Gwiazdy Oriona (okładka miękka)

Ode mnie wysoka ocena. Tak dobrze z naszych rodaków w tej tematyce piszą tylko Remigiusz Mróz i Marek Krajewski. Mam nadzieję, że teraz przyszedł czas na promowanie twórczości Aleksandra Sowy, bo niczym im nie ustępuje.

,,Nikt nie nabrał podejrzeń, a mnie nie było jej ani trochę żal. Zamiast tego poczułem pustkę. Spróbowałem czymś ją zapełnić i znalazłem kościół, a w nim młodego księdza. Dziś wiem, że był kolejnym ogniwem łączącym mnie ze złem." Nad opisem książki nie będę się rozwodzić, ponieważ wszystko jest napisane na tej stronie. Przejdę więc od razu do opinii. Spora część społeczeństwa nie docenia pracy przykładowego policjanta. Często nie rozumieją wagi tego zawodu, który jest jednocześnie ogromnym poświęceniem - swojego ciała, duszy, psychiki, a nawet całego życia. Można to bardzo łatwo odczytać na przykładzie głównego bohatera Gwiazd Oriona, którym jest Emil. Przez znalezienie się w oddziale kryminalnym i dochodzenie w bardzo poważnej sprawie, jego metamorfoza była dość szybka oraz wyraźnie widoczna. Od idei, walczenia o dobro i walki przed złem, przez chęć ratowania ludzi, dotarł w końcu do momentu, gdy te wszystkie ułudy przestały mieć znaczenie. Ale nie tylko on przeszedł zmiany. Przez całą historię da się zauważyć, jak zmieniają się charaktery innych bohaterów i ich podejście do żółtodzioba z Warszawy. Myślę, że to ogromny plus dla książki, gdy osobowości są tak wyraźnie zarysowane. Książka sama w sobie jest wydana bardzo prosto, bez zbędnych ozdób i innych dziwności. Rozdział za rozdziałem. Przez to czyta się ją bardzo sprawnie, a pomaga w tym jeszcze fabuła, która stale prze do przodu, chcąc wyjawić, kto stoi za morderstwami i dlaczego je popełniał. Podobały mi się bardzo rozdziały z perspektywy Pająka/Oriona, gdyż przez swoją brutalność bardzo oddziaływały na emocje i wyobraźnię. Język i styl tekstu jest bardzo prosty w odbiorze, bez zbędnych zgrzytów. Jedyną rzeczą, której moim zdaniem brakowało, było podpisywanie, z czyjej perspektywy mamy następujący fragment/rozdział. Mogłoby to usprawnić szybki odbiór i rejestrowanie akcji. Mimo braku tego elementu nie było większego problemu z odczytaniem oraz zrozumieniem fabuły na bieżąco. Pierwszy tom cyklu „astronomicznego” mogę śmiało polecić. Dostaliśmy realizm w najlepszym wydaniu. Aleksander Sowa napisał dobry kryminał, ukazujący prawdziwe funkcjonowanie policji, ale przeplótł to z kwestią polityczną naszego kraju w tamtym czasie. Pełna recenzja na blogu: http://ksiazkowewino.blogspot.com Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki uprzejmie dziękuję Wydawnictwu Lira. Książka dostępna także na portalu www.czytampierwszy.pl ,,Nikt nie nabrał podejrzeń, a mnie nie było jej ani trochę żal. Zamiast tego poczułem pustkę. Spróbowałem czymś ją zapełnić i znalazłem kościół, a w nim młodego księdza. Dziś wiem, że był kolejnym ogniwem łączącym mnie ze złem." Nad opisem książki nie będę się rozwodzić, ponieważ wszystko jest napisane na tej stronie. Przejdę więc od razu do opinii. Spora część społeczeństwa nie docenia pracy przykładowego policjanta. Często nie rozumieją wagi tego zawodu, który jest jednocześnie ogromnym poświęceniem - swojego ciała, duszy, psychiki, a nawet całego życia. Można to bardzo łatwo odczytać na przykładzie głównego bohatera Gwiazd Oriona, którym jest Emil. Przez znalezienie się w oddziale kryminalnym i dochodzenie w bardzo poważnej sprawie, jego metamorfoza była dość szybka oraz wyraźnie widoczna. Od idei, walczenia o dobro i walki przed złem, przez chęć ratowania ludzi, dotarł w końcu do momentu, gdy te wszystkie ułudy przestały mieć znaczenie. Ale nie tylko on przeszedł zmiany. Przez całą historię da się zauważyć, jak zmieniają się charaktery innych bohaterów i ich podejście do żółtodzioba z Warszawy. Myślę, że to ogromny plus dla książki, gdy osobowości są tak wyraźnie zarysowane. Książka sama w sobie jest wydana bardzo prosto, bez zbędnych ozdób i innych dziwności. Rozdział za rozdziałem. Przez to czyta się ją bardzo sprawnie, a pomaga w tym jeszcze fabuła, która stale prze do przodu, chcąc wyjawić, kto stoi za morderstwami i dlaczego je popełniał. Podobały mi się bardzo rozdziały z perspektywy Pająka/Oriona, gdyż przez swoją brutalność bardzo oddziaływały na emocje i wyobraźnię. Język i styl tekstu jest bardzo prosty w odbiorze, bez zbędnych zgrzytów. Jedyną rzeczą, której moim zdaniem brakowało, było podpisywanie, z czyjej perspektywy mamy następujący fragment/rozdział. Mogłoby to usprawnić szybki odbiór i rejestrowanie akcji. Mimo braku tego elementu nie było większego problemu z odczytaniem oraz zrozumieniem fabuły na bieżąco. Pierwszy tom cyklu „astronomicznego” mogę śmiało polecić. Dostaliśmy realizm w najlepszym wydaniu. Aleksander Sowa napisał dobry kryminał, ukazujący prawdziwe funkcjonowanie policji, ale przeplótł to z kwestią polityczną naszego kraju w tamtym czasie. Książka dostępna także na portalu www.czytampierwszy.pl

Uwaga, będę chwalić 😁 kryminał "Gwiazdy Oriona" zdecydowanie powinien trafić w Wasze ręce. Dlaczego? Ma świetny klimat i ma inne spojrzenie na pracę policji, a częściowo i milicji, ponieważ akcja dzieje się w okresie transformacji. . Autor używa wielu gorzkich słów opisując klimat służby "Robota gliniarza oznacza cierpienie bez ustanku. Będziesz je widział po nocy, kiedy wstaniesz i spojrzysz w lustro. Będziesz widział je w swojej rodzinie.. (...) Pewnego dnia odechce ci się pierdolenia o pomaganiu. To ty będziesz potrzebował pomocy i nikt ci jej nie da. Nikt! Wszyscy będą cię mieli w dupie (..). Smutny, depresyjny obraz.. Sporo wulgaryzmów dodaje mocy przekazu. . Jednak młody szeregowy Emil Stompor jest pełen wiary w dobro, żyje ideałami. Choć szybko dostrzega, że jego udział w śledztwie jako specjalisty, jest dobrze brzmiącą, ale pustą deklaracją, nadal robi swoje i walczy o szacunek i pozycję w grupie, mimo, że wszyscy go ignorują, a nawet naśmiewają się z niego. Ambitnie tworzy portret psychologiczny, tłumacząc kolegom jakie ślady bierze pod uwagę i do jakich wniosków go prowadzą. . Świetne jest przeplatanie akcji śledztwa z pamiętnikiem sprawcy - stopniowo dowiadujemy się o jego staczaniu się w zło, pogłębianiu patologicznych zachowań. Poznajemy powody, które go to tego pchają.. . Do tego dobre tempo akcji, ciekawe postaci, zestawienie idealizmu Stompora z cynizmem starszych policjantów, psychologicznie rysy mordercy - wszystko tworzy ciekawy kryminał, który powinniście poznać.