First last night (okładka miękka)

Powieść opiera się na bardzo podobnym schemacie jak poprzednia część, momentami miałam wrażenie, że podobieństwo jest nawet zbyt duże. Pewnie gdyby nie to, że czytałam poprzedni tom, moja ocena byłaby nieco lepsza, bo w pewnym momencie naprawdę nie mogłam przestać czytać. Losy Tate i Trevora mnie wciągnęły, ale mnie chyba nietrudno wciągnąć szczególnie w historię miłosną. W tej części było chyba więcej takiego dramatyzmu i napięcia, ale mimo wszystko wydaje mi się, że drugi tom jednak bardziej mi się spodobał. Nie powiem, że odradzam Wam tę pozycję, bo spędziłam z nią dość miło czas, ale jednak czegoś mi zabrakło.

Uwielbiam książki Bianci Iosivoni i wiedziałam, że przeczytam wszystkie tomy z serii First już po przeczytaniu pierwszej części. Podoba mi się styl pisania autorki, jak posługuje się słowem, a przede wszystkim to, jakie historie tworzy. Odkąd tylko wkroczyłam w świat tych bohaterów, byłam ciekawa opowieści każdego z nich. Jesteście ciekawi jak spodobał mi się trzeci tom? Tate sprawia wrażenie takiej mrocznej osoby, przede wszystkim przez swój styl ubierania się, bo dominuje w nim kolor czarny. Jest też dziewczyną, która ma cięty język i jest raczej ostra i czasem też oschła. A jednak gdzieś w środku jest też wrażliwa i troszczy się o tych, na których jej zależy – choć na swój sposób. Ma przed sobą jeden cel, który tak naprawdę przysłania jej wszystko inne. Chce poznać odpowiedzi i stara się tego dokonać za wszelką cenę. Ich brak jest dla niej ciężarem, ale jak to mówią, po poznaniu prawdy czasem tego żałujemy. Trevor jest osobą, po której w którymś momencie spodziewałam się, że będzie rodzajem kujona. Jest cichy i małomówny, a do tego większość swojego wolnego czasu przesiaduje w bibliotece na nauce, ale tak naprawdę daleko mu do tego określenia. Sprawia wrażenie niedostępnego i jest zamknięty w sobie, a przeszłość kładzie się cieniem na jego życie. Widać, że nosi jakiś ciężar i czegoś żałuje, z czasem dowiadujemy się też troszkę więcej, ale dopiero po czasie odkrywamy całość. Ten chłopak nie radzi sobie najlepiej z pogawędkami, ale jest za to dobrym obserwatorem, jest opiekuńczy i dobry z niego przyjaciel, choć jak wszyscy, popełnia czasem w życiu błędy. Ta historia mnie zaskoczyła, ale w pozytywnym sensie. Nie tego się spodziewałam po niej, była inna niż pozostałe części i to, co wymyśliła autorka dla tej dwójki bohaterów, było ciekawe, na swój sposób też myślę, że oryginalne. Podobało mi się wykreowanie bohaterów, którzy nie byli idealni, dzięki czemu sprawiali wrażenie bardziej rzeczywistych i ich zachowania czy dialogi były naturalne. Czasem mi się zdarza, że w książkach rozmowy czy wydarzenia są naciągane, sztuczne, a ja tego strasznie nie lubię i na szczęście tego nie dostałam. Nie było też zbędnych opisów, tak zwanych zapychaczy i odnosiłam wrażenie, że autorka od początku wie, o czym pisze i wie, co chce przedstawić, jak chce pokierować życiem Tate i Trevora. Bianca tą powieścią chce nam pokazać, że możemy osiągnąć wszystko, co chcemy. Nawet jeśli pojawiają się przeszkody. Jeśli inni nam mówią, że to bez sensu, że powinniśmy sobie darować. Jeżeli tylko tego chcemy, damy sobie radę, mimo przeszkód, mimo chęci, by to skończyć – musimy tylko tego naprawdę pragnąć. Prócz tego skupia się też na kwestii wybaczania. W tej książce nam pokazała, że czasem nie chodzi o to, by wybaczyć i zapomnieć, bo bardzo często zapomnienie jest wręcz niemożliwe. Ważniejsze są osoby, które chcemy mieć w swoim życiu. Czy ich błędy są na tyle silne, że nie chcemy już mieć ich obok siebie? Chociaż wolno, „First last night” czytało mi się naprawdę dobrze i wzbudzała ciekawość przez pewną sprawę z życia Tate, o której nie będę wam mówić. Cieszę się też, że mogłam spotkać bohaterów z poprzednich części i oczywiście już jestem ciekawa co wydarzy się w kolejnej części i chyba się domyślam, o kim ona będzie. I tak, jeśli lubicie tego typu książki, romanse gdzie liczy się coś więcej niż tylko sceny łóżkowe, to jak najbardziej wam polecam. Spodoba się też osobom, które lubią książki Mony Kasten. Doszłam też do wniosku, że była to jedna z lepszych książek tej serii, ale… – niestety – czegoś mi zabrakło w zakończeniu. Mam wrażenie, że coś tam jeszcze powinno być, ale liczę też, że być może dostanę to, gdy będę czytać kolejny tom i losy kolejnych bohaterów, bo po czwartą część tej serii sięgnę na pewno! Myślę, że jeśli choć trochę kusi was ta historia, to nie powinniście się ani trochę wahać tylko po nią sięgnąć i mam nadzieję, że moja opinia was do tego przekonała.

Tate straciła brata, nie może sobie dać z tym rady, chce poznać prawdę o jego śmierci, zapomnieć. Nie jest to jednak takie proste. Każda uliczka, w jaką trafia, okazuje się ślepa, a jednorazowe przygody z mężczyznami dają zapomnienie tylko na chwilę. Trevor nie jest dumny ze swojej przeszłości. Nie chce do niej wracać, jednocześnie wie, że to właśnie ona zaważy na jego dalszym życiu, jego relacji z Tate. Czuje się winny, ale czy naprawdę był? Tate i Trevor spędzają wspólną noc, wspaniałą noc. Mężczyzna nie ma zamiaru jednak jej powtarzać, chce być blisko niej, a jednocześnie nie chce się z nią wiązać, mimo że coraz więcej do niej czuje. Skrywana tajemnica nie pozwala mu. Wie, że jeśli prawda wyjdzie na jaw, starci ją, mocno zrani, a tego chce uniknąć. Tylko czy się da? Czy Tate pozna prawdę o śmierci brata? Jaką tajemnicę ukrywa Trevor? Czy będą dla siebie kimś więcej niż tylko przyjaciółmi? Cała recenzja na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2019/11/wydawnictwo-jaguar-ksiazka-pt-first.html

Moja relacja z serią Firsts nie jest łatwa. Dotychczas przeczytane dwa tomy nie zachwyciły mnie, jednak nie mogę też powiedzieć, że są gniotami. Na pewno nie zaliczam ich do ulubionych powieści z gatunku New Adult, jednak zarazem jest w nich coś przyciągającego, co sprawia, że chcę zapoznawać się z kolejnymi częściami. Dlatego też sięgnęłam po First Last Night i zapewne tak samo zrobię z First Last Song. Opis powieści zapowiada nam porywającą historię – niby mamy do czynienia z romansem w klimacie akademickim, jednak pod ładną przykrywką kryje się mroczna tajemnica śmierci brata Tate. Brzmi zachęcająco, prawda? Szkoda tylko, że od początku można przewidzieć, jak potoczą się dalsze wydarzenia... Podobne powieści czytałam już kilkukrotnie, więc nic nie zaskoczyło mnie pod względem fabularnym. Co więcej obawiam się, że nawet brak znajomości podobnych historii sprawi, że ktokolwiek zaskoczy się rzekomymi plot twistami. Jednakże mimo to spędziłam przy tej książce kilka przyjemnych godzin. Kiedy odpuściłam autorce za postawienie na przewidywalne rozwiązana, First Last Night czytało się całkiem dobrze. Mamy do czynienia z historią miłosną, jednak między bohaterami stoi mnóstwo argumentów „przeciw‟ tej relacji. To z kolei dostarcza nam fajnej rozrywki. Co więcej, przy okazji poznawania Trevora i Tate, widzimy również, jak radzą sobie postacie poznane w poprzednich tomach, a także dostajemy namiastkę tego, co zastaniemy w kolejnym, ostatnim już, tomie. Kiedy w poprzednich częściach pokazywano Tate oraz Trevora, miałam nadzieję, że ich historia będzie porywająca. Mieli w sobie coś intrygującego i przyciągającego. Obawiam się jednak, że nie wykorzystano w pełni potencjału tych bohaterów. Trev Alvarez jeszcze się broni – nadano mu głębię, przydzielono wyjątkowe cechy charakteru, dodano wątek tajemniczości oraz wewnętrznego rozdarcia. Może i nie jest wyjątkowo oryginalnym bohaterem, ale nie jest źle. Trevora można polubić, kibicować mu, pożałować go – na pewno wzbudza emocje, a jak wiecie (bądź nie) to zawsze cenię sobie w książkach. Jednak nie mogę tego samego powiedzieć o Tate... Może i dziewczyna zostaje przedstawiona jako skomplikowana, niejednoznaczna (zarazem silna, jak i niezwykle krucha), niemogąca pogodzić się ze śmiercią brata, jednak coś bardzo mocno nie wyszło. W gruncie rzeczy Tate nie wywołała we mnie żadnych emocji, nijak poruszyła mnie swoim zachowaniem czy przeżytymi w życiu wydarzeniami. Nie było w niej nic, co mogłoby sprawić, że ją polubię. Ostatecznie okazała się być dość jednowymiarową postacią. Dodatkowo z przykrością zauważam, że styl autorki nie uległ poprawie. W dalszym ciągu chwilami przypomina mi sposób pisania niewprawionych pisarzy, którzy dopiero rozpoczynają swoją drogę z literaturą. Dialogi bywają sztywne, a niektóre opisy najchętniej wycięłabym, gdybym odpowiadała za redakcję. Niby Iosivoni nie popełnia jakichś rażących błędów, jednak mam wrażenie, że można to wszystko napisać o wiele lepiej. Podsumowując, jak dla mnie First Last Night to najgorsza z dotychczas wydanych w ramach tej serii książka. Może niekoniecznie jest zła, ponieważ pozwala na trochę relaksu, jednak tak naprawdę nie zaskakuje ani historią, ani bohaterami (choć wydawało się, że mają potencjał), ani też stylem. Plasuje się jako przeciętniak, z którym mogą zapoznać się fani serii, jeżeli jednak ktoś nie miał do czynienia z Firsts, może kogoś odrzucić (jeżeli zdecyduje się zacząć od tego tomu).

PodsumowującGłównymi bohaterami tej powieści są: Tate – młoda i pełna charyzmy dziewczyna, która udaje, że interesuje ją wyłącznie nauką. W rzeczywistości większość czasu przeznacza na własne śledztwo i na zbieranie istotnych informacji na temat śmierci swojego brata. Jej najlepszym przyjacielem jest Travor – rycerz, anioł stróż i bodyguard w jednym. Okazuje się, że wszystkie tropy prowadzą Tate do pewnej obskurnej siłowni, w której piwnicy odbywają się nielegalne walki. Co wspólnego miał z nimi jej brat, Jamie? I co wspólnego ma z nimi Trevor, który za wszelką cenę próbuje powstrzymać ją od chodzenia w to miejsce? Trevor – to przystojny i otulony aurą tajemnic chłopak, który przez większość swojego czasu spędza na intensywnej nauce. Jego najlepszą przyjaciółką jest Tate, z którą łączy go szczera i bezwarunkowa przyjaźń. Pewnego wieczoru, pod wpływem chwili… oboje lądują w łóżku i przekraczają zakazaną granicę. Po wszystkim czują do siebie ogromny żal i wstyd. I choć ze wszystkich sił próbują o tym zapomnieć, to jednak „coś wyjątkowego” ich do siebie ciągnie. Czy mroczne tajemnice Trevor’a wyjdą na światło dzienne? Czy jedna gorąca noc jest w stanie zniszczyć to, co było między nimi piękne i nierozerwalne? Muszę przyznać, że First last night to naprawdę nietuzinkowa, piekielnie wciągająca i pełna niezapomnianych wrażeń powieść New Adult, która wciągnęła mnie do swojego świata na wiele bezcennych, długich godzin. I to nie tylko z powodu swojej niebanalnej, kreatywnej historii i dynamicznej wartkiej akcji, ale i dzięki świetnie wykreowanym bohaterom i szczerym aż do bólu emocjom, które pozostawiają po sobie fajną nutkę dobrego humoru i miłosnego zatracenia. Historia Tate i Trevor’a rozbiła moje serce na milion ostrych kawałków. Śmiałam się i płakałam na przemian, w duchu kibicujący im w tych trudnych, często rozpaczliwych próbach podstępnego losu. Oboje zostali naznaczeni bólem i tajemnicą, która rozbudziła w ich duszach mroczne demony przeszłości. Do samego końca nie widziałam jak skończy się ta nietuzinkowa i wyciskająca łzy historia. Z każdym kolejnym rozdziałem, emocje sięgały zenitu. Dlatego też.. zamiast iść grzecznie spać, rozczytałam się aż do samego rana. Czy żałuję? Oczywiście, że nie! First last night okazała się powieścią wyjątkową, nieszablonową i co najważniejsze, poruszającą najgłębsze struny serca. Otuliła mnie mroczną aurą tajemnic, delikatnym dotykiem nadzei i słodko-gorzkim smakiem miłości, która jest w stanie przenosić góry, o ile damy jej szanse kochać.

Ona nie pogardzi jednonocną przygodą. Jest z tego znana. Nie każdy jednak ma świadomość tego, że przelotne romanse są dla Tate odskocznią od rozegranego niegdyś dramatu. Trevor mógłby zatem być takim właśnie jednorazowym sposobem na ból, a jednak dziewczyna widzi w nim coś więcej. Sęk w tym, że on jej już nie chce. Chłopakowi przypada w udziale połowa narracji tej powieści. Wydaje się nieco bardziej uporządkowany, rozsądny, zdystansowany, a jednak… zazdrosny. Odpycha Tate, chociaż jej pragnie. W przerwach pomiędzy tym, wkłada na ręce rękawice bokserskie i wali w worek, pozbywając się wspomnień. Oboje coś skrywają. Oboje popełnili błąd. Czy go naprawią? Czy w obliczu naciągającej prawdy, mają szansę stworzyć coś trwałego? Historia rozpoczyna się przytoczoną miłosną przygodą. Nic wielkiego. Dwoje młodych ludzi przespało się ze sobą, łamiąc przy tym wyłącznie jakieś własne, moralne zasady, które teraz zdają się sprawiać im problem. Tylko dlaczego? Tate chce więcej. Trevor nie chce… Chociaż nie do końca, bo jednak widok całującej się z kimś innym Tate doprowadza go do szewskiej pasji. Zatem, o co w tym wszystkim chodzi? Pierwsza połowa książki przypominała mi zabawę w kotka i myszkę, zabawę z nieco niejasnymi zasadami i dość naciąganym powodem zaistniałych komplikacji. Ale… warto było czekać na dalszy ciąg, bo z czasem wszystkie znaki zapytania doczekują się swoich odpowiedzi. I wszystko zaczyna nabierać sensu. Pojawia się logika, pojawia klarowny obraz rozegranego dramatu, związek bohaterów zostaje wystawiony na wielką próbę i choć nie jest do końca zdefiniowany, szkoda, gdyby wszystko legło w gruzach. A powód ku temu jest i to całkiem niebłahy. Trzeci tom serii miesza w sobie lekki, młodzieńczy świat zakochanych i otwartych na przygody ludzi, jest akademickie tło, wykłady i są współlokatorzy. Pojawiają się bohaterowie poprzednich części, tak więc fani dwóch pierwszych tomów cyklu nie będą czuć się zawiedzeni. Pomiędzy tym odnajdziecie namiętności poprzeplatane z poczuciem bezpieczeństwa, tak więc miłosna relacja nie jest skupiona wyłącznie na łóżkowych epizodach. Jest w końcu historia przeszłości obu głównych postaci. Czy mająca wspólny mianownik? Tego już nie zdradzę. „First Lasy Night” to zatem książka, która potrzebuje czasu, by móc rozwinąć swoje skrzydła i choć na początku mnie zawiodła, w drugiej połowie odpracowała zaistniałe braki. Polecam szczególnie młodzieży. https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2019/11/first-last-night-bianca-iosivoni-jeden.html

Każdy ma tajemnice, które jednocześnie chowa na dnie serca i codziennie mierzy się z nimi. Czasem są one wyrzutami sumienia, czy słusznymi? To trudno powiedzieć, gdyż nikt nie wie co jest ukryte przed oczami ludzi, nawet tymi najbliższymi. Bolesna przeszłość z jednej strony powinna być zamkniętym rozdziałem, ale z drugiej wciąż powraca we wspomnieniach i nie pozwala o sobie zapomnieć, a teraźniejszość staje się jej zakładnikiem … Kiedyś Tate była mniej bezpośrednia, by nie rzec bezczelna, ale teraz jest już inną osobą niż kilka lat temu. Z Trevorem łączą ją stosunki dość pogmatwane, nie były takie jakiś czas temu, ale jedna noc wiele zmieniła pomiędzy nimi. Chłopak jednocześnie pomaga jej, jeśli tylko zauważy jakikolwiek problem, i nie pozostaje obojętny, lecz trzyma również dystans. Dlaczego tak postępuje? Tego Tate nie wie, wydaje się to niezrozumiałe i denerwujące, pytania pozostają bez odpowiedzi lub raczej zawsze jest ona taka sama – nigdy więcej nie będzie powtórki. Jednak Trevor wciąż pomaga dziewczynie, jest tuż obok i zawsze ratuje z opresji, nawet gdy sam musi się narazić na zagrożenie. To nie jedyne co trapi ją, pewna tajemnica z przeszłości tkwi w niej jak zadra i wciąż powoduje ból. Może gdy wreszcie z nią się upora rozwiążą się inne problemy? Ale nie tylko ona ukrywa coś, także on zdaje się chować w zanadrzu pewien sekret, który także go obciąża. Tych dwoje zdaje się wiele dzielić, ale łączy ich coś, co sprawia, że jednocześnie odpychają się i przyciągają, lecz czy jest to na tyle silne by wytrzymać próbę jaka jest przed nimi? Bolesna przeszłość, skomplikowana teraźniejszość, trudna przyjaźń i jeszcze trudniejsze uczucia, łączące dwoje młodych ludzi to czasem seria swoistych sprawdzianów przygotowanych przez los. Kiedy życie bardzo wcześnie wymaga dojrzałości, a splot okoliczności zadaje rany, którym nie jest dane zabliźnić się, wielu ukrywa się pod maskami, one pozwalają jakoś stawić czoła codzienności. Bianca Iosivoni odsłania przed czytelnikami kolejną historię, w jakiej nie brak emocji, destrukcyjnych, raniących i przede wszystkim nie pozwalającym pójść dalej, ale jest w niej również miłość, nienazwana z imienia, odsuwana, lecz niepozwalająca o sobie zapomnieć. „First last night” niesie z sobą spory ładunek uczuć, często bardzo kontrastowych, oraz tajemnic i niedopowiedzeń. Dwugłosowa narracja uchyla rąbka tego, co siedzi w bohaterach, lecz pokazuje także z jaką presją sekretów zmagają się. Pisarka wykorzystuje znany już drugi plan, jednak nowi bohaterowie kreślą własną opowieść, nie będącą ani powtórką, ani kolejną z serii odbitką. Ich losy mają w sobie wiele dramatyzmu, lecz elementy humorystyczne nie tyle równoważą ile dopełniają historię. Nie można także nie zauważyć realistycznie oddanej chemii pomiędzy głównymi postaciami, wplecionej w ich burzliwą egzystencję. W „First last night” odgrywa ona ważną rolę, lecz nie jest oczywistą konsekwencją, ale jednym z elementów wielowarstwowego układu emocji.

“ First last night “ jest trzecim tomem serii First, w którym poznajemy historię Tate i Trevora, których mieliśmy okazję poznać już w dwóch poprzednich tomach, mianowicie w “ First last look “ oraz “ First last kiss “. Naprawdę nie mogłam doczekać się ich historii, ponieważ postać Tate jest dla mnie najbardziej intrygująca, a poprzednie tomy były naprawdę świetne! Choć Tate momentami wydawała mi się nie do ogarnięcia, szczególnie na przyjęciu, to pokazywała także swoją wrażliwą stronę jak i wojowniczą postawę. Trevor próbuje zgrywać rycerz w lśniącej zbroi co tak naprawdę denerwuję Tate, poza tymi momentami tak naprawdę nie są zbyt bliskimi przyjaciółmi. Zmienia się to jednak pewnej nocy, po której oboję się do siebie zbliżają choć sam Trevor chce temu jak najbardziej zapobiec. Tate jest głośną i naprawdę wygadaną dziewczyną, Trevor za to spokojnym i cichym mężczyzną. Ta mieszanka jest tak wybuchowa, a zarazem tak urocza, że nie mogłam ich nie pokochać. Trzy lata wcześniej brat Tate zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach a dziewczyna próbuję odkryć prawdę na ten temat. Szybko zaczęłam podejrzewać co okazało się prawdą, przez co historia była dla mnie trochę przewidywalna a sam koniec nie zrobił na mnie większego wrażenia lecz całościowo książka była naprawdę świetna, a Trevorem i Tate byłam naprawdę zachwycona. Nie zawsze mieli łatwo, często życie było dla nich zbyt ciężkie ale walczyli, nie poddali się. Po tym jak pokochałam dwie poprzednie historię, wiedziałam, że z “ First last night “ nie będzie inaczej. I pomimo swojej lekkiej przewidywalności, nie spadła ona z mojego piedestału. Kocham styl pisania Bianci Iosivoni i niezmiernie się cieszę, że mogłam znowu spotkać się ze wszystkimi bohaterami. Już nie mogę się doczekać czwartego tomu “ First last song “, w którym poznamy historię naszej muzycznej duszy, Masona. Jeżeli nie miałeś okazji przeczytać poprzednich tomów, a w twoje ręce jako pierwsza wpadła “ First last night “, nie przejmuj się, czytaj śmiało! W każdej książce poznasz losy innych bohaterów naszej ukochanej grupy!

FIRST LAST NIGHT - BIANCA IOSIVONI Moja ocena: 8/10 Data wydania: 13.11.2019 Wydawnictwo: Jaguar Jak tylko zobaczyłam tę pozycję w zapowiedziach od razu wiedziałam, że po nią sięgnę. Nie czytałam opisu, żadnych opinii tylko w ciemno zaczęłam lekturę, z czego niesamowicie się cieszę. Muszę przyznać, że pióro Bianci pokochałam niemal tak, jak Mony Kasten. W tej części poznajemy historię Tate oraz Trevora. Oboje skrywają pewną tajemnicę i dźwigają na barkach bagaż doświadczeń-los ich nie szczędził, co wykreowało ich na takich, a nie innych ludzi. Wprawdzie Trevor zasłużył na miano podrywacza to był również niesamowicie opiekuńczy w stosunku do Tate, czym zdobył moje serce. Autorka bardzo umiejętnie pokazała nam, czym jest przyjaźń. Podoba mi się również wpleciony do fabuły bardzo, bardzo delikatny wątek kryminalny. Pojawia się również fajny studencki klimat. Chciałam stwierdzić, że jest to najlepsza książka tej serii z tych trzech, które już miały swoją premierę, ale... No właśnie. Poniekąd jest to właśnie ta najlepsza, ale z drugiej strony zawiodło mnie odrobinę zakończenie. Nie chcę, abyście zrozumieli mnie źle, bo naprawdę pokochałam całą historię Trevora i Tate, ale odniosłam wrażenie, że ta końcówka była odrobinę naciągana. Także podsumowując cała fabuła, przebieg i pomysł na nią zdecydowanie na plus, ale zakończenie mogło być odrobinę lepsze. Tak czy inaczej, zdecydowanie polecam Wam „First last night”, ponieważ to naprawdę świetna historia i wiem, że spodoba się ona fanom Mony Kasten, a także osobom, które lubią młodzieżówki.

Nie jest to zjawiskiem powszechnym, ale jednak się zdarza. Są takie książki od których oczekujemy happy endu, podekscytowani lub wzruszeni docieramy do ostatniej strony, w oddali widzimy ich dwoje trzymających się za ręce i odchodzących w kierunku zachodzącego słońca. A gdy czytamy finałowe zdania to przecieramy oczy ze zdumienia i.. czytamy je jeszcze raz. Ale okazuje się, że wcale nie mamy problemów ze wzrokiem. Wpadamy w konsternację i z dziwnym wyrazem twarzy wpatrujemy się w ścianę z myślą: ale jak to? Tate boryka się z bolesną przeszłością i szuka sposobów na to, by po prostu ZAPOMNIEĆ. Trochę deszczu i zamknięta biblioteka sprawiły, że dziewczyna wylądowała w łóżku z Trevorem. Ale po wspólnie spędzonej (cudownej) nocy facet zaczął się dziwnie zachowywać: niby nie chciał mieć z bohaterką nic wspólnego, ale mimo wszystko uporczywie szukał z nią kontaktu a za swój cel postawił opiekę nad nią. Pytanie tylko: co nim kieruje? To opowieść o miłości z rodzaju tych trudnych i o namiętności, która połączyła bohaterów wbrew zdrowemu rozsądkowi. Tate i Trevor to mieszanka wybuchowa - razem jest im źle, ale bez siebie jeszcze gorzej. I sami nie wiedzą, co ich tak naprawdę łączy: przyjaźń czy miłość? A może żadne z nich? Wiedzą natomiast, że jakaś tajemnicza (i uparta) siła ich do siebie przyciąga. Zakończenie powieści niesamowicie mnie poruszyło, ale co ważne - odrobinę zaskoczyło. Przyznaję, że dzięki takiemu finałowi historia zyskała na wiarygodności i utwierdziła mnie we wcześniejszym przekonaniu, iż Iosivoni potrafi pisać dobre i emocjonalne romanse. 'First..' nie jest przesłodzona i właśnie to sprawiło, że nie chciałam się od niej oderwać nawet na moment. W moim odczuciu ta książka jest mocniejsza i odważniejsza od poprzednich z cyklu First a przy tym jest też mniej przewidywalna. Oczywiście są tu rozstania i powroty, gorące sceny, ale główne skrzypce grają demony przeszłości i rodzinne tajemnice. Nie do końca byłam przygotowana na tego typu fabułę, ale to właśnie ten element zaskoczenia sprawił, że powieść mnie wciągnęła i od siebie uzależniła. Parafrazując autorkę: 'Taki typ historii miłosnej jest kompletnie nie w moim typie. Jest czymś o wiele więcej'.