Historie kryminalne. Wiek XIX. Część 1 (okładka miękka)

Ireneusz Piątek W książce przewijają się obok nieznanych szerzej postaci również takie, które znamy z historii: Hrabia Szembek, Jan Matejko, hrabie Dzieduszycki, Stanisław Staszic czy wspomniany już generał Słubicki. Wszyscy znamy te postaci, ale prawie nikt nie zna wydarzeń z nimi związanych a przedstawionych w „Historiach kryminalnych” Książka napisana językiem zrozumiałym, prostym mimo występujących dość często pojęć prawniczych i otoczki historycznej. Autorzy pokazują nam w czytelny sposób wydarzenia związanych z przestępczością w XIX wieku, o których mało kto wie, ponieważ rzadko są opisywane. Książka w dużej mierze wypełnia tę lukę. Okazuje się, że podobnie jak dzisiaj, także w tamtych czasach nie brakowało oszukańczych metod, nieuczciwych przedsięwzięć, prostych kradzieży oraz rozbojów i zabójstw i wszelkiego rodzaju oszustw. Zachęcam do przeczytania, bo oprócz spraw kryminalnych możemy poznać trochę historii XIX wieku pokazanej w ciekawej formie. Ireneusz Piątek https://historyk.eu/wpis/recenzja-ksi%C4%85%C5%BCki-historie-kryminalne-wiek-xix

Raczej rzadko mamy okazję poznania wydarzeń związanych z przestępczością w XIX wieku. Lukę tę stara się wypełnić książka „Historie kryminalne. Wiek XIX”. Autorzy, korzystając z dawnych publikacji, przedstawiają obrazki z życia kilku warstw społecznych. Najwięcej historii dotyczy włościan. Zadziwiające jest, jakie pomysły mieli nasi przodkowie, pragnąc pozbyć się na zawsze niekochanego małżonka lub rywala w miłości bądź interesach. Oto dwa przykłady wywołujące dziś rozbawienie: ugotowana żmija dodana do posiłku i szkło potłuczone na miałko, wsypane do pożywienia. Inne opisane w książce historie są bardziej poważne. Występują w nich drobne przestępstwa i zbrodnie. Nie brakuje oszukańczych metod, nieuczciwych przedsięwzięć, prostych kradzieży oraz rozbojów i zabójstw. Część historii wstrząśnie czytelnikiem, inne pobudzą do refleksji nad ludzkim losem. Przykre wrażenie wywołuje na przykład opis szpitala dla chorych psychicznie w Kulparkowie, czy niedola syna księcia Urusowa. Mimo często występujących pojęć prawniczych i otoczki historycznej książkę czyta się łatwo.

Joanna Sieg ([email protected]) Gdy słyszymy w mediach o przeraźliwych zbrodniach dokonywanych przez zwyczajnych ludzi włos jeży się na głowie. Nagle okazuje się, że bibliotekarz, u którego wypożyczaliśmy zwykle książki jest mordercą, który potrafił obciąć głowę kobiecie, a jej poćwiartowane ciało przewozić w walizce taksówką. Kiedy indziej słyszymy, że prawie ćwierć wieku temu inny zwyczajny człowiek oskórował znajomą i wrzucił jej szczątki do Wisły, a dopiero teraz śledztwo wykazało, że to właśnie on może być mordercą… To tylko przykładowe historie, których możemy mnożyć na pęczki. Dlaczego ludzie dopuszczają się takich zbrodni? Co nimi kieruje? Czy kiedyś było ich mniej? A może po prostu nie wiedzieliśmy o nich, bo media nie były aż tak powszechne? Co ludzi od wieków ciągnie do zbrodni? Żądza bogactwa, frustracje, wewnętrzne głosy? Czy człowiek popełniający zbrodnię stawia się ponad prawem ludzkim i boskim, czy wykonuje moralny imperatyw, czy też jest ślepym narzędziem zdegenerowanego umysłu? Na podstawie kilkudziesięciu casusów opisanych w książce „Historie kryminalne. Wiek XIX” każdy może wyrobić sobie własne zdanie na powyższe pytania. Dzięki ogólnoludzkim rozważaniom i pytaniom zadawanym sprawcom przez autorów możemy próbować zrozumieć motywy i cele działania sprawców. A spektrum spraw, nad którymi pochylają się autorzy, jest bardzo szeroki - od motywowanych zazdrością morderstw, poprzez sąsiedzkie waśnie, po polityczne niesnaski… Bogactwo materiału jest imponujące. Książka autorstwa Piotra i Karola Ryttlów jest niezwykle wciągająca. Napisana w reporterski sposób, a do tego okraszona niezwykłą werwą pozwala zagłębić się w życie i śmierć dziewiętnastowiecznego miasta. Autorzy używają w swojej książce czasu teraźniejszego, przez co całość jest bardzo dynamiczna, a czytelnik ma wrażenie, że dana sytuacja toczy się teraz, w tym momencie. Moim zdaniem jest to lektura obowiązkowa dla sympatyków historii kryminalnych, a tym bardziej na długie jesienno-zimowe wieczory, które właśnie nas dotykają.

Bardzo fajne historie kryminalne, można powiedzieć, opowiadania z dreszczykiem. Tyle tylko że to wszystko historie prawdziwe, prosto z XIX wiecznych kronik kryminalnych na ziemiach polskich. Każda historia jest sama w sobie pociągająca i intrygująca. Mogę zdecydowanie powiedzieć że prawdziwe historie są najciekawsze i najbardziej zdumiewające. Nikt nie wymyśliłby lepszych historii jak to zrobiło życie i rzeczywistość.

Książka, która zafascynuje i wciągnie bez reszty każdego fana historii kryminalnych, nie tylko tych, które zdarzyły się w minionych kilku latach. Bracia Ryttlowie przedstawiają nam historie złoczyńców, zbrodniarzy żyjących w XIX wieku. Czytając tę książkę jesteśmy w stanie wedrzeć się w umysły tych okropnych, wynaturzonych ludzi, dla których moralne i podstawowe wartości nic nie znaczą. Dodatkową, niepodważalną zaletą powieści jest włączenie do treści wypowiedzi morderców. Dzięki temu jesteśmy w stanie poczuć ten niepowtarzalny klimat, grozę. Dialogi potrafią wywołać dreszcze przebiegające po plecach i zmrozić krew w żyłach czytelnika. Serdecznie polecam !

Fantastyczna książka, którą powinien przeczytać każdy fan historii kryminalnych, mentalności zabójców. Autor opisuje wywiady z mordercami, przestępcami z XIX wieku, co jakiś czas oddając im głoś. Jest to świetny zabieg, pozwalający poczuć , że informacje docierają do nas z pierwszej ręki. Każdy fan kryminałów co najmniej raz zastanawiał się, co jest motywacją. motorem napędowym tych wynaturzonych bestii, które są w stanie zrobić najokrutniejsze rzeczy. Rozmowy z nimi otwierają nam furtkę od ich umysłów, kierują nas na właściwe tory, pokazują jak rozgryźć umysł mordercy. Temat naprawdę fascynuje, a bardzo szeroki zakres typów zbrodni, które są opisane nie pozwala się nudzić, fascynuje ze strony na stronę, coraz bardziej wciągając czytelnika, aż w końcu zrozumie, dlaczego tak się stało. Serdecznie polecam.

Książkę Historie kryminalne. Wiek XIX, przekazy czyta się z zapartym tchem. Czytelnik w akcie lektury zostaje przeniesiony bez reszty w realia dziewiętnastowieczne. Tekst napisany jest językiem jednocześnie nawiązującym do epoki, o której traktuje książka, i zarazem przystępnym dla współczesnego odbiorcy. Historie, które przedstawiają Piotr i Karol Ryttlowie, zaskakują swoim bogactwem. Część wprawia w rozbawienie, część – w osłupienie, inne mrożą krew w żyłach. Jest to pozycja godna polecenia dla osób czytających kryminały, interesujących się marginesem społecznym czy lubiących wejrzeć w głąb ludzkiej duszy w poszukiwaniu prawdy o naszej naturze. Czasem – jak pokazują opisane historie – dość mrocznej.