Hrabia Monte Christo. Część 2 (okładka twarda)

jak wyżej.Opinia moja nadal bez zmian.Kto nie czytał starszych wydań w innym,bardziej wiarygodnym tłumaczeniu - może sobie przeczytać obecne wydanie.

Pozycja obowiązkowa w bibliotece każdego miłośnika książek akcji. To klasyka która trzeba znać.

moja ulubiona książka, przeczytałam ją już kilka razy.

Hrabia Monte Christo to mężczyzna, który zamieszkał w Paryżu. Zapoznał się z wieloma ważnymi osobistościami. Kilkoro stało się jego przyjaciółmi, inni po prostu znajomymi. Nie jest wybredny: baron, książę, wdowa, dziecko, panna, kawaler… z każdym znajdzie chwilkę na pogawędkę. Jednakże jego towarzyskość, a zarazem tajemniczość wokół jego osoby, stwarza coraz większe zainteresowanie hrabią. Zna osoby, o których nikt nie słyszał. Rozumie to, co jest niezrozumiałe i nie pojęte. Wie jak zachować się w każdej sytuacji. Kim jest i dlaczego pojawia się teraz? Czemu nikt o nim nie słyszał? Pomimo spędzenia kilku tygodni na paryskich ulicach, te pytania nadal wleką się za nim jak klątwa. Lecz to prawdziwa klątwa pada na mieszkańców Paryża: ktoś umiera, ktoś znika, ktoś zdejmuje maskę. Pytanie nie dlaczego, tylko czemu teraz, gdy pojawił się hrabia Monte Christo? Zemsta to uczucie, które kiełkuje nawet przez długie lata nienawiści. Niewielu potrafi przebaczyć, jednak czasami jest to niemożliwe. Mścimy się za siebie, lecz za kogoś stajemy się jeszcze bardziej niebezpieczni. Z drugiej strony, jeśli ktoś wznosi się po trupach, to czy nie zasługuje na karę? Co z wielką, prawdziwą miłością? Co z nędzą i niesprawiedliwością? Czy na nasze postępki jest zawsze boskie wytłumaczenie? Uczucie mściwości często mnie zaskakiwało, jednak ostatnimi latami nie sprawia mi żadnej trudności. Świat pełen jest takich osób, które marzą o tym by dokonać zbrodni: czy to fizycznej, psychicznej czy po prostu przestępczej. Tylko dlaczego robią to tylko dlatego, bo poczuli się urażeni? Urażeni o nic? Tak wygląda dzisiejszy świat. Czy istnieje jeszcze prawdziwa zemsta? Z prawdziwych, szczerych pobudek? Trudno stwierdzić, lecz wiem jedno: Hrabia Monte Christo to najlepszy przykład tego, co dzieje się z człowiekiem mścicielem. Z powieści zdobyłam wiedzę. Są dwa rodzaje osób. Pierwsze to te, które krzywdzą innych po tym jak zostały niesprawiedliwe potraktowane przez innych i cierpiąc przez jakiś czas postanawiają się zemścić za wyrządzoną im krzywdę. Drugie to osoby, które robią krzywdę innym z powodu własnego egoizmu, zazdrości i brak przemyślenia konsekwencji, a zwłaszcza chęci bycia lepszym i braku posiadania kręgosłupa moralnego. Ci mszczą się za coś, co trudno nazwać zniewagą, wielką obrazą, czy skrzywdzeniem, które będzie miało długoletni negatywny rezultat w ich życiu. Na dodatek ich „upokorzenie” trwało może kwadransik. Niestety ludzi pokroju numeru dwa są plagą. Spotkamy ich wszędzie. Na ulicy, w pracy, w szkole, na studiach. Znajomi, koledzy, koleżanki, przyjaciele… Jedynek jest niewiele. Dlaczego? Ponieważ niewiele takich osób przeżywa po tym, co zrobiły im dwójki. Wiele umiera w nędzy, albo po prostu popełnia samobójstwo. Zbiegi okoliczności, rumieńce na twarzy, śmierć, kara boska, nieszczęście, zakazana miłość – to wszystko znajdziecie również i drugiej części. Piękne opisy krain, domostw, przyjęć to tylko podstawa mająca na celu przedstawienie świata stworzonego przez Dumasa. Chociaż prawda jest taka, że tak mniej więcej było w tamtych czasach. Tylko potrafiono to ładniej opisać. W elegancki sposób używać ironii i sarkazmu doprowadzając do gorączki emocjonalnej. To jest ogromny atut, ponieważ na próżno szukać takiego języka literackiego. Wielu próbuje, ale to zaledwie próbka możliwości prawdziwych mistrzów. Doceniam starania, lecz jeśli chcesz przeżyć prawdziwą przygodę w XIX wieku musisz sięgnąć po pisarzy nazywanych dzisiaj klasycznymi. Wystarczy spojrzeć na misterną intrygę zbudowaną i wykreowaną przez Dumas. Nie każdy potrafiłyby dokonać czegoś takiego. Jest to zawiłe, a zarazem spójne. Samemu potrafimy wszystko ze sobą połączyć. Nawet jeśli znamy nierozwianie prędzej niż w samej historii, nic się nie stało. Nie tracimy przyjemności z czytania, ponieważ to co zawiera się na stronicach jest tak ciekawe, że nie można się oprzeć dalszej lekturze. Dzisiaj szukamy zaskakujących zawrotów akcji, nierozwiązywalnych zagadek, palety interesujących bohaterów. Mamy pretensje do wykreowanych postaci, miejsca akcji i innych aspektów. W tej powieści tego nie dostrzeżemy. Ich urok polega na tym, że nie ma tylu punktów kulminacyjnych, jednak sama treść i język oraz barwność historii są wystarczające by przepaść na wiele godzin w otchłań zemsty. Podsumowując: Na próżno szukać takich powieści w dziale księgarni: literatura współczesna. Klasykiem nie zostaje się z przypadku, lecz dzięki umiejętności pisania oraz poprze zachwyt milionów czytelników. Jeśli myślisz, że po obejrzeniu filmu wiesz wszystko: mylisz się. To tylko fikcja, która ma za zadanie pobudzić Cię do sięgnięcia arcydzieła jednego z najlepszych pisarzy na świecie. Niech Hrabia Monte Christo i Aleksander Dumas zostanie w Twej pamięci na wiele długich lat. Nie pożałujesz wyboru. wiecej na: https://recenzjedevi.blogspot.com/

Tak! Wreszcie dotarłam do ostatniej strony "Hrabiego Monte Christo"! Jest to zdecydowanie odkrycie sezonu i najlepsza książka, jaką ostatnio przeczytałam. Pełna przygód, spisków, intryg, czyli czegoś, co uwielbiam. W tym tomie przypatrujemy się słynnej zemście Monte Christa. Edmund Dantès do tej pory znany nam jako ubogi marynarz, szlachetny, ale i naiwny, zmienia się w pewnego siebie, niewzruszonego bogacza, któremu cały świat pada do stóp. Ogarnięty żądzą zemsty doprowadza swoich wrogów do rozpaczy, planując wyjątkowe i przemyślane intrygi, w które ich wplątuje. Podsumowując całą powieść. To ogromna dawka przygód. Pełna zwrotów akcji i fragmentów trzymających w napięciu. Niejeden raz można poczuć ciarki przechodzące po plecach. Wszystko jest dokładnie dopracowane w najmniejszych szczegółach. Zdecydowanie Aleksander Dumas stworzył wspaniałe, ponadczasowe dzieło, które dostarcza czytelnikowi wiele rozrywki, ale także przestrzega. Przestrzega przed zazdrością, zawiścią, kłamstwem. Czytając tę książkę widać, że życie potrafi zweryfikować winnych i odpowiednio ich ukarać, a tym, którzy wycierpieli, dać nagrodę. Jestem pod wrażeniem tej powieści. Brakuje słów, aby opisać, jak bardzo mi się ona podoba. Sami bohaterowie również są bardzo dobrze wykreowani. Zwłaszcza Hrabia Monte Christo. Metamorfoza, jaką przeszedł, wręcz szokuje. Z jednej strony staje się poniekąd postacią negatywną, ale z drugiej, ta pewność siebie, nieugiętość w dążeniu do celu i bezwzględność, mają swój urok. To, w jaki sposób wymyślał zemstę na swoich oprawcach, jest niesamowite. Okrutne, ale jakże przemyślane. Trzeba nie lada wyobraźni, bystrości oraz szczęścia, aby dokonać takich intryg i nie zostać zdemaskowanym. Bardzo mi się to podoba. Właśnie taki Edmund Dantès zachwycił mnie najbardziej i zajmuje miejsce wśród moich ulubionych bohaterów literackich. O tej powieści można byłoby pisać i pisać. Dzieje się tak wiele. Mamy do czynienia z tyloma bohaterami, że dokładne opisanie, co chwyciło mnie za serce, zajęłoby stanowczo za dużo czasu. Po prostu zakochałam się w tej książce. Trudno mi nawet wyłonić, który fragment podoba mi się najbardziej. Na pewno genialnym wątkiem jest ten dotyczący rodziny pana de Villefort i truciciela, który doprowadza do śmierci członków rodziny prokuratora. Równie spodobał mi się ten poświęcony Benedetto, zwłaszcza fragment, w którym przedstawia przed sądem swoje pochodzenie. "Hrabia Monte Christo" to arcydzieło w najczystszej postaci. Książka wspaniała, w stu procentach dopracowana. Pełna przygód, spisków i intryg. Pełna charakterystycznych bohaterów. Pełna akcji. Czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie, ponieważ nie sposób nie chcieć wiedzieć, co wydarzy się dalej. To ponadczasowa powieść, po którą powinien sięgnąć każdy, nie tylko miłośnik klasyki literatury czy twórczości Aleksandra Dumasa. Gorąco polecam, jeżeli jeszcze jej nie czytaliście. http://fascynacja-ksiazka.blogspot.com/2017/05/hrabia-monte-christo-czesc-2-aleksander.html

Koleje losów bohaterów wykreowanych przez Dumas cały czas krążą wokół intryg, walki o honor i wyrównania rachunków krzywd, ale także wokół przyjaźni. Druga część składa się z 60 rozdziałów i to właśnie one odsłaniają Edmunda Dantèsa jako bohatera pragnącego zemsty, jak nigdy dotąd. Jest wyrachowany i bezwzględnie pragnący odwetu za doznane zło. Uwielbia popisywać się swym majątkiem, lubi jak ludzie mu schlebiają. Jednocześnie natomiast wielce nimi gardzi. W swej pysze idzie dalej. Uważa się za kogoś wyższego od ludzi, mającego posłannictwo dopełnić sprawiedliwości. To dzięki Albertowi Dantès zostaje wprowadzony w świat wyższych sfer francuskich. Teraz wykorzystując swe umiejętności w manipulacji innymi, Edmund potrafi zyskać ich przychylność - np. bankiera Danglarsa, czy de Villefotra. Udając przyjaciela, skrzętnie wprawia w ruch machinę swych zamierzeń na zemszczenie się za pobyt w więzieniu. Uważa bowiem, że tylko doskonała i trafna zemsta ukoi jego sumienie i da poczucie spełnienia. Akcja drugiej części zdaje się pędzić do przodu. Z chwili na chwile przyspieszać. Dumas ukazuje poszczególnych bohaterów i ich zachowania, które są weryfikowane dokładnie zaplanowanym działaniem Monte Christo. Co więc stanie się z bankiem Daglarsa? Jak potoczą się dalsze losy Mercedes Herrera? Jaki los spotka Alberta - syna Mersedes? Jaki wpływ na Edmunda Dantèsa będzie miał Gerard de Villefort, ongiś jeden z wielu wrogów hrabiego? Czy tytułowy bohater dozna kolejnej przemiany? Pytania można mnożyć i mnożyć. Nie chcę Was nimi tu zasypywać. Zdecydowanie jednak namawiam na podróż w czasie i przestrzeni. Podróż pełną przygód i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Wreszcie podróż do świata pełnego tajemnic i intryg oraz wielkich niewiadomych. Przeczytajcie - warto znać klasykę literatury francuskiej. Tym ciekawszej, że ukazującej nie tylko zajmującą fabułę, ale również rysującą czytelnikowi obraz "warstwowości" ówczesnego społeczeństwa.

W drugiej części ,,Hrabiego Monte Christo" Edward Dantes nadal skrupulatnie realizuje plan zemsty na wrogach, którzy skazali go niesłusznie na wieloletnie więzienie. Zbliża się do Alberta de Morcerf, syna Mercedes i Fernanda oraz przyjaciela Alberta-Franza d'Epinay, który ma się ożenić z córką prokuratora de Villeforta-Valentine. Albert w zamian za pomoc udzieloną mu w Rzymie, gdy został porwany przez złoczyńców, wprowadza hrabiego Monte Christo do paryskiego środowiska wyższych sfer, a ten dzięki różnym zabiegom szybko zyskuje sympatię i podziw. Dziewiętnastoletnia Valentine zakochana z wzajemnością w Maksymilianie Morrelu, kapitanie spahisów nie wyobraża sobie, by mogła wyjść za mąż za Alberta. Jej dziadek Noirtier też jest przeciwny temu mariażowi, bo ojciec Franza był jego zaciekłym wrogiem politycznym. Starszy pan choć jest sparaliżowany i nie może mówić stara się pomóc wnuczce. Kocha Valentine, ale zamierza ją wydziedziczyć, bo jest przekonany, że wtedy Franz nie ożeni się z dziewczyną. Żona de Villeforta, macocha Valentine zainspirowana przez hrabiego Monte Christo działaniem substancji roślinnych próbuje otruć dziewczynę, by zapewnić majątek swojemu synowi. Monte Christo zbliża się także do rodziny bankiera Danglarsa i dzięki manipulacjom na giełdzie oraz różnym zabiegom coraz bardziej osacza bogacza i jego rodzinę. Stara się doprowadzić do bankructwa Danglarsa i ślubu jego córki Eugenii z Andreą Cavalcanti, byłym galernikiem wprowadzonym w tym celu na salony Paryża. Edmund Dantes w drugiej części powieści jest zupełnie innym bohaterem. Dzięki bogactwu i podróżom po świecie stał się wyrachowanym wielkim panem, który zachowuje się, jak ekscentryczny arystokrata. Żądza zemsty nadal jest silna w jego sercu i przesłania wszystko inne w jego życiu. Przez nią staje się bezwzględny, choć czasem ma jeszcze serdeczne odruchy i pomaga sprawdzonym przyjaciołom. W większości jednak jest bezwzględny i sarkastyczny. Aleksander Dumas doskonale odmalował życie ludzi w pierwszej połowie XIX wieku we Francji. Podobnie jak w pierwszej części wiele jest szybkich zwrotów akcji, intryg, zawiłych wątków, dopracowanych postaci. Język jest piękny, lekki, a przez to powieść pochłania się w szybkim tempie, choć liczy ponad sześćset stron. Wielka przyjemność czytania:) Polecam:)

Powieści Aleksandra Dumasa cieszą się dużą sympatią czytelników i należą do klasyki literatury światowej, do której zawsze chętnie się powraca. Autor tak precyzyjnie opisał głównego bohatera, że pod wpływem życiowych doświadczeń z młodzieńca wrażliwego zmienił się w nieczułego mściciela, który za wszelką cenę chce osiągnąć swój cel. Czy mu się to uda? Jak wszyscy pamiętamy to Edmund Dantes - młody i zdolny marynarz, zakochany w przepięknej Mercedes, którego dotyka wielkie nieszczęście - zostaje wtrącony na wiele lat do więzienia i niesłusznie osądzony. Gdy wychodzi na wolność skrzętnie obmyśla plan zemsty. Trucizny, knowania i pojedynki sprawiają, że powieść czyta się chętnie i z zainteresowaniem, przenosząc się do Francji z pierwszej połowy XIX wieku. Hrabia udając przed znajomymi zawsze odpowiadał, „Kocham wszystkich, tak, jak Bóg nakazuje kochać bliźniego, to znaczy po chrześcijańsku, a nienawidzę tylko kilku osób”. W tych słowach zawarte jest cel jakim się kierował hrabia. To chęć zemsty na ludziach, którzy tak bardzo go skrzywdzili. I tylko taka zemsta ukoi jego sumienie. Hrabia do tego stopnia był wyrachowaną osobą, że jego uprzejmość, osobowość, oczy błyszczące i grzeczność, rozpraszały każdego, kto mógłby mieć do hrabiego jakieś obawy. Sam postanowił wymierzyć sprawiedliwość, tym którzy na czternaście lat zamknęli go w więzieniu za niewinność. Przez dziesięć lat hrabia obmyślał plan, aby uciec z więzienia. Kierował się zasadą, że w Piśmie Św. Napisano „Za winy ojców cierpieć będą dzieci, aż do trzeciego i czwartego pokolenia”. I tutaj hrabia miał na myśli syna Mercedes, który miałby cierpieć za swojego ojca. Czy hrabia Monte Christo zemści się na synu Mercedes? Czy też go oszczędzi? Czy po czternastu latach rozpaczy i dziesięciu latach nadziei nauczył się wierzyć w Opatrzność? Co też stanie się z Morcerfem, Danglarsem i Villefortem? Czy poniosą zasłużoną karę? Czy też przypadkiem uwolnią się od wroga? Zostawiam Was drodzy czytelnicy z tymi pytaniami i odsyłam do lektury. Sprawi ona, że „odpłyniecie” do XIX wiecznej Francji i poznacie codzienne życie „ludzi pieniądza”, a także przygody hrabiego oraz do czego może się posunąć człowiek, aby dokonać zemsty. Książka nie jest cienka, bo tak jak poprzednia część zawiera ponad 600 stron, więc to może być jej jedynym minusem, ale myślę, że nie dacie się zniechęcić i zajrzycie do tej lektury - klasyki literatury światowej. Życzę wytrwałości i przyjemności z czytania. Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Aleksander Dumas, to jeden z najznamienitszych pisarzy, jacy kiedykolwiek tworzyli. Przynajmniej moim skromnym zdaniem. Każda z jego powieści na stałe zagościła w moim sercu i biblioteczce i uważam, że powieść przygodowa, wiele by straciła, gdyby Pan Aleksander nie zajął się pisarstwem. "Trzej muszkieterowie", "Królowa Margot", "Naszyjnik królowej"-można tak wymieniać bez końca. Edmund Dantes, niesłusznie skazany na wieloletnie więzienie zostaje osadzony w twierdzy dIf. Poznaje tam na poły szalonego duchownego, który przekazuje mu całą swoją wiedzę, a także wyjawia prawdę o ogromnym skarbie ukrytym przed ludzkimi oczyma. Edmund ucieka, znajduje skarb i jako niezwykle bogaty hrabia wraca do Paryża aby dokonać zemsty na tych, którzy skazali go na męki. Przez nikogo nie rozpoznany. Wprowadzony na salony, przez pewnego wdzięcznego młodzieńca spotyka swoich dawnych adwersarzy i wszelkimi sposobami stara się doprowadzić do skutku swoją wendetę. Jako człowieka z natury prawego, nękają go co jakiś czas wątpliwości natury moralnej, czy jego działania są słuszne. Nie ustaje jednak w wysiłkach aby ukarać wszystkich którzy przyczynili się do jego niesłusznego skazania. Sprawy komplikują się, gdy hrabia... Ale tego Wam nie zdradzę. Zachęcam do lektury. Powieść przygodowa, którą przez swoje nagromadzenie wątków, niezwykle ciekawych postaci, tła historycznego czyta się jednym tchem. Jak zwykle zapomniałem o wszystkim, gdy zagłębiałem się w lekturze. Autor doskonale ukazał moralne dylematy głównego bohatera. Jak już wspominałem pisarz ten znakomicie przedstawiał także historyczne wątki w swych dziełach, jednak traktował je jedynie jako tło, chyba że miało to znaczenie, dla jego pomysłu. Pozostało tylko jedno do napisania:Polecam nieustająco.