Gabriel (okładka miękka)

Pewnie pamiętacie, jak na początku roku zachwycałam się „Lucyferem” (a jeśli nie tu tutaj jest link do recenzji – klik). Z niecierpliwością wyczekiwałam premiery drugiego tomu. Byłam strasznie ciekawa, co Jennifer L. Armentrout wymyśliła dla drugiego z braci, Gabriela. Jestem już po lekturze, więc zapraszam na recenzję! Samego Gabriela polubiłam już w pierwszej części – wydawał mi się on najbardziej „ludzki”, najbardziej przyjazny z braci, więc nic dziwnego, że szybko zaskarbił sobie moją sympatię. W tym tomie możemy lepiej poznać średniego brata de Vincent, możemy dowiedzieć się o nim więcej i dzięki temu jeszcze bardziej go polubiłam. Jednak... tak, tak, Lucian nadal u mnie wygrywa! Co do Nikki, to szczerze przyznam, że nie pamiętam, czy była o niej wzmianka w „Lucyferze”... bardzo możliwe, że była, ale no nie potrafię sobie przypomnieć. Ogólnie jest to córka małżeństwa, które pracuje w posiadłości de Vincentów, która wraca po skończeniu studiów, by im pomóc w ogarnianiu domu. Nie polubiłam jej już tak mocno, jak Gabe'a, ale była w porządku postacią. Czegoś mi jednak w niej zabrakło, jakiejś głębi, chociaż nie mogę powiedzieć – zarówno los Gabe'a, jak i jej mnie intrygował i ciekawił. Nie była też naiwną dziewczynką, choć momentami mogła nieco lepiej przemyśleć swoje decyzje. W „Lucyferze” bardzo dużą rolę odgrywa intryga w posiadłości de Vincentów, trudne do wyjaśnienia zjawiska, które mogą wręcz przywodzić na myśl iż występuje watek paranormalny (ale nie występuje!) i to było genialne! Dlatego bardzo się ciesze, że Jennifer nie porzuciła potencjału tego pomysłu i w „Gabrielu” również pojawia się intryga, tajemnica, dziwne zdarzenia. I również tutaj wyjaśnienie zwala z nóg i zostawia w jednym wielkim szoku. Może ktoś przewidział – nie wiem, ja w każdym razie zostałam mocno zaskoczona przez autorkę, z czego szczerze mówiąc bardzo się cieszę. Dodatkowo świadczy to o tym, że Armentrout nie idzie na łatwiznę, bo przecież równie dobrze mogłaby stworzyć zwykły romans przyjaciół z przeszłości i finał. Ale jednak się postarała i wplotła ciekawe watki w historię Nikki i Gabriela, wplotła w fabułę intrygę, tajemnicę, ponownie wykorzystała motyw klątwy de Vincentów i zdecydowanie nie zamierzała bohaterom ułatwiać życia, nie bała się nawet ich zranić. Serię o braciach de Vincent pokochałam już po przeczytaniu „Lucyfera”, teraz się tylko w tym utwierdziłam. Jennifer ominęła klątwę drugiego gorszego tomu i nadal trzyma poziom nadany wcześniej. Nie twierdzę jednak, że „Gabriel” jest lepszy, bo bardziej mi się podobała pierwsza część, ale myślę, że to po części dlatego, że zwyczajnie Luciana lubię najbardziej z całej trójki braci. W dodatku Armentorut dysponuje tak przyjemnym stylem pisania, że przez tę książkę się dosłownie płynie i nie zauważa ubytku stron. Akurat czytałam ją, kiedy byłam chora, więc miałam caluśki dzień leżenia w łóżku i zagłębiania się w lekturze... więc tę prawie 500-stronicową cegiełkę pochłonęłam niemalże całą w jeden dzień! Wciągnęłam się od pierwszych stron i nie potrafiłam się oderwać, chciałam po prostu czytać i czytać. [...] Całość na blogu - http://zabookowanyswiatpauli.blogspot.com/2019/04/gabriel-jennifer-l-armentrout.html

Rodzice Nikki pracują w posiadłości de Vincentów odkąd dziewczyna sięga pamięcią. Jeszcze jako dziecko, a później nastolatka, Nicolette spędzała w tej ogromnej willi mnóstwo wolnego czasu, jednak ostatnie sześć lat poświęciła na studia z dala od domu i rodziców. Lecz teraz, ze względu na poważną chorobę swojej matki, dziewczyna ponownie przekracza próg przerażającego domostwa, aby móc zastąpić rodzicielkę w obowiązkach. Na miejscu spotyka swoją młodzieńczą miłość, czyli dziesięć lat starszego Gabriela, który przed laty strasznie ją upokorzył i którego Nikki już nigdy nie chciała widzieć na oczy. Co takiego wydarzyło się sześć lat temu i czy ta dwójka będzie potrafiła wytrzymać ze sobą pod jednym dachem? Jeśli nie znacie odpowiedzi na te dwa pytania, to myślę, że czas najwyższy to zmienić! 😁 . Lubię pióro Jennifer L.Armentrout oraz historie i bohaterów jakich kreuje. Jej książki są lekkie i odpowiednio relaksujące i tak też było w przypadku "Gabriela", którego polubiłam w równym stopniu jak wcześniej "Lucyfera". Przy tej serii można się naprawdę świetnie bawić, co jest dla mnie dość istotną kwestią. Ale żeby nie było tak zabawnie, to pojawiają się tu również wątki romantyczne, oraz takie delikatnie mrożące krew w żyłach. Ja osobiście jestem usatysfakcjonowana lekturą i mam nadzieję, że Wy również będziecie! Jestem bardzo ciekawa jak na tle tych dwóch tomów wypadnie ostatni, bo Devlin jest chyba najbardziej intrygującym i tajemniczym z braci. Mam zatem ogromną nadzieję, że nie będziemy musieli zbyt długo czekać na odpowiedź!

Po przeczytaniu pierwszej części z serii nie mogłam doczekać się kolejnej. Pierwsza podobała mi się bardziej pod względem intryg i wypadków, które się dzieją, a nie romansu między bohaterami. W tej części trzeba przyznać, że głównie skupić się można ma uczuciach bohaterów względem siebie. jednakże bardzo dobrze i lekko się ja czytało. Z niecierpliwością czekam na cześć 3 o kolejnym z braci, która mam nadzieję , że będzie najciekawsza.

Historia Gabriela jest bardziej tajemnicza niż Lucyfera. Gorąco polecam tą książkę i z niecierpliwoscia czekam na trzecią część

Wie pani Armentrout jak budować postaci chwytające za serce, oj wie. A już na pewno przy okazji serii o tajemniczej posiadłości w Luizjanie. Kolejny z braci rodu złapał mnie za serce, młody de Vincent, Gabriel vel Demon w przeszłości okazał się prawdziwym dupkiem. Z jednej strony człowiek potrafiący okazać pomoc i przyjacielską duszę, z drugiej jest nieco nieprzewidywalnym i dopiekającym draniem z kawałkiem lodu zamiast serca. Która z masek jest tylko warstwą pozorów, a która prawdziwym obliczem? Nicolette z kolei to uczynna i kochająca córka, która właśnie przyjechała wesprzeć swoich rodziców. To jednak też dorosła już kobieta, która wreszcie dojrzała fizycznie i przyciąga męskie spojrzenia. Potrafiąca wiele znieść, stawiająca czoła upokorzeniom. Żadne z nich nie zostało wyidealizowane i choć w trakcie czytania ma się poczucie wyjątkowości postaci, pozostają one zachowane w ramach wiarygodności. Tak, że za ich udziałem ciarki pojawiają się na rękach, ale są oznaką wyłącznie pozytywnych wrażeń. Na głównym planie książki staje miłosna relacja, która miała już kiedyś swój trudny początek. Stąd zdążyła wzbogacić się o mury i uprzedzenia. Nikki miała już okazję przekonać się, jak boli upokorzenie, Gabriel z kolei doświadczył, jak smakują wyrzuty sumienia. Teraz mogliby zatem startować z czystą kartą, ale nie jest to takie proste. Po pierwsze muszą sobie wiele wyjaśnić, po drugie, nie są sami. W tle, niczym cień, podąża za nimi klątwa rodu i osoby trzecie, które nie zawahają się zadziałać na wiele nieprzewidywalnych sposobów. Dzięki bohaterom drugoplanowym, książka została wzbogacona o kilka wątków pobocznych i to wcale nie tych kreowanych na siłę, jakby odspojonych od reszty akcji. Tutaj wszystko pięknie łączy się w jedną, absorbującą historię. Pojawia się pewna uciążliwa kobieta, która nieraz obierze sobie za cel uprzykrzanie Nikki życia, pojawia się sekret, przez który pracownicy posiadłości de Vincentów zrezygnowali ze swoich stanowisk. Jest śmierć ojca, a więc i depczący po piętach komisarz, jest Lucjan ze swoją ukochaną – jako gratis dla fanek poprzedniej części. Jest i Devlin, dający się we znaki, mroczny trzeci brat, na opowieść o którym już zacieram ręce. Tak mocno, że aż bolą. Oby nie trzeba było długi czekać. Historia łączy w sobie wyraziste elementy romansu, bez zbędnego zarzucania wielu stron scenami zbliżeń, z klimatem tajemnicy, ale i śladami paranormalnych zdarzeń, które od czasu do czasu niepokoją bohaterów i budzą czujność czytelnika. Jennifer L. Armentrout miała rewelacyjny pomysł na tę serię, o czym przekonuję się drugi już raz i w pełni go wykorzystała, wstrzeliwując się z kompozycją pomysłów tworzącą książkę oryginalną i tak wciągającą, że trudno odmówić sobie przyjemności sięgnięcia po kolejną i kolejną stronę. Choć drugi tom cyklu może funkcjonować jako samodzielna historia, radzę jednak zacząć od Lucjana. Seria jest na tyle dobra, że nie szkoda czasu na żadną jej stronę. Żadna fanka wyjątkowych romansów nie będzie zawiedziona. https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2019/04/gabriel-jennifer-l-armentrout-dawna.html

Już od jakiegoś czasu, nie udało mi się przeczytać książki w kilka godzin. Zawsze lektura jednej zajmowała mi góra dwa dni. A tu w przypadku "Gabriela" zaczęłam czytać i nie mogłam się oderwać. Przyjemnie mi się czytało tę historię, a już nie wspomnę jak zaintrygowała mnie opowieść o Nikki i Gabrielu. Wspólna przeszłość, tajemnice, prześladowca i gorące uczucie, które nie da o sobie zapomnieć. Ja jestem kupiona. I tak w ekspresowym tempie pochłonęłam tę książkę. "Gabriel" to drugi tom serii o de Vincentach. Jak wskazuje tytuł tym razem poznajemy bliżej postać Gabriela - średniego brata, który z nich trzech uosabia swoim zachowaniem wiele dobra i przyjaźni. W pierwszym tomie poznaliśmy jego tajemnice, ale to było tylko przedsmak tego, co będzie się działo. Po czterech latach nieobecności do posiadłości wraca Nicolette Besson, która opuściła dom de Vincentów ze złamanym sercem i obiecała sobie, że już nigdy nie będzie uganiała się za żadnym z braci. Kobieta zmuszona jest przejąć na jakiś czas posadę matki z powodu jej choroby. Powrót do przeszłości będzie na Nikki bolesny, ponownie otworzy swoje uczucia na jednego z braci. Nie spodziewa się tylko, że ich pierwsze spotkanie będzie takie bolesne i rozczarowujące. W przeszłości dopuścili się okropnego czynu, który przez te lata nie pozwalał im o sobie zapomnieć. Ponowne spotkanie sprawi, że na nowo się ze sobą zaprzyjaźnią. Nicolette i Gabriel tak bardzo zatracili się w swoich uczuciach, że nie zwrócili uwagi na dziwne wydarzenia, jakie miały miejsce w rezydencji. Przesuwające się szklanki, otwarte drzwi, zepchnięcie ze schodów. Nikki nie spostrzegła, że czai się na nią jakiś prześladowca. Tylko kto chciałby ją skrzywdzić i co najważniejsze: dlaczego? Drugi tom czytało mi się dużo lepiej. Postać Gabriela polubiłam już w pierwszej części i wiedziałam, że jego historia będzie niezwykła. W jego życiu pojawia się ponownie Nic, nie jest już nastolatką, którą musi się opiekować, a dojrzałą i piękną kobietą bardziej świadomą swojego ciała. Ich pierwsze spotkanie nie wskazywało na to, że będą chcieli utrzymywać kontakt, Gabriel odnosił się do niej bardzo szorstko, co mnie doprowadzało do szału. Lecz z czasem jego uczucia zaczynały mięknąć i ponownie ujrzał w dziewczynie swoją dawną przyjaciółkę. Odnowili swoją znajomość, odnaleźli w swoim towarzystwie miłą odskocznię od codzienności, jednak nie zważyli na znaki, jakie pojawiały się im pod nosem. Ktoś chciał zrobić krzywdę Nicolette, jednak ona zaaferowana swoimi uczuciami do Gabriela zwyczajnie olała sprawę. Ta historia momentami wywołuje rumieńce na twarzy, by zaraz potem oblać czytelnika strachem. Polubiłam się z twórczością i stylem pisania Jennifer L.Armentrout, dlatego z chęcią sięgnę po inne jej książki. Podsumowując "Gabriel" to przyjemna historia, która wywołuje w czytelniku przeróżną gammę emocji od strachu, po rumieńce wywołane na twarzy przez niektóre sceny. Autorka miesza gatunki, romans z kryminałem, co jest świetnym pomysłem. Tajemnice, Nowy Orlean i nawiedzona rezydencja braci de Vincent sprawia, że ciężko się oderwać od lektury. Akcja pędzi jak szalona, przybliżając nas powoli do punktu kulminacyjnego. Dlatego ta seria idealnie się sprawdzi na leniwy wieczór. Rozbawi was, wywoła strach i sprawi, że wchłoniecie w świat de Vincentów i sami zapragniecie ich bliżej poznać.

Nicolette Besson opuściła dom de Vincentów ze złamanym sercem, garścią rozczarowań i mocnym postanowieniem, że już nigdy nie będzie uganiać się za jednym z braci. Z powodu choroby matki, dziewczyna wraca do domu po czterech latach i przejmuje jej obowiązki w przerażającej posiadłości. Ponowne spotkanie z Gabrielem nie jest tym, czego się spodziewała. Mężczyzna jest pełen złości i dręczą go wyrzuty sumienia z powodu tego, co zaszło między nimi cztery lata temu. Nikki dorosła, dojrzała i mocno zawróciła mu w głowie. Niestety Nicolette przytrafiają się złe rzeczy, czy ktoś pragnie jej śmierci? Gabriel to średni z braci i już w pierwszym tomie wydał mi się bardzo sympatyczny. W tej części kilkakrotnie zachował się bardzo źle, mówił i robił rzeczy, które nawet mnie bolały. Gabriel jest złożonym mężczyzną, z licznymi sekretami, ale ma też coś uroczego w sobie. Nikki jest dobrą i słodką dziewczyną, ma dwadzieścia dwa lata i jest dziesięć lat młodsza od Gabriela. Kiedyś stanowiło to kolosalną różnicę, lecz teraz już nie tak bardzo. Naprawdę miła i sympatyczna dziewczyna. Połączyło ich nie tylko pożądanie, ale i pasja do drewna i pracy z nim. „Lucyfer” bardzo mi się podobał, ale ta część okazała się jeszcze lepsza. Lubię styl autorki i jestem jej ogromną fanką. Jeszcze żadna jej książka mnie nie zawiodła, choć ta seria nie należy do najwyższych lotów, a mimo to, nie mogłam się od niej oderwać. Czyta się bardzo szybko, bohaterów łatwo polubić, tajemnica intryguję, a wybuchy namiętności przyprawiają o rumieniec. Opisy seksu są odważne i napisane ze smakiem. Jednak wiele wątków jest grubymi nićmi szyta, a niektóre sytuacje były wręcz absurdalne. Okładka nie jest najważniejsza, jednak tego paskudztwa nie mogę przemilczeć. Gabriel ma długie włosy, a aktor z okładki kompletnie go nie przypomina. Nie rozumiem również, dlaczego zdecydowano się na tytuł „Gabriel, a nie „Demon”, co lepiej by pasowało, tym bardziej że pierwsza część to „Lucyfer”. Romans między głównymi bohaterami jest najważniejszy i stworzyli oni wokół siebie bańkę. Nie zauważają ważnych rzeczy, podejrzanych sytuacji, lekceważą samoistnie przesuwające się szklanki, bo to przecież normalne. Klątwa wisząca nad domem? Może jest prawdziwa. Wszyscy mówią, że de Vincentowie są podejrzani i ludzie im bliscy znikają, ale poznając ich losy, jakoś to do nich nie pasuje. Ogólnie seria nieco dziwna i niezrozumiała, lecz z czasem bańka, którą otoczyli się bohaterowie, zaczyna pękać i brakujące elementy, zaczynają tworzyć spójną całość. Czekam na kolejny tom, ten dotyczący Deva i liczę, że uzyskam odpowiedzi na wszystkie nurtujące mnie pytania. „Gabriel” to ognisty i bardzo tajemniczy romans! Jeśli macie ochotę na sporą dawkę namiętności i trudnej miłość, osnutej nico mrocznym klimatem, to jak najbardziej warto poznać tę serię! Polecam 7/10!