Hikikomori (okładka  miękka)

"Hikikomori. Historie o uciekaniu w samotność" to literacki debiut artystki Poli Rise. Znalazłam tutaj zbiór dwunastu bardzo smutnych opowieści, które nie wszystkie mają szczęśliwe zakończenia. Bardzo emocjonująca książka. Czułam ból każdego bohatera. Autorka w idealny sposób ich wykreowała. Doskonale przedstawiła ich profile psychologiczne. Poznałam 12 bohaterów w różnym wieku, każdy z nich ma psychiczne problemy. Każdy mierzy się ze swoimi lękami. Największym z nich jest lęk przed wychodzeniem z domu. Znam ten problem, ponieważ codziennie z nim walczę. Głównymi bohaterami zbioru opowiadań "Hikikomori. Historie o uciekaniu w samotność" są: * Alex — pracoholik. Osiągnął to co nieosiągalne. Z jakimi problemami się mierzy? Bardzo smutna postać. Czy znajdzie lekarstwo na swój lęk? * Natalia — influencerka. Jest bardzo popularna na Instagramie. Całe swoje życie podporządkowała pod social media. Czy ona ma czas na własne życie? Co się stanie, gdy nagle Instagram przestanie działać? Z jakimi problemami zmierzy się ta bohaterka? Zachowanie Natalii dało mi dużo do myślenia. * Maja — cierpi na pewną chorobę. Prowadzi nocny tryb życia. W dzień ukrywa się przed światem. Dlaczego? Ta bohaterka pozna pewnego mężczyznę. Czy miną jej lęki? Czy przestanie być samotna? Płakałam razem z tą bohaterką. Bardzo przejęłam się jej losem. To, co jej się przytrafiło, nigdy nie powinno mieć miejsca. * Kacper — ponad siedemdziesięcioletni mężczyzna, który w przeszłości był skupiony wyłącznie na sobie. Jak się czuje teraz? Czy żałuje swojego życia? Czy chciałby cofnąć czas? Zakończenie jego historii mocno mnie wzruszyło. * Aniela — ma dwadzieścia osiem lat i przeczuwa, że nie zostało jej dużo czasu. Jakie ma problemy? Czy czas będzie dla niej łaskawy? * Maria — starsza pani, która zmaga się z zanikami pamięci. Co ona czuje? Z jej problemem niestety zmaga się dużo ludzi. Ciekawe opowiadanie. * Wiktoria — zmaga się z potwornymi lękami. Jej historia najmniej mi się podobała. * Wanda — czy zmaga się z objawami menopauzy? Czy może to jest jakaś inna choroba? Kto okaże się jej przyjacielem? Ciekawe opowiadanie. Zakończenie wyciska łzy. Pozostawiło mnie z pytaniem: dlaczego tak? * Matylda — ta bohaterka przeżyła straszny wypadek samochodowy. Jej historia spowodowała u mnie potok łez. Nie mogłam się po niej pozbierać. * Alicja — to bardzo nieśmiała młoda dziewczyna. Ma swój świat, w którym czuje się najlepiej. Zawsze staje na uboczu. Ciekawa historia, ale zakończenie niekoniecznie. * Oliwia — jej historia mną wstrząsnęła. Młoda dziewczyna, która w swoim życiu dużo przeszła. * Sara — młoda kobieta, która sama dla siebie jest zagrożeniem. Czy jeszcze kiedyś dla niej wzejdzie słońce? Jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki. Aż trudno mi uwierzyć, że to jest literacki debiut Poli Rise. Perfekcyjnie dopracowane opowiadania. Krótkie, ale treściwe. Autorka przez swoje historie pokazała nam, z jakimi problemami psychicznymi zmagają się współcześni ludzie. Mamy tutaj między innymi pracoholika, osobę cierpiącą na alzheimera i osoby z lękami, które powodują, że nie można wyjść z domu. Do tego często występują grupy osób, które wyśmiewają i obrażają innych. Czy to jest wam znane? Jak myślicie, jak radzą sobie osoby zmagające się z lękami, które są non stop hejtowane? Poda mi się, że przed każdym rozdziałem znalazłam kod do utworu Poli Rise, który idealnie współgra z daną historią. Słuchając i czytając, jeszcze głębiej odczuwałam problemy, z którymi zmagają się nasi bohaterowie. Książka jest godna przeczytania. Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie. Jeżeli uwielbiacie literaturę piękną, to nie będziecie rozczarowani tą książką. Może zmagacie się z podobnymi problemami. Nie bójcie się prosić o pomoc. Jeszcze nie jest dla was za późno. Te historie na długo pozostaną w mojej pamięci. Co jest gorsze, samotność wśród ludzi czy w pojedynkę? Przeczytajcie, jak na to pytanie odpowiada sama autorka poprzez swoje opowiadania. Książkę Poli Rise "Hikikomori. Historie o uciekaniu w samotność" powinna przeczytać współczesna młodzież. Dlaczego? Odsyłam do tego dzieła. Tam szukajcie odpowiedzi. Czy wszyscy bohaterowie cierpią na wirusa Hikikomori?

Hikikomori, czyli japoński wirus samotności, to niestety ostatnio coraz powszechniejsze zaburzenie polegające na izolacji społecznej. Osoby cierpiące z powodu tej wyniszczającej choroby stopniowo wycofują się ze zwykłego życia, po to, by wreszcie wybrać całkowitą izolację, obejmującą nawet członków rodziny. I choć początkowo chęć unikania kontaktu może być skutkiem zmęczenia czy przebodźcowania, to jednak granica między zwykłym dyskomfortem a poważną chorobą jest zbyt cienka, by samodzielnie dostrzec ej przekraczanie. Samotność ma wiele twarzy, a unikanie kontaktów może mieć wiele przyczyn, łączy je jednak człowiek, zagubiony, wypalony, poturbowany przez los, i właśnie takich ludzi prezentuje ten wyjątkowy zbiór historii. Co istotne, do każdej opowieści w książce dołączony jest kod przekierowujący do korespondującego z opowieścią utworu muzycznego. Ta wyjątkowa forma silnie stymuluje zmysły i umożliwia mocniejsze utożsamienie się z nakreślonymi postaciami. Chłoniemy ich historie niczym swoje własne, silnie działają na umysł i ciało, ale także skłaniają do zadumy, gdyż niemal w każdej opowieści możemy odnaleźć cząstkę siebie. I choć różnią się one od siebie diametralnie, to jednak emocje towarzyszące bohaterom, wielokrotnie były obecne w naszym życiu, co nie tylko otwiera oczy, ale i uświadamia o fakcie, o którym wspomniałam na początku, że granica dzieląca nas od wyniszczającego zaburzenia jest niemal niewidzialna... Porażająca, wzruszająca do łez, nadzwyczaj refleksyjna, przeszywająca na wskroś! Tak, to jedna z tych wyjątkowych lektur, która silnie potrząsa czytającym, trafia do najskrytszych zakamarków serca i pozostawia po sobie ślad już na zawsze! Sieć nadzwyczaj sugestywnych opisów, wyjątkowo złożone portrety psychologiczne, a przede wszystkim skrupulatne obnażenie lęku i cierpienia zakotwiczonych głęboko w człowieku! Te odurzające historie wyzwalają dawno ukryte, mroczne demony, otwierają oczy na ludzkie cierpienie, jak i na pozornie błahe przykrości, które połączone w spójną sieć, dopełnioną brakiem zrozumienia , rozmowy i wsparcia, mogą stać się przyczyną prawdziwej tragedii. Polecam gorąco!

Hikikomori to nowatorski, interdyscyplinarny koncept artystyczny, który obejmuje szereg niezależnych, ale połączonych tematycznie dzieł. W jego skład wchodzą : 🔸 książka „Hikikomori. Historie o uciekaniu w samotność”, 🔸album muzyczny, 🔸cykl teledysków, 🔸wirtualna galeria w metaverse, 🔸materiał dokumentalny. Całość porusza temat radzenia sobie z narastającym problemem odizolowania, fobii społecznej, samotności i świadomej rezygnacji z życia w zbiorowości. Dzięki umieszczonym w książce kodom odsyłającym czytelnika do konkretnej ścieżki dźwiękowej, każde opowiadanie jest dialogiem z utworem na płycie 🎶 Książka zrobiła na mnie bardzo duże wrażenie. Zawiera historię 12 różnych bohaterów. Wspólny mianownik to lęk, w wyniku którego uciekli w samotność. Czytając książkę zwróciłam uwagę, że prawie z każdym bohaterem coś mogłoby mnie połączyć. Często wbrew pozorom nie zauważamy nawet, że osoby blisko nas potrzebują bardzo naszej pomocy. Patrzymy na kogoś, kto osiąga duże sukcesy i z zazdrością spoglądamy na niego, nie mając zupełnie pojęcia, że dla tej osoby nic tak naprawdę nie ma sensu a sukces, który osiągnął jest najczęściej konsekwencją innych zaniedbań np. brak rodziny czy przyjaciół. Aż uznają, że tak naprawdę nie mają już żadnego celu. Problem dotyczy również często dzieci, które często są zaniedbywane przez zapracowanych rodziców.. Szczególnie ujęła mnie historia dziewczynki, która była wysoko wrażliwa. Kiedy w końcu zaufała została porzucona. Czy Maria, która za wszelką cenę chciałaby ukryć się przed chorobą. Jednak historia Sary najbardziej mną wstrząsnęła. Książka otwiera oczy. Momentami wstrząsa. A innym razem powoduje wielkie współczucie i smutek. Przedstawia samotność z innej perspektywy. Jest ona często głęboko skrywana lub ukrywana pod uśmiechem na kolejnym selfie w social media. Często prowadzi do najgorszego 😪 Dlatego rozejrzyjcie się dookoła, bo może tuż obok ktoś przeżywa swój koszmar.

"Niepewność rodzi gniew, niepewność rodzi ból" - E. Bartosiewicz. 12 historii, 12 żyć, 12 ucieczek w samotność. Jedno słowo rozumiane na tak wiele różnych sposobów. Wędrujemy do nich by poznać ich problemy, borykającymi się z wędrującymi myślami, które nie raz prowadzą nas samych w właśnie ramy samotności. Zwykła myśl wertowana wiele razy prowadzi do doszukiwania się swoich win, nie racji, swoich wad, błędów - błędów, które według tych osób są spowodowane tylko przez nich samych. Wina leży przy nich, nie przy kimś innym. Takie sytuacje prowadzą ich do osunięcia się w cień zostawiając za sobą osoby bliskie, przyjaciół, dawne życie. Jednak pojedyncze osoby będą moim myśli i uczuć,uśmiechać i grać tak by nikt nie zauważył, że właśnie jedno życie chyli się ku poważnemu upadkowi. O tym jest ta książka: o życiu, które nie zawsze jestem piękne. Jest nacechowane złymi emocjami, myślami i samą samotnością. Jest tak wiele sytuacji w życiu przez które każdy może być złapany w sidła wirusa samotności przez które osunie cię z życia społecznego. Czasem wydawało mi się, że te historie są lekko naciągane jak niektóre dialogi, ale wiedziałam co chciała Autorka przekazać tymi krótki rozdziałami. Doszukując się w nich cech charakterystycznych znajdujemy powody dla których ludzie chcą zniknąć na chwilę przed ludźmi. Historia dwójki kochającej się pary najbardziej mnie pochłonęła. Marcin i Aniela taka piękna historia, a tak mną wstrząsnęła. Zrozumiałam o co w niej chodziło i to chyba tak bardzo mną wstrząsnęło. Te historie właśnie to miały zrobić wstrząsnąć nami i pokazać ukryte ich znaczenie. Bardzo, bardzo dziękuję @wydawnictwomuza za egzemplarz! 🤗🤗🤗[Współpraca z Wydawnictwem Muza].

Książka, którą czyta się szybko, ale jej przekaz zostaje z nami na długo. Jest to zbiór dwunastu z pozoru niepowiązanych ze sobą historii, które w rzeczywistości powiązane są przez coś niewidocznego na pierwszy rzut oka. Każda z nich opowiada o sposobie przeżywania smutku, tytułowego pozostawania w samotności i radzenia sobie z negatywnymi emocjami. Każdy rozdział to krótka historia, a dzięki ich zróżnicowaniu całość czytało się bardzo szybko, gdyż z jednej rzeczywistości w krótkim czasie jesteśmy przenoszeni do kolejnej. Dzięki temu zaciekawienie czytelnika nieustannie utrzymuje się na wysokim poziomie, bo każdego nowego bohatera chcemy poznać jak najlepiej. Sięgając po ten tytuł należy spodziewać się zderzenia z emocjami, które nie są łatwe i przyjemne, ale są elementem życia i cieszy mnie, że są one oswajane z pomocą tego typu książek. Szukacie innowacji i elementów dodatkowych w książkach? Tu do każdego rozdziału autorka proponuje inną piosenkę – kod ze ścieżką muzyczną można bezpośrednio zeskanować i otworzyć w aplikacji z utworami odpowiednią piosenkę. Genialne rozwiązanie pozwalające jeszcze lepiej wczuć się nie tylko w to co przeżywają bohaterowie, ale także w nastrój, który towarzyszył autorce w procesie tworzenia. Jeśli zdecydujecie się po nią sięgnąć zachęcam do podzielenia się tym, która historia najbardziej was poruszyła – mnie zdecydowanie ta o zaniku pamięci. Ale znajdziecie tu także problem pracoholizmu, uzależnienia życia od mediów społecznościowych czy samookaleczania. Warta uwagi lektura otwierająca oczy na ważny element codzienności, z którym przychodzi się mierzyć każdemu z nas chociaż to bardzo trudne. Krótka, konkretna i bardzo dobra, polecam!

Przyjrzyjcie się uważnie okładce. Jest to jedna z lepszych opraw, jakie widziałam w tym roku! Po pierwsze wygląda inaczej na pierwszy rzut oka, a inaczej, gdy się przyjrzymy. Początkowo widać tylko maziaje, ładne same w sobie, ale pozornie bez znaczenia. A po chwili uważnego spojrzenia wyłania się z nich kształt dziewczyny. Leżącej, skulonej, pokonanej. I to jest to drugie dno – grafika idealnie koresponduje z tematem opowiadań. Wszystkie historie mówią o samotności, smutku, znikaniu, byciem niewidzialnym. Bohaterowie są ukryci – jak ta grafika. Samotność jest niewidzialna. „Co jest gorsze, samotność wśród ludzi czy w pojedynkę?” „Hikikomori” to opowiadania pisane smutkiem, samotnością, bólem i tęsknotą. Czułam emocje bohaterów, ich zagubienie, bezradność. Brak siły do stawienia czoła kolejnemu dniu. Przytłaczający ciężar niezrozumienia i samotności. Oczekiwania innych, ale i swoje własne, przerost ambicji, presja wysysają całą energię i nie zostaje już nic, by normalnie funkcjonować. Rodzi się lęk i chęć ucieczki w głąb siebie. Wirus samotności może dopaść każdego, bez względu na status, czy stan społeczny. Bez względu na ilość sukcesów i porażek. Atakuje podstępnie. „Hikikomori” to projekt, który ma zwrócić uwagę na ten problem, uwrażliwić. I w mojej opinii spełnia swoje zadanie. A jeszcze dodam ciekawostkę: to projekt interdyscyplinarny, w jego skład wchodzą: książka, album muzyczny, cykl teledysków, wirtualna galeria w metaverse i materiał dokumentalny. Każdy rozdział opatrzony jest kodem do odtworzenia muzyki, więc zaczynając czytać tekst, można włączyć odpowiednią nutę. Polecam!

Japoński termin jakim określamy ludzi którzy prze wiele miesięcy lub lat pozostają zamknięci w swoich domach a nawet w swoich pokojach, odizolowani od wszystkich poza swoją rodziną to właśnie hikikomori. I taki właśnie tytuł nosi książka @polarisemusic Muszę przyznać ze dawno nie czytałam tak bardzo rzeczywistej, brutalnej książki. A jednak chwytającej za serce i zmuszającej do zatrzymania się i pomyślenia. Choć tak przez chwilę. #hikikomori to zbiór opowiadań o różnych bohaterach którzy powoli wycofują się z życia. Wybierają samotność. Nie zawsze na swoje własne życzenie. Często to życie wybiera za nich. Życie, które bywa brutalne, nieprzewidywalne. Tak jak ludzie. Ta książka uświadamia jak pomimo bycia obecnie z pozoru z każdym w kontakcie nie jesteśmy tak naprawdę z nikim. Oddalamy się od siebie. Pandemia I lockdown wcale tego nie ułatwiły. Teraz możemy zamówić do domu wszystko od jedzenia poprzez jednorazową miłość. Po co wiec wychodzić z domu? Jak lęki potrafią przybierać na sile? Jak zapędzeni w błędnym kole pośpiechu i gonienia za rzeczami materialnymi zapominamy o bliskości. To książka poruszająca niby temat samotności, ale dotyka zarazem tak wiele innych różnych, ważnych kwestii że nie sposób po nią nie sięgnąć. Dawno nie byłam tak poruszona! Jako ciekawostkę powiem Wam, że artystka przygotowała również płytę pod tym samym tytułem. W moje gusta trafia więc moze i Wam się spodoba! Ksiazka dziś ma swoją premierę i gorąco Wam polecam!

Dziś premierę ma wyjątkowa książka. Książka, która zasłużyła na to, aby jej recenzję zacząć od słów.. Kochani, przedstawiam Wam dziś pierwszego ulubieńca roku 2023. Książka o wirusie samotności, czyli tytułowym hikikomori. Dotyka on ludzi biednych, bogatych, z różnych stron świata, z różnymi życiowymi historiami. Tak naprawdę każdy może stanąć z nim oko w oko. Bałam się początkowo, że krótka forma jak zawsze pozostawi po sobie rozczarowanie i niedosyt. A w tym przypadku było zupełnie inaczej. Każde z tych dwunastu opowiadań to kompletna, zamknięta całość, która na dodatek przemawia do człowieka lepiej niż niejedna książka posiadająca kilkaset stron. Nie wszystkie mają pozytywne zakończenie, ale wszystkie pokazują, że samotnym można być w pojedynkę, ale i wśród ludzi. Praktycznie połowę przeczytałam w podróży w pociągu, drugą połowę od razu kiedy dojechałam do Lublina, bo nie mogłam się powstrzymać. Nie muszę mówić, że niektóre opowiadania przyprawiły mnie o łzy w oczach. Autorka zafundowała nam ogromną dawkę emocji. “Hikikomori” porusza, uczy, skłania do refleksji. Pokazuje nam ludzi skrzywdzonych, poddających się, ale i walczących o powrót do dawnego życia... Całym sercem polecam tę książkę. Pięknie pokazuje ulotność chwil w życiu, a przede wszystkim to, że każdy człowiek może mierzyć się z problemami, nawet jeśli jego życie wydaje się idealne, a uśmiech nie schodzi z twarzy..

Tytułowe zjawisko hikikomori reprezentuje fenomen ucieczki w samotność, a mianowicie - izolację społeczną i zamknięcie się przed światem w czterech ścianach. Książka, którą omawiam, zawiera zbiór dwunastu opowiadań, skupiających się na różnych aspektach samotności, która dotyka nas z wielu powodów. Wśród bohaterów tych historii są osoby, które wycofały się ze społeczeństwa po utracie bliskiej osoby, a także ci, którzy, mimo chęci, nie potrafią odnaleźć się w świecie zewnętrznym i pragną kogoś, kto pomoże im wyjść z tego impasu. Autorka zwraca uwagę na to, że samotność może mieć różne formy i przyczyny. Dla niektórych postaci samotność była wyborem, dla innych zwykłym zrządzeniem losu. Wszystkich łączy jednak smutek i nostalgia. Debiutancki tomik autorki i artystki Poli Rise z powodzeniem porusza serca czytelników i wciąga ich w melancholijny nastrój. Każde zakończenie danego opowiadania niesie za sobą niespodziewane zwroty akcji. Mnie osobiście te opowiadania bardzo chwyciły za serce, a książka trafia na półkę moich ulubionych lektur. 💙

Co jest gorsze, samotność wśród ludzi czy w pojedynkę? Czy jest to trudne pytanie ? Myślę, że samotność zawsze jest samotnością możemy otaczać się wieloma ludźmi i jednocześnie czuć się bardzo samotni. hikikomori – japoński wirus samotności. Może dopaść każdego nie zależnie od wieku ilości pieniędzy na koncie. Wyklucza z życia społecznego czasem na chwile lub na lata. W książce znajdziemy dwanaście poruszających historii o hikikomori 12 różnych osób, ich poruszające historie o bólu, cierpieniu. Hikikomori to nowatorski, interdyscyplinarny koncept artystyczny, który obejmuje szereg niezależnych, ale połączonych tematycznie dzieł. W książce dołączany jest kod do każdej historii jest przypisany utwór muzyczny. Razem z książką ukazała się płyta o tym samym tytule.