Himalaistki. Opowieść o kobietach, które pokonują każdą górę (okładka zintegrowana)

Książka przybliża życiorysy 14 wybitnych Polek, które zapisały się w kartach historii alpinizmu i himalaizmu. Przedstawia nie tylko ich osiągnięcia, skupia się w równej mierze na ich życiu poza górami - ich karierze zawodowej, życiu rodzinnym, innych pasjach. Książka jest częściowo zapisem rozmów z bohaterkami oraz ich rodzinami. Pokazuje także różnice pomiędzy początkami himalaizmu a także jak wygląda on współcześnie. Napisana lekkim, przystępnym językiem. Bardzo ładnie wydana, bogato ilustrowana. Pozycja obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych tematyką górską :)

Świetna opowieść o naszych himalaistkach, warto przeczytać

Bardzo interesująca pozycja, która w intrygujący sposób opisuje historię kobiet, które zdobywały najwyższe szczyty świata. Reportaż napisany jest w bardzo ciekawy sposób. Pokazuje sylwetki najbardziej znanych polskich himalaistek, opisując ich zajęcia codzienne, pracę ,pasje oraz niezwykłą fascynację wspinaczką wysokogórską. Wprowadza czytelnika w tajniki himalaizmu ,pomaga zrozumieć panujące tam warunki i niesamowita determinację osób które ryzykują własnym życiem aby wspiąć się na wymarzony szczyt. Odsłania kulisy niektórych wypraw w rzeczywisty sposób relacjonując zarówno sukcesy jak i porażki. Ciekawym uzupełnieniem są relacje rodzin, dzieci , współmałżonków himalaistów, którzy na zawsze pozostali w górach. Jak dla mnie jedyna wadą książki jest fakt .że tak szybko się kończy. Zdecydowanie zachęca do kolejnych książek o tej tematyce.

książka rzucająca światło na życie polskich himalaistek. dla laików pozycja obowiązkowa, przedstawia szereg wybitnych postaci, tę wiedzę należy posiadać

polecam

Książka została kupiona dla córki, która lubi się wspinać. Ten tytuł był sugrowany jako prezent.

„Himalaistki. Opowieść o kobietach, które pokonają każda górę” autorstwa Mariusza Sepioło to książka ukazująca 14 opowieści o kobietach, dla których góry to życie. Książka podzielona na dwie części, pierwsza – „dawniej” , czyli 7 opisów kobiet, które kiedyś wspinały się na najwyższe szczyty świata (w tym opowieść m.in. o Wandzie Rutkiewicz) i druga – „dziś” czyli 7 opowieści o współczesnych kobietach, które pokochały góry i pokazały światu swoją siłę, (w tym opowieść m.in. o Kindze Baranowskiej). Czytając książkę możemy zadać sobie pytanie: „uciekają czy gonią” - czy uciekają w góry by przeżyć ciekawą przygodę, by pobyć z samym sobą i swoimi myślami, czy uciec przed światem i problemami życia codziennego. Myślę, że każdy z nas po jej przeczytaniu może znaleźć na nie odpowiedź. Himalaistki to książka o kobietach gór, kobietach Himalajów, matkach i żonach, pracownicach korporacji – zwykłych/niezwykłych kobietach, które ciepły fotel i wygody życia zamieniły na górską wspinaczkę. Książka ukazują nam również podejście osób bliskich do pasji Himalaistek, czy rodzina ma żal do nich, że góry były ich całym światem czy może nie. To również ukazanie, jak te wspinające się kobiety musiały zmierzyć się ze światem mężczyzn, kiedy nie raz słyszały, że wysokie góry nie są dla kobiet. Himalaistki to opowieść idealna dla osób, dla których wielką pasją jest wspinanie się na najwyższe góry świata, ale mogą po nią sięgnąć osoby, których pasją są niższe góry, jak również osoby, które marzą o górskich wędrówkach, ale brakuje im motywacji i wiary w realizacji marzeń. Książkę czyta się lekko i przyjemnie, a zdjęcia w środku dopełniają opowieści o wspaniałych Himalaistkach.

Opowieść o życiu, wyprawach i dokonaniach 14 polskich kobiet – alpinistek. Warto przeczytać.

„Himalaistki. Opowieść o kobietach, które pokonały każdy szczyt” to czternaście opowieści o kobietach, które lubią spoglądać na świat z góry. Każdy rozdział poświęcony jest jednej bohaterce i opisuje jej historię: początki wspinania, ważne momenty i osiągnięcia. Dzięki przedstawieniu aż czternastu historii doskonale widać jak różne są to osobowości. Wszystkie himalaistki łączy miłość do gór, a dzieli praktycznie wszystko inne. Jednak mimo, że nie zawsze się ze sobą zgadzają i różnie patrzą na świat to nie wypowiadają się krytycznie o koleżankach. Darzą się szacunkiem i są pełne podziwu dla siebie nawzajem. Większość bohaterek sama opowiada swoje historie. Niektóre, niestety mogła opowiedzieć już tylko rodzina i przyjaciele. Podział książki na dwie części: „wczoraj” i „dziś” to świetny zabieg, doskonale pokazujący ewolucje himalaizmu. Z jakimi problemami himalaiści zmagali się kiedyś, z jakimi muszą radzić sobie dzisiaj, a co pozostało niezmienne. Bardzo podoba mi się, że opowieść nie jest „pomnikiem”, pokazującym tylko te dobre chwile i niezwykłe dokonania, ale ujawnia także problemy i upadki – bo jak wiadomo góry nie tylko dają, ale także zabierają. Książka napisana jest przystępnym językiem. Czyta się ją łatwo i szybko. Autor nie używa fachowej terminologii, której zwykli ludzie zazwyczaj nie rozumieją. Historie opisane są jednak w bardzo dużym skrócie, a niektóre wydarzenia są tylko zasygnalizowane i czuje się niedosyt. Dlatego ta książka będzie doskonałym preludium do zagłębiania się w historie polskich himalaistów dla osób, które dopiero zaczynają przygodę z tematyką górską. Na uwagę zasługują również cudowne zdjęcia, które są dopełnieniem całości.

Mariusz Sepioło – doświadczony reportażysta opisał życie i wyprawy 14 polskich himalaistek, które potrafią godzić życie rodzinne z ogromną miłością do gór warunkującą ich losy. Wiele ekstremalnych historii z czasów PRLu i tych, które dzieją się dziś. Świetnie się czyta!