Efekt Rosie (okładka miękka)

Po przeczytaniu pierwszego tomu o Donie Tillmanie, czyli Projektu "Rosie", bez chwili przerwy sięgnęłam po kontynuację. Bill Gates stwierdził, że "Efekt Rosie to niebywale inteligentna, zabawna i wzruszająca książka" - nie można nie zgodzić się z powyższymi słowami. Jeśli chcecie dowiedzieć się dlaczego, koniecznie przeczytajcie dalszą recenzję. :) Don i Rosie wydają się szczęśliwym małżeństwem. Przeprowadzili się z Melbourne do Nowego Jorku, gdzie wynajmują niewielkie lokum na Brooklynie. Don wykłada genetykę na Uniwersytecie Columbia, zaś Rosie kończy pisanie doktoratu z psychologii, jednocześnie zapisując się na studia lekarskie. Wszystko zaczyna się sypać, kiedy niespodziewanie Rosie oznajmia, że jest w ciąży. Ta zaskakująca wiadomość wywołała u Dona panikę, więc zaczął robić to, co najlepsze w takiej sytuacji: najpierw unikał tematu, potem zajmował się innymi, według niego, bardziej ważnymi sprawami, aż wreszcie postanowił przyswoić zagadnienie posiadania dziecka oraz zostania ojcem. Niestety, w niesamowicie kreatywny, pokrętny i zabawny sposób, przez co w życiu Dona pojawiło się multum nowych problemów. Przede wszystkim podejrzenie o pedofilię, kiedy poszedł na plac zabaw poobserwować zachowanie dzieci w celu wysnucia interesujących wniosków. Skutkiem tego nieporozumienia okazała się konieczność brania udziału w spotkaniach ze pracownikiem społecznym i psychologiem. W międzyczasie do mieszkania Dona i Rosie wprowadza się Gene - najlepszy przyjaciel, a zarazem największy wabik na kobiety wśród profesorów. Nowy współlokator, ciąża, piętrzące się problemy zawodowe, małżeńskie i zaburzenia kontaktów międzyludzkich sprawiają, że Don posuwa się do najgorszego czynu z najgorszych, bo wprowadzającego w życie chaos: zaczyna kłamać. "Efekt Rosie" to historia, która w przepiękny, zakręcony i niezwykle inteligentny sposób pokazuje zwyczajne problemy występujące w związkach. Z racji tego, że Don jest dość nietuzinkową postacią, te pospolite kłopoty mnożą się i potęgują w sposób wykraczający normalne rozumowanie, przeradzając się w przezabawne sytuacje oraz wzruszające chwile. Autor idealnie wplótł pojęcie ciąży, narodzin i fakt posiadania w niedalekiej przyszłości dziecka, a także nieporozumienia występujące między żoną a mężem w życie Dona, przerabiając to w istną feerię emocji. Książka jest doskonałym przykładem na to, że ludzie potrafią się zmieniać, choćby nie wiadomo jak zatwardziali byli w swoich przekonaniach. Don pod wpływem Rosie, Gene'a, George'a, Soni i paru innych osób małymi kroczkami zdobywa się na przeprogramowanie rozumowania, próbując zrozumieć i nie pogubić się w przyjętych normach społeczeństwa. W drugim tomie niesamowicie irytowała mnie postawa Rosie i robienie z Dona typowej ofiary - to jedyny minus powieści. Czytelnik widzi, z jak wieloma sytuacjami, które na pozór wydają się łatwe, a ich poprowadzenie całkowicie intuicyjne, musi zmagać się osoba z zespołem Aspergera. Bogactwo uczuć, jakie dostaje się w trakcie lektury, można uznać jako przysłowiową wisienkę na torcie. "Efekt Rosie" jest rzeczywiście niesamowicie inteligentną, zabawną i wzruszającą książką, a historię i przesłania ukryte między wierszami powinien poznać każdy. Drugi tom trylogii o Donie Tillmanie polecam bez wahania i z całego serca, ponieważ otrzymacie coś więcej niż wciągającą fabułę oraz doskonale wykreowanych bohaterów. Dostaniecie możliwość wejścia w umysł osoby niepełnosprawnej, świeże spojrzenie na wiele wątków, śmiech przez łzy i łzy ze śmiechu, a przede wszystkim może książka pozwoli wam dosadniej zrozumieć, że to bez znaczenia, kim jesteśmy z zawodu, jaki mamy status społeczny, jaki kolor twarzy czy kogo kochamy. I tak na wiadomość o zastaniu przyszłą/ym matką/ojcem spanikujemy i będziemy próbowali uciekać, gdzie pieprz rośnie. :)

Gdyby Forrest Gump był Bridget Jones zdecydowanie nazywałby się Don Tillman. Don, bohater znakomitej powieści „Projekt ‘Rosie’”, jakiś czas temu urzekł czytelników swoją osobowością i nietypowym, ale jakże intrygującym podejściem do życia i wszystkich jego aspektów, a teraz powraca by zrewidować swoje poglądy na związki i… posiadanie potomstwa. Oj będzie się działo!

Don Tillman, genetyk z zespołem Aspergera, jeszcze nie tak dawno temu poszukiwał idealnej towarzyszki, z którą mógłby spędzić życie. Teraz już ją ma, ma swoją Rosie, kobietę szaloną i wymykającą się wszystkim normom, jakie ustalił dla wybranki serca, a jedna dziwnie do niego pasującą. Choć wciąż czasem się obawia, że Rosie przejrzy na oczy i w końcu go zostawi, jest z nią szczęśliwy i w znacznym stopniu odmienił swoją codzienność, która dotychczas podążała ścieżką jasno określoną przez powtarzalne czynności i narzucone zasady. Ale życie lubi zaskakiwać w najmniej oczekiwanych momentach. Gdy wszystko wydaje się ułożone, najpierw najlepszy przyjaciel Dona zapowiada swoje przybycie po tym, jak żona wyrzuciła go za zdrady, a zaraz potem Rosie oznajmia, że jest w ciąży. Dziecko? Na to trzeba rozpisać plan, stworzyć arkusz kalkulacyjny, ustalić zasady, ramy, dietę, skonstruować idealny wózek… W skrócie: zainicjować Projekt „Dziecko”!

Efekt? Efekt dla Rosie jest taki, że mąż zaczyna doprowadzać ją do szału, za to efektem dla czytelnika jest tzw. rogal na twarzy. Wiecznie uniesione kąciki ust, odwrotność podkówki, bo nie wiele jest książek, które potrafią tak poprawić humor, jak „Rosie…”. Wystarczy usiąść, otworzyć, zacząć czytać i zaraz zapomina się o troskach, a optymizm wlewa się do serca. A przy okazji nie jest to typowa, głupia komedyjka, którą szybko się zapomina. Bynajmniej, losy Dona potrafią skłonić do refleksji a poszczególne sceny zapadają w pamięć na długi czas.

Zresztą Don to jeden z najbardziej ujmujących bohaterów literackich, jakich znam. Uroczo nieporadny, pełen nerwic, stałych rytuałów i obsesji. Jego zupełnym przeciwieństwem jest Rosie, postać także urocza mimo swoich wad. A wszystko, co gotuje im los, znakomicie tę parę uzupełnia i z nią współgra.

Współgra także lekki, bardzo przyjemny styl. To książka, której się nie czyta, a pochłania, i którą chciałoby się koniecznie zobaczyć na kinowym ekranie, jako urzekającą komedię romantyczną wymykającą się schematycznemu ujęciu tematu, choć w ty, schemacie pozostającą.

Jednym słowem polecam: na poprawę nastroju, na ponure dni i na te piękne też, bo „Rosie…” cieszy i wciąga zawsze i wszędzie.

Po świetnym „Projekcie Rosie”, pierwszej części o Donie Tillmanie, ekscentrycznym profesorze, który postanawia wreszcie ustatkować się i znaleźć sobie żonę, nadeszła pora na drugą odsłonę jego historii, „Efektu Rosie”.

Co u Rosie i u Dona? Wzięli ślub, przeprowadzili się do Nowego Jorku i powoli organizują sobie życie. Jego przyjaciel Gene rozstaje się z żoną i dopełnia ich wesołej kompanii, ku niezadowoleniu Rosie. W ich życiu następuje też jedna znacząca zmiana – Rosie spodziewa się dziecka. Don, jak to Don, i do tej sprawy podszedł z naukową ciekawością i metodą. Mamy tutaj takie jego pomysły jak rysowanie rozwijającego się dziecka na płytkach w łazience czy wózek z kaskiem, który powinien raczej nosić miano czołgu.

Poznajemy także obraz małżeństwa od drugiej, gorszej strony. Ścieranie się dwóch osobowości, to co kiedyś uwielbialiśmy w drugiej osobie, teraz już nas tylko drażni i irytuje, a w końcu w głowie pojawiają się wątpliwości, czy aby na pewno podjęliśmy dobrą decyzję. Autor wprowadził też wątek przeszłości bohaterów i psychologii, mianowicie jak nasza rodzina i wychowanie wpływa potem na nas i nasze relacje z ludźmi. Bardzo lubię obyczajowe książki, z których jeszcze mogę się czegoś dowiedzieć, więc za takie wątki czy genetyczne niuanse Dona ta powieść ma kolejny plus.

Nie zabrakło także dawki dobrego humoru, o co zadbała postać Dona. Małżeństwo go nie zmieniło, choć i tak poszedł na wiele ustępstw – zrezygnował ze swojego zwykłego harmonogramu dnia i posiłków – oraz znalazł sobie kilku nowych przyjaciół. Wplątuje się w różne dziwne sytuacje, zostaje zatrzymany przez policję czy odbiera zwierzęcy poród.

Podsumowując – warto przeczytać „Projekt…” i „Efekt Rosie”, bo to książki dobrze napisane, z ciekawymi bohaterami i dużą dawką humoru. Jeśli lubisz czytając zupełnie zagłębić się w historię i uśmiechać się do samego siebie, to to są książki dla ciebie.

Kolejny tom perypetii genetyka Dona Tillmana za mną. I jeśli myślicie, że autor spoczął na laurach, pisząc cukierkową kontynuację losów Dona i Rosie, to się grubo mylicie. Ja też się pomyliłam. Don i Rosie po ślubie przenoszą się z Australii do USA. Mężczyzna rozpoczyna pracę na uniwersytecie Columbia, a Rosie udaje się na studia medyczne. Spokój w ich specyficznym, ale szczęśliwym małżeństwie burzą dwie bladoróżowe kreski na teście ciążowym. Przerażony i pozbawiony umiejętności definiowania uczuć Don, wdraża w życie projekt "dziecko", a swoim zbyt naukowym podejściem niszczy więź, która do tej pory łączyła go z Rosie. Przyznam szczerze, że na początku historia strasznie mi się dłużyła. Każdy najmniejszy wątek, czynność wykonywana przez Dona, jego rozmowy z przyjaciółmi kręciły się tylko wokół dziecka i jego rozwoju. Zespół Aspergera, na który cierpi jeszcze bardziej komplikowal sytuacje, ponieważ Don nie chcąc denerwować Rosie, po prostu się od niej odsuwał. W między czasie pojawiały się niezbyt przyjemnie sytuację, w których społeczeństwo piętnowało odmienność głównego bohatera. Jednak gdy już przebrnęłam przez ten nużący początek, okazało się, że autor przygotował dla czytelników istną bombę emocjonalną 💔 nie chce zdradzać co działo się przez resztę lektury, ale uwierzcie mi, że miałam łzy w oczach czytając o niezdefiniowanych i trudnych do opisania uczuciach Dona. O jego ukrytym cierpieniu, żalu, smutku i odtrąceniu, którego nie potrafił nazwać, a mimo wszystko doświadczał przez swoją inność. Historia Dona Tillmana oprócz humorystycznych walorów, w doskonały sposób ukazuje funkcjonowanie osoby cierpiącej na zespół Aspergera. Pokazuje z czym musi się zmagać i jak wiele musi znieść, by przetrwać. Uświadamia, że to nie jego odmienność jest problemem, a brak empatii i zrozumienia ze strony innych 💔 Polecam z całego serca ❤️

Główny bohater książki Don Tillman to profesor wydziału medycznego Uniwersytetu Columbii, który ma trudności w akceptowaniu zmian, nagle dowiaduje się, że zostanie ojcem.

Jego żona Rosie, przygotowuje się do doktoratu, jednak trzy razy w tygodniu wspólnie z mężem dorabiają w barze.
Wiadomość o ciąży żony wywołała u Dona specjalistyczne zainteresowania połączone z obsesyjnym zainteresowaniem o zdrowie żony i jej ciąży.
Don ustala bardzo dokładną dietę dla Rosie, która nie zawiera mięsa, żadnych fastfoodów.
Projektuje również najbezpieczniejszy wózek świata dla niemowląt – łącznie z kaskiem dla niemowląt, oraz kupuje specjalistyczne podręczniki na temat ciąży i porodu, studiując wnikliwie każdy trymestr ciąży.
Doprowadza tym swoją żonę do szału, i Rosie postanawia odejść od męża, bo psychicznie nie może wytrzymać.
Jak zakończy się ta opowieść?
Czy Don i Rosie rozstaną się?
Książka bardzo zabawna i z poczuciem humoru, nie można się przy niej nudzić.
Zawiera miękką oprawę, 39 rozdziałów, 439 stron.
Rozdziały nie są za długie, książkę czyta się lekko i przyjemnie.
Zachęcam do czytania zabawnej historii Dona i Rosie.

Przeczytaj Drogi czytelniku o obsesyjnym studiowaniu przez Dona książki o położnictwie i ginekologii oraz o obejrzeniu wszystkich filmików dostępnych w Internecie na ten temat, o specjalnym zaprojektowaniu kołyski, oraz o studiowaniu przez Dona wszystkich faz snu swojej żony.

Jest to najśmieszniejsza powieść jaką ostatnio przeczytałam.
Zachęcam do lektury.
Fragmenty w książce mówiące o badaniach psychologicznych oraz o przebiegu ciąży są obciążone uprzedzeniami fikcyjnymi bohaterów, należy odczytywać je z przymrużeniem oka, a prace naukowe Dona, którymi Rosie usprawiedliwia swoje decyzje żywieniowe nie do końca są prawdziwe.
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Don Tillman, znany doskonale czytelnikom, z Projekt Rosie", powraca w wielkim stylu.
W poprzednim tomie, nasz naukowiec obrał sobie za cel znalezienie partnerki doskonałej, w tym celu przeprowadził casting, z prawdziwego zdarzenia, w którym największą grały odpowiedzi na szereg pytań, mające ustalić charakter ewentualnej żony.Podczas, tych niesłychanie zabawnych perypetii poznał pewną nietypową dziewczynę Rosie i świat, zyskał kolejny powód do istnienia.

"Efekt Rosie", to kontynuacja przygód Dona, który po poślubieniu Rosie, wiedzie nie całkiem zwyczajne życie, w otoczeniu przyjaciół.Gdy dowiaduje się, że jego żona jest w ciąży, z typowym dla siebie pragmatyzmem, stwarza "Projekt ciążą" i usiłuje do niego przekonać swoją lubą, co stwarza wiele zabawnych sytuacji.Na dokładkę przyjaciele, ze swoimi radami, bardziej mącą niż pomagają.Jak cała ta historia się rozwinie pozostawiam czytelnikom.

Kolejny doskonały tom przygód, nietypowego naukowca, jego przyjaciół i zwariowanej żony.Śmiałem się do łez, wzruszyłem, wpadłem w zadumę, co tylko chcecie.
Przede wszystkim, to niezwykle sympatyczna historia, którą czyta się z uśmiechem na twarzy.Takich książek, nigdy za wiele.Dla tego też, z wielką mocą polecam i mam nadzieję, że ciąg dalszy nastąpi.
Pozycję wydało Wydawnictwo Media Rodzina.

Drugi tom dotyczący losów genetyka Dona pt. Efekt Rosie. Właściwym tytułem powinien być tu “Projekt Dziecko” 😉 , ale w efekcie może na jedno wychodzi. Bohaterowie przeprowadzają się do Nowego Jorku, gdzie wynajmują mieszkanie na Brooklynie. I nagle…ciąża. Don z pewnością dopuszczał taką możliwość (a może w ogóle o tym nie myślał?). Jednak kiedy staje przed faktem dokonanym ogarnia go jedno. Panika. Co zwycięży? Ucieczka czy stawienie czoła nowej sytuacji? Tym bardziej, że problemy w jego życiu się nawarstwiają, zarówno w życiu osobistym, jak i zawodowym, a pan Asperger wcale tego nie ułatwia. Do tego kompulsywne studiowanie książki o położnictwie i ginekologii, zapoznawanie się z każdym filmem dotyczącym tego tematu, a nawet projektowanie najbezpieczniejszego wózka świata doprowadza Rosie do szaleństwa. Don czuje na sobie ciężar, tylko czy niczym atleta będzie w stanie unieść tę życiową sztangę? Druga część serii to istna feeria emocji. To rodzicielskie zmagania obficie dostarczane przez Hudsona i proces wychodzenia z małżeńskiego kryzysu, małymi krokami, ale zawsze na przód. www.zyj-bardziej.pl

[Całość opinii dostępna na moim blogu pod adresem: http://erpgadki.pl/blog/index.php/2016/05/17/awaria-reaktora-czyli-efekt-rosie-graeme-simsion]

Małżeństwo ma wiele skutków,
szereg radości, ale i smutków,
zwłaszcza gdy w związek wstępuje Don,
(tak, ten od kwestionariusza dla żon).
Jego logiczny, uporządkowany świat,
musi uzyskać zupełnie nowy ład,
pełen kompromisów i wyrzeczeń,
ale i wielu łóżkowych podnieceń.
I kiedy nie jest najlepsza pora,
przychodzi awaria reaktora,
która Tillmanowi spędzi sen z powiek,
bowiem konstruuje się nowy człowiek!!
I jak tu ogarnąć ojcostwa temat?
Czy narysować w łazience schemat?
A może zaczaić się na obce dzieciaki
i przez to trafić na chwilę do paki?
(...)
Na te pytania odpowiedź przynosi
fascynująco-zabawny „Efekt Rosie”,
który nie tylko bawi, ale i wzrusza,
i wiele życiowych kwestii porusza.
Dlatego już, już, bez ociągania,
koniecznie poznaj Dona Tillmana! :)

Mogę śmiało napisać, że Graeme Simsion pisze bardzo lekko i swobodnie, dlatego właśnie dzięki temu ta książka ma przyjemny klimat a humor nie wisi nad czytelnikiem ze złowieszczym uśmiechem. Jeśli rozbawią Was poczynania bohaterów - możecie się śmiać, ale jeśli nie - nic na siłę, to przede wszystkim ciekawa historia niebanalnej rodziny, która na pierwszym miejscu intryguje i dopiero później bawi.

"Efekt Rosie" to powieść, która zaprosi Was do świata nietypowych bohaterów i zwariowanych pomysłów. A jednak oczaruje siłą miłości, która jest w stanie przetrwać wszystko i nie myśli schematami. Bo w tej historii nic nie jest tradycyjne, typowe czy takie jak inne. Tutaj panuje chaos, świeżość i nowość - dlatego uważam, że naprawdę warto zapoznać się z historią Dona i Rosie, którzy burzą schematy tworzą własną, niezapomnianą historię.

Ponownie dobrze się bawiłam czytając książkę Graeme Simsiona. Efekt Rosie ma w sobie niesamowity urok, tym bardziej, że powodem wielkiej rewolucji w życiu Dona Tillmana staje się ciąża jego ukochanej Rosie. Mocną stroną tej, jak i poprzedniej części jest postać Dona, człowieka wdzięcznego i zabawnego. To między innymi jego nietuzinkowa osobowość stanowi o kolorycie Efektu Rosie. Zresztą każda z postaci daje z siebie coś indywidualnego, jednak postać Dona Tillmana szczególnie. Polecam zatem, bo to wyjątkowa książka, zabawna, potrafiąca niesamowicie rozśmieszyć. Takie historie bardzo lubimy.