Grzesznica (okładka  miękka, 2018-01)

Grzesznica jest opowieścią dla ludzi o mocnych nerwach - zawiera gotowy przepis na traumę, trudno tą książkę przeczytać bezkarnie. Zostawia, a właściwie wypala ślad w czytającym. Skomplikowana główna bohaterka, która od początku nie da się lubić, wielowątkowa historia, kłamstwa i coraz więcej kłamstw. Jedno jest pewne - nie sposób się oderwać, a po zakończeniu lektury ciężko o niej zapomnieć.

Jestem pod wrażeniem! Książka niesamowicie wciąga, nie mogłam się od niej oderwać.. Chciałam jak najszybciej dowiedzieć się co stoi za tajemniczym zabójstwem.

Mieliście kiedyś poczucie,że musicie przytrzymać swój rozum obiema rękami ? To dość męczące, możecie mi wierzyć ...

Rewelacyjna książka. Warto też obejżeć serial. Trzyma w napięciu do ostatniej minuty. Polecam

Psychologiczna opowieść o kobiecie, która zabiła.Trzyma w napięciu do samego końca. Polecam.

Trzyma w napięciu do samego końca, a główna bohaterka zaskakuje z rozdziału na rozdział.

Trzymająca w napięciu, świetnie napisana. Lepiej przeczytać przed obejrzeniem serialu.

Świetnie poprowadzona akcja, napięcie trzyma każdy rozdział 😃😃

Kiedy myślę o "Grzesznicy" autorstwa Petry Hammesfahr (ech, nigdy nie zapamiętam tego nazwiska), od razu nasuwa mi się na myśl dość potoczne określenie: schiza. Ta książka jest nieziemsko pokręcona, psychodeliczna i kompletnie nieprzewidywalna. Chciałabym stwierdzić, że potrafiłam domyślić się zakończenia, ale to byłoby kłamstwem. Nie wiedziałam, do samego końca, jaki będzie finał tej historii. Dobry thriller psychologiczny to książka, dla której można zarwać noc. Historia jednak musi być tego warta. I, co prawda, następnego dnia wygląda się nie do końca świeżo, czuje nie w pełni rześko, ale obrazy wciąż buzujące w świadomości są w stanie wynagrodzić nam tę niedyspozycję. Czasem i ja zarywam noce, by przeczytać jeszcze jeden rozdział, chociaż wiem, że to nie wróży niczego dobrego, bo jak wiadomo – na jednym się nie kończy. Do takiego stanu chwilowej nieużywalności doprowadziła mnie "Grzesznica" – po prostu nie mogłam się oderwać od tej historii. To jedna z tych zagmatwanych opowieści, którą staramy się rozpracować już na początku. Dociekamy, kalkulujemy, domyślamy się, a kiedy już jesteśmy niemal pewni, że wiemy, co i jak. I wtedy finał wbija nas w podłogę. To ta chwila – kompletnie rozmywa się wizja, którą z taką pieczołowitością ułożyliśmy w bliskie doskonałości obrazy. Zakończenie tej opowieści zaskakuje, ale co z fabułą? Ta też ma się całkiem nieźle, a nawet więcej: dobrze się ma. Historię poznajemy w trybie dwutorowym – łączymy teraz i wtedy. Z jednej strony mamy teraźniejszość – tę ponurą prawdę: zabiła, zniszczyła, siedzi w więzieniu, chyba jest stuknięta, trudno się z nią porozumieć – a z drugiej – Cora zabiera nas do przeszłości, opowiada o swojej porąbanej rodzince, wyznaje największe dziecięce i nastoletnie grzeszki. Bohaterka nas zwodzi – to wiemy, choć nie potrafimy wyłonić z prawdy fałszywej nuty, nie umiemy dostrzec wśród steku kłamstw faktów. Kobieta nam tego nie ułatwia, co więcej – ona wprost przyznaje, że jest winna! "Grzesznicę" czyta się z zapartym tchem, choć nie jest to lektura łatwa – trzeba dać się wkręcić – jest specyficzna, pokręcona. Logiki tu nie brakuje, co ważne, ponieważ często w tak pogmatwanych treściach pojawiają się elementy niespójne, które skutecznie psują przyjemność płynącą z dochodzenia do sedna i z samej lektury. To nie jest typowy kryminał, ale bez problemu wskażecie jego cechy; to thriller psychologiczny, który jednak poza wejściem w psychikę głównej bohaterki, zmusi nas do sądów – będzie boleśnie, ale to nieuniknione. Chociaż nijak nie mogę zapamiętać nazwiska autorki oraz mimo tego że ta książka pozbawiła mnie wszelkich sił witalnych, odbierając cenne godziny snu, cieszę się, że miałam możliwość poznania tej historii nie w wersji serialowej (ta, jak na razie, tyłka nie urywa), ale właśnie w całości – zgrabnej, dobrze skomponowanej i budzącej do życia emocje, których w thrillerze psychologicznym bym się nie spodziewała. "Grzesznica" nie jest najlepszą książką, jaką w życiu czytałam, ale ma w sobie to coś. Warto.

Tekst pochodzi z bloga: https://amandaasays.blogspot.com/2018/01/grzesznica-petra-hammesfahr.html CORA, COŚ TY ZROBIŁA? Nikt by się tego po niej nie spodziewał. Cicha kobieta, która zupełnie nie wyróżniała się w tłumie. Przez lata wyzyskiwana w firmie teściów, którzy nie mieli do niej większego szacunku i mąż, który bardziej niż żonę, uwielbiał swoich rodziców. A jednak, zrobiła to. Zabiła mężczyznę z zimną krwią. Od razu przyznaje się do winy, odmawia adwokata oraz wyjaśniania swoich motywów. Jednak, gdy zaczyna się kopać głębiej, mur zaczyna się nadkruszać, a między lawiną kłamstw i obłąkańczych historii, pojawiają się strzępki prawdy. Tylko czy komuś uda się złożyć to wszystko w całość? Czy jej ofiara była przypadkowa, a może wręcz przeciwnie? I co się teraz stanie z Corą? Trzeba przyznać, że autorka zaserwowała nam tutaj niezwykle złożony portret psychologiczny. Nasza bohaterka jest trudna do zidentyfikowania - czy przemawia przez nią arogancja czy też może trauma? Kiedy mówi prawdę, a kiedy najzwyczajniej w świecie kłamie? Co dzieje się w jej głowie? I chociaż ani trochę Cory nie polubimy, to jednak potrafi ona zafascynować czytelnika, który z zapartym tchem będzie przewracał stronę za stroną, by poznać historię w całości. I historia ta będzie naprawdę wstrząsająca. Pojawiło się sporo ciężkich wątków i przyznam, że z wieloma spotkałam się w książkach po raz pierwszy. Co z kreacją pozostałych bohaterów? Szczerze mówiąc, że to Cora skrada tutaj show i ciężko jest zwrócić uwagę na kogoś innego. Poza nią wyróżniała się chyba tylko Magdalena, ale o niej Wam nic nie zdradzę. Ją musicie poznać sami. RUDOLF GROVIAN NIE SPOCZNIE, NIM NIE POZNA PRAWDY? Rudolf Grovian początkowo myślał, że to sprawa taka, jak setki innych. Jednak im dłużej przesłuchiwał Corę, tym więcej rzeczy zaczęło się nie zgadzać. Pojawiło się wiele zgrzytów i nieścisłości, a cała historia zupełnie nie trzymała się kupy. Policjant nawet nie zauważył, jak bardzo zaangażował się w tę sprawę, jednak czy udało mu się ją doprowadzić do końca? Czy poznał prawdę? Tego nie zdradzę, jednak przyznam, że jego ciekawość i drążenie w sprawie spowoduje, że otrzymamy historię o piekle na ziemi, którego nikt by sobie nawet nie mógł wyobrazić. Pojawią się ludzie, którzy będą twierdzili, że coś w tej sprawie wiedzą, pojawią się też tacy, którzy uparcie będą utrzymywać, że nic nie wiedzą. Jednak, którzy z nich mówią prawdę? Wielkim plusem tej książki jest ta przeplatanka historii, motywów, wątków, podejrzeń rzucanych przez bohaterów. Dzięki temu czytelnik może się zatracić w śledztwie i próbować rozwikłać je na własny sposób. I mnie autorka wciągnęła w wir tworzenia teorii spiskowych i przyznam, że ostatecznie nie udało mi się przewidzieć prawidłowego przebiegu wydarzeń. A czy Tobie się uda? STRUKTURA Książka podzielona jest na całkiem długie, numerowane rozdziały. Prowadzone są one naprzemiennie z dwóch perspektyw - trzecioosobowego narratora, który towarzyszył zarówno Corze, jak i pozostałym bohaterom oraz narratora pierwszoosobowego w postaci Cory, która opowiada nam swoje życie od najmłodszych lat. Trzeba być jednak uważnym, ponieważ brak jakichkolwiek znaków rozdzielających te zmiany i nowy akapit często okazywał się też zmianą perspektywy. Należy przyznać, że ten zabieg miał też swoje zalety - nadawał książce niezwykłego, niepokojącego klimatu. A w połączeniu z intrygującym zakończeniem oraz ze stylem pisania Hammesfahr i jej skłonnościami do zagłębiania się w szare zakamarki ludzkiej psychiki, otrzymałam książkę, o której z pewnością jeszcze długo nie zapomnę. SERIAL O książce w Polsce zrobiło się głośno ze względu na serial, jaki powstał na jej podstawie. Wiedziona ciekawością obejrzałam już pierwszy odcinek i szczerze przyznam, że nie wiem, czy obejrzę kolejne. Dlaczego? Pojawiło się sporo zmian i jak te w personaliach rozumiem (łatwiej je zapamiętać), tak przykładowo rozbudowanie wątku policjanta w bardzo niesmaczny sposób tylko zniechęciło mnie do oglądania dalszych odcinków. Podobno tych zmian jest jeszcze więcej, więc muszę się jeszcze zastanowić, czy aby na pewno chcę je poznać. Jak na razie mam wrażenie, że książka jest zdecydowanie lepiej napisana niż serial. PODSUMOWUJĄC Grzesznica to niezwykle intrygująca opowieść o życiu i piekle, które zbyt często występują jednocześnie. Niepokojący klimat, nietypowa bohaterka i wycieczka w przerażające odmęty ludzkiej psychiki oraz ciężkie wątki związane z traumą. Jest to książka, która zdecydowanie spodoba się miłośnikom thrillerów psychologicznych i zgrabnie ułożonych linii fabularnych. Petra Hammesfahr zdecydowanie potrafi zainteresować czytelnika i wciągnąć go w wir wydarzeń, gdzie będzie próbował pozbierać wszystkie elementy układanki. Może akcja nie jest specjalnie porywista, jednak mimo wszystko ciężko się od tej książki oderwać. Jak myślisz, rozwikłasz tę zagadkę szybciej niż Grovian?