Głosy z zaświatów (okładka miękka)

Jak zawsze czytając dzieła Pana Mroza, jestem oczarowana. Druga część porywającej historii. Polecam czytać w kolejności. Jak dla mnie książka na 1 dzień ale cóż zrobić skoro nie da się od niej oderwać. Dla fanów gatunku PETARDA!

Ksiazka warta polecenia dla fanow kryminalow, bardzo przyjmnie sie czyta.

Super książka jak wszystkie dotąd przeczytane tego autora. Trudno się oderwać, bardzo przyjemnie się czyta, mocno wciąga i uzależnia.... cały czas chcę więcej i z niecierpliwością czekam na kolejne losy bohaterów. Wątki bardzo pomysłowe i bardzo często zaskakujące. Po prostu polecam!!!

Bardzo polecam jak każdą książkę Mroza. Remigiusz Mróz wciąga w swoje książki bez możliwości oderwania się od nich pod byle pretekstem. Polecam. !!! Rewelacyjna.

Autor porusza bardzo ważne i aktualne problemy przy okazji wciągając nas w bardzo dobrze stworzoną historię

Dobra książka. Do przeczytania przez każdą osobę, która lubi prozę R. Mroza.

Bardzo dobra kontynuacja „Listów zza grobu” delikatnie się łączą. Co najbardziej mi sie podobało to wspomniany bohater, który zostaje na tyle odsunięty od calej ksiazki ze sie o nim zapomina i po rozwiazaniu calej tajemnicy byl dla nnie duzym zaskoczniem choc powinien byc wrecz oczywisty

Po przeczytaniu Listów zza grobu wszystko było już jasne. Co prawda zakończenie było „przekombinowane”, ale historia sama w sobie świetna. Na tyle dobra, że nie widziałem pomysłu na jej dobrą kontynuację. Na szczęście to Mróz pisał te książkę, a nie ja. Chyba powinienem się na niego obrazić, ponieważ już któryś raz zaprzecza mojej teorii, że ciężko o lepszą kontynuacje, aniżeli pierwsza część historii. O ile mimo kilku minusów, zachwycałem się Listami zza grobu, tu tych mankamentów było jeszcze mniej. Autor przestał zapętlać co rozdział impasu w rozwiązywaniu zagadki, podsumowując go tymi samymi zdaniami. Naprawdę czytałem te książkę z zapartym tchem. Ciężko było odłożyć ją i np. pójść spać. Kolejny rozdział nie prosił się, abym go przeczytał. Po prostu czułem taki przymus. A o czym była ta historia, skoro w poprzedniej… a nie, może ktoś jeszcze nie czytał ;) Wydarzenia z poprzedniej części spowodowały, że Seweryn Zaorski stał się w swojej miejscowości persona non grata. Stracił dobrą pracę i nie miał perspektyw na przyszłość. Na domiar złego, w pewnym momencie ktoś zaczął z nim pogrywać. Z nim i jego rodziną, podrzucając tajemnicze zagadki jego córce. Kiedy policja znajduje tajemnicze zwłoki i nie są w stanie ich z nikim powiązać, postanawiają zwrócić się do Zaorskiego. Ten łączy historie kolejnych ofiar z zagadkami, które otrzymuje od tajemniczego Fenola. W książce poruszany jest wątek Dzieci Zamojszczyzny, a także pedofilii w kościele. Czytając ten wątek, uważałem, że Mróz niepotrzebnie zabrnął w stereotyp związany z tą profesją. Aczkolwiek z dzisiejszej perspektywy, przestanę już walczyć z tym stereotypem. Czas ostatecznie wyjaśnić te nieludzkie zapędy w tejże instytucji! Zakończenie tej książki było po prostu wstrząsające. Nie spodziewałem się, że Mroza stać na takie zabiegi. Dodam też, że tej części mniej było wątków miłosnych, a więcej kryminału. Domniemam, że powstanie jeszcze kolejna część losów Burzy i Seweryna, ale po tym co stało się na ostatnich stronach Głosów, znów nie mam pojęcia co można tu dodać ;>

Książka bardzo interesująca, bardzo ładne wydanie. Nie można się od niej oderwać. Polecam.

Jedna z lepszych historii jaka miałam okazje ostatnio przeczytać