Futu.re (okładka miękka)

Przy.szłość należy do nas. Jako filolog nie rozumiem pewnej rzeczy: usilnej transkrypcji anglojęzycznej zarówno nazwiska autora jak i tytułu jego najnowszej książki. W oryginale brzmi on Будущее – Przyszłość. A dokładniej: Przy.szłość. Autor – Dmitrij Głuchowski, przez Polaków znany jako Dmitry Glukhovsky. Nazwisko ciężkie do wyartykułowania przez szarego człowieka; skąd więc bierze się fenomen transkrypcji na język angielski? Celem jest przyciągnięcie uwagi czytelnika, zaznaczenie, że literatura ta ma charakter światowy, skierowana jest do masowego odbiorcy. Wiadome, nie wszystkim Polakom rosyjskie nazwiska kojarzą się z najwyższą literacką półką. Wersja angielska jest bezpieczniejsza… Pierwszy raz raz spotkałam się z powieścią Głuchowskiego dokładnie rok temu, kiedy czytałam oryginał. Byłam pod ogromnym wrażeniem – intrygująca fabuła, niebanalni bohaterowie w połączeniu z pięknem języka, które mogę w siebie wchłaniać powodowały dreszcz niecierpliwości w oczekiwaniu na polskie tłumaczenie. Każda dobra książka, która „ma w sobie to coś” na trwałe zaznacza się w umyśle człowieka. Jest katalizatorem wielu myśli, doświadczeń związanych z procesem czytania. Zależało mi na możliwości skonfrontowania swoich wrażeń z opiniami innych osób, nie czytających w języku Puszkina i Dostojewskiego, by móc skonfrontować swoje wrażenia z opiniami innych osób. Fenomen Metra. Futu.re, która w Polsce ukazała się w marcu w marcu, na ojczystym rynku jest już od sierpnia 2013 roku. Jak każda powieść sygnowana nazwiskiem Głuchowskiego święci spory sukces: już nie tylko w Rosji, ale teraz także w Polsce …. Warto dodać, że polski nie jest pierwszym językiem, na który została przetłumaczona najnowsza powieść zdolnego Rosjanina. Przyszłość wcześniej ukazała się i osiągnęła spory wydawniczy sukces m.in. w Hiszpanii, Niemczech, na Węgrzech… Dmitrij Głuchowski znany jest przede wszystkim jako autor powieści Metro 2033 i założyciel Uniwersum Metro 2033, zrzeszające pisarzy w post-apokaliptycznym świecie, wykreowanym przez Głuchowskiego. Akcje powieści ( w Rosji cykl Uniwersum mieści w sobie już ponad 60 pozycji, w Polsce dotychczas wydano 10 ) toczą się w świecie zniszczonym przez katastrofę nuklearną, którą przeżyć udało się jednostkom – szczęśliwcom, w chwili ostatecznej zagłady świata znajdującym się w metrze. Utopia Przy.szłości. Dlatego oczywistym jest, że po najnowszą powieść Rosjanina w pierwszej kolejności sięgną fani Metra. Jakim zaskoczeniem dla nich wszystkich musi być Futu.re! To kolejna powieść będąca swoistą utopią, przedstawia jednak całkowicie inny świat. Nie post-apokaliptyczny, a skrajnie postindustrialny. Jak wskazuje sam tytuł - realia powieści osadzone zostały w przyszłości – około roku 2400. Największe marzenie ludzkości - osiągnięcie nieśmiertelności – stało się faktem. Świat rozrósł się do granic możliwości: ludzie zajmują się budowaniem wysokich wież, na wzór biblijnej wieży Babel. W dole pogrzebane zostały dawne miasta z całą ich architekturą, zabytkami i wspaniałościami. W świecie Przyszłości ludzie dzięki wieżom skolonizowali chmury, dosięgli nieba. Społeczeństwa nie dotykają już choroby ani bieda, wszyscy są piękni, młodzi i zajmują się robieniem kariery. Sen z powiek partiom rządzącym spędza tylko jeden, ale jakże znaczący problem: przeludnienie. Czy idealny świat idealnych ludzi ma szanse przetrwać? Jak w rzeczywistości wygląda walka o każdy metr kwadratowy miejsca dostępnego nieśmiertelnym? Czy taka Przyszłość, jak przedstawiona u Głuchowskiego, zawiera w sobie w ogóle sens? Czy o taką Przyszłość walczą ludzie? Powieść Głuchowskiego tylko pozornie wpisuje się w ramy utopii. Uważna lektura pokazuje, że Futu.re jest czymś zupełnie odwrotnym: antyutopią, sygnałem ostrzegawczym dla ludzi. Nie trzeba być fanem wcześniejszych powieści Dmitrija Głuchowskiego, by z zainteresowaniem przeczytać Futu.re. Autor w błyskotliwy sposób kreuje świat Przyszłości, tworząc powieść, która skłania do myślenia. Poszukuje odpowiedzi na odwieczne, przeklęte pytania, które nigdy nie tracą na aktualności: pytania o Boga, wiarę, istnienie duszy, miłość i prawdę. Tylko czy mamy odwagę, by się z nimi zmierzyć i stawić im czoła? Przy.szłość należy do nas.

Świetna książka. Przypadła mi zdecydowanie bardzie do gustu od uwielbianego Metra. Futurystyczna wizja świata zawarta w tym tytule bardziej do mnie trafia i jednocześnie nie pozwala odłożyć książki. Polecam.

Future czyki przyszłość według Rosjan. Ciężkoa książka ale fajnie i przejrzyście napisana Glukhovsky po raz kolejny pokazał klase.

Książka jest doskonałym przykładem świata Science-fiction. Ukazuje dojrzały i brutalny świat przeludnionej europy. Czytając Futu.Re czułem ciężar który wciąż spoczywał na barkach głównego bohatera a jego losy przejmowały mnie od samego początku aż do końca. Jednak z powodu nadmiernej ilość seksu zdawało mnie się że Dimitry Glukhovsky przeżywa kryzys wieku średniego. Pomimo to książka ta staję się moim numerem jeden w gatunku Sci-fi. Polecam ją każdemu. Oczywiście tylko pełnoletnim.

mpje ulubione polecam

Jak zwykle szybka dostawa, super cena, odbiór w miłej atmosferze.

Mocna i brutalna, Glukhovski świetnie dał sobie radę ze stworzeniem skrzywionej utopii.

Po przeczytaniu poprzednich dzieł nastawiałam się na pisarstwo wyższych lotów. Sama historia ma w sobie ogromny potencjał, ale sposób, w jaki "Futu.re" zostało napisane sprawia, że całość czyta się nudno. Motywy kierujące głównym bohaterem są mało przekonujące, co sprawia, że cała historia przestaje być tak interesująca.

Po przeczytaniu "Tekst", a później "Metro 2033" musiałem sprawdzić "Futu.re", ponieważ w innych książkach Dmitry kupił mnie po całości. W Metro mamy zagładę, ludzkie życie stało się walką o przetrwanie, a tutaj jest dosłownie na odwrót. Ludzie osiągnęli nieśmiertelność, żyją w wielkich wieżowcach, są Bogami, a przynajmniej, niektórzy z nich za takich się uważają, ale mimo wszystkiego nie jest tak kolorowo, jakby mogło się wydawać na pierwszy rzut oka. Jest przeludnienie, bo ludzie nie umierają, a populacje społeczeństwa trzeba kontrolować, bo stanowi ona jeden z największych problemów, a na świecie brakuje przestrzeni i jedzenia, więc jeżeli chce się założyć rodzinę, mieć dziecko to jedno z rodziców musi zrezygnować z nieśmiertelności i wziąć szczepionkę, przez którą umrze w ciągu 10 lat, a jeżeli nie zarejestruje się ciąży, to specjalny oddział Nieśmiertelnych będzie ich ścigał i nasz główny bohater to jeden z nich. Świat, który stworzył Dmitry, jest spójny i nie ma sprzeczności, co jest wielkim plusem, a sam autor porusza tu wiele ciężkich tematów takich, jak sens egzystencji i wiele innych, ale książka jest napisana przystępnie i czyta się ją łatwo i szybko, a mimo tego i tak zmusza do refleksji, bo ciągle narzuca się pytanie, czy nieśmiertelność nie wypacza naszego człowieczeństwa? Bohaterzy są wykreowani bardzo fajnie, ale miałem wrażenie, że Dmitry złamał w jakimś stopniu schemat, ponieważ przeważnie główny bohater to ktoś, kto mam nam przypaść do gustu, ktoś z kim byśmy chcieli się w jakimś stopniu utożsamiać, a tutaj tok myślenia bohatera i jego niektóre wyboru na to nie pozwalają, ale z drugiej strony w trakcie czytania poznajemy jego dzieciństwo, a z tym przychodzi zrozumienie. Przez emocje, jakie niesie historia w książce, ciężko się od niej oderwać, a autor jest czasami bardzo bezwzględny wobec czytelnika, co mi się bardzo podobało, a cała intryga i sposób zakończenia historii to dla mnie miazga. Ciężko mi szukać minusów w tej książce, ponieważ mnie zachwyciła tak samo, jak Metro, czy Tekst. Jestem fanem Glukhovkiego i Futu.re przez swoją dojrzałość podobała mi się bardziej niż Metro, które jest genialne, więc gorąco polecam! z okladki

Książka wciąga i na każdej stronie dzieje się coś ciekawego. Rozterki głównego bohatera na temat posiadania rodziny oraz ogólnych wartości życiowych zmuszają do myślenia i zadania sobie pytania: Czy człowiek na pewno powinien być nieśmiertelny?