


Hosseini udowodnił już nie raz, że potrafi snuć opowieści piękne, rozdzierające serce, ale niepozbawione nadziei. Tak jest i tym razem, choć brakuje tej historii takiego ładunku emocjonalnego, jaki dostarczają inne jego powieści. I mam z tą książką pewien problem. Gdyby Hossieni skoncentrował się na historii Abdullaha i Pari i to wokół nich tkał swą opowieść, powstałaby pewnie historia bardziej przejmująca i poruszająca. Tymczasem Hosseini, niepotrzebnie zresztą, rozbudował powieść o multum wątków, które niekoniecznie wiele wnoszą, o wiele postaci, bez których tak książka spokojnie mogłaby się obejść. To niestety powoduje, że często tracimy z oczu historię tej dwójki, której losy powinniśmy śledzić. Rozumiem zamysł wprowadzenia niektórych z tych historii, rozbudowywania świata o te wątki, bo o ile historia rodzeństwa to historia o tęsknocie do świata odebranego, o tyle historia Greka to historia o potrzebie ucieczki od świata danego, o tęsknocie za innym światem. Kiedy jednak tworzy się powieść, w której przeplata się historie wielu osób, potrzebna jest jednak pewna pisarska zręczność, by te wszystkie historie jakoś zgrabnie ze sobą połączyć. I tego mi tutaj zabrakło. Te puzzle, z których Hosseini konstruował swoją opowieść, nie łączyły się ze sobą tak harmonijnie, jak powinny.


Nie zmienia to jednak faktu, że powieść „I góry odpowiedziały echem” to piękna historia o miłości, poświęceniu, o rozstaniu i tęsknocie, o ludzkich wyborach i ich konsekwencjach. Historia, jak to u Hosseiniego bywa, opowiedziana pięknym językiem, momentami tkana ze smutku i bólu, momentami z miłości, momentami utkana z nadziei. I choć nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak „Chłopiec z latawcem” czy „Tysiąc wspaniałych słońc” , to jest to powieść, której bohaterów i ich losy warto poznać.

Khaled Hosseini to specyficzny powieściopisarz. Jego książki śmiało wpisują się w literaturę światową mimo, że każda z nich rzadko kiedy wychodzi akcją poza tereny Afganistanu. Tym większe było moje zdziwienie, że akcja powieści I Góry Odpowiedziały Echem toczy się także na innych płaszczyznach. Absolutnie nie jest to pozycja na jeden raz. Książką trzeba się delektować, uważnie śledząc każde słowo. Nie jest to typowa powieść, a zbiór opowiadań czy raczej historii opowiedzianych przez różnych narratorów. Nie ma wątku głównego, ani głównego bohatera. Są za to liczne emocje, smutki i radości, obraz nieprzewidywalności życia i zależności człowieka od człowieka.

Długo trzeba było czekać na kolejną książkę autora "Tysiąca wspaniałych słońc", ale warto było. Odnalazłam w niej charakterystyczne cechy twórczości Hosseiniego: rodzinną więź i walkę o najbliższych wbrew przeciwnościom losu. Jednak najbardziej cenię sobie krajobraz społeczny i kulturowy Afganistanu, który i tym razem stał się tłem dla wielowątkowej historii. Żadne informacje, które docierają do mnie z mediów, nie pomogły mi w zrozumieniu specyfiki tego państwa tak bardzo jak obrazy, które podaje czytelnikom Khaled Hosseini. Gorąco polecam, zwłaszcza tym, którzy szukają głębokich wzruszeń!
Katarzyna Pytlarz-Szpaczek, empik Bielsko-Biała

Chłopiec z latawcem, Tysiąc wspaniałych słońc i Góry odpowiedziały echem – trzy pozycje, które zagościły na mojej liście „do przeczytania”. I góry odpowiedziały echem przeczytałam jako pierwszą i stanowczo polecam. Dlaczego? Bo jest to historia pisana życiem, oprócz ciekawostek dotyczących kultury Afganistanu przeczytamy opowieść potwierdzającą tezę, że życie jest nieprzewidywalne, a decyzje, które podejmujemy mają wpływ nie tylko na nas, lecz na otaczających nas ludzi. Dużo emocji, wzruszeń, kalejdoskop radości i smutków. Naprawdę warto!

Wszystkie książki tego autora są specyficzne żeby nie powiedzieć dziwne (dziwne w dobrym tego słowa znaczeniu). Ta powieść, a własciwie zbiór opowiadań jest wielowątkowa, ma wielu narratorów… Czyta się dobrze, ale nie jest to książka do ekspresowego czytania w utobusie czy pociągu. Do tej książki trzeba się przygotować, usiąść w spokoju i ciszy... niesamowita książka

Książkę czytałem w angielskim wydaniu i przyznaję, że warto czekać na polskie wydanie (chociaż wydawało mi się, że widziałem ją na półkach w księgarniach). Hosseini po raz kolejny przybliża czytelnikom Afganistan i Afgańczyków - ich zwyczaje i codzienne życie, snując powolną historię dwójki rodzeństwa. I góry odpowiedziały echem to obowiązkowa pozycja każdego fana.

Już niedługo będę miała okazję przeczytać kolejną powieść tego świetnego autora. Oczywiście wszyscy go kojarzą z „Chłopcem z latawcem” ale mnie dużo bardziej urzekła „Tysiąc wspaniałych słońc”. Autor potrafi w niesamowity sposób opisywać relacje między ludźmi i to co się dzieje z człowiekiem gdy cierpi. Na tę najnowszą książkę czekam z niecierpliwością.

Autor ma niesamowity i wyjątkowy sposób pisania. Jego powieści zawsze silnie zakorzenione są kulturowo jednak bez trudu przemawiają do zwykłego europejskiego odbiorcy. Jego ksiażki sa facynujące i zarazem nostalgiczne, zmuszają do refleksji i zadumy. ''I góry odpowiedziały echem'' to książka wyjątkowa pod każdym względem i zdecydowanie godna polecenia!

Hosseiniego dane mi było poznać przy kilku wcześniejszych pozycjach, dlatego z niecierpliwością czekałam na kolejną książkę jego autorstwa. Nie zawiodłam się, chociaż tym razem autor serwuje nam raczej luźną powieść złożoną z historii kilku bohaterów, łączących się ze sobą. Kolejne opowieści o Afganistanie, jego mieszkańcach i kulturze. Polecam!