Grzesznica (okładka miękka)

W jaki sposób działa psychika u dzieci? Co zapamiętują z dzieciństwa i jak wspomnienia odwzorowują się w ich przyszłym życiu? Czy biorą sobie za wzór kogoś z otoczenia, telewizji, a może po prostu wzorują się na rodzicach? A cóż ma uczynić młoda dziewczyna, która jest otoczona przez matkę fanatyczkę religii, ojca niedojdę i siostrę, której wina za chorobę spoczywa na jej barkach? No właśnie…. Petra Hammesfahr, niemiecka pisarka i scenarzystka przedstawia nam mrożącą krew w żyłach powieść psychologiczną, o której tak szybko nie zapomnimy…. Cora, młoda matka i ambitna kobieta wydaje się wieść spokojne życie. Nie jest do końca szczęśliwa i spełniona, gdyż teściowie są dość specyficznymi ludźmi, a sam mąż niekoniecznie wpływa na ich wszelkie, wspólne decyzje. Mimo tego bohaterka na pozór wiedzie normalne życie. Jednak pewnego popołudnia, gdy na piaszczystej plaży spędza czas ze swoim synkiem i mężem postanawia skończyć ze swoim życiem. Cel jest jasny, popełnić samobójstwo poprzez utonięcie. Plan Cory się jednak komplikuje. Kobieta w pewnym momencie rzuca się na młodych zakochanych obok i małym nożykiem morduje nieznajomego. Twierdzi, że ją zdenerwował, że to był zwykły impuls wywołany denerwującą muzyką i natarczywym zachowaniem mężczyzny w stosunku do jego towarzyszki. Jednak czy aby na pewno to była prawda? W sprawę angażuje się porucznik Griovan, który podejrzewa że kobieta miesza i kłamie. Zeznania Cory są niespójne i niejasne, wszystko wskazuje na to że przyczyną morderstwa mogła być jej przeszłość, która skrywa za sobą przerażające fakty. Ta książka to idealny thriller psychologiczny, który pochłoniesz jednym tchem. Ze mną tak było. Nie mogłam się od niej oderwać ani na chwilę, a gdy brnęłam dalej z mózgu miałam kompletną sieczkę. Sama bohaterka była ciekawą postacią, specyficznie nastawiona do ludzi i świata. Jednak gdy odkryłam fakty o jej matce, religijnej fanatyczce zrozumiałam tok myślenia Cory. Każde kolejne jej wyznania były dla mnie bardzo emocjonujące. Ludzie poprzez swoje zaślepienie wiarą, nie dostrzegają jak przy tym mogą krzywdzić innych, w tym tych najbliższych. Tak było z naszą bohaterką. Niespełna rozumu matka, która swoją dziką miłością do Pana z niebios krzywdziła dziewczynę i z jej świata uczyniła horror. Dodatkowo ojciec który był odrażający i bał przeciwstawić się matce. Przykuta do łóżka siostra, też nie była lepsza. Mimo swej choroby wymagała od Cory rzeczy absurdalnych i tym zaszczepiła w niej odrazę nie tylko do samej siebie. Cóż innego mogło wyrosnąć z takiej młodej dziewczyny. Nie każdy ma silna psychikę i nie każdy potrafi walczyć ze swoimi demonami oraz tym co widział okropnego w dzieciństwie. Mnie historia Cory niesamowicie wciągnęła i poruszyła. Byłam jak w amoku i chciałam jak najszybciej dowiedzieć się prawdy. Sama nie wiem co w tej książce było lepsze, czy świetnie wykreowani bohaterowie, czy ogólnie cała fabuła, a może sam styl autorki? Chyba wszystko to było świetne, dlatego też ,,Grzesznica’’ według mnie jest doskonała w każdym możliwym calu. Ciekawa jestem jak wypadł serial, którego nie miałam jeszcze okazji widzieć. Niektórzy twierdzą, że na tle książki wypadł słabo wręcz absurdalnie, a Jessica Biel w tej roli się nie popisała. No cóż, pozostaje mi samej się przekonać. Nie mniej jednak książka to genialny thriller, który szczerze polecam.

Wychodzę z założenia, że lepiej najpierw przeczytać książkę, a dopiero później oglądnąć serial/ film. Produkcja kinowa/ telewizyjna nie da nam tyle emocji co powieść. Oj, ile emocji dała mi ta książka. Jeżeli ktoś lubi kryminały z wątkiem psychologicznym - ta książka będzie dla niego idealna . Zakończenie jest bardzo zaskakujące, powieść przez całą historię wiedzie nas szlakami niepewności, zastanowienia... Fabuła trzyma w napięciu i toczy się dwupłaszczyznowo- w przeszłości i teraźniejszości, co bardzo urozmaica czytanie. Boję się, żeby nie zdradzić więcej. Zadam tylko pytania: "dlaczego młoda kobieta, która ma niemalże wszystko pewnego dnia morduje obcego mężczyznę? Co kryje się w jej głowie? " . Odpowiedzi na te pytania powalą Was na kolana. Bardzo polecam. Wydawnictwo otwarte wydaje książki, które w ogóle nie nudzą :) Jagoda Urban

Grzesznica skończona:) Lubię książki które od pierwszych stron wciągają i nie pozwalają się oderwac. A do takich książek należy Grzesznica. W książce morderca jest znany od początku a my wraz Szefem wśród kłamstw głównej bohaterki próbujemy dojść do motywu jej zbrodni.

Trzymająca w napięciu przez cały czas. To jest właśnie rodzaj kryminału, który tak najbardziej kocham. Ciężko o drugą podobną książkę, nie znam takiej, która mogłaby się z nią równać. Ta naprawdę jest to thriller psychologiczny, w którym do samego końca nic nie jest pewne. Przez wszystkie historie idziemy wraz z bohaterem i przyglądamy się mu. Próbujemy dojść do motywów zbrodni, by odpowiedzieć sobie na podstawowe pytanie - dlaczego? Główna bohaterka miała bardzo trudną przeszłość o czym przypominają częste retrospekcje. Bardzo dobry kawał książki, który zapamiętam na bardzo długo i od tej pory to będzie dla mnie wyznacznik.

Trzymająca w napięciu, świetnie napisana. Lepiej przeczytać przed obejrzeniem serialu.

Moje dzisiejsze przemyślenia płyną w stronę książek, które zmuszają nas do maksymalnego skupienia. Takiego stuprocentowego, bez najmniejszego rozproszenia, bez choćby małej przerwy na kawę. Książek, które od samego początku mają jedno przesłanie: albo oddasz mi całego siebie albo się nie zrozumiemy. Myślę sobie, że na pewno takie przesłanie niosły wszystkie licealne podręczniki z „fizyką” w tytule, łącznie z „Fizyką dla opornych”. Do rzeczy: co z beletrystyką, która wymaga zdecydowanie więcej naszej uwagi? Czy czytelnik może czerpać przyjemność z czytania książki, która wymaga od jego umysłu pracy na pełnych obrotach? Pewnie zależy od czytelnika. Oczywiście odezwie się tłum ludzi, którzy przytakną, powiedzą, że to najlepsza literatura – taka, która pobudza nas do ciągłego myślenia, do analizowania, czasami zmusza do cofnięcia się o kilka stron, by zrozumieć pewne zdarzenia lepiej. Mnie kojarzy się to z podręcznikiem i już z tego powodu napawa sporą dozą nieufności. Ja chcę przy książce odpocząć. Po ośmiogodzinnym trybie pracy i kilkugodzinnym wymyślaniu zabaw dla dzieci chciałabym, żeby moja głowa odpoczęła. Już o tym gdzieś pisałam. Wiecie, to taki moment, w którym jak dostanę do rozwiązania krzyżówkę panoramiczną z babskiej gazety to jeszcze podołam, ale jak mi podsuną pod nos tzw. „jolkę”, to już średnio. Dlatego lektura ma mnie odprężać. Nie znaczy to, że nie lubię „myśleć” przy czytaniu – wręcz przeciwnie: dopóty jestem szczęśliwa, dopóki to myślenie sprawia mi radość. Dlatego mimo wszystko lubię thrillery psychologiczne i dlatego sięgnęłam po „Grzesznicę” Petry Hammesfahr. Jako serialowy laik, ignorant i człek stroniący od telewizora (którego nie posiadam) i długich serii (dobra, poza „Grą o tron” – przyznaję), nie zostałam zachęcona opiniami zwolenników serialowej adaptacji. Po prostu czułam, że ta książka coś w sobie ma i należy ją przeczytać. Cora Bender to dwudziestokilkuletnia matka i żona, idealny pracownik, całkowicie uzależniony zawodowo od okrutnego teścia i podległej mu żony. Poznajemy ją w momencie, gdy między nią a jej mężem zaczyna się coś psuć – kobieta nabiera obrzydzenia do zbliżeń, w jej głowie zaczynają pojawiać się dziwne skojarzenia pomieszane ze wspomnieniami, a jej zachowanie w alkowie bliskie jest histerii. Nie mogąc poradzić sobie ze sobą, postanawia popełnić samobójstwo. Jej plan nie dochodzi jednak do skutku, bowiem zanim zdąży oddać swoje życie wodzie, w ataku szału zabija na plaży przypadkowego mężczyznę. Zaskoczenie? Tak, ta książka jest pełna zwrotów akcji, momentów, w których wstrzymujemy oddech. Absolutnie każda strona tej lektury zmienia nasz punkt widzenia, myli trop, wystawia naszą cierpliwość na próbę. Hammesfahr próbuje dać nam jakieś wskazówki, więżąc czytelnika w głowie Cory niczym król Minos Minotaura w labiryncie kreteńskim. Kluczymy, staramy się znaleźć wyjście, ale trudne to niesamowicie, bo sama Cora nie potrafi w żaden sposób nam pomóc. Pytamy, dlaczego popełniła tę zbrodnię, podczas gdy ona sama wydaje się nie wiedzieć, co pchnęło ją do tego czynu. Ta podróż po labiryncie pełna jest skrajnych emocji – dowiadujemy się o dramatycznym dzieciństwie kobiety, jej pozbawionym normalności domu i ogromnej chęci bycia zwykłym dzieckiem, a potem nastolatką. Nabieramy współczucia dla biednej kobiety, by za chwilę potępić ją za mataczenie i bezwstydne kłamstwa. Nie sposób zaprzeczyć – to naprawdę thriller psychologiczny. Momentami nawet psychodeliczny. Autorka zrobiła wszystko, byśmy przez czterysta stron zachodzili w głowę, o co tak naprawdę chodzi, co jest prawdą, a co tylko wymysłem bohaterki. Czy jej to wyszło? Nie potrafię sobie nawet wyobrazić, jak można tę historię rozpisać, by nie pogubić się w faktach. Ja niestety zgubiłam rytm w połowie. Odpadłam przy kolejnych próbach zrozumienia tytułowej grzesznicy. Mimo że fabuła naprawdę jest wciągająca, to układanie puzzli z domysłów pozbawiło mnie pełnej radości z czytania i odkrywania kolejnych smaczków. Lekko chaotyczna fabuła, przeskakiwanie między teraźniejszością a wspomnieniami, istotne szczegóły, które momentami były nie do uchwycenia przyczyniły się do tego, że mimo naprawdę dobrej i rzeczywiście godnej nakręcenia serialu historii, poczułam się nieco zmęczona Corą. Niemniej jestem przekonana, że ta plątanina faktów, motywów, podejrzeń znajdzie swoich fanów, podobnie jak serial, który został niezwykle wysoko oceniony przez widzów. www.spadlomizregala.pl

Cora Bender jest dwudziestokilkuletnią matką i żoną. Razem ze swoim mężem pracują w rodzinnej firmie prowadzonej przez jego rodziców. Pozornie mogłoby się wydawać, że kobieta wiedzie szczęśliwe i stabilne życie. Nic bardziej mylnego. Wykonywana przez nią praca często jest niedoceniania. Problem leży nie tylko w parszywych pracodawcach, ale w samej Corze. Nie potrafi odnaleźć radości płynącej z życia i postanawia popełnić samobójstwo. Pierwsza próba kompletnie jej nie wychodzi, jednak nie poddaje się i planuje rodzinny wyjazd nad jezioro, który będzie okazją do kolejnej próby targnięcia się na swoje życie. Jednak i tym razem nie wszystko idzie zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami. Po dotarciu na miejsce i rozłożenia legowiska na plaży dzieję się coś, czego Cora zupełnie się nie spodziewała. Do jej uszu dolatują dźwięki pewnej melodii, co sprawia że, w amoku rzuca się z nożem na mężczyznę znajdującego się na kocu obok. Kto by przypuszczał, że z pozoru tak dobra kobieta, jak Cora będzie w stanie zrobić coś tak potwornego? Kto by przypuszczał, że jako mała dziewczyna przeżyła istny koszmar? Książka Petry Hammesfahr zostawiła mnie z mieszanymi uczuciami i totalnym mętlikiem w głowie. Dostałam coś kompletnie innego, od tego czego się spodziewałam. Liczyłam, że fabuła będzie się w dużej mierze skupiać na popełnionym przez główną bohaterkę czynie. Gdyby nie to nastawienie na porywającą i pełną nagłych zwrotów akcję, nie miałabym problemów z oceną tej pozycji. Autorka skupiła się głównie na przeszłości Cory i na tym, co wycierpiała jako dziecko. Opisy jej przeżyć wzbudzają skrajne uczucia, są realistyczne i autentycznie poruszające. Sama zbrodnia staje się wyblakła, przy odkrywaniu i przedstawianiu jej motywu. Przed zabraniem się do tej książki trzeba liczyć się z tym, że nie będzie to porywająca i niezwykle wciągająca lektura. Choć zdarzyły się chwile, gdy powolne dążenie do prawdy i przebijanie się przez ścianę kłamstw potęgowało moje napięcie. Jednak zbyt długie rozciąganie tego sprawiało, że pojawiało się poirytowanie. Nie jest to zła książka jest po prostu inna. W kontekście kryminały czy mocnego thrillera się nie sprawdza, ale poza tym to kawałek dobrej literatury. Hammesfahr pokazuje jak wielką rolę w naszym teraźniejszym życiu odkrywa przeszłość. Mimo, że już minęła, to i tak pozostawia wyraźne piętno, od którego nie sposób się uwolnić. I właśnie na tym się skupia.

Napisać dobry kryminał to naprawdę nie lada sztuka. Poprowadzić akcję tak, aby czytelnik nie domyślił się zbyt wcześnie rozwiązania, bał się a jednocześnie nie mógł oderwać się od książki potrafią nieliczni. Cora Bender to młoda żona i matka. Mieszka we własnym domu, pracuje w rodzinnej firmie. Czego chcieć więcej? Jednak Cora jest nieszczęśliwa, choć nie do końca sama rozumie dlaczego. Jest tak bardzo nieszczęśliwa, że postanawia popełnić samobójstwo. „Był gorący dzień na początku lipca, gdy Cora Bender zdecydowała się umrzeć” Po pierwszej nieudanej próbie podejmuje kolejną. W tym celu zmusza męża aby całą rodziną pojechali nad jezioro. Gdy już ma podjąć ostateczny krok nagle jej uwagę rozprasza muzyka i mężczyzna na kocu obok. Cora rzuca się na niego i na oczach wszystkich zabija nożem do obierania jabłek. Dlaczego spokojna, pozornie spełniona kobieta zabija na plaży nieznajomego mężczyznę? Czy oszalała, a może miała jakiś powód? Detektyw zajmujący się tą sprawą nie chce przyjąć do wiadomości, że można tak po prostu zabić człowieka. Chce dociec prawdy, ale Cora nie zamierza mu jej wyjawić. „To była taka dobra historia. Aż do tego momentu!(…) Pozostali? Nie uświadamiała sobie, że tak powiedziała. (…) Nic jej nie przychodziło do głowy, a szef czekał na odpowiedź. Musiała być logiczna.” Bohaterka przy każdym przesłuchaniu między wiadrem kłamstw umieszcza ziarenko prawdy. Detektyw zbiera je skrupulatnie i układa w jedną całość a my razem z nim z przerażeniem odkrywamy kolejne elementy tej układanki. „Grzesznica” to naprawdę dobrze napisany kryminał. Trzeba być czujnym, aby niczego nie przeoczyć i nie dać się wywieść w pole. Tu nie ma łatwych odpowiedzi a wręcz przeciwnie prawda jest niewygodna, a co gorsze bardzo rzeczywista co jeszcze bardziej przeraża i powoduje, że „włosy jeżą się na głowie”. Powiem Wam jednak szczerze, że trochę zmęczyły mnie te wszystkie kłamstwa, chciałam znać prawdę, ale nim to nastąpiło musiałam przebrnąć przez ocean brudu, który oblepia i nie daje zapomnieć, wciąga i brniesz dalej i dalej aż do końca. Czy trzeba jeszcze bardziej Was zachęcać? ;) Pozdrawiam K.

Tekst pochodzi z bloga: https://amandaasays.blogspot.com/2018/01/grzesznica-petra-hammesfahr.html CORA, COŚ TY ZROBIŁA? Nikt by się tego po niej nie spodziewał. Cicha kobieta, która zupełnie nie wyróżniała się w tłumie. Przez lata wyzyskiwana w firmie teściów, którzy nie mieli do niej większego szacunku i mąż, który bardziej niż żonę, uwielbiał swoich rodziców. A jednak, zrobiła to. Zabiła mężczyznę z zimną krwią. Od razu przyznaje się do winy, odmawia adwokata oraz wyjaśniania swoich motywów. Jednak, gdy zaczyna się kopać głębiej, mur zaczyna się nadkruszać, a między lawiną kłamstw i obłąkańczych historii, pojawiają się strzępki prawdy. Tylko czy komuś uda się złożyć to wszystko w całość? Czy jej ofiara była przypadkowa, a może wręcz przeciwnie? I co się teraz stanie z Corą? Trzeba przyznać, że autorka zaserwowała nam tutaj niezwykle złożony portret psychologiczny. Nasza bohaterka jest trudna do zidentyfikowania - czy przemawia przez nią arogancja czy też może trauma? Kiedy mówi prawdę, a kiedy najzwyczajniej w świecie kłamie? Co dzieje się w jej głowie? I chociaż ani trochę Cory nie polubimy, to jednak potrafi ona zafascynować czytelnika, który z zapartym tchem będzie przewracał stronę za stroną, by poznać historię w całości. I historia ta będzie naprawdę wstrząsająca. Pojawiło się sporo ciężkich wątków i przyznam, że z wieloma spotkałam się w książkach po raz pierwszy. Co z kreacją pozostałych bohaterów? Szczerze mówiąc, że to Cora skrada tutaj show i ciężko jest zwrócić uwagę na kogoś innego. Poza nią wyróżniała się chyba tylko Magdalena, ale o niej Wam nic nie zdradzę. Ją musicie poznać sami. RUDOLF GROVIAN NIE SPOCZNIE, NIM NIE POZNA PRAWDY? Rudolf Grovian początkowo myślał, że to sprawa taka, jak setki innych. Jednak im dłużej przesłuchiwał Corę, tym więcej rzeczy zaczęło się nie zgadzać. Pojawiło się wiele zgrzytów i nieścisłości, a cała historia zupełnie nie trzymała się kupy. Policjant nawet nie zauważył, jak bardzo zaangażował się w tę sprawę, jednak czy udało mu się ją doprowadzić do końca? Czy poznał prawdę? Tego nie zdradzę, jednak przyznam, że jego ciekawość i drążenie w sprawie spowoduje, że otrzymamy historię o piekle na ziemi, którego nikt by sobie nawet nie mógł wyobrazić. Pojawią się ludzie, którzy będą twierdzili, że coś w tej sprawie wiedzą, pojawią się też tacy, którzy uparcie będą utrzymywać, że nic nie wiedzą. Jednak, którzy z nich mówią prawdę? Wielkim plusem tej książki jest ta przeplatanka historii, motywów, wątków, podejrzeń rzucanych przez bohaterów. Dzięki temu czytelnik może się zatracić w śledztwie i próbować rozwikłać je na własny sposób. I mnie autorka wciągnęła w wir tworzenia teorii spiskowych i przyznam, że ostatecznie nie udało mi się przewidzieć prawidłowego przebiegu wydarzeń. A czy Tobie się uda? STRUKTURA Książka podzielona jest na całkiem długie, numerowane rozdziały. Prowadzone są one naprzemiennie z dwóch perspektyw - trzecioosobowego narratora, który towarzyszył zarówno Corze, jak i pozostałym bohaterom oraz narratora pierwszoosobowego w postaci Cory, która opowiada nam swoje życie od najmłodszych lat. Trzeba być jednak uważnym, ponieważ brak jakichkolwiek znaków rozdzielających te zmiany i nowy akapit często okazywał się też zmianą perspektywy. Należy przyznać, że ten zabieg miał też swoje zalety - nadawał książce niezwykłego, niepokojącego klimatu. A w połączeniu z intrygującym zakończeniem oraz ze stylem pisania Hammesfahr i jej skłonnościami do zagłębiania się w szare zakamarki ludzkiej psychiki, otrzymałam książkę, o której z pewnością jeszcze długo nie zapomnę. SERIAL O książce w Polsce zrobiło się głośno ze względu na serial, jaki powstał na jej podstawie. Wiedziona ciekawością obejrzałam już pierwszy odcinek i szczerze przyznam, że nie wiem, czy obejrzę kolejne. Dlaczego? Pojawiło się sporo zmian i jak te w personaliach rozumiem (łatwiej je zapamiętać), tak przykładowo rozbudowanie wątku policjanta w bardzo niesmaczny sposób tylko zniechęciło mnie do oglądania dalszych odcinków. Podobno tych zmian jest jeszcze więcej, więc muszę się jeszcze zastanowić, czy aby na pewno chcę je poznać. Jak na razie mam wrażenie, że książka jest zdecydowanie lepiej napisana niż serial. PODSUMOWUJĄC Grzesznica to niezwykle intrygująca opowieść o życiu i piekle, które zbyt często występują jednocześnie. Niepokojący klimat, nietypowa bohaterka i wycieczka w przerażające odmęty ludzkiej psychiki oraz ciężkie wątki związane z traumą. Jest to książka, która zdecydowanie spodoba się miłośnikom thrillerów psychologicznych i zgrabnie ułożonych linii fabularnych. Petra Hammesfahr zdecydowanie potrafi zainteresować czytelnika i wciągnąć go w wir wydarzeń, gdzie będzie próbował pozbierać wszystkie elementy układanki. Może akcja nie jest specjalnie porywista, jednak mimo wszystko ciężko się od tej książki oderwać. Jak myślisz, rozwikłasz tę zagadkę szybciej niż Grovian?

Kiedy myślę o "Grzesznicy" autorstwa Petry Hammesfahr (ech, nigdy nie zapamiętam tego nazwiska), od razu nasuwa mi się na myśl dość potoczne określenie: schiza. Ta książka jest nieziemsko pokręcona, psychodeliczna i kompletnie nieprzewidywalna. Chciałabym stwierdzić, że potrafiłam domyślić się zakończenia, ale to byłoby kłamstwem. Nie wiedziałam, do samego końca, jaki będzie finał tej historii. Dobry thriller psychologiczny to książka, dla której można zarwać noc. Historia jednak musi być tego warta. I, co prawda, następnego dnia wygląda się nie do końca świeżo, czuje nie w pełni rześko, ale obrazy wciąż buzujące w świadomości są w stanie wynagrodzić nam tę niedyspozycję. Czasem i ja zarywam noce, by przeczytać jeszcze jeden rozdział, chociaż wiem, że to nie wróży niczego dobrego, bo jak wiadomo – na jednym się nie kończy. Do takiego stanu chwilowej nieużywalności doprowadziła mnie "Grzesznica" – po prostu nie mogłam się oderwać od tej historii. To jedna z tych zagmatwanych opowieści, którą staramy się rozpracować już na początku. Dociekamy, kalkulujemy, domyślamy się, a kiedy już jesteśmy niemal pewni, że wiemy, co i jak. I wtedy finał wbija nas w podłogę. To ta chwila – kompletnie rozmywa się wizja, którą z taką pieczołowitością ułożyliśmy w bliskie doskonałości obrazy. Zakończenie tej opowieści zaskakuje, ale co z fabułą? Ta też ma się całkiem nieźle, a nawet więcej: dobrze się ma. Historię poznajemy w trybie dwutorowym – łączymy teraz i wtedy. Z jednej strony mamy teraźniejszość – tę ponurą prawdę: zabiła, zniszczyła, siedzi w więzieniu, chyba jest stuknięta, trudno się z nią porozumieć – a z drugiej – Cora zabiera nas do przeszłości, opowiada o swojej porąbanej rodzince, wyznaje największe dziecięce i nastoletnie grzeszki. Bohaterka nas zwodzi – to wiemy, choć nie potrafimy wyłonić z prawdy fałszywej nuty, nie umiemy dostrzec wśród steku kłamstw faktów. Kobieta nam tego nie ułatwia, co więcej – ona wprost przyznaje, że jest winna! "Grzesznicę" czyta się z zapartym tchem, choć nie jest to lektura łatwa – trzeba dać się wkręcić – jest specyficzna, pokręcona. Logiki tu nie brakuje, co ważne, ponieważ często w tak pogmatwanych treściach pojawiają się elementy niespójne, które skutecznie psują przyjemność płynącą z dochodzenia do sedna i z samej lektury. To nie jest typowy kryminał, ale bez problemu wskażecie jego cechy; to thriller psychologiczny, który jednak poza wejściem w psychikę głównej bohaterki, zmusi nas do sądów – będzie boleśnie, ale to nieuniknione. Chociaż nijak nie mogę zapamiętać nazwiska autorki oraz mimo tego że ta książka pozbawiła mnie wszelkich sił witalnych, odbierając cenne godziny snu, cieszę się, że miałam możliwość poznania tej historii nie w wersji serialowej (ta, jak na razie, tyłka nie urywa), ale właśnie w całości – zgrabnej, dobrze skomponowanej i budzącej do życia emocje, których w thrillerze psychologicznym bym się nie spodziewała. "Grzesznica" nie jest najlepszą książką, jaką w życiu czytałam, ale ma w sobie to coś. Warto.