Futu.re (okładka miękka)

Świat biliona ludzi, niezliczonych kubików mieszkalnych 2x2x2, nieśmiertelnych istnień i Ty – jednostka odbierająca innym nadzieję. Niemożliwe? A jednak! Dmitry Glukhovsky w „FUTU.RE” przedstawił przerażającą wizję świata. Świata, w którym człowiek nie umiera.

Glukhovsky wykreował świat przygniatający wielkościami, miażdżący rozmachem i wręcz niemożliwy do wyobrażenia w dzisiejszych czasach. Trzeba jednak oddać, że jest to zgrabnie ułożone wyobrażenie świata przyszłości, czerpiące rozwiązania techniczne z dzisiejszych pomysłów (np. super-szybkie pociągi w tubach).

Fabułę można opisać jednym słowem: WCIĄGA. Główną oś powieści stanowią losy jednego z Nieśmiertelnych, wykonującego brutalną pracę, zmagającego się z własnym sumieniem i wplątanego w polityczno-ideowe rozgrywki. Obszerna powieść jest sprawnie podzielona na 30 rozdziałów, co dynamizuje książkę. Przez całą książkę atmosfera jest gęsta, posępna, nieco surowa, budująca pozorne poczucie zrozumienia świata. Zwycięstwo z naturą i zapewnienie sobie nieśmiertelności nie dało człowiekowi idyllicznego świata. Powieść z pogranicza dramatu i sci-fi można – nieco przewrotnie w stosunku do głównego założenia - uznać także za kolejną powieść post-apokaliptyczną. Przeczytanie książki uświadamia czytelnikowi, że pokonanie śmiertelności przez człowieka nie będzie jego zwycięstwem a początkiem klęski i – odłożonej w czasie - zagłady.

Wielkim plusem powieści jest główny bohater. W żadnym wypadku nie można powiedzieć, ze jest to jednowymiarowa i - jak to przeważnie bywa – w 100% dobra postać. Nie można przewidzieć, jak na daną sytuację zareaguje bohater, jakie słowa wypowie. Sprawia to, że książka nabiera jeszcze większego dynamizmu i jeszcze bardziej wciąga. Oprócz zgrabnie zawiązanej i umiejętnie poprowadzonej akcji, naprawdę mocnym punktem powieści jest warstwa ideologiczna. Przemyślenia głównego bohatera dotykają wielu wrażliwych płaszczyzn związanych z tematem nieśmiertelności – socjologii, filozofii, religii, etyki, polityki. Niektóre spostrzeżenia są wręcz szokujące, a Glukhovsky wydaje się wciągać czytelnika w polemikę i zmusza go to uporządkowania własnych poglądów. Czasami puszcza oko do czytającego, odwołując się do już istniejących, często okrutnych trendów. Autor dokonał wielkiej sztuki, wplatając fragmenty światopoglądowe, które nie nudzą. Wręcz przeciwnie – chce się ich więcej! Więcej tak świetnie przemyślanych i porażających założeń, zasad, poglądów, idei.

Należy docenić samo wydanie. Wydawnictwo Insignis przygotowało niesamowitą książkę, z dobrym tłumaczeniem, ciekawym projektem okładki, świetnym drukiem. Na dodatkową pochwałę zasługują ponure ilustracje Sergey’a Kritsky’ego (48 stron!), znacząco wzbogacają książkę i uwydatniające klimat powieści.

Po niezliczonej ilości przeczytanych stron z całą pewnością mogę powiedzieć, że była to najlepsza ze wszystkich przeczytanych przeze mnie książek. Tej książki się nie czyta – ją się przeżywa.

Przy.szłość należy do nas. Jako filolog nie rozumiem pewnej rzeczy: usilnej transkrypcji anglojęzycznej zarówno nazwiska autora jak i tytułu jego najnowszej książki. W oryginale brzmi on Будущее – Przyszłość. A dokładniej: Przy.szłość. Autor – Dmitrij Głuchowski, przez Polaków znany jako Dmitry Glukhovsky. Nazwisko ciężkie do wyartykułowania przez szarego człowieka; skąd więc bierze się fenomen transkrypcji na język angielski? Celem jest przyciągnięcie uwagi czytelnika, zaznaczenie, że literatura ta ma charakter światowy, skierowana jest do masowego odbiorcy. Wiadome, nie wszystkim Polakom rosyjskie nazwiska kojarzą się z najwyższą literacką półką. Wersja angielska jest bezpieczniejsza… Pierwszy raz raz spotkałam się z powieścią Głuchowskiego dokładnie rok temu, kiedy czytałam oryginał. Byłam pod ogromnym wrażeniem – intrygująca fabuła, niebanalni bohaterowie w połączeniu z pięknem języka, które mogę w siebie wchłaniać powodowały dreszcz niecierpliwości w oczekiwaniu na polskie tłumaczenie. Każda dobra książka, która „ma w sobie to coś” na trwałe zaznacza się w umyśle człowieka. Jest katalizatorem wielu myśli, doświadczeń związanych z procesem czytania. Zależało mi na możliwości skonfrontowania swoich wrażeń z opiniami innych osób, nie czytających w języku Puszkina i Dostojewskiego, by móc skonfrontować swoje wrażenia z opiniami innych osób. Fenomen Metra. Futu.re, która w Polsce ukazała się w marcu w marcu, na ojczystym rynku jest już od sierpnia 2013 roku. Jak każda powieść sygnowana nazwiskiem Głuchowskiego święci spory sukces: już nie tylko w Rosji, ale teraz także w Polsce …. Warto dodać, że polski nie jest pierwszym językiem, na który została przetłumaczona najnowsza powieść zdolnego Rosjanina. Przyszłość wcześniej ukazała się i osiągnęła spory wydawniczy sukces m.in. w Hiszpanii, Niemczech, na Węgrzech… Dmitrij Głuchowski znany jest przede wszystkim jako autor powieści Metro 2033 i założyciel Uniwersum Metro 2033, zrzeszające pisarzy w post-apokaliptycznym świecie, wykreowanym przez Głuchowskiego. Akcje powieści ( w Rosji cykl Uniwersum mieści w sobie już ponad 60 pozycji, w Polsce dotychczas wydano 10 ) toczą się w świecie zniszczonym przez katastrofę nuklearną, którą przeżyć udało się jednostkom – szczęśliwcom, w chwili ostatecznej zagłady świata znajdującym się w metrze. Utopia Przy.szłości. Dlatego oczywistym jest, że po najnowszą powieść Rosjanina w pierwszej kolejności sięgną fani Metra. Jakim zaskoczeniem dla nich wszystkich musi być Futu.re! To kolejna powieść będąca swoistą utopią, przedstawia jednak całkowicie inny świat. Nie post-apokaliptyczny, a skrajnie postindustrialny. Jak wskazuje sam tytuł - realia powieści osadzone zostały w przyszłości – około roku 2400. Największe marzenie ludzkości - osiągnięcie nieśmiertelności – stało się faktem. Świat rozrósł się do granic możliwości: ludzie zajmują się budowaniem wysokich wież, na wzór biblijnej wieży Babel. W dole pogrzebane zostały dawne miasta z całą ich architekturą, zabytkami i wspaniałościami. W świecie Przyszłości ludzie dzięki wieżom skolonizowali chmury, dosięgli nieba. Społeczeństwa nie dotykają już choroby ani bieda, wszyscy są piękni, młodzi i zajmują się robieniem kariery. Sen z powiek partiom rządzącym spędza tylko jeden, ale jakże znaczący problem: przeludnienie. Czy idealny świat idealnych ludzi ma szanse przetrwać? Jak w rzeczywistości wygląda walka o każdy metr kwadratowy miejsca dostępnego nieśmiertelnym? Czy taka Przyszłość, jak przedstawiona u Głuchowskiego, zawiera w sobie w ogóle sens? Czy o taką Przyszłość walczą ludzie? Powieść Głuchowskiego tylko pozornie wpisuje się w ramy utopii. Uważna lektura pokazuje, że Futu.re jest czymś zupełnie odwrotnym: antyutopią, sygnałem ostrzegawczym dla ludzi. Nie trzeba być fanem wcześniejszych powieści Dmitrija Głuchowskiego, by z zainteresowaniem przeczytać Futu.re. Autor w błyskotliwy sposób kreuje świat Przyszłości, tworząc powieść, która skłania do myślenia. Poszukuje odpowiedzi na odwieczne, przeklęte pytania, które nigdy nie tracą na aktualności: pytania o Boga, wiarę, istnienie duszy, miłość i prawdę. Tylko czy mamy odwagę, by się z nimi zmierzyć i stawić im czoła? Przy.szłość należy do nas.

"Nowa powieść Glukhovsky'ego po latach milczenia"...
Bardzo lubię twórczość pana Dmitryego, można powiedzieć że jestem fanem. Futu.re, jego nowa książka, która polską premierę miała kilka dni temu, mocno odbiega od frontu wyznaczonego przez Metro 2033, 2034 i Uniwersum. To zupełnie nowam świeża powieść, która nie tyle jest rozrywką Science-Fiction, co głębokim rozmyslaniem o człowieku, jego miejscu we wszechświecie, o miejscu Boga we wszechświecie, oraz o złudnym pragnieniu nieśmiertelności. Trzymająca w napięciu, zwłaszcza pod koniec, z wieloma przeplatającymi się wątkami książka, sprawia że Futu.re, jest doskonałą lekturą i do rozrywki, i do rozważania wielu problemów natury filozoficznej.
Polecam.

Książka jest doskonałym przykładem świata Science-fiction. Ukazuje dojrzały i brutalny świat przeludnionej europy. Czytając Futu.Re czułem ciężar który wciąż spoczywał na barkach głównego bohatera a jego losy przejmowały mnie od samego początku aż do końca. Jednak z powodu nadmiernej ilość seksu zdawało mnie się że Dimitry Glukhovsky przeżywa kryzys wieku średniego. Pomimo to książka ta staję się moim numerem jeden w gatunku Sci-fi. Polecam ją każdemu. Oczywiście tylko pełnoletnim.

Przede wszystkim przegadana. O ile genialny jest sam pomysł, o tyle wykonanie sprawia, że nie czyta się jej jednym tchem. Obszerne opisy nic nie wnoszace po pewnym czasie do akcji strasznie spowalniają tempo lektury i sprawiają, że po pewnym czasie staje się to sporym wyzwaniem by nie odłożyć książki na półkę i nigdy do niej nie wracać

Po przeczytaniu poprzednich dzieł nastawiałam się na pisarstwo wyższych lotów. Sama historia ma w sobie ogromny potencjał, ale sposób, w jaki "Futu.re" zostało napisane sprawia, że całość czyta się nudno. Motywy kierujące głównym bohaterem są mało przekonujące, co sprawia, że cała historia przestaje być tak interesująca.

Książka wciąga i na każdej stronie dzieje się coś ciekawego. Rozterki głównego bohatera na temat posiadania rodziny oraz ogólnych wartości życiowych zmuszają do myślenia i zadania sobie pytania: Czy człowiek na pewno powinien być nieśmiertelny?

w sumie dopiero co ruszyłem tą książkę, ale po pierwszych stronach co raz bardziej mnie przyciąga opowieść i kartka za kartką bardziej wciąga, ogólnie polecam książkę jak ktoś lubi takie klimaty.

Future czyki przyszłość według Rosjan. Ciężkoa książka ale fajnie i przejrzyście napisana Glukhovsky po raz kolejny pokazał klase.

Genialna, błyskotliwa antyutopia. Dla fanów "Metro 2033" ( chociaż całkowicie w innym stylu i wymiarze!) i nie tylko.