Gangsterska gra (okładka miękka)

Super książka fajnie się ją czyta polecam drogie panie na wieczorki super

Mega książka (byłam mega mega zaskoczona zakończeniem) wow 🤯🤯❤️❤️👍🏽

Bardzo słaba książka nawet jej nie dokończyłam szkoda czasu i pieniędzy

Na samym wstępie bardzo dziękujemy autorce oraz wydawnictwu WasPos za zaufanie i możliwość zapoznania się z „Gangsterską grą”. O książce tej można napisać bardzo dużo. Zacznę jednak od tego, że jest ona zdecydowanie warta polecenia. Od samego początku czyta się ją płynnie i z zapartym tchem. Fabuła wciąga od pierwszych stron i rozwija się w zawrotnym tempie. W ciągu kilku godzin można się zapoznać z całą gamą zwrotów akcji oraz intryg, jakie serwuje nam w tej książce Dominika Smoleń. Co najważniejsze mimo ilości wątków, które zostały wprowadzone w historię Eriki i Maksymiliana, naprawdę łatwo jest się w tym wszystkim odnaleźć i nie ma się odruchu konieczności przewrócenia kilku stron wstecz, przy przeczytać fragmenty raz jeszcze, w celu zrozumienia fabuły. Jeśli chodzi o bohaterów, podoba mi się to w jaki sposób zostali oni wykreowani. Ogólnie rzecz biorąc, bardzo często w książkach mam problem z postaciami kobiecymi i tym, jak zostają one przedstawione. W tym przypadku, Erika bardzo mi się spodobała. Jej charakter, to jakie decyzje podejmuje, spontaniczność i cięty język to bardzo fajna odmiana, więc obdarzenie bohaterki sympatią nie stanowiło dla mnie najmniejszego problemu. Jeśli chodzi o Maksa, to początkowo miałam mieszane uczucia. Rozumiałam to, że facet ma wszystko gdzieś, ale to jak potraktował na dzień dobry Erikę wprawiło mnie w zażenowanie, biorąc pod uwagę to, że miał styczność ze swoją nową pracownicą. Na całe szczęście, to co działo się potem, zmieniło moje podejście do Maksymiliana i ostatecznie śmiało mogę stwierdzić, że jego również można polubić, bo ma w sobie to coś. Jedyne czego mogę się doczepić, jeśli chodzi o tę dwójkę to tego, że uczucie pojawiło się zdecydowanie za szybko. I chociaż ciągnęło za sobą lawinę przykrych konsekwencji, to nie do końca to do mnie przemówiło i trochę rozczarowało, biorąc pod uwagę to, że zmieniło zadziorną Erikę, która nagle straciła gdzieś ten pazur, który miała od samego początku historii. Sam pomysł na tę historię również jest niczego sobie. Mafijne i gangsterskie klimaty to jest coś, co bardzo lubię, a autorka świetnie przedstawiła ten świat w swojej książce. Ponadto styl pisarski Dominiki Smoleń jest bardzo przyjemny w odbiorze i sprawia, że całą treść pochłania się błyskawicznie. W tej książce nie brakuje akcji. Pościgi, strzelaniny, niebezpieczeństwo, ale również chwile spokoju i pełne namiętności tworzą jedną spójną, przyjemną w odbiorze całość. Dzięki temu można spędzić naprawdę udane popołudnie, oddając się lekturze tego tytułu. Intrygi nie mają końca. Ciężko jest się rozeznać w tym, kto jest tym dobrym, a kto jest tym złym, ale dzięki temu nie można się nudzić, bo chęć poznania odpowiedzi na rodzące się pytania, narasta z każdym kolejnym rozdziałem. Te zaś prowadzą do naprawdę zaskakującego końca, po którym w głowie roi się od kolejnych pytań, gdyż autorka postanowiła nas zaskoczyć i trzeba przyznać, że bardzo jej się to udało. Nie spodziewałam się, że tak się to wszystko potoczy, ale ostatecznie jest to olbrzymi plus. Warto przy tym wspomnieć, że jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale z całą pewnością nie ostatnie, bo potrafi zaciekawić czytelnika swoim stylem i stworzoną historią. Jeśli więc szukacie naprawdę dobrej książki, z którą możecie spędzić czas, to gorąco polecam „Gangsterską grę”, bo jestem pewna, że przypadnie Wam ona do gustu jeśli lubicie romanse utrzymane w przestępczych klimatach.

Rozpoczęłam tę powieść dość rozczarowującym, pierwszym wrażeniem. Bezpośredniość głównego bohatera wzbudziła niesmak. Rozumiem, erotyk, ale „chcesz zrobić mi loda” w pierwszej wspólnej scenie po prostu mnie odrzuciło. Powątpiewałam w to, czy książka będzie miała szansę się obronić. A jednak… czasami nie warto patrzyć na całość przez pryzmat pierwszego kontaktu. Słowem wstępu szepnę, że potem było znacznie lepiej, choć osobowość Maksymiliana została utrzymana w podobnym tonie i nie do końca mnie kupiła. Zatem, Maks to bezpośredni facet, który już wkrótce przejmie ogromną odpowiedzialność za losy i powodzenie rodziny mafii. Niekoniecznie się z tego cieszy, ale wie, że jako jedna z nielicznych osób podoła tak ciężkim obowiązkom. Z jednej strony jest świadom także i tego, że czeka go ślub z kobietą, którą niekoniecznie kocha, z drugiej brnie w romans, nie próbując wybić go sobie z głowy. Sam kręci na siebie przysłowiowego bata. Na szczęście Erika to postać, która pozytywnie mnie zaskoczyła. Ostra, nieobawiająca się wyzwań i ludzi, nawet tych skrajnie groźnych. Przy bliższym poznaniu okazuje się jednak, że pod tym twardym pancerzem kryje się wrażliwa i krucha kobieta. Powieść, którą oferuje czytelnikowi autorka, to nieszczędząca namiętności historia, w której nie brak zarówno wyrazistych postaci pierwszoplanowych, jak i tych kroczących nieco z tyłu. Jest narzeczona Maksa, piękna, ale nieco pusta, cicha, będąca przeciwieństwem Eriki. Jest ojciec głównego bohatera, który w pewnym momencie postanawia wkroczyć do akcji, są ci, którym można zaufać i ci, od których lepiej trzymać się z daleka. To, co mi się podobało, to nieprzewidywalność. Książka zawiera mieszankę tajemnic, intryg, mroku, brudnych interesów, dynamicznej akcji i zaskakujących posunięć. I tak, jak początek wzbudził niesmak, tak koniec wynagrodził marne pierwsze wrażenie. Takiego finału na pewno się nie spodziewałam. Ten romans mafijny zdecydowanie trafił do szufladki „ostatecznie oryginalne”. „Gangsterska gra”, choć początkowo wywarła na mnie negatywne wrażenie, okazała się całkiem dobrym romansem mafijnym. Z drugą połową znacznie lepszą od pierwszej, z tajemnicą, zwrotami akcji i nieprzewidywalną nutką. Wielkie brawa za finał i ostatecznie brawa dla autorki za pomysł na taką, a nie inną historię. Podobało mi się, toteż atrakcyjna okładka nie wyprowadziła mnie w pole. Chociaż nie wszyscy główni bohaterowie przypadli mi tutaj do gustu, na pewno zapewnili mi ciekawą rozrywkę. Daję siedem na dziesięć. http://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/

„Podobno wszystko dało się jakoś uratować, jeśli dwie strony tego chciały”. „Gangsterska gra” to trzecia już książka autorki, która kolejny raz pokazała mi się z zupełnie innej strony. Romans mafijny nadal góruje na szczycie zainteresowań wśród wielu czytelników, a czytanie takich książek nadal wielu z nich sprawia dużą przyjemność. Ja zdecydowanie należę do grona fanek tego gatunku, więc mając możliwość objęcia patronatem najnowszej książki Dominiki Smoleń, nie zastanawiałam się ani chwili. Historia Eriki i Maksymiliana wciągnęła mnie od samego początku, choć nie powiem – główny bohater było momentami tak irytujący, że gdybym mogła, to bym go pacnęła po głowie. Fabuła książki podobała mi się, była trochę przewidywalna – nie licząc zakończenia, które dosłownie sprawiło, że otworzyłam usta ze zdziwienia, a w mojej głowie ułożyły się słowa „wtf, co tu się stało?” Czuliście się kiedyś oszukani przez autora? Mnie bardzo rzadko zdarza się nie zgadnąć, jak dana historia się zakończy – a tu, nie było mowy o tym, bym domyśliła się tego, co znalazłam w epilogu! Zwykłe mam żal do autorów, gdy zakończenia nie są po mojej myśli, jednak tu trzeba oddać autorce, że takim, a nie innym zakończeniem zdecydowanie zapunktowała, a przez to, historia bohaterów zdecydowanie na długo zostanie w mojej pamięci. Co do samej książki. Styl autorki był mi doskonale znany, więc nie miałam problemu, by odnaleźć się w tej historii. Dominika Smoleń ma bardzo lekkie i fajne pióro, a w jej tekstach nie brakuje emocji. Autorka kilka razy zafundowała mi zwroty akcji, które sprawiły, że fabuła kręciła, nie dając do końca dać się przejrzeć. Podobały mi się opisy sytuacji, dobrze wykreowani bohaterowie, dobrze poprowadzone dialogi oraz sceny erotyczne napisane ze smakiem. Mnie osobiście książka się bardzo podobała. Czyta się ją błyskawicznie, ma fajną dużą czcionkę i przepiękną okładkę. Tekst jest barwny, czuć w nim emocję, widać, że autorka miała pomysł na nią i w pełni go wykorzystała. Jak już wspominałam wcześniej zakończenie takie, którego nikt się nie spodziewa, i choć u mnie to zapunktowało, to domyślam się, że znajdą się osoby, które nie będą z niego zadowolone. Jeśli więc szukacie historii, która was wciągnie, zaskoczy i która ma nieprzewidywalne zakończenie, a lubicie gorące romanse mafijne, to „Gangsterska gra” powinna wam się spodobać. Ja z przyjemnością POLECAM ;)

💙💙💙RECENZJA💙💙💙 „Facet był pierdolonym gangsterem, miał wkrótce się ożenić, ale moje podstępne ciało pragnęło go niczym powietrze.” Erika, marzy o wielkiej karierze pisarskiej, póki co nieustannie pisze erotyki, wymyślając co raz to nowe historie, a swoje rachunki pokrywa, pracując jako barmanka, w klubie „Agrypina”. Jej właścicielem jest Maksymilian Giacana, oprócz bycia przystojnym i bezwzględnym dupkiem jest też następcą głównego bossa w swojej mafijnej familii. Pierwsze spotkanie sam na sam i propozycja, która pada z jego ust, zniesmacza, ale chyba też podnieca Erikę, a temu dziwnemu oddziaływaniu zawdzięcza nową wenę pisarską, którą bezzwłocznie przelewa na papier swojej nowej gangsterskiej powieści. W jej mniemaniu nie jest jednak możliwe, cokolwiek między nimi, gdyż Maks, niedługo musi poślubić Jasminę, co przypieczętuje mafijny pakt z jej rodziną i zapewni mu jeszcze więcej władzy. Erika, nie zważając na bezwzględność Maksa, ignoruje jego wulgarne awanse i odpycha jak natrętną muchę, traktując go tak, jak nigdy nikt by się nawet nie ośmielił tego zrobić. Jej opór i cięty język, pociągają meżczyzną tak bardzo, że bez względu na wszystko, postanawia mieć ją choć raz pod sobą. Jeden niebezpieczny wieczór w klubie sprawia, że Erika zostaje wciągnięta w niebezpieczne mafijne porachunki a jej życie ulega niemałym komplikacjom... Książka - petarda, jeśli tak mogę ją określić. Mocny język, śmiałe sceny erotyczne, świetnie opisane i pikantnie zobrazowane. Bohaterowie, którzy nie owijają w bawełnę swoich pragnień i fantazji. Wartka akcja z gangsterskim światem w tle. Dialogi pełne humoru, ale też namiętności. Mafia, władza, przemoc, seks, pieniądze, to wszystko znajdziecie w książce „Gangsterska gra”, ale koniec na 100% wyprowadzi Was z równowagi. Jeszcze żaden autor tak bardzo mnie nie zaskoczył, zakończeniem swojej książki. Brawo dla autorki 👌 Bardzo , a nawet bardzo polecam, każdemu kto jeszcze nie czytał.

Poznajmey tutaj historie Maksymiliana który jako zastępca głowy mafijnej ma wybraną juz narzeczoną którą w najbliższym czasie musi poślubić. Dwie najważniejsze rodziny mafijne połączą się przez co Maks będzie głównym szefem mafii. Erika która pracuje w klubie Maksa. Początkująca pisarka. Która pisze romanse i dorabia na napiwkach. Gdy szef poszukuje kogoś do sprzedawania dragow ochrona wpada na pomysł wysłania dziewczyny do niego. Ale on wpada na inny pomysł i chce dziewczynę wykorzystać do swoich seksualnych korzyści. Tutaj nic nie jest przewidywalne. Erika mocno wykreowana bohaterka jako silna i charakterna. Łatwo nie daje się omamac swojemu szefowi. Ale jest chwila słabości i wkracza w romans którego nie planowała. Maksymilian pomimo roli dupka która miał na początku sprawił że bardzo go polubiłam. Pomimo Silnej posady nie stracił uczuć i do końca pomimo wszystko walczył. Mafi turaj nie zabrakło idealnie przedstawione akcje i wydarzenia. Jak zwykła dziewczyna wkracza przypadkowo w ten świat i jak się w nim odnajdzie. Pojawia się też postać Sergieja kuzyna Maksa który pragnie zajac jego miejsce i nie cofnie się przed niczym. Więc mamy niebezpieczeństwo i różne pomysły co tu dalej się wydarzy. No dobra mafia mafia mafia jest wszędzie ale tutaj Autorka mnie zaskoczyła. Zdecydowanie nie udało mi się odgadnąć zakończenia. A tym bardziej przy epilogu zbierałam szczękę. Na prawdę to co tu się wydarzyło i w jaki sposób powstała ta historia jest zaskakująca. Książkę czytało mi się bardzo szybko i z zaciekawieniem. Gdy odkładałam książkę myślami byłam ciągle w tej historii. Autorka stworzyła coś czym się żyje wraz z bohaterami. Po tek książce mogę śmiało stwierdzić że po każda kolejna książkę autorki będę sięgać w ciemno.

Zgłaszając się do zrecenzowania książki, nastawiałam się na coś co wywoła we mnie burze i tak było. To było te WOW. Jednak są też minusy w tych plusach, ale to na końcu. Z góry chciałabym podziękować wydawnictwu WasPos i autorce, która przyczyniła się do tego, że mogę trzymać tą powieść w swoich dłoniach. Kiedy zobaczyłam jakiej grubości jest ta książka, przyznam, że wystraszyłam się, że będzie to strata czasu, w cale tak nie było. Erika to dziewczyna, która jest mało znaną pisarką romansów erotycznych, ze względu, że nie utrzyma się z pisania pracuję za barem w klubie ,,Agrypina". Zawiodłam się na tym, że nie było momentu w, którym chodź raz się uśmiałam. Maksymilian to przyszły boss mafii. Ma przejąć familię, zaraz po ślubie i objąć rządy dwóch mafii, które mają ogromną władzę. Mężczyzna myśli, że jak prześpi się z pracującą w jego klubie Eriką, to straci nią zainteresowanie. Mój zawód spotkał się z tym, że nie była ta książka taka jak inne, co było plusem. Już od ślubu, do końca powieści czytałam ją z łzami w oczach, gdy nagle... bach. Dzieje się coś, co było zaskakujące. Moim zdaniem autorka mogła to zakończyć bez tego epilogu, który w moim odniesieniu był nie potrzebny. Jednak to tylko moje zdanie. Jeśli chodzi o całość to oczywiście, że ją polecam, bo dzieje się w niej dużo. Już od pierwszego rozdziału autorka stawia kłody, pod nogi głównych bohaterów. Cały czas coś idzie nie po naszej jak i postaci myśli. Koniec co prawda zawiódł mnie, lecz zdobyła miejsce w moim sercu.

Cześć! Dzisiaj przychodzę do was z naprawdę świetną i przyjemną lekturą. Jest zmysłowo, niekiedy nieco erotycznie, ale również dramatycznie i zaskakująco. W tej powieści główną bohaterką jest Erika. To zwykła dziewczyna, która pracuje jako barmanka w klubie należącym do mega przystojnego mężczyzny, Maksymiliana. W wolnym czasie kobieta pisze swoje własne erotyki, a pomysły czerpie prosto ze swojej codzienności. Marzy jej się, aby w przyszłości tylko właśnie z tego się utrzymywać. Maksymilian zaś to mężczyzna, do którego wzdychają wszystkie kobiety. Przystojny, bogaty, seksowny, w łóżku zamienia się w tygrysa (albo innego drapieżnika) i do tego jest członkiem familii. Tak, dobrze widzicie jest szefem mafii. I jak to bywa czasem trzeba dobitnie pokazać, kto tu rządzi (tak, gdyby ktoś odważył się zapomnieć). Kiedy Erika go spotyka pokazuje, że nie da sobie w kaszę dmuchać. Co z tego wyniknie? Czy tych dwoje może odnaleźć wspólne szczęście? Jak zwykle sięgnęłam po tę książkę, bowiem pierwsze, co mnie do niej przyciągnęło to była piękna okładka. Może za dużo ona nie pokazuje, albo wręcz przeciwnie, ukazuje wszystko, o czym tak naprawdę ta książka jest, ale moim zdaniem jest zmysłowa i przyciągająca wzrok czytelnika. Kolejnym plusem, o czym przekonałam się już w pierwszych zdaniach jest lekki styl pisania autorki. Ta historia nie męczy, nie nuży, czytelnik po prostu przez nią płynie. I jest to naprawdę przyjemny rejs małą łódeczką, podczas którego nasze nagie ciała ogrzewane są promieniami słonecznymi. A od czasu do czasu chłodzi nas delikatny wietrzyk… “Gangsterska gra” liczy sobie około trzystu stron, a w ogóle się tej ilości nie odczuwa. Gdy tylko zaczęłam czytać, nie potrafiłam się od lektury w ogóle oderwać. Oryginalnym pomysłem było oznaczenie poszczególnych rozdziałów. Mianowicie na początku każdego z nich umieszczono czarno-biały obrazek, ukazujący obejmującą się parę. Kiedy już jesteśmy przy rozdziałach… To w tej książce są niezwykle krótkie, ale nie jest to w żadnym razie minus, bowiem dzięki temu jeszcze szybciej się pokonuje kolejne strony. Jeśli chodzi o bohaterów to autorka umiejętnie wykreowała każdego z nich. Nie ma tu dwóch takich samych osób, każda z nich ma w sobie to “coś”, co je wyróżnia wśród pozostałych. Oczywiście, najbardziej polubiłam Erikę, która pokazała, że twardo stąpa po tej ziemi, choć czasem również oddaje się głębszym uczuciom. Chociaż w moim odczuciu jakoś za szybko poczuła coś głębszego do Maksymiliana. Zaś tego mężczyzny nie potrafiłam do końca rozgryźć. Z jednej strony facet pełną piersią, bo w końcu należący do mafii, ba, stojący na jej szczycie, pokazywał co i rusz, jak bardzo twardy jest i do czego jest zdolny, zaś z drugiej jego serce było pełne uczuć. Jednak to jak traktował swoją narzeczoną… No, nie podobało mi się to i nie chciałabym żeby ktoś mnie w ten sposób traktował… Muszę przyznać, że jestem nieco zaskoczona, że “Gangsterska gra” aż do tego stopnia mi przypadła do gustu. Swego czasu czytałam “Bieg do gwiazd” i niezbyt mi ona podpasowała. Tutaj wyszłam z założenia, że to będzie inny gatunek i sprawdzi się on lepiej. Tak też się stało. W erotykach autorzy lubują się w używaniu przekleństw (czasem aż do przesady!). I wiadomo, jednym wychodzi to lepiej, drugim gorzej, ale akurat Dominika Smoleń zastosowała je tylko i wyłącznie tam, gdzie były konieczne. Czasem po prostu tylko właśnie te brzydkie słowa oddają w pełni sytuację łóżkową chociażby. Wisienką na torcie i to taką słodką, jest zakończenie tej powieści. Przyznam szczerze, że po jego przeczytaniu po pierwsze moja szczęka opadła bardzo nisko, zaś po drugie przez dłuższą chwilę musiałam się zastanowić, co się tu właśnie zadziało. A już zupełnie na koniec wspomnę o maleńkim minusie tej powieści - mianowicie, nie wiem czy tylko w moim egzemplarzu tak było, ale z początku pojawiło się w tekście trochę błędów. Może nie było ich nie wiadomo jak dużo, ale jednak były, a z reguły odbierają mi one odrobinę przyjemności z lektury. Podsumowując, “Gangsterska gra” to historia dwóch osób, które pogubiły się odrobinę w swoim życiu. To pełna emocji, erotyki, ale również makabrycznej akcji opowieść. Warto ją przeczytać, chociażby dla samego spektakularnego zakończenia :)