Extasia (okładka  miękka)

Extasia to książka której początkowo nie chciałam czytać, jednak zobaczyłam kilka recenzji na jej temat i stwierdziłam że jest jak najbardziej w moim klimacie. Autorka przenosi nas do Przystani. Jest to osada otoczona murem gdzie ludzie fanatycznie wyznają wiarę słuchając starszyzny. Przystań to miejsce gdzie mężczyźni rządzą a kobiety mają być ciche i potulne. To społeczność w której wybiera się cztery święte żeby pokutowały za grzechy mieszkańców. Wioska w której okrucieństwo którego dopuszczają się mieszkańcy uznawane jest za oczyszczenie z grzechów. Miejsce które utkano z idealnej sieci kłamstw w którym giną mężczyźni, w niewyjaśnionych okolicznościach. Amity główna postać tej powieści to dziewczyna wielkiej wiary, która pragnie dostać czerwony kaptur i zostać świętą. Mieszkańcy jednak znając historię jej rodziny oceniają ją i obwiniają za wszelkie zło które pojawia się w wiosce. Amity chcąc ratować swój lud czuje że ma obowiązek poznać wiedźmy mieszkające poza murami bo tylko dzięki temu może powstrzymać falę morderstw. Zachęca do czytania prawda? Ja osobiście nie mogłam się oderwać, po każdym rozdziale mówiłam sobie że jeszcze tylko jeden i odkładam książkę aż nie wiem kiedy się skończyła. Tak bardzo wciągnął mnie świat przedstawiony. Czytając odczuwałam ogrom emocji, przeżywałam tę przygodę wraz z główną bohaterką. Książka jest napisana prostym językiem, wątek miłosny poprowadzony odrobinę za szybko, pojawił się nagle i został, chociaż w sumie jak dla mnie był jasnym punktem tej historii. Miałam delikatny problem przy końcówce książki żeby znowu połapać się kto jest kim ale może Wam to nie sprawi takiej trudności. Mroczny klimat, intrygi i tajemnice to coś co przyciąga a jest tu tego naprawdę wiele. Myślę że to nie jest pozycja dla każdego ale jeśli lubicie mrok to sięgnijcie po nią. Ja zdecydowanie polecam.

Bardzo chaotyczny styl pisania, przez co nie wiemy co się dzieje w książce i dlaczego. Odniosłam wrażenie, że główna bohaterka zakochuje sie w każdej dziewczynie, którą spotka.

Bardzo ciekawa!

"Gdy tajemnicze zło morduje ludzi, ona decyduje się sięgnąć po najpotężniejszą dla kobiety moc – ukrytą w czerwonym kapturze – moc czarownicy." "Extasia" to książka autorstwa Claire Legrand, wydana przez Wydawnictwo Jaguar. Przystań. Miejsce, w którym społeczność nie wybacza ot tak. Nie zapomina. Świat, a dokładniej „Świat, Który Był Niegdyś”, już nie istnieje. To kobiety są temu winne. Teraz, żeby móc odpokutować za grzechy, do trzech Świętych musi dołączyć czwarta - Amity. Amity została wychowana w wiosce, w Przystani, miejscu wydawałoby się oddzielonym od działań Diabła – oddzielonym nawet faktycznym ogrodzeniem. Jednak najwyraźniej ani ogrodzenie, ani skrajna i fanatyczna wiara w Boga, nie są w stanie uchronić mieszkańców od zła. Teraz, gdy dziewczyna ma zostać Świętą, wszystko powinno wrócić do normalności. W końcu odkupiła już ohydne grzechy swojej matki własnym cierpieniem. Teraz nastał czas na nowy początek. Nikt już nie będzie patrzył na rodzinę Barrowów tak, jakby wszyscy jej członkowie, na czele z matką oczywiście, zostali pokalani przez Diabła. Jednak podczas namaszczenia, gdy dziewczyna ma założony już swój kaptur, śmiercią zostaje naznaczona kolejna osoba z wioski. Dziesiąta osoba. Czy Amity będzie w stanie przeciwstawić się złu? "Extasia" jest książką, która ma swój niepowtarzalny, decydowanie nie-cukierkowy, klimat. Dzięki temu, że momentami nie mamy nic powiedziane wprost, a niektóre sytuacje zupełnie wyrwane z kontekstu, to mamy swobodę interpretacji, która napędza w nas lęk. Dzięki temu, że autorka postawiła na mrok, tajemnice, zabójstwa, motyw Diabła, grzechy, czy też symboliczny upadek poprzedniego świata, to nieustannie odczuwamy pogłębiający się niepokój. Odczuwamy też frustrację, lekko to ujmując, przez to, jakie prawa funkcjonują w wykreowanym świecie. Klimat książki jest oryginalny, ale również przerażający i zwyczajnie ciężki. Główna bohaterka mam wrażenie, że jest zawieszona między dwoma miejscami, a żadne z nich nie jest odpowiednie. Z jednej strony mamy fanatyzm religijny osób wioski, z Przystani, a z drugiej - leśną grupę czarownic, która nie jest jakimkolwiek wybawieniem. Dwa miejsca. Bóg, Diabeł, czarownice i czarownice, królestwo Avazel. Dwie zaślepione ideologią społeczności, które są jednakowo żądne krwi, choć krwi innej i ku czci czegoś innego. Wszystko to składa się na zupełnie odmienne niż dotąd postrzeganie magii. "Extasia. Moc, z której korzystają czarownice. Moc naprawdę piękna, pełna tajemnic i światła. Masz odwagę by poznać extasię?" Bardzo dobrym zabiegiem było umiejscowienie bohaterki w zupełnie nowej rzeczywistości, której nie rozumiała. Dzięki temu mogliśmy wszystko poznawać razem z nią. Amity miała wiele pytań, tak samo jak i my. Śledząc od początku to, co się dzieje, zagłębiamy się w nowy świat, poznajemy możliwości, historię, wierzenia i zasady funkcjonowania świata. Osobiście wolę, gdy bohater jest postawiony w sytuacji, w której całe otoczenie jest dla niego nowe, bo czuję się tak, jakbyśmy wspólnie przeżywali przygodę, dowiadując się wszystkiego krok po kroku. Niekiedy w książkach coś jest napisane tak, że nie do końca wiemy, jak dany świat funkcjonuje i zagłębiamy się w lekturę, ale wiele nam umyka, bo nie jesteśmy w stanie zrozumieć powiązań. Tutaj autorka postawiła na wspólne poznawanie rzeczywistości – przez Amity i czytelnika. Otoczką dla wydarzeń jest umieszczenie akcji w społeczeństwie fanatycznie nastawionym na wiarę. Bez względu na wszystko, każdy musi podporządkować się jej przykazaniom. Jeśli nie, za swoje grzechy słono zapłaci. Zapłaci też jego rodzina. Nie ma tu sprawiedliwości. Jest maltretowanie, przymuszanie, poniżanie. Ślepa wiara i bestialstwo, to coś, co aż wylewa się ze stron książki. Książka jest intensywna, dość ciężka w odbiorze. Jest to lektura, przy której nie czułam się komfortowo. Nie chodzi tutaj o samą brutalność, ale o ogólny klimat książki. Sądzę, że autorka miała na celu właśnie wprowadzenie czytelnika w taki stan poprzez szczegółowe opisy, budowanie napięcia i to, że w zasadzie nie do końca wszystko miało sens. Było istnym szaleństwem, psychozą. Diabeł, zło, grzechy, diabelska władza, szare kobiety, pojawiające się upiorne ptaki, relikwia, dary od Boga, przeznaczone tylko dla mężczyzn, tajemnice, brutalność i krew. Bóg, nadzieja, siła, światło… A to wszystko wokół Mocy Czarownicy. Jeśli jesteście fanami "Opowieści podręcznej", sięgnijcie po "Extasię". Nie będzie to książka dla każdego. Czy trafi ona w Twój gust? Musisz się przekonać! Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Jaguar.

Powieści postapokaliptyczne to zdecydowanie trudny temat, ponieważ istnieje ich multum, jednak ciężko znaleźć takie naprawdę dobre, oryginalne. Zwykle są bardzo schematyczne, przez co czasami odnosi się wrażenie, jakby mimo innego tytułu, autora i imion bohaterów, czytało się znowu identyczną książkę jak kiedyś. Z tego względu po postapo sięgam wyłącznie albo z polecenia, albo jeśli opis (tematyka) mocno mnie zainteresuje. I właśnie w ten sposób dorwałam "Extasię" Claire Legrand, zapowiadaną jako krwawą, mroczną, inteligentną, poruszającą ważne tematy związków queerowych, feminizmu oraz problemów dorastania. Fabularnie czytelnicy przenoszą się do miasteczka zwanego Przystanią, leżącego niedaleko czarnej góry. Według mieszkańców jest to ostatnie miejsce zaoszczędzone przez Boga, który przez nieetyczne, wręcz diabelskie zachowanie kobiet skazał Ziemię na potępienie; nastąpił swego rodzaju koniec świata. Z takim przekonaniem wychowuje się Amity Barrow, nastolatka pragnąca wyrosnąć na dobrą, posłuszną i bogobojną kobietę. Sęk w tym, że przez grzeszny uczynek matki (romans), cała rodzina została potępiona. By zmyć grzech, trzeba było pokutować i Amity mimo ogromnego bólu, pokutowała... Kiedy w wiosce dochodzi do niewyjaśnionych, tragicznych śmierci kolejnych mieszkańców, Amity nie potrafi biernie stać obok. Zamierza znaleźć mordercę, lecz by sprawiedliwości stało się zadość, dziewczyna najpierw musi zejść na złą ścieżkę, na ścieżkę Diabła. Szukając zaginionych artefaktów, poznaje extasię - pierwotną, upajającą moc. Czy Amity uda się odnaleźć zabójcę? Czy stanie oko w oko z Diabłem? Czym w rzeczywistości jest extasia i dlaczego to akurat kobiety muszą odpowiadać za całe zło świata? "Extasia" Claire Legrand to rzeczywiście mroczna, krwawa i przedstawiająca naprawdę oryginalny pomysł historia postapokaliptyczna. Motyw sekty religijnej, w której wierzący stosują przemoc, odprawiają dziwne rytuały i mają nienormalne tradycje, był strzałem w dziesiątkę. Podobnie jak połączenie tego z brudną, wstrętną magią, kręgami czarownic oraz jednoczesną wiarą w Boga i Diabła. W książce czytelnik doświadcza wielu różnorodnych emocji, płacząc i poddając się strachowi, wściekłości, ale też znajdując nadzieję i miłość/przyjaźń. Autorka oddaje głos kobietom pragnącym odkryć prawdę, i to nie tylko o sobie samych. W "Extasii" pojawia się też wątek związków queerowych, początki powstania feminizmu (wszak ciężko wyzwolić się z władzy silniejszych mężczyzn, dodatkowo przywódców miasteczka), a także na jaw wychodzą problemy związane z dorastaniem. Gówna bohaterka przez to, że sama nie wiedziała, kim dokładnie jest, ani tego, co się wokół niej naprawdę dzieje, kluczyła myślami. Miałam przez to czasami problem ze zrozumieniem podejścia do sytuacji, w jakiej się aktualnie znalazła. Nie do końca orientowałam się też w jej zachowaniu, ponieważ w ciągu kilku strona Amity wykonywała trzy czynności, myślała o pięciu, a potem robiła zupełnie co innego. Nie wiem, czy ten zabieg był celowy, czy wyszedł przypadkiem, ale mi kompletnie taka plątanina myśli nie podpasowała. Początek książki odrobinę się dłużył - nie mogłam się skupić, a przez to dostatecznie mocno wkręcić w fabułę. Końcówce z kolei brakowało rozwinięcia. Odniosłam wrażenie, że nim wszystko zdążyło się rozwinąć, nadszedł koniec. Pytanie brzmi, czy będzie kontynuacja? Jeśli tak - cofam moje słowa i nie mam żadnego zażalenia. ;) Jeśli nie, to autorka mogła jednak postawić przysłowiową kropkę nad i. Podsumowując, "Extasia" to niesamowicie oryginalna powieść postapokaliptyczna, którą polecę ze względu na poruszane wątki: sekta religijna, czarownice, dorastanie, feminizm oraz związki queerowe to zdecydowane atuty powieści. Podobnie jak magiczny, krwawy klimat małego miasteczka odwiedzanego przez mordercę. Zaznaczę jednak, że jest to dość specyficzna tematyka, więc z pewnością nie spodoba się każdemu i jeśli już, to nie radzę czytać jej dzieciom i młodszym nastolatkom - brutalność, przemoc i krew aż wylewają się ze stron.

Amity pochodzi z miejscowości, w której Bóg jest na pierwszym planie. Jednak wiara tej małej społeczności nie jest normalna i z łatwością możemy dostrzec tu fanatyzm. Mieszkańcy wierzą, że to kobiety są winne złu tego świata i odpowiadają za jego upadek. Z tego też powodu młode dziewczyny muszą odpokutować, a cztery z nich zostają wybrane na święte. Amity ogromnie stara się dostać te "zaszczytne" miejsce, ale przez przeszłość rodziny nie ma lekko. Mimo to dziewczyna w końcu osiąga swój cel. W wiosce giną ludzie, a cztery święte nie są w stanie zaradzić sytuacji. Amity jednak nie poddaje się łatwo. Czy uda jej się ocalić wioskę? Od razu zwróciłam uwagę na cudowne wydanie książki - intrygująca okładka i dużo światła na stronach są elementami, które ogromnie doceniam. Do tego strasznie spodobało mi się pozostawienie oryginalnych imion i pokazanie ich znaczeń za pomocą przypisów. Książkę czytało się dość szybko, choć nie uniknęłam zagubienia. Jeszcze chyba nigdy nie spotkałam tak dużej liczby ważnych postaci w książce, a przez to momentami nie wiedziałam kto jest kim i musiałam przerwać czytanie, żeby się zastanowić. Jednak muszę wspomnieć, że ja zwykle mam problem z zapamiatywaniem imion. W książce dzieje się bardzo dużo, choć sam początek nieco mi się dłużył. Strasznie spodobał mi się sam pomysł na książkę oraz jego oryginalność. Nigdy nie czytałam niczego podobnego, choć niektóre wątki są dość często spotykane. Wyczuwam tu klimat "Opowieści Podręcznej", choć nie miałam okazji jeszcze czytać książki, więc mogę mylić się w tej kwestii. "Extasia" zdecydowanie należy do mrocznych i przerażających dystopii. Już od samego początku dostrzegamy zasady i wierzenia panujące w tym brutalnym świecie. Jednak gorliwa wiara nie powstrzymuje społeczności od strasznego traktowania kobiet, a także mnóstwo bestialskich zachowań. Wszystkie opisy czytałam z ogromnym niepokojem. Niektóre wręcz sprawiały mi wewnętrzny ból i wzbudzały odrazę pomieszaną z przerażeniem. Myślę, że dowodzi to temu, że autorka wykreowała świat na najwyższym poziomie, jednak nie będzie on odpowiedni dla każdego. Ponadto możemy zaobserwować zupełnie inną społeczność. Jest to ukrywająca się w lesie grupa, która służy Diabłu. Czarownice uważają ludzi z wioski za największe zło, jednak same wcale nie są lepsze i bez najmniejszego oporu przelewają krew innych. Amity zmienia się pod ich wpływem, a extasia staje się ważnym elementem jej życia. W tej książce nie ma dobrych bohaterów. Większości zdecydowanie bliżej do złego charakteru, jednak przy swoich okropnych czynach są oni pewni, że robią to w imię większego dobra. W prawdzie żadnej postaci nie polubiłam jakoś szczególnie, ale dobrze mi się czytało w towarzystwie Amity. Dziewczyna chce udowodnić swoją wartość i ostatecznie jest w stanie podjąć przemyślane decyzje. Do tego potrafi poświęcić się dla ukochanych osób i działać w ich obronie. Wątek romantyczny nie przykuł jakoś szczególnie mojej uwagi, szczególnie że znajdował się na dalszym planie. Relacja głównej bohaterki była trochę nijaka i nie do końca widziałam jej podstawy. Nieco bardziej podobał mi się wątek zakazanej miłości z początku książki (wlw), który miał duży wpływ na wiele późniejszych działań bohaterów. Nie spodziewałam się takiego zakończenia, ale całkiem mi się spodobało. Może nie było idealne i osobiście poszłabym w inną stronę, ale jednak doceniam zamysł autorki. Choć nie wszystko w książce skradło moje serce, to ostatecznie historia Amity podobała mi się. Znajdziemy tu wiele wartościowych przesłań, nad którymi warto się zastanowić. Książkę zdecydowanie polecam starszemu czytelnikowi. Dla młodszych osób może być ona zbyt brutalna, ale również niezrozumiała pod niektórymi względami.

Dziękuję wydawnictwu za możliwość przeczytania książki, opinia powstała dla grupy @fantastyka_na_luzie. Niepokojąca, mroczna, nieoczywista. Jest wiele słów, jakimi mogę określić "Extasię", ale mimo wszystko nie do końca będą one wierne temu, jaka naprawdę jest ta książka. Zacznę od tego, że to zdecydowanie nie jest książka dla każdego. Tak naprawdę bardzo ciężko określić dla kogo jest "Extasia". Ja z pewnością uważam ją za lekturę przeznaczoną dla dojrzałych czytelników. Jest tam bardzo wiele scen pełnych przemocy nie tylko fizycznej, ale i psychicznej. A właściwie czego tam nie ma... Może jednak zanim będę zgłębiała się w to, jak ja się ustosunkowuję do tego dzieła, przedstawię po krótce, o czym jest ta książka. Akcja rozgrywa się w Przystani, czyli ostatniej kolebce ludzkości. Nie do końca jest wiadome co się stało przedtem. Wiadomo jednak, że winne upadku były kobiety i ich żądze. W tej małej społeczności żyje dziewczyna - córka kapłana i grzesznicy, która niebawem ma się stać świętą. Wioska walczy z Diabłem, ale ludzie wierni "Bogu" wierzą, że to właśnie ONA zakończy panowanie diabła. Bohaterka jest więc zdeterminowana, żeby ocalić ludzi. Wie, że zrobi wszystko, żeby pokonać ZŁO, może nawet sprzymierzy się z samym diabłem... Przede wszystkim ten post apokaliptyczny świat z pewnością może przywieść na myśl "Opowieść Podręcznej", gdzie mężczyźni rządzą twardą ręką, gnębią kobiety, bo to ONE są przyczyną grzechu. Ale to nie tylko to, mnie osobiście klimat przypominał Sabrinę Netflixa, z mrocznym, bardzo mrocznym klimatem i strasznymi scenami. Czytając czułam się przytłoczona tym... złem. Sekta (bo to co się odwala w tej wiosce i ten cały spaczony światopogląd, nie umiem inaczej nazwać) w której przyszła święta żyje, jest naprawdę straszna. Powiem szczerze, że buntowałam się w duchu przeciwko tej ideologii. Bohaterowie nie są kryształowi, oj kompletnie nie. Z jednej strony nasza bohaterka (która nie podaje swojego pierwszego imienia), która pragnie pokoju, dobra, wzbudza sympatię. Ale potem widzimy do czego jest zdolna i w jakim kierunku zamierza pójść. I to jedna z zalet książki. To było naprawdę niepokojące i szczerze powiem, nie mam pojęcia co o tej książce myśleć. Z jednej strony czytałam ją z zaciekawieniem, z drugiej byłam zdruzgotana, przytłoczona. Aż zgłupiałam do tego stopnia, że uwierzcie mi, nie potrafię ocenić tej książki. I to nie dlatego, że mi się "Extasia" nie podobała, bo podobała, jednak w świetle czytanych przeze mnie książek jest to pozycja na tyle oryginalna, że nie potrafię jej umiejscowić. Niesamowicie się czytało o walce przeciwko całej społeczności, o tym, że ludzie idą ślepo za tymi których uważają za swych przywódców. Gorzka prawda, wiele walk i całego tego... hmm mięsa (chyba wiecie o co mi chodzi). To jedna z tych książek, przed którą nie da się przejść obojętnie, jestem przekonana, że w każdym wzbudzi emocje (mniejsza o to czy pozytywne, czy nie). Ja polecam ją czytelnikom dojrzałym, którzy nie boją się brutalnych scen, ani tego... hmm spaczenia. Do końca książki byłam zaciekawiona losami bohaterek i kibicowałam im. Samo zakończenie mnie zaskoczyło i chociaż autorka dała książce epilog, osobiście uważam, że nie jest on potrzebny. O 'Extasii' na pewno będę niejednokrotnie myślała. Myślę, że na tle zwykłych młodzieżówek ta oznacza się niebanalnością.

„Extasia nie jest ani okrutna, ani łaskawa. Nie jest lojalna wobec nikogo z wyjątkiem tych, którzy potrafią z niej skorzystać. A nie każdy, kto po nią sięga, ma dobre serce”, czyli mroczna opowieść o wiedźmach. Extasia przyciąga do siebie mroczną okładką i opisem zwiastującym krwawą historię. Lubię sięgać po powieści młodzieżowe, a tutaj także dostajemy solidny wątek fantastyczny. Byłam strasznie jej ciekawa. Czy zaspokoiła moje oczekiwania? Gdy tajemnicze zło morduje ludzi, ona decyduje się sięgnąć po najpotężniejszą dla kobiety moc – ukrytą w czerwonym kapturze – moc czarownicy. Książka o kobiecej potędze ‒ pełna tajemnic czyhających w mroku i mocy czerpiącej z krwi i miłości. Nieważne, jak ma na imię. Wystarczy ci wiedzieć, że dzisiaj stanie się jedną z czterech świętych Przystani. Starsi naznaczą ją i założą jej na głowę czerwony kaptur. Razem ze swoimi siostrami przeciwstawi się złu, która żyje pod czarną górą – złu, które zabiło już dziewięciu mieszkańców jej wioski. Nie powie nikomu o białookich bestiach, które za nią podążają. Ani o pozbawionych twarzy szarych kobietach, wysokich jak domy. Ani o dziewczynach, które na jej oczach całowały się w zagajniku wiązów. Dziś zostanie świętą Przystani. W końcu uwolni bliskich od matczynej hańby i uratuje swój lud przed zagładą. Nie boi się. A ty? Ta przejmująca i niezwykle liryczna powieść autorki cenionego przez krytyków Sawkill Girls zaprasza czytelników na spacer ze swoją zdesperowaną bohaterką do świata pełnego sekretów i krwi – do miejsc, w których prawda ukryta jest w kłamstwach, a niszczycielska moc wrze, czekając na kogoś wystarczająco odważnego, by z niej korzystać. Na pewno jest to książka nie dla wszystkich. Zawiera wiele drastycznych scen, przemoc psychiczną i fizyczną, a całość ma naprawdę mroczny klimat. Jest to powieść dla młodzieży, ale myślę, że jednak dla takiej trochę starszej ze względu na tematy, jakie podejmuje. Extasia jest momentami dosyć ciężką historią, a świat wykreowany przez autorkę okrutny i pozbawiony empatii. Przypomina mi trochę Opowieść podręcznej – tutaj także kobiety nie mają praw i właściwie uznawana są za całe zło świata. Książka jest pełna magii, zaklęć i rytuałów. To historia osadzona w jednej, małej wiosce, gdzie żyją wiedźmy. Śledzimy przemianę głównej bohaterki, która staje się wojowniczką. Extasia ukazuje fanatyzm religijny i okrucieństwo nie do przyjęcia. Opisy są pełne cierpienia, dlatego myślę, że nie jest to książka dla wrażliwych czytelników. Oczywiście mamy tutaj także wątek romantyczny, ale jest na tyle szybko poprowadzony, że wydaje się nierealny. Extasia to także opowieść o solidarności i sile kobiet. Dobrze się czyta takie historie, gdzie dziewczyny wspierają się nawzajem, dając tym samym sobie siłę na przeżycie jutra. Znajdziecie tutaj także reprezentację LGBTQIA+. Książka może przytłaczać swoim klimatem, ale ja bardzo lubię takie mroczne historie. Choć styl i język wydawały mi się dosyć chaotyczne, to całość czytało mi się dobrze. Nie wszystkim spodoba się ta opowieść — to wiem na pewno! Myślę, że warto samemu przekonać się na własnej skórze czy to wasz klimat. Ja ją polecam osobom, które lubią mroczne powieści młodzieżowe z ciekawie rozbudowanym wątkiem fantastycznym.

Nim sięgnęłam po lekturę zdążyłam przeczytać wiele dobrych słów na temat twórczości Claire Legrand. Zagraniczne fora wychwalały "Extasie" jako lekturę inną niż wszystkie i zrywającą z przyjętymi schematami, więc od razu wiedziałam, że będzie to propozycja idealna dla mnie. Zapowiadany mroczny klimat oraz występująca na pierwszym planie silna główna bohaterka kusiły mnie niczym syreni śpiew a jednak już przy pierwszych stronach zauważyłam, że powieść jest dużo lepsza niż zakładałam. To co już na wstępie rzuca się w oczy, to przepiękny styl autorki. Posługuje się ona lirycznym językiem, który bardzo trafnie oddaje wszystkie emocje, miejsca czy nawet kreację bohaterów. Czytając miałam wrażenie, że Legrand snuje swoją opowieść w typie wprawionego bajarza, który nie boi się sięgać po mrok kiedy trzeba ani po drastyczne, sugestywne opisy, by odkryć szczerą prawdę. Bardzo podobał mi się sposób prowadzenia przez autorkę fabuły i myślę, że gdyby nie jest wyjątkowa liryczność całość nie wypadłaby aż tak dobrze, bo otrzymujemy w bonusie cudowny klimat, który szybko wkrada się do naszej głowy i nie opuszcza myśli nawet po zamknięciu ostatniej strony. Mrok wodzi nas za nos i kusi, by wkroczyć w jego nieprzewidywalne ramiona. Od pierwszych stron nie możemy być do końca przekonani co przyniesie nam dalszy przebieg fabuły a zachowanie bohaterów często wywołuje sprzeczne emocje. Nie jest to więc lektura na jeden wieczór, ponieważ zmusza do intensywnego myślenia i analizowania, ale płynie z tego ogromna przyjemność, ponieważ nie śledzimy biernie fabuły a w pełni się angażujemy w to co dzieje się tu i teraz. Obserwujemy losy Przystani, malutkiej religijnej wioski, która w fanatyczny sposób czci Boga i zarzuca wszelkie grzechy rodzącym się tam kobietą. To mężczyźni mają władzę i to oni uważają, że wyzwalają wioskę spod jarzma grzechu, ale ich zachowanie budzi skrajne emocje i budzi wręcz szczery niesmaku. Muszę jednak oddać autorce, że rewelacyjnie ujęła klimat oraz skrajność poglądów, które rzutowały na dalszy przebieg wydarzeń. Łatwo jest zrozumieć jaki był cel bohaterów, czym się kierowali oraz co zamierzali osiągnąć, więc nie można na wstępie oceniać działań głównej bohaterki. Zaślepiona przez wmawiane jej od lat poglądy biernie podążała za wyznaczonymi jej zadaniami. Więcej! Cieszyła się na to co nadchodzi a ja miałam ochotę nią porządnie potrząsnąć, by w końcu zrozumiałam swój błąd. Uwielbiam takie powieści, które budzą we mnie wiele przeróżnych uczuć i tym samym jestem ogromnie wdzięczna autorce za możliwość przeżycia tej okrutnej, brutalnej, ale i żywiołowej przygody. "Extasia" zrywa ze schematami. Wprowadza powiew świeżości i udowadnia, że można jeszcze stworzyć powieść inną niż wszystkie. Claire Legrand wkradła się w głąb mojego umysłu, przemówiła do serca i w pełni zaangażowała mnie w trudne losy Amity oraz towarzyszących jej przyjaciółek. Ani przez moment nie pozostałam bierna na to co się dzieje a klimat oraz trafne oddanie życia w tej wiosce sprawiły, że na samą myśl o pobycie tam czułam dreszcz przerażenia. To kawał dobrze napisanej, wiarygodnej historii do której - jestem tego pewna - jeszcze kiedyś powrócę.

Książka, o której dziś Wam opowiem bardzo mnie ciekawiła, mowa tutaj o „Extasii” autorstwa Claire Legrand. To nie tylko historia poruszająca trudne tematy, ale także uwzględniająca motywy LGBTQ+. „Extasia” jest powieścią fantastyczną skierowaną do młodzieży, ale myślę, że tej nieco starszej. W przypadku tej książki zwróciłam uwagę na opis, a następnie na okładkę, która od jakiegoś czasu pojawia się w mediach społecznościowych. Myślę, że „Extasia” ukazuje siłę kobiet w walce z fanatyzmem w imię, którego są traktowane nieludzko. Jaki Bóg pozwala na używanie przemocy wobec określonej grupy społecznej? Byłam ciekawa, czy autorka zawierając tak poważną i trudną tematykę w książce będzie potrafiła to udźwignąć, dając temu jednocześnie wydźwięk taki, aby trafiał do młodzieży. Czy ta książka wyszła naprzeciw oczekiwaniom? W „Extasii” imię nie mają znaczenia personalia, tylko to, kim się jest. Ona została wybrana, stała się jedną z czterech Świętych, czyli nastolatek, które zostały wskazane przez starszyznę, aby ludzie mogli wymazać swoje grzechy. Zyskała imię Przyjaźń, w wiosce zaczęły dziać się dziwne rzeczy, ludzie umierali w nienaturalny sposób. Wszystkiemu winne jest zło, które zamieszkuje pod czarną górą, a bestie krążą za nią krok w krok. Musi odpokutować za błędy matki, zmyć plamę na honorze rodu. Jest oddana sprawie, skromna i ma ogromne pokłady wiary. Złowrogie zniekształcone dusze, które nie tak łatwo jest ignorować krążą wokół niej. Czy tego wystarczy, aby ochronić mieszkańców Przystani? „Extasia” emanuje mrokiem, zapewnia spotkanie z prawdziwymi czarownicami, nie łagodnymi, ale takimi gotowymi na wiele. W tej powieści poza romansem LGBTQ+ znajduje się wiele brutalności i przemocy. Szczerze mówiąc, na początku było mi dość ciężko czytać o tym wszystkim, co tam się działo. Nie podobał mi się sposób, w jaki traktuje się i obwinia kobiety, jak poddaje się praniu mózgu i maltretowaniu tej Świętej, te sceny z pewnością nie będą łatwe w odbiorze dla osób wrażliwych. Z tego powodu uważam, że „Extasia” nie jest jednak książką dla każdego. Zupełnie inaczej odbierało się książkę, kiedy bohaterka zmieniła się, obrała zupełnie inny cel niż bezmyślne przestrzeganie zasad, które pozwalały jej być wykorzystywaną. „Extasia” stała się powieścią o kobiecej wściekłości, czarach, ucieczce przed nadużyciami i uwolnieniu się od opresyjnej religii, w której, aby wyznać swoje grzechy, wieś używa przemocy wobec „Świętych”. Tłumacząc to, jako sposób na uzyskanie przebaczenia. Można w tym dostrzec odpowiednik chłosty, jako pokuty za niemoralne myśli lub czyny. Na tym świecie to kobiety były obwiniane o koniec ludzkości i w ten sposób były karane. W „Extasii” można dostrzec zmiany zachodzące w bohaterce, determinację, przeszła długą drogę od dziewczyny, która była wprost zdesperowana, aby ocalić wioskę przed gniewem Boga, zaczęła rozmawiać z czarownicami i pobrała naukę magii, która była szansą na uratowanie ludzi.