Guwernantka (okładka  miękka)

Rok 1880. Aldona Burzyk zatrudnia się jako guwernantka do dzieci w majątku Krzysztofa Kęszyckiego. Dzięki nowej pracy pragnie zarobić pieniądze by móc kontynuować naukę. To jej przepustka do niezależności. Niestety wkrótce jej plany sypią się niczym domek z kart. Najpierw kobieta zakochuje się, ale ta miłość nie prowadzi do niczego dobrego. Potem w tajemniczych okolicznościach ginie jej pracodawca, Krzysztof Kęszycki. Aldona wraz z Eufemią, żoną Krzysztofa postanawiają przeprowadzić własne śledztwo. Rezultaty zaskoczą obie kobiety i będą miały niebagatelny wpływ na ich dalsze życie. Ta autorka ma to do siebie, że lubi zaskakiwać czytelników nietypową fabułą oraz nietuzinkowymi i często niepoprawnymi postaciami. I niech nikogo nie zwiedzie okładka, bo chociaż książka należy do obyczajowo-historycznych to można odnaleźć w niej elementy sensacyjne. Świadczyć może o tym zagadka, która na pierwsza rzut oka mogłaby się wydawać mało skomplikowana. Tymczasem okazuje się, że to nieprawda, wszystko co odkryją kobiety ma tak naprawdę drugie dno. Autorka pokazuje jak człowiek opętany nienawiścią potrafi umiejętnie pociągać za sznurki by omamić innych a sam, z boku, przez nikogo niepodejrzewany przyglądać się i sycić się nieszczęściem innych. A wszystko to w imię wyimaginowanych krzywd. Marzenia. Miał je każdy z bohaterów Guwernantki. Większe i mniejsze. Takie, które wymagały wysiłku i takie, które były łatwe do spełnienia. Były też takie, które zmieniały się z biegiem czasu, ewoluowały. Często to one motywowały działania bohaterów. Za niektóre marzenia bohaterowie płacili wysoką cenę i dochodziło do tragedii, bo tak naprawdę żadne z bohaterów nie był jednoznacznie zły lub dobry. W każdym z nich był pierwiastek zła lub dobra. To sprawiało, że czasami podejmowali decyzje, które wydawały się dobre a w dalszej perspektywie przynosiły zło. Czasami było odwrotnie. Złe decyzje przynosiły dobro. Tak w życiu bywa często. Guwernantka to książka niebanalna i zaskakująca. Czasami szokująca i pouczająca. Guwernantka jest lekturą pełną nieoczekiwanych zwrotów akcji i zagadek z przeszłości, wciąż oddziałujących na teraźniejszość. Książka opowiada o znajomości, która nie miała prawa przerodzić się w szczerą, dozgonną przyjaźń a jednak była najlepszym co spotkało Aldonę i Eufemię. One pokazały, że prawdziwa przyjaźń, chociaż nie zawsze zbudowana na właściwych podstawach może przezwyciężyć wszystkie przeciwności losu. Autorka nie boi się poruszyć ważnych chociaż czasami nieco kontrowersyjnych tematów m. in. przemocy w ,,dobrych domach’’ i trudnej miłości. Jestem szczerze zaskoczona tym co znalazłam w środku. Autorka potrafiła wyczarować frapującą lekturę, z bohaterami, które mają wiele do powiedzenia. Guwernantka jeszcze mocniej utwierdziła mnie w przekonaniu, że ze złem należy walczyć a nie odwracać oczy. Przyzwalając na zło stajemy się współwinni. Nie zostaje mi nic innego jak zachęcić do jej przeczytania. Naprawdę warto.

Rok 1880. Aldona Burzyk to młoda i atrakcyjna panna, którą otacza wianuszek adoratorów. Jej nie w głowie amory, ponieważ jej plan to świat wykształconych i niezależnych kobiet. Opuszcza Warszawę, aby objąć posadę guwernantki w majątku Krzysztofa Kęszyckiego. Kiedy pewnego dnia dziedzic Kęszycki ginie bez śladu wszystko się zmienia. Przed jego żona i Aldoną staje nie lada wyzwanie. Czy tajemnica z czasów powstania styczniowego jest kluczem do rozwiązania zagadki zniknięcia Krzysztofa? Co wydarzyło się podczas walk, a teraz wraca jak bumerang? Czy Aldona spełni swoje marzenia? Autorka zabiera nas w świat niesprawiedliwych podziałów, buntu, ale i miłości, wielkiej odwagi i tajemnic. Bohaterowie świetnie skrojeni. Postacie Aldony i Eufemii świetnie pokierowane. Właściwie to one wiodły prym i pociągnęły tą historię w całości. Zawładnęły wydarzeniami, a solidarność między nimi była rewelacyjnym zabiegiem. To co bardzo mi się podobało to, czas trwania fabuły . Powieść nie skupia się na małym wycinku czasowych, ale autorka prowadzi ją przez kilkanaście lat. Poznajemy historie młodziutkiej dziewczyny, jej pracodawczyni i innych bohaterów, a kończymy na wiekowej Pani, która przeżyła swoje życie. Jestem pod ogromnym wrażeniem tej powieści. Wszystko było dopieszczone, skrawki historii połączyły sie idealnie, a ja czuję się w pełni usatysfakcjonowani z lektury.