Hazel i Augustus są wspaniałą parą, ale nie codzienną. Kryje się na nimi choroba.

Książka jest naprawdę świetna. Uwaga! Nie można się od niej oderwać :)

Warto przeczytać. Niespodziewane zakończenie. Czyta się jednym tchem.

Moje córki czytały. Podobno warto przeczytać od deski do deski.

wciągająca i świetnie napisana; szczerze polecam :)

Warto przeczytać

polecam

Po obejrzeniu filmu zdecydowałam się przeczytać książkę, która jak się okazało poruszyła mnie zdecydowanie bardziej niż film. Okładka i cała książka jest starannie wykonana, dodatkowo znajdują się w niej zdjęcia z filmu, które pozwalają na przywołanie wspomnień z nim związanych. Czyta się ją bardzo dobrze, niemal jednym tchem, jest napisana w łatwym do odbioru języku i zrozumiale. Przede wszystkim książka opisuje dokładniej historię "krótkiej i nieskończonej wieczności" którą stanowiło uczucie Hazel i Gusa. Pojawia się tam też bliski kolega Augustusa Isaac, który przeżywa straszny okres w życiu spowodowany utratą wzroku i ukochanej. Mimo tak złego czasu przyjaciel głównych bohaterów okazuje swoje wsparcie przyjaciołom, których historia może się skończyć w każdym momencie z powodu ich chorób. Trójka znajomych chora na nieuleczalnego raka decyduje, że "będzie żyć dziś najlepiej jak potrafi" nie odmawiając sobie żadnych "bonusów rakowych", które sprawiają że ich życie mimo choroby staje się wartościowe, pełne wspomnień i szczęśliwe. Dzięki chorobie w tak młodym wieku stają się silnymi i odważnymi, nie bojącymi się praktycznie niczego nastolatkami. Odważnie stawiają czoła przeszkodom rzucanym przez los dzięki czemu są bardzo dojrzali emocjonalnie i łatwiej radzą sobie z ciężkimi chwilami w życiu. Zdają sobie sprawę z tego, że nigdy nie wyzdrowieją i z każdym dniem zbliża się koniec "przydzielonych im dni życia". Isaac, Hazel ani Augustus nie obwiniają nikogo za swoje choroby i nie oczekuję litości od "wszechświata, który chce zwrócić na siebie uwagę" oraz "nie jest instytucją zajmującą się spełnianiem życzeń". Polecam tą książkę wszystkim, którzy szukają czegoś przełomowego w swoim życiu ponieważ zmieniła ona moje życie i pozwoliła dostrzec inne wartości.

Po przeczytaniu tej książki płakałam. Oczywiście w jej trakcie także. Ale po chwili przestałam.
Nie zrobiłam tego przez ból głowy, czy z powinności odrobienia zadania domowego z matematyki.
Zakończyłam okazywanie smutku z powodu Hazel.
Szczerze mówiąc, czułam ją w sobie. Jakąś niewielką jej część. Pomyślałam wtedy, że nie chciałaby mnie widzieć w takim stanie, ponieważ wiedziała, że celem tej powieści nie jest wyciskanie łez z czytelnika. Przypomniała mi, że płacz to jedynie efekt uboczny czytania. Dlatego zamiast się dołować, zaczęłam rozmyślać nad tym, czego się nauczyłam. Przywołałam w głowie przekazy, które autor zawarł w tej wspaniałej książce.
I szczerze mówiąc nie byłam pewna moich odczuć po dłuższym okresie czasu, bowiem kobieta zmienną jest. Jednak po pięciu miesiącach od przeczytania "Gwiazd naszych wina" nadal czuję się "inna". W tych samych rzeczach, czynnościach zauważam coś nowego, widzę ich nowe znaczenie. Moja dusza choć nie w tak wielkim stopniu, ale mimo wszystko została zmieniona.
I za to chciałam podziękować panu Green'owi, ponieważ stworzył on dzieło, które dotyka ludzi głębiej, niż niejeden człowiek
Tak więc w przyjemnością mogę polecić zakup tej książki każdemu - niezależnie od płci, czy wieku. Jestem nastolatką, ale sądzę, że zarówno mężczyzn, jak i osoby starsze ode mnie, poruszy ona w nie mniejszym stopniu.
+Piękne, filmowe wydanie ;)

Szesnastoletnia Hazel choruje na raka przez, to myśli, że jedyne, co jej zostaje to śmierć. Tylko dzięki nowym lekom i zabiegom jej życie zostaje przedłużone o kilka lat. Jednak ona dobrze wie, że jej choroba jest nieuleczalna i jedyne, co mogą zrobić lekarze, to przedłużenie jej życia. Przez chorobę Hazel nie chodzi do szkoły, nie ma przyjaciół, nie funkcjonuje jak inne osoby w jej wieku, musi wszędzie nosić ze sobą butlę z tlenem i poddawać się trudnym zabiegom. Uczestniczy w grupie wsparcia dla chorych nastolatków. Tam poznaje Augustusa, o rok starszego od siebie chłopaka. Oboje są sobą zauroczeni, a Hazel dzięki chłopakowi nareszcie zaczyna mieć inne spojrzenie na świat, który ją otacza. Już nie patrzy przez pryzmat choroby, ale wielkiej przyjaźni i miłości. "Ich wspólna historia nikogo nie pozostawia obojętna."
"To nasza tylko, nie gwiazd naszych wina".
Jest to piękna historia, która pokazuje, że życie i miłość są silniejsze od choroby, a pamięć od śmierci. Dzięki sobie nawzajem zaczynają rozumieć czym jest ich wspólna choroba i śmierć, jaki ślad może zostawić po sobie człowiek na świecie. Ta powieść pokazuje, że ludzie z nowotworem nie różnią się od tych, którzy są zdrowi - mają te same potrzeby, pragnienia i uczucia. Tego właśnie Gus uczy Hazel, że nie wolno się poddawać w chorobie i żyć normalnie.

Wspaniała, chwytająca za serce opowieść o miłości dwojga ludzi. Tak od siebie różnych a jednak tym samym tak do siebie podobnych. Cóż do książki podchodziłem z niezbyt wielkimi oczekiwaniami, gdyż jako weteran powieści fantasy, książek historycznych etc. niezbyt często zaglądałem do tego rodzaju książek. Jakże wielkie było moje zdziwienie, kiedy od pierwszych już stron książka wciągnęła mnie całego do swego wnętrza. Błyskawicznie zacząłem utożsamiać się z dwojgiem głównych bohaterów, podczas czytania tej książki żyłem ich problemami i marzeniami. Fabuła jest doskonale poprowadzona, rozwój sytuacji jest momentami całkowicie niespodziewany, wszyscy bohaterowie są unikatowi, każdy ma swój własny charakter, każdy zatrzyma się w naszej głowie choć na chwilę. Przyznać muszę iż zmusiła mnie do głębokich refleksji i jako jedyna książka do płaczu, przez ostatnie strony musiałem wręcz ocierać oczy, abym mógł dokończyć lekturę. Po przeczytaniu książki została pustka i przemyślenia jak po każdej wspaniałej książce. Łatwo wskoczyła na wysokie miejsca w rankingu moich ulubionych powieści, polecam w zupełności każdemu.

Dla mnie za rowno ksiazka jak i film sa cudowne. Taki typowy wyciskacz lez. Moze i ksiazka nie roznie sie jakos bardzo od filmu ale i tak warta ja przeczytac. Przepiekna historia o milosci dwojga mlodych ludzi chorujacych na raka. Razem przezywaja swoje ostatnie chwile w zyciu az w pewnym momencie sie w sobie zakochuja podczac pobytu w Amsterdamie. Podoba mi sie wiez glownycg bohaterow pomiedzy soba cos pieknego. To jak Gus byl bardzo za Hazel i jak bardzo ja kochal. Ahhh cos wspanialego! Uwazam ze kazdy powinien ja przeczytac, ksiazka bardzo duzo daje do myslenia i sprawila ze zmienilam troche sposob patrzenia na swiat. Bardzo dotknal mnie koniec. Za kazdym razem jak ogladam film badz czytam ta ksiazke wylewam tone lez. Przecudowna jest ta ksiazka i serdecznie polecam KAZDEMU!!!! 5/5 niby klasyk ale po prostu cudna.

Rzadko kiedy oglądam na początku film a potem czytam książkę, ale teraz tak się stało. I wbrew wszystkiemu to był dobry wybór. Film cudowny lecz książka pochlania czytelnika całego. Każdy szczegół choć wydaje się mało ważny gra swoja role w tej książce. Ma swoje znaczenie. Dzięki temu człowiek zaczyna choć trochę inaczej patrzeć na świat. Zaczyna dostrzegać te krótkie szczęśliwe chwile i nie skupia się tylko na tych złych. Kiedy skończyłam czytać ''gwiazd naszych wina'' po pierwsze musiałam posprzątać pokój z tysiąca chusteczek, bo wylałam milion łez, po drugie nie odłożyłam książki na półkę, a dlaczego ? Ponieważ po uzupełnieniu zapasu chusteczek przeczytałam ją jeszcze raz. Taka właśnie jest ta książka. Wyciskacz łez który chcesz mieć zawsze przy sobie. Polecam tę książkę każdemu, bez wyjątku.

Opowieść o tym, że nawet najtrudniejsze chwile potrafią wykrzesać dla nas coś dobrego. O tym, że nawet gdy już całkowicie zwątpiliśmy, los szykuje dla nas iskrę radości.
Hazel jest nastolatką, rekordzistką w oglądaniu telewizji, najwytrwalszym fanem pewnego pisarza, a dodatkowo Hazel ma raka. Życie Hazel zaczyna się na nowo, gdy poznaję Augustusa na spotkaniach grupy wsparcia.
Świetnie przedstawione portrety psychologiczne. Dosłownie można sobie wyobrazić, że przechodzi się to wszystko naprawdę razem z Hazel. Nic nie jest odrealnione, a sama książka napisana jest w sposób prosty, przez co jeszcze szybciej się ją czyta. Zdecydowanie polecam. Książka, która powinna się znajdować nie tylko na półce z literaturą młodzieżową.

..." Nie masz wpływu na to, że ktoś cię zrani na tym świecie (...), ale masz coś do powiedzenia na temat tego, kim ta osoba będzie"...

Najbardziej mnie poruszyło, kiedy Hazel powiedziała, że nie chce być granatem, który pewnego dnia wybuchnie i porani wszystkich wokół niej - czyli tych wszystkich, którzy ją kochają. I potrzebowała Augustusa, by zrozumieć - że każdy z nas może być takim granatem - jeśli kocha i jest kochany.

I jak to jest - że powieści, które opowiadają o śmierci, o chorobie, o cierpieniu i o utracie - w rzeczywistości są jednym wielkim hymnem na cześć życia, na cześć tych kilku pięknych chwil, które zawierają się w nieskończoności?

Czytam bardzo dużo... Dla mnie chwila z książką jest oderwaniem od rzeczywistości... i mimo,że rzeczywistość dla bohaterów nie jest zbyt kolorowa, czas z nimi spędzony jest wart wszystkiego! Książka pokazuje jak można cieszyć się codziennością, mimo wyroku jakim jest nowotwór! Prawdziwy wyciskacz łez, pełen emocji, piękna, normalności w nienormalnej sytuacji... Polecam każdego kto lubi czytać! naprawdę warto a dla autora wielki szacunek za tak fajną książkę!

16-letnia Hazel choruje na raka, przez co musi być podłączona do tlenu. Na terapii w szpitalu spotyka Gus'a, który również zmaga się z chorobą. Po pewnym czasie zaczynają coś do siebie czuć.
Książka jest piękna. Są w niej momenty, w których nie można złapać tchu przez śmiech, ale nie brakuje również takich, gdzie można się rozpłakać na dobre.
Polecam ją z całego serca. Nie będę zdradzać zakończenia, ale naprawdę warto ją przeczytać.

To zdecydowanie jedna z tych książek, którą zaczynasz czytać i nie ma opcji abyś zrobił sobię chociaż chwilę przerwy. Całe jedno popołudnie "spędziłam" właśnie z bohaterami tej powieści. Bardzo cenie sobie autorstwa Johna Greena i moge powiedziec, że to zdecydowanie jedna z moich ulubionych książek napisanych przez niego. Z jednej strony szczęścliwa a z drugiej smutna historia młodej pary, która jestem pewna, że wzruszy każdego

Nie wiem co Green ma takiego w sobie, ale czytając Gwiazd naszych wina nie mogłam się oderwać. Na pewno większość z Was oglądała film, jednakże przysięgam, że książka jest 10x lepsza. A nie ma nic lepszego niż wlasna wyobraźnia. Relacja Augustusa i Hazel skłania do refleksji, pokazuje prawdziwą, bezgraniczna miłość. Polecam bardzo serdecznie, nie ma na co czekać tylko kupować i czytać, a do tej książki będzie się wracalo....